Τα Γίδια Παντελάκη μου, τα Γίδια Παντελή μου
Καλημέρα, Πιτσιρίκο.
Αύγουστος, ο μήνας της Αφθονίας και της απύθμενης Βλακείας.
“Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές τον χρόνο” λέγαν οι παλιοί, με την λαϊκή σοφία τους, για την παροχή από την φύση όλων των αγαθών στο τραπέζι μας σε αφθονία για να τα αποθηκεύσουμε και να περάσουμε τον χειμώνα.
Φρούτα, όσπρια, κρασί, ξηρούς καρπούς, ο κατάλογος ατελείωτος. Κλάδεμα και καθαρισμός των κτημάτων, εκμετάλλευση του ρετσινιού σε πευκώδεις περιοχές και καθαρισμός-ξυλεία, πρόληψη από τις φωτιές και συνάμα καύσιμη ύλη για την θέρμανση του χειμώνα.
Οι κτηνοτρόφοι ανέβαζαν τα ζώα τους στα βουνά, για να προφυλαχθούν από την ζέστη του κάμπου, να βρουν φαγητό για τα ζώα τους. Όλα τα μονοπάτια καθαρίζονταν από τους ίδιους και οι δασώδεις περιοχές απαλλάσονταν από την περίσσεια καύσιμη ύλη.
Κάποτε όλα αυτά, όταν δεν είχαμε ανακαλύψει την πράσινη τεχνολογία, την πράσινη ανάπτυξη και τα πράσινα άλογα.
Πλέον, όλοι λένε να μας έλειπε ο Αύγουστος.
Όλοι προσπαθούν να αποδράσουν έστω για λίγες μέρες από την ποντικόπαγίδα της Αθήνας, όπου έχουν αυτοεγκλωβιστεί, για να μεταφέρουν στα νησιά και τους τουριστικούς προορισμούς τα απωθημένα ολάκερης χρονιάς πίεσης και πρέσας, στην καθημερινότητά τους στα σύγχρονα κλουβιά τσιμέντου.
Το όνειρο της κάθε αγροτικής οικογένειας του 50-60-70, που καλλιεργήθηκε από την πολιτική ελίτ και τους ιδιοκτήτες αυτής της χώρας, τους καλούς μας εργολάβους.
“Να πάμε στην πόλη, να ζήσουμε σαν άνθρωποι, να δώσουμε αντιπαροχή το νεοκλασικό που είχε δέντρα και αυλή και περιβόλι”.
Την έκανε “βασίλισσα” με αμάξι “τσίλικο” τελικά στο ρετιρέ ο Θανάσης, που ήταν παιδί τζιμάνι και ήθελε να προκόψει, με την αρωγή του θείου από το Αμέρικα στην αγαπημένη ταινία.
Αλλά δεν μας έδειξε την συνέχεια.
Την αστικοποίηση μια ολόκληρης χώρας, τον υδροκεφαλισμό της Αθήνας, που ήταν να την πιεις στο ποτήρι, με το περίφημο αττικό της φως, που φώτισε τα μυαλά τόσων στοχαστών και φιλοσόφων, και του μικροκλίματός της, λόγω των ιδιαίτερων γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών, με τα βουνά, τα ποτάμια και τα δάση γύρω της.
Συνέπεια;
Εγκατάλειψη και ερημοποίηση της υπαίθρου, μεταστροφή μια οικονομίας κατά βάση γεωργικής σε οικονομία παροχής υπηρεσιών με βαριά βιομηχανία τι άλλο; Τον Τουρισμό.
Και τώρα; Και τώρα τα καλύτερα.
Τα νησιά πνίγονται από την κοσμοσυρροή ξένων και γηγενών “τουριστών” και όλοι είναι “πάτείς με πατώ σε”, όπου και αν πας, και είναι μες στα νεύρα.
Ποιότητα; Χρόνος εξυπηρέτησης;
Πάρ’ το το αυγό και κούρευ’ το.
Μάχη παντού, για μια ξαπλώστρα, για ένα παστίτσιο, για μια θέση πάρκινγκ στον ίσκιο. Σκηνές απείρου κάλλους διαδραματίζονται καθημερινά.
Και οι τουρίστριες να θέλουν “μύγδαλα” και οι Βόγληδες να μην μπορούν να πάρουν τα ποδάρια τους από την κούραση.
“Δεν έχω μύγδαλα καρδιά μου, δεν με κρατούν τα γόνατα μου”.
Και μετά;
Μετά λίγο ότι ξεγελαστήκαμε, λίγο ότι θέλαμε να κάνουμε το κομμάτι μας, ε ξεφύγαμε ολίγον, ανοίξαμε παραπάνω το πουγκί, αλλά “πίσω έχει η αχλάδα την ουρά”.
Σεπτέμβριος: Επιστροφή στην κανονικότητα-πραγματικότητα. Εκεί θα τους περιμένουν όλα: τα ραβασάκια-μπουγιουρντιά, λογαριασμοί, σχολεία, φροντιστήρια. Αλλά νεύρα στην πόλη και πάλι και “κάθε κατεργάρης στον πάγκο του” .
Και αυτοί που δεν έφυγαν τον Αύγουστο;
Ε ας ζήσουμε και εμείς Αύγουστο Αθήνα που γίνεται ανθρώπινη η πόλη, που όντως ισχύει, γιατί και τα οικονομικά μας είναι στενά και έρχεται και χειμώνας.
Και ανοίγουν προχθές το παράθυρο να αναπνεύσουν, να ακούσουν τα πουλάκια και την ησυχία για να αντιμετωπίσουν τον όλεθρο.
Μια φαινομενικά απλή φωτιά στο ξεκίνημά της, εξελίχθηκε σε τραγωδία για έναν από τους τελευταίους πνεύμονες και φίλτρο καθαρισμού της Αττικής ατμόσφαιρας.
Και όλοι σοκαρίστηκαν και στενοχωρήθηκαν.
Οι μεν από τις παραλίες, να ανεβάζουν στα σόσιαλ, πίνοντας το κοκτέλια τους σπαραξικάρδιες εικόνες καταστροφής, τσιτάτα οργής και κάθε λογής πιασάρικη μαλακία που θα πατήσει λάικ και καρδούλα η Λίτσα, που είναι και κόμματος, και έχει και ευαισθησίες για τα ζώα και τη φύση.
Και οι δε στην Αθήνα, είτε να χουν αμπαρωθεί στο σπίτι, σιχτιρίζοντας την τύχη τους με θεόκλειστα τα πάντα (5 φορές πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια η συγκέντρωση μικροσωματιδίων στα Νότια προάστια), είτε να χουν ξαμοληθεί στις παραλίες, στα μαγαζιά και τα εμπορικά κέντρα με τα παιδιά τους όπως άκουσα στο ραδιόφωνο, χωρίς μάσκες, χωρίς τίποτα για τα ψώνια τους.
Μια χαρά
Πάρ’τα να μη στα χρωστάω
Και οι βροχές, και οι πλημμύρες;
Γιατί, όπως και να το δεις, κάτι κρατάγανε τα άμοιρα δέντρα.
Πού θα πάει αυτό το νερό;
Στα φθινοπωρινά επεισόδια, μείνετε συντονισμένοι αδέρφια έτσι και αλλιώς “κερδάμε, μη τους φοβάστε”.
“Live your Myth in Greece και, άμα καείς-πνιγείς, να μην μου παραξενευτείς”
Δ.Φ.
(Αγαπητέ φίλε, μια χαρά είναι ο Αύγουστος, αν μπορείς να αποφεύγεις τις μάζες -ξένες και ντόπιες. Και υπάρχουν μέρη και τρόποι για να το πετύχεις αυτό. Βέβαια, οι πιο όμορφοι μήνες στα νησιά είναι ο Μάιος, ο Σεπτέμβριος -μετά τις 15- και ο Οκτώβριος. Γενικά, τα νησιά είναι όμορφα, όταν οι μάζες είναι στις πόλεις. Οι άνθρωποι είναι και τον Αύγουστο, όπως ακριβώς είναι και τον υπόλοιπο χρόνο. Αν κάποιος είναι μίζερος, θα είναι μίζερος και τον Αύγουστο, ενώ, αν είναι άρχοντας, θα είναι άρχοντας και τον Αύγουστο. Νομίζω πως οι αυγουστιάτικες διακοπές προβληματίζουν πολλούς ανθρώπους, γιατί τους δίνουν την δυνατότητα κάποιας ελευθερίας και έχουν μάθει να είναι δούλοι, οπότε δυσκολεύονται και επιθυμούν να επιστρέψουν στη σιγουριά και στην “ασφάλεια” της φυλακής τους. Καλά μπάνια. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.