Η Ελίφ ήταν στην Κωνσταντινούπολη όταν χτύπησε ο σεισμός το 1999.
Και διηγήθηκε κάτι που της έμεινε στη μνήμη, πιτσιρίκο:
Όταν έφυγα τρέχοντας από το κτίριο στις τρεις το πρωί, είδα κάτι που με σταμάτησε. Εκεί ήταν το τοπικό παντοπωλείο, ένας γκρινιάρης γέρος που δεν πουλούσε αλκοόλ και δεν μιλούσε στους περιθωριακούς.
Καθόταν δίπλα σε μια τραβεστί με μια μακριά μαύρη περούκα και μάσκαρα να τρέχει στα μάγουλά της.
Παρακολουθούσα τον άντρα να ανοίγει ένα πακέτο τσιγάρα με τρεμάμενα χέρια
και να της προσφέρει ένα, και αυτή είναι η εικόνα της νύχτας του σεισμού
στο μυαλό μου σήμερα ένας συντηρητικός μπακάλης και μια τραβεστί που έκλαιγε
να καπνίζουν μαζί στο πεζοδρόμιο.
Η Elif Shafak εξηγεί στην “TED ομιλία” της με τίτλο “The politics of fiction”, ότι οι ιστορίες -τουλάχιστον αυτές που μας βοηθάνε να ξεφύγουμε από τα στενά όρια τους εαυτού μας- μπορούν να λειτουργήσουν και αυτές ως μικροί “σεισμοί” και να μας βοηθήσουν να δούμε πέρα από τα στενά όρια των πολιτιστικών μας γκέτο, όπως τα ονομάζει.
Μιλάει και για τη γιαγιά της που θεράπευε δερματικές ασθένειες με το να βάζει τον ερεθισμό μέσα σε ένα κύκλο, γιατί όπως της έλεγε “αν θέλεις να καταστρέψεις κάτι σε αυτή τη ζωή, είτε είναι μια ακμή, ένα ψεγάδι,
ή την ανθρώπινη ψυχή, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να το περιβάλλεις με χοντρά τείχη. Θα στεγνώσει μέσα του.”
Γενικά, η Ελίφ είναι πολύ μάγκας, αλλά έρχονται ήδη στα αυτιά μου σχόλια του τύπου ότι αυτή η διαφορετικότητα που πρεσβεύει η Ελίφ είναι για τους προνομιούχους, όπως η ίδια.
Και εγώ δεν ήμουν που περιέγραφα τις προάλλες το κόμικ με τον Πάπα και τα πεινασμένα παιδιά που ειρωνεύεται αυτούς που θεωρούν τα πάντα εύκολα από την προνομιακή τους θέση, το οποίο τελικά βρήκα σκαναρισμένο σε έναν ξεχασμένο σκληρό δίσκο, ενώ ετοίμαζα τα απαραίτητα που θα πάρω μαζί μου όταν έρθουν οι πλημμύρες και στα μέρη μας, και ήταν τελικά λίγο διαφορετικό από ό,τι το είχα περιγράψει σε εκείνο το πόντκαστ;
Εγώ ήμουν. Αλλά αυτά τα επικριτικά σχόλια τα κάνουν κυρίως προνομιούχοι που προτιμούν να κατηγορούν όσους προσπαθούν να κάνουν κάτι, ως προνομιούχους, αντί να κάνουν κάτι οι ίδιοι, ως προνομιούχοι επίσης. Και εγώ το κάνω αυτό μερικές φορές.
Παρεμπιπτόντως, ακούω συχνά να λέγεται ότι το 1% του πληθυσμού έχει το 50% του πλούτου, ή κάπως έτσι. Τι αδικία! Θέλουμε και εμείς ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας! Αλλά δεν ακούω πολλούς να λένε ότι το 45% του πληθυσμού της γης, στο οποίο ανήκουμε οι περισσότεροι, κατέχουν το 99% του πλούτου.
Εγώ πάντως θα ακούσω περισσότερα από τη Σελίφ, και θα διαβάσω, γιατί λέει όμορφα πράγματα με θάρρος και αγάπη, με “ηγετική θηλυκότητα”.
Γενικά, μου αρέσει να ακούω πράγματα που με βοηθάνε να πηγαίνω πέρα από τον εαυτό μου και το πολιτιστικό μου γκέτο, όχι πολλά από τα ίδια βέβαια, αλλά “λίγο από όλα” που λέει και ο Πάπας του Vuillemin!
Η Ελίφ τελείωσε την TED ομιλία της απευθυνόμενη στο 10% του πληθυσμού που κατέχει το 85% του πλούτου με ένα παλιό ποίημα των Σούφι:
«Ελάτε, ας γίνουμε φίλοι για μια φορά,
ας κάνουμε τη ζωή μας εύκολη,
ας γίνουμε εραστές και αγαπημένοι,
η γη δεν θα μείνει σε κανέναν».
Εντάξει, τέτοια θα λένε και οι γυναίκες των ολιγαρχών όλων του κόσμου στις ομιλίες τους στα φιλανθρωπικά γκαλά που διοργανώνουν.
Αλλά η Ελίφ έχει κάτι που σε φορτίζει, σου προσφέρει γενναιόδωρα ωραίες ιδέες, αλλά σε ωθεί να κάνεις κάτι και εσύ.
Σε αντίθεση με τη φιλανθρωπία.
Και πολλούς που τα λένε επίσης ωραία και έξυπνα, αλλά τελικά σε αποφορτίζουν.
Μπορεί να είναι ακριβώς τα ίδια λόγια, αλλά η μελωδία διαφέρει, πάντα.
ΤζιΤζι
(Αγαπητέ Παναγιώτη, ό,τι συγκινεί έναν άνθρωπο είναι όμορφο και προσωπικό. Δεν θα εξηγήσουμε στους άλλους τι μας συγκινεί, ούτε θα τους δώσουμε λογαριασμό γιατί μας συγκινεί κάποιο πρόσωπο ή κάτι άλλο. Και, βέβαια, δεν είναι δυνατόν να συγκινούν όλους τους ανθρώπους τα ίδια πράγματα και τα ίδια πρόσωπα. Βλέπει κάποιος μια γυναίκα και την ερωτεύεται την ίδια στιγμή, την βλέπουν χιλιάδες άλλοι και δεν την προσέχουν καν. Live and let live. Το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς δεν μας αφορά και δεν έχει καμία σημασία. Δηλαδή, ούτε στο χωριό πια.
Παναγιώτη, η ομιλία της Elif Shafak είναι από το 2010.
Το 2016, σύμφωνα με τα στοιχεία της Oxfam, 62 άνθρωποι -εξήντα δύο άνθρωποι- κατείχαν τον πλούτο του μισού πληθυσμού της Γης.
Το 2017, σύμφωνα με την Oxfam, 8 άνθρωποι -οκτώ άνθρωποι- κατείχαν τον πλούτο του μισού πληθυσμού της Γης.
Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.