Η εξωτερική απολιτίκ και ο Μεγάλος Αδερφός του Νετανιάχου

Αγαπημένε μου, Πιτσιρίκο,
Η Σύμβαση Γενοκτονίας αποτελεί το αποκορύφωμα των δικαστηρίων που στήθηκαν για να δικάσουν τα εγκλήματα των Ναζί, τα οποία ήταν τόσο αποτρόπαια για την εποχή, που δεν είχαμε εφεύρει ακόμα τους νόμους για να τα δικάσουμε.

Το πνεύμα πάνω στο οποίο συντάχθηκε η σύμβαση αυτή, ήταν η δημιουργία ενός διεθνούς νομικού πλαισίου που θα εγγυόταν ότι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων δεν θα επαναλαμβανόταν ποτέ ξανά, και ότι οποιαδήποτε άλλη απόπειρα για γενοκτονία στο μέλλον, θα έβρισκε όλα τα κράτη του κόσμου εναντίον της.

Τραγική ειρωνεία της Ιστορίας, θα έλεγε κανείς, ότι η Σύμβαση Γενοκτονίας, που ήρθε ως αποτέλεσμα του Ολοκαυτώματος των Εβραίων και της οποίας το Ισραήλ είναι υπογράφων, καταπατείται σήμερα από τους απογόνους του Ολοκαυτόματος, και εις το όνομα του μάλιστα.

Κάτι μου λέει ότι οι τρόφιμοι του Άουσβιτς και του Νταχάου θα είχαν πολλά να πουν στον σημερινό πρωθυπουργό του Ισραήλ. Κάποιοι, το έχουν κάνει ήδη.

Αλλά ξεφεύγω.

Η Σύμβαση Γενοκτονίας, είναι, φυσικά, κομμάτι του διεθνούς δικαίου. Και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το Παλαιστινιακό ζήτημα έχει ήδη λυθεί.

Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, που αντικατοπτρίζουν τους νόμους του διεθνούς δικαίου, ξεκαθαρίζουν ότι το Παλαιστινιακό ζήτημα μπορεί να λυθεί, από αύριο ακόμα, με την ουσιαστική εφαρμογή τους για την εγκαθίδρυση ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, το οποίο θα συνορεύει με το Ισραήλ στα συμφωνημένα σύνορα του 1967, με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως επίσημη πρωτεύουσα του νέου κράτους. Αυτή, είναι με λίγα λόγια, η λεγόμενη “λύση των δύο κρατών.” Η διεθνώς αναγνωρισμένη λύση.

Μέχρι τώρα, το επίσημο αφήγημα του Τελ Αβίβ και των συμμάχων του Ισραήλ στη Δύση, ήταν ότι η λύση των δύο κρατών δεν μπορούσε να εφαρμοστεί γιατί την έχουν απορρίψει οι Παλαιστίνιοι. Ότι, ενώ μέχρι τώρα, ήταν η προτεινόμενη λύση που επιθυμούσε το κράτος του Ισραήλ και αρνούταν πεισματικά οι κακοί Παλαιστίνιοι, ήρθε η επίθεση της Χαμάς την 7η Οκτώβρη και τα κατέστρεψε όλα, ακυρώνοντας οποιαδήποτε πιθανότητα για την επίλυση του Παλαιστινιακού ζητήματος με βάση το διεθνές δίκαιο.

Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που χρειαζόταν να κάνει το Ισραήλ για να διατηρήσει αυτόν τον μύθο, ήταν να συνεχίσει την ίδια πολιτική που εφάρμοζε τις τελευταίες έξι δεκαετίες, και απλώς να κρατήσει τους ακροδεξιούς φασίστες της κυβέρνησης Νετανιάχου μακριά από τα μικρόφωνα.

Γιατί, παρά την μεγάλη προσπάθεια των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης, το αφήγημα αυτό φαίνεται να καταρρέει εξαιτίας των δηλώσεων των Ισραηλινών αξιωματούχων της κυβέρνησης Νετανιάχου, και του Νετανιάχου του ίδιου.

Μια ενδεικτική τέτοια περίπτωση, από τις δεκάδες πλέον που μπορεί να βρει κανείς με μια απλή αναζήτηση στο ίντερνετ, είναι αυτή του Μαρκ Ρέγκεφ. Ο Μαρκ Ρέγκεφ, κύριος σύμβουλος του Νετανιάχου, δήλωσε πρόσφατα ότι η ίδρυση ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους με ανεξάρτητα κυριαρχικά δικαιώματα και τον δικό του στρατό, δεν ήταν ποτέ στα σχέδια του Ισραήλ, λέγοντας μάλιστα ότι είναι “κοινή λογική” ότι οι Παλαιστίνιοι δεν θα έχουν ποτέ ένα κανονικό κράτος.

Ο Ρέγκεφ δεν λέει κάτι καινούργιο. Αυτός, όπως και πολλά μέλη της κυβέρνησης Νετανιάχου, δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να ακολουθούν τον αρχηγό. Τον αρχηγό, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε σε μια συνέντευξη τύπου ότι είναι περήφανος για τις δεκαετίες που ξόδεψε, ώστε να εμποδίσει την εφαρμογή της διεθνούς αναγνωρισμένης λύσης των δύο κρατών.

Η τραγική και θλιβερή πραγματικότητα, είναι ότι η ειρήνη ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη ήταν, και είναι ακόμα, πιθανή, παρά τον Νετανιάχου και την φασιστική κυβέρνηση του. Παρά τα όσα έχουν γίνει. Υπό μια προϋπόθεση: την διαπραγμάτευση μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Πώς είναι δυνατόν, όμως, να διαπραγματευτεί κανείς με κάποιον, που, όχι μόνο δεν θέλει να διαπραγματευτεί, αλλά κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να βομβαρδίσει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων;

Η ειρήνη δεν είναι αδύνατη. Απλώς, δεν είναι επιθυμητή.

Τουλάχιστον, όχι από την υπάρχουσα Ισραηλινή κυβέρνηση.

Δεν είναι επιθυμητή, επειδή το Ισραήλ τσεπώνει, επί δεκαετίες, δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο από τις ΗΠΑ, και από τις μπίζνες του με εμπόριο όπλων, και από πολλές άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, με πρόσχημα ότι απειλείται από τη Χαμάς. Δεν είναι επιθυμητή, επειδή το Ισραήλ επιθυμεί να εκτοπίσει βίαια τους Παλαιστίνιους από την γη τους, υφαρπάζοντας τη για να χτίσει παράνομους εποικισμούς, με πρόσχημα ότι απειλείται από τη Χαμάς.

Ένας βολικός φαύλος κύκλος για τους στρατόκαυλους ψυχοπαθείς δολοφόνους του Ισραηλινού κράτους, αφού, όσο δεν υπάρχει ειρήνη, θα υπάρχει Χαμάς, και όσο υπάρχει Χαμάς, δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη.

Φυσικά, δεν θέλει και πολύ μυαλό για να βγάλει κανείς το συμπέρασμα ότι, από την στιγμή που αποκλείεις την λύση των δύο κρατών με το επιχείρημα ότι μια ανεξάρτητη Παλαιστίνη θα αποτελούσε υπαρξιακό κίνδυνο για το Ισραήλ, και από την στιγμή που αποκλείεις την λύση του ενός κράτους, δίνοντας ίσα δικαιώματα στους Παλαιστίνιους εντός του Ισραήλ, με το επιχείρημα ότι αυτό θα έβαζε σε κίνδυνο το εβραϊκό έθνος του Ισραήλ –αφού οι Εβραίοι Ισραηλινοί θα αποτελούσαν πια μειονότητα–, η μόνη επιλογή που σου μένει στο τραπέζι, είναι η γενοκτονία.

Σύμφωνα με τους εγκληματίες πολέμου του Ισραήλ, λοιπόν, και των Δυτικών εγκληματιών πολέμου που τους στηρίζουν, δεν υπάρχει όριο στο πόσοι αθώοι άμαχοι είναι επιτρεπτό να σκοτωθούν, όταν επιχειρείς στρατιωτικά.

Λες και μπορεί να βάλει ένας λογικός άνθρωπος έναν αριθμό πάνω από το 0.

Για αυτούς, οι πάνω από 20.000 αθώοι άμαχοι Παλαιστίνιοι, είναι μια στατιστική. Μια παράπλευρη απώλεια του “πολέμου” τους. Που δεν είναι πόλεμος, γιατί είναι στρατιωτικές επιχειρήσεις ενός κατακτητή σε κατεχόμενα εδάφη.

Τα 10.000 ανήλικα παιδιά που έχουν δολοφονηθεί από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς, θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και 100.000. Γιατί όχι και 1.000.000, όσα είναι στην ακρίβεια; Τίποτα δεν θα άλλαζε.

Για ψυχικά υγιείς ανθρώπους, η “λογική” αυτή φαντάζει τερατώδης.

Για ψυχικά υγιείς ανθρώπους, όλα αυτά τα ψέματα και οι θηριωδίες του Ισραήλ στα οποία έχουν γίνει μάρτυρες εδώ και τρεις μήνες, θα τους οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν πρέπει να πιστεύουν τίποτα από τα όσα στηρίζουν οι Ισραηλινοί, αλλά ότι θα πρέπει να ζητήσουν γονυπετείς συγχώρεση από τους Παλαιστίνιους, τους οποίους αρνούνταν πεισματικά να πιστέψουν εδώ και έξι δεκαετίες.

Αλλά, οι πολίτες δεν νοιάζονται για την εξωτερική πολιτική των χωρών τους, για να το κάνουν αυτό. Την θεωρούν δευτερεύουσα. Θεωρούν ότι η πολιτική των κυβερνήσεων στα εσωτερικά θέματα είναι διαφορετική και ξέχωρη από την εξωτερική πολιτική στα διεθνή θέματα. Ότι η εσωτερική πολιτική, αφού αφορά πρωτίστως τον κώλo μας, είναι σημαντικότερη.

Βέβαια, το να πιστεύεις κάτι τέτοιο, είναι το ίδιο με το να πιστεύεις ότι ο σύζυγ;oς σου είναι διαμάντι, γιατί σου μαγειρεύει, σου πλένει, σου καθαρίζει και σου φέρεται όμορφα, απλά έχει ένα κακό συνήθειο, μωρέ, ο καημένος, και το Σαββατοκύριακο που βγαίνει έξω για να ξεσκάσει συνηθίζει να δολοφονεί ανήλικα.

Πιτσιρίκο μου, δεν είναι απλά θέμα άποψης. Εδώ μιλάμε για oργουελικές καταστάσεις. Εδώ μιλάμε για την πλήρη αντίστροφη, όχι απλά της Ηθικής, αλλά και της Λογικής.

Τι θα έλεγε άραγε ο Τζορτζ Όργουελ, αν ζούσε να δει όσους αντιδρούν απέναντι σε μια γενοκτονία να κατηγορούνται οι ίδιοι για γενοκτονία, από αυτούς που την διαπράττουν;

Εφαρμόζοντας το doublethink του Μεγάλου Αδελφού, φτάνεις εύκολα στο συμπέρασμα ότι το να ασκείς βέτο σε μια κατάπαυση πυρός, και το να πουλάς βόμβες δύο τόνων η καθεμία, οι οποίες εκσφενδονίζουν μεταλλικά στοιχεία εκατοντάδες μέτρα μακριά, είναι ο δρόμος για την ειρήνη.

Ότι το να αρνείσαι να διαπραγματευτείς για την απελευθέρωση των ομήρων σου, είναι ο μόνος τρόπος να τους σώσεις.

Ότι το να βομβαρδίζεις νοσοκομεία, σχολεία, ναούς, ασθενοφόρα, προσφυγικά κέντρα, καθώς και να δολοφονείς τρεις από τους ομήρους σου την ώρα που κουνάνε λευκές σημαίες όντας ημίγυμνοι και φωνάζουν για βοήθεια, είναι συνηθισμένες στρατιωτικές πρακτικές.

Η κατάπαυση πυρός είναι αντισημιτική. Τα συνθήματα υπέρ των Παλαιστινίων είναι γενοκτονία. Ο πόλεμος είναι ειρήνη. Η Ελευθερία είναι σκλαβιά. Η άγνοια είναι δύναμη.

Καλωσήρθατε στην μετα-αλήθεια των μετα-ανθρώπων.

Από το μακρινό, μετα-ψυχρό Αμστελόδαμο, όπου το ψυγείο μου καταγράφει υψηλότερες θερμοκρασίες από έξω, με αγάπη,

Κώστας

(Φίλε Κώστα, στην καθημερινή μας ζωή, όταν συναντάμε έναν παρανοϊκό άνθρωπο, φροντίζουμε να απομακρυνόμαστε με γρήγορα βήματα, γιατί ξέρουμε πως θα γίνει κάτι κακό. Στην περίπτωση του Ισραήλ, έχουμε ένα παρανοϊκό κράτος. Στο σημερινό Ισραήλ, η παράνοια περνιέται για λογική. Γι’ αυτό, χιλιάδες Ισραηλινοί εγκαταλείπουν το Ισραήλ. Το Ισραήλ κατάφερε να ηττηθεί από τον εαυτό του. Κώστα, δεν μπορούμε να σταματήσουμε την παράνοια αλλά μπορούμε να προσπαθήσουμε να μην γίνουμε κυνικοί και απάνθρωποι μετάνθρωποι. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.