Ο ένας εγκληματίας πολέμου έχασε και ο άλλος εγκληματίας πολέμου κέρδισε
Φίλε μου Πιτσιρίκο,
Ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα ήταν, εκ των προτέρων, αδύνατο στις αμερικανικές εκλογές. Το τέρας της γενοκτονίας του μιλιταριστικού σιωνισμού έχασε, κάτι που σημαίνει ότι κέρδισε το άλλο τέρας της γενοκτονίας του μιλιταριστικού σιωνισμού.
Το επονομαζόμενο “γεράκι του Ιράν”, ο Μπράιαν Χουκ, φέρεται να έχει επιλεγεί από τον Ντόναλντ Τραμπ για να αναλάβει στη στελέχωση του Υπουργείου Εξωτερικών της νέας του κυβέρνησης, σε περίπτωση που κάποιος έτρεφε ακόμη ελπίδες ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και ότι ο Τραμπ θα σταματούσε τους πολέμους.
“Δεν επιδιώκουμε να ενισχύσουμε τους αντιπάλους της Αμερικής στο εξωτερικό, επιδιώκουμε να τους πιέσουμε, να ανταγωνιστούμε και να τους υπερφαλαγγίσουμε. Για αυτόν τον λόγο, πρέπει να θεωρήσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα ως ένα σημαντικό ζήτημα στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα, τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Και αυτό δεν είναι απλώς για λόγους ηθικής ανησυχίας σχετικά με τις πρακτικές στο εσωτερικό αυτών των χωρών. Είναι επίσης επειδή η πίεση προς αυτά τα καθεστώτα σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ένας τρόπος να επιβάλλουμε κόστος, να ασκήσουμε αντίθετη πίεση και να ανακτήσουμε την πρωτοβουλία σε στρατηγικό επίπεδο.”
Τάδε έφη ο νέος στελεχωτής του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Ο πορτοκάλι μ@λάκας και νέος εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ παραδέχτηκε δημοσίως, ότι, όταν ήταν πρόεδρος, οι Σιωνιστές πλουτοκράτες βρίσκονταν στον Λευκό Οίκο “μάλλον περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον”, ζητώντας του να κάνει χάρες για το Ισραήλ, όπως τη μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ, τις συμφωνίες του Αβραάμ για την νορμαλοποίηση των Αραβικών κρατών με το γενοκτονικό καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ, καθώς και την αναγνώριση της παράνομης κατοχής των υψιπέδων του Γκολάν από το Ισραήλ, ενέργειες τις οποίες έκανε με περίσσια προθυμία.
Ως διευθυντής της CIA επί προεδρίας Τραμπ, ο Πομπέο ηγήθηκε του σχεδίου για τη δολοφονία του Τζούλιαν Ασάνζ, ενώ προσπάθησε καθόλη τη διακυβέρνησή του να ρίξει την κυβέρνηση του Μαδούρο στην Βενεζουέλα με πραξικόπημα, δημιουργώντας μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση στη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Ο Τραμπ βομβάρδισε ανελέητα τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Υεμένη, δημιουργώντας μία από τις χειρότερες ανθρωπιστικές και προσφυγικές κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας. Έβγαλε τις ΗΠΑ από τη συμφωνία για τα πυρηνικά, καθώς και από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, κινήσεις που φέρνουν τον πλανήτη πιο κοντά στην ολική καταστροφή. Ενίσχυσε όλα τα ακροδεξιά ρεπτίλια στην Ευρώπη, την Ασία και τη Λατινική Αμερική και άνοιξε τον δρόμο για φασιστικές αντιδραστικές πολιτικές, που θα χρειαστούν χρόνια για να αποδομηθούν.
Όχι, η Καμάλα Χάρις δεν έχασε επειδή είναι γυναίκα, ή επειδή είναι μαύρη. Οπότε, όσοι συνεχίζουν να πουλάνε στον κοσμάκη πολιτική ταυτοτήτων, παίζουν ένα χαμένο παιχνίδι που αφορά κυρίως αυτούς και το πολιτικό μαγαζάκι που έχουν στήσει. Η Καμάλα Χάρις έχασε εκατομμύρια ψήφους, επειδή, το πολιτικό και το μιντιακό σύστημα των ΗΠΑ, χειραγωγημένο από πλούσιους δωρητές και ιδιοκτήτες, περιορίζει πάντα την επιλογή σε δύο νεοφιλελεύθερους υποψήφιους, ενώ οτιδήποτε άλλο καταγγέλλεται ως “κομμουνισμός”, “μαρξισμός”, και άλλες τέτοιες μπαρούφες, οπότε, λογικό είναι, ανάμεσα σε δύο νεοφιλελεύθερους υποψήφιους, ο πιο σκληροπυρηνικός νεοφιλελεύθερος υποψήφιος να έχει το πλεονέκτημα.
Ο μόνος λόγος για να κερδίσει ο μετριοπαθής υποψήφιος, είναι να τα σκατώσει στην διακυβέρνησή του ο σκληροπυρηνικός. Τώρα τα σκάτωσε ο γενοκτόνος θείος Τζο, οπότε η καρέκλα παραχωρείται πίσω στον σκληροπυρηνικό πορτοκαλί μ@λάκα. Και κάπως έτσι, αντιλαλεί το κύκνειο άσμα του φιλελευθερισμού και του ακραίου κέντρου. Άντε, καλό ψόφο.
Όλη αυτή η υστερία από τους φιλελεύθερους για τον Τραμπ, λειτουργεί μόνο μέσα σε ένα δυτικό υπερ-εθνικιστικό πλαίσιο που δεν βλέπει τα θύματα των πολεμοχαρών ενεργειών των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων συμμάχων ως πλήρως ανθρώπινα όντα, και συνεπώς βλέπει τις αποτρόπαιες εγκληματικές και γενοκτονικές ωμότητές τους ως λιγότερο σημαντικές από μερικά επιδόματα και ατομικά δικαιώματα στη δική τους χώρα.
Η μόνη επιλογή στο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα φαίνεται να είναι ανάμεσα στο στατους κβο, ή το φασιστικό στάτους κβο. Τους επικίνδυνους απατεώνες της ακροδεξιάς και τους πολιτικούς απατεώνες του κέντρου, που σήμερα συμπεριλαμβάνει και την πολιτευόμενη αριστερά.
Τα ρεπτίλια της εξουσίας του δικομματισμού υπολογίζουν διαρκώς πόσα ψίχουλα μπορούν να δώσουν στο εκλογο-καταναλωτικό τους κοινό. Αν δώσουν πολλά στο εκλογο-καταναλωτικό τους κοινό, οι πλούσιοι ολιγάρχες που τους χρηματοδοτούν θα αλλάξουν πλευρά, ενώ αν δώσουν λίγα, ο κόσμος δεν θα τους ψηφίσει. Έτσι, και τα δύο κόμματα προσπαθούν να ισορροπούν τη γραμμή αυτή όσο πιο κοντά στα όρια μπορούν, χρόνο με τον χρόνο, ικανοποιώντας την μία έναντι της άλλης κοινωνική ομάδας, διατηρώντας έτσι τους ανθρώπους διχασμένους και το στάτους κβο απαράλλαχτο.
Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να δει κανείς το θεατράκι. Φωνάζει από μακριά.
Αυτό, κατά διαβολική σύμπτωση, είναι ακριβώς αυτό που θέλουν οι πλούσιοι και ισχυροί ολιγάρχες που ελέγχουν τις ΗΠΑ. Κατά διαβολική σύμπτωση, επίσης, το ίδιο ισχύει σε όλες τις τοπικές εκφάνσεις του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, είτε ζεις στις ΗΠΑ, είτε στην Ελλάδα. Δύο κόμματα που εκφράζουν το ίδιο οικονομικό σύστημα, υπηρετώντας τους ίδιους ολιγάρχες, σε έναν διαγωνισμό μουσικών καρεκλών.
Μην έχετε ελπίδα ότι θα έρθουν θετικές αλλαγές από τα εκλογικά αποτελέσματα. Μην τρώτε τον σανό που λέει ότι ο Τραμπ θα κάνει καλές πράξεις σχετικά με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Το σφαγείο δεν αλλάζει επειδή αλλάζει ο χασάπης.
Όπως και μην έχετε καμία ελπίδα ότι οι Δημοκρατικοί και οι αριστεροί της ανάθεσης, της καρέκλας, θα διδαχθούν κάτι από αυτήν την ήττα και θα αλλάξουν στρατηγική προς μια πιο προοδευτική, αγωνιστική και φιλειρηνική ατζέντα, με γνώμονα την ποιότητα ζωής του πολίτη και την ισορροπία με το περιβάλλον.
Λες και οι φιλελέδες θα θυμηθούν ξαφνικά ότι η γενοκτονία είναι κακό πράγμα και θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται για τη σφαγή στη Γάζα που υποστηριζόταν εδώ και πάνω από έναν χρόνο από την κυβέρνησή τους, ή την σιωπηρή αντιπολίτευση τους, και από σύσσωμη την πολεμική βιομηχανία των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων.
Οι εκλογές εν καπιταλισμώ δεν αποφέρουν θετικά αποτελέσματα για κανέναν από εμάς, γιατί, πολύ απλά, δεν έχουν σχεδιαστεί για να ωφελούν τους απλούς ανθρώπους. Έχουν σχεδιαστεί για να διατηρούν μια μεγαλοαστική κάστα στην εξουσία, και τους υπόλοιπους από εμάς υπάκουους και παραγωγικούς. Μην ακούτε αυτούς που σας τρομάζουν με λεζάντες ότι η δημοκρατία απειλείται. Η δημοκρατία δεν απειλείται, αφού ο απλός κόσμος εξαιρείται από κάθε εξουσία.
Δημο-κρατία, δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό που απειλείται, είναι η πρόσβασή τους στην δημόσια μάσα, όταν καταλάβουμε επιτέλους ότι μας δουλεύουν.
Μέχρι τότε, καληνύχτα και καλή τύχη.
Από το μακρινό Αμστελόδαμο, με αγάπη,
Κώστας
(Φίλε Κώστα, έγραψα πρόσφατα πως “Οι ΗΠΑ επιτίθενται στο Ισραήλ, υποστηρίζοντάς το σε όλα”. Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως οι ΗΠΑ έχουν το σατανικό σχέδιο να εξαφανίσουν το Ισραήλ, υποστηρίζοντάς το. Ήδη, οι ΗΠΑ, με τη χωρίς όρια υποστήριξη τους στον Νετανιάχου, έχουν πετύχει να κάνουν τους Ισραηλινούς τους πιο αντιπαθητικούς και μισητούς ανθρώπους στον κόσμο, και το Ισραήλ ένα κράτος παρία. Είδες τι έγινε στο Άμστερνταμ με τους οπαδούς της Μακάμπι μετά τον αγώνα με τον Άγιαξ, και τι έλεγαν και έγραφαν οι πολίτες του κόσμου για τους Ισραηλινούς. Δεν ξέρω γιατί δεν βλέπουν όλοι πως το Ισραήλ έχει ηττηθεί και πολεμικά, και πολιτικά και ηθικά. Για εμένα είναι ξεκάθαρο αυτό. Κώστα, δεν ξέρω τι θα κάνουν οι ΗΠΑ, δεν ξέρω τι θα κάνει ο Τραμπ, αλλά ξέρω πως ζούμε στο 2024 και δεν είναι πια όλα στο χέρι των ΗΠΑ και του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ. Υπάρχουν πια και άλλοι παίκτες. Υπάρχει η Κίνα, υπάρχει και η Ρωσία· και είναι παντοδύναμες. Το τι θα πράξουν οι ΗΠΑ εξαρτάται και από τι τους επιτρέπουν να πράξουν οι άλλοι παίκτες του παιχνιδιού, που έχουν κι αυτοί συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Η πολιτική είναι θέμα ρεαλισμού και δύναμης, δεν είναι θέμα συναισθημάτων. Βέβαια, δεν βλέπω -αυτή τη στιγμή τουλάχιστον- πώς μπορεί να αποφευχθεί ο Μεγάλος Πόλεμος. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται από εμένα. Πάντως, αυτό που έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τραμπ και αυτός θα αποφασίσει για το τι θα συμβεί στον πλανήτη, ούτε οι οπαδοί του δεν το χάφτουν. Καταλαβαίνω την υστερία των καθστωτικών ΜΜΕ, που συμπεριφέρονται σαν να ζούσαμε στον παράδεισο πριν εκλεγεί ο Τραμπ, αλλά τα ΜΜΕ είναι γελοία και ξεπουλημένα, ενώ όπως διαπιστώνουμε -ακόμα και από τις εκλογές στις ΗΠΑ- τα παραδοσιακά ΜΜΕ είναι σε πλήρη ανυποληψία και δεν επηρεάζουν τους πολίτες όσο τους επηρεάζει ένας επιτυχημένος Youtuber. Επίσης, ας περιμένουμε να γίνει πρώτα πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τραμπ. Έχουμε ακόμα 70 μέρες, μέχρι να ορκιστεί ο Τραμπ και να αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι 80 ετών θα τα τινάξουν μέσα σε αυτές τις 70 ημέρες; Εκατομμύρια. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.