Εις τον αφρό της θάλασσας
Στις 3 Απριλίου, έκανα μια βόλτα στην παραλία του Τσιλιβί στη Ζάκυνθο, και διαπίστωσα πως η παραλία ήταν γεμάτη αφρούς, οι οποίοι ταξίδευαν -λόγω του αέρα- και πίσω από την παραλία, οπότε τράβηξα αυτό το βίντεο:
Ένας κύριος που έκανε σερφ και ήταν πολλή ώρα στην παραλία, είπε πως μια ώρα πριν, οι αφροί ήταν ακόμα περισσότεροι.
Μια κυρία τηλεφώνησε σε κάποιον γνωστό της που της είπε πως οι αφροί προέρχονταν από πλαγκτόν.
Για ημέρες, ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του, οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να βγάλουν συμπέρασμα αν οι αφροί ήταν βιολογικής προέλευσης ή προέρχονταν από ρύπανση, αλλά ο γείτονάς μας, ο Γιάννης -που είναι σοφός και αυθεντικός, όπως ήταν και η αγαπημένη μητέρα του αλλά και ο πατέρας του, που με είχε ανεβάσει στο άσπρο άλογο, όταν ήμουν 7 χρονών και δεν θα το ξεχάσω ποτέ-, είπε από την πρώτη ημέρα πως οι αφροί ήταν από γεώτρηση.
Τελικά, οι αφροί ήταν όντως από δυο γεωτρήσεις που βρίσκονται πολύ κοντά στην θάλασσα, στο λιμανάκι του Πλάνου, και οι τοπικές αρχές καθάρισαν τις γεωτρήσεις με χημικά -με πιστοποιημένο αφρό και αφού είχαν πρώτα ενημερώσει το Λιμεναρχείο και την Αστυνομία, όπως λένε-, με αποτέλεσμα να γεμίσει η παραλία αφρούς, κάτι που δεν περίμεναν.
Βέβαια, οι γεωτρήσεις νερού κοντά στην θάλασσα ξεσκίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα για δεκαετίες -λόγω του θαλασσινού νερού- αλλά ποιος νοιάζεται για αυτά στα χρόνια της “ανάπτυξης”;
Καταλαβαίνω την ταραχή που προκάλεσαν οι αφροί στο Τσιλιβί, γιατί η Ζάκυνθος είναι πια μια τουριστική χωματερή, που πάει από το κακό στο χειρότερο.
Δεν θα το ρίξω στη νοσταλγία αλλά θυμάμαι το Τσιλιβί -που τότε λεγόταν Πλάνος, Τσιλιβί λεγόταν μόνο η παραλία- πολλά χρόνια πριν γίνει αυτή η τεχνητή πόλη για τουρίστες, όταν δεν υπήρχαν ακόμα δωμάτια και τεράστια ξενοδοχεία -είχε μόνο μερικά σκόρπια σπίτια-, ενώ υπήρχε μόνο μια ταβέρνα, ο Ανέτης. Σήμερα, κάποια ξενοδοχεία στο Τσιλιβί είναι χτισμένα …μέσα στην θάλασσα.
Η πρώτη διεθνής πτήση στο αεροδρόμιο της Ζακύνθου έγινε το 1982 και η Ζάκυνθος -όπως και πολλά άλλα νησιά και θέρετρα της Ελλάδας- γνώρισε μια τουριστική έκρηξη που μεταμόρφωσε το νησί και τους ανθρώπους.
Η Ζάκυνθος των παιδικών μου χρόνων δεν υπάρχει εδώ και δεκαετίες, ενώ κι εγώ πια είμαι στην ηλικία των παλαιών Ζακυνθινών, που ήταν απίστευτοι άνθρωποι και ήταν όλοι τους προσωπικοί μου ήρωες.
Δεν θα ωραιοποιήσω το παρελθόν αλλά το παρόν της Ζακύνθου -και πολλών άλλων νησιών μας- είναι άθλιο. Η καταστροφή είναι τεράστια και διαρκής.
Είναι χρέος των τοπικών κοινωνιών να αντιδράσουν πριν να είναι πολύ αργά. Και για τους πολίτες των νησιών αλλά και για τους τουρίστες που θα εξαφανιστούν.
Στη Ζάκυνθο, το 2023 εκδόθηκαν 80% περισσότερες οικοδομικές άδειες από το 2022.
Και όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο του “ο καθένας κάνει ό,τι θέλει”. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τα λύματα, το νερό, τις υποδομές.
Κανείς δεν βλέπει τη Ζάκυνθο μετά από 10 ή 20 χρόνια, όλοι σκέφτονται πως θα κονομήσουν σήμερα. Η απληστία είναι ένα από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα.
Χρειάζεται ένα σχέδιο. Και για τη Ζάκυνθο, και για τα άλλα νησιά μας.
Ξέρω πως δεν πρόκειται να συμβεί αυτό, αλλά εγώ αυτό που μπορώ να το κάνω είναι να το γράψω. Από αγάπη για τη Ζάκυνθο -και για τα άλλα νησιά- και ξέροντας πως δεν τα έχω επιβαρύνει με το περιβαλλοντικό μου αποτύπωμα, αφού δεν έχω σπίτι, αυτοκίνητο, ξενοδοχείο, επιχείρηση, βάρκα, κότερο, τζετ κλπ.
Πώς ξέρω ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα;
Το ξέρω γιατί στα νησιά μας, σχεδόν όλα είναι χτισμένα παράνομα. Και αυτό συνεχίζεται.
Το χειμώνα της πανδημίας, τον πέρασα στη Ζάκυνθο.
Ένα απόγευμα, πήγαμε με έναν φίλο μου τον σκύλο του βόλτα στην παραλία του Τσιλιβί. Εκεί που βολτάραμε, βλέπω έναν τύπο να χτίζει έναν τοίχο με τούβλα λίγα μέτρα από την θάλασσα. Ως ευσυνείδητος πολίτης, προχωράω προς το μέρος του, για να τραβήξω βίντεο και φωτογραφίες, μπας και σταματήσει.
Ξαφνικά, ακούω τον φίλο μου να ουρλιάζει: “Μ@λάκα, τι κάνεις; Αυτοί είναι Μαφία!”.
Μεταβολή και πίσω.
(Γράφω αυτό το κείμενο σε ένα καφέ. Όλοι γύρω μου μιλάνε για το πόσους πολλούς τουρίστες θα έχει στη Ζάκυνθο αυτό το καλοκαίρι. “Θα χρειαστεί φορτηγό για να μεταφέρουμε τα χρήματα” λέει γελώντας ένας κύριος που δεν μοιάζει για Ζακυνθινός. Βέβαια, τα ίδια θα έλεγαν και πριν την πανδημία. Για να δούμε, τι σκαρώνει η ζωή στους άπληστους.)
(Για τη Ζάκυνθο έγραψα και τον περασμένο Αύγουστο: Άμπουλα.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.