Από το «μαζί τα φάγαμε», στο «μαζί θα πενθήσουμε»

Αγαπημένε μου πιτσιρίκο, φίλες και φίλοι του πιο υπέροχου blog του κόσμου, καλημέρα.
Είναι πραγματικά συγκινητική η προσπάθεια σχεδόν όλου του πολιτικού συστήματος της χώρας που ανδρώθηκε μέσα από το «Σημιτισμό» να δικαιολογήσει την «πολιτική» του εκλιπόντος «εκσυγχρονιστή» ή «νεοφιλελεύθερου πολιτικού αντιπάλου» που …«συνέδεσε το όνομά του με σημαντικά πολιτικά γεγονότα, υπερασπιζόμενος με συνέπεια τις θέσεις και τους στόχους της αστικής πολιτικής».

Ο Κώστας Σημίτης διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από τον Ιανουάριο του 1996 έως τον Φεβρουάριο του 2004.

Με δεδομένο πως η εξωτερική πολιτική της χώρας για κυριαρχικά δικαιώματα -κρίση Ίμια-και διπλωματικές αποφάσεις -υπόθεση Οτσαλάν- ουδέποτε καθορίζονταν από έλληνες πολιτικούς, ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε για τον βίο και την πολιτεία του είναι αυτό:

Το χρηματιστήριο τον Δεκέμβριο του 1996-στο τέλος του πρώτου χρόνου της «σημιτικής» διακυβέρνησης- ήταν λίγο πάνω από τις 900 μονάδες.
Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα έφτασε «πανηγυρικά» πάνω από τις 6000 μονάδες!
Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο νομιμοποιήθηκε η πιο ακραία αναδιανομή πλούτου που συνέβη στην ελληνική κοινωνία -υπό μορφή καζίνου- από την εποχή του Ανδρέα Συγγρού (Λαυρεωτικά).

Είναι άμοιροι ευθυνών οι Νεοέλληνες;
Όχι.

Αλλά ποιοι ακριβώς ήταν οι στόχοι της «αστικής πολιτικής» που υπερασπίστηκε ο Κώστας Σημίτης;
Θα ήθελα να μου το εξηγήσει κάποιος αυτό.
Ή μήπως δεν δοκίμασαν την «τύχη» τους στη Σοφοκλέους αφελείς μικροαστοί «κομμουνιστές», «σοσιαλιστές», «δημοκράτες» ακόμα και «δεξιοί»; -που βλέποντας τις πορσέ καγιέν να παρελαύνουν στην ελληνική επικράτεια έπεσαν στη φάκα των «επενδύσεων».

Ο «σημιτισμός» δημιούργησε μιαν νέα τάξη στα χρόνια της παντοδυναμίας του.
Αυτή των μικροαστών λαμόγιων όλου του πολιτικού φάσματος απενοχοποιώντας -με αυτό τον τρόπο- τον εργολαβικό «σοσιαλισμό» για τους λίγους και τον νεοφιλελευθερισμό για τους πολλούς, γονιμοποιώντας έτσι ένα είδος βαλκανικού θατσερισμού και ρατσισμού μιας trash αισθητικής του …«δεν είμαστε εμείς ρατσιστές, αυτοί είναι Αλβανοί».

Φυσικά, τα πλοκάμια της πελατειακής διαφθοράς του τότε φτάνουν μέχρι σήμερα μέσω του Μητσοτακισμού, που, αν το σκεφτούμε, δεν είναι τίποτε άλλο από τον δήθεν «ευρωπαϊσμό» της «τουριστικής ανάπτυξης» και κουλτούρας του Airbnb.

Όπως ο συρφετός του Σημίτη έκλεισε το μάτι σε κάθε τυχάρπαστο λαμόγιο -π.χ.ΚΛΩΝΑΤΕΞ- του διπλανού χωριού να «φτιαχτεί» μέσω του χρηματιστηριακού πάρτι με θύμα τον απλό πολίτη, έτσι και σήμερα στο όνομα της «ανάπτυξης» οι αυλικοί του Μητσοτάκη δημιουργούν -αργά αλλά σταθερά- τη φούσκα των «τουριστικών επενδύσεων» που είναι βέβαιο πως σύντομα θα σκάσει.

Οι ευεργετηθέντες της «Σημιτικής» διακυβέρνησης είχαν σήμερα δύο επιλογές μετά το θάνατο του «ηγέτη» τους.
Ή να τον «ξεπλύνουν», μετατρέποντάς τον σε εθνικό ευεργέτη χύνοντας παράλληλα κροκοδείλια δάκρυα μέσω του «εθνικού πένθους», ή να παραδεχτούν πως είναι οι ίδιοι που «φτιάχτηκαν πολιτικά» και πλούτισαν μέσω της εκσυγχρονιστικής διαφθοράς την εποχή των παχιών αγελάδων.
Σε τέτοια διλήμματα είναι ξεκάθαρο δεν υπάρχει ο παραμικρός ενδοιασμός, ειδικά όταν η κουτάλα βρίσκεται ακόμα στα χέρια τους.

Δε ξέρω πόσο τυχαίο είναι ότι όσοι ανδρώθηκαν πολιτικά μέσω του μεταπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ -Χρυσοχοΐδης, Φλωρίδης, Πιερακάκης κ.α.- στην αρχή της χιλιετίας, σήμερα αποτελούν τα κύρια γρανάζια της Ακροδεξιάς που κυβερνά σφιχταγκαλιασμένη με την άγια οικογένεια και τα ορφανά του Παττακού.

Είναι λογικό λοιπόν κάθε τάξη -ή κλίκα, γιατί περί κλίκας πρόκειται- να τιμά και να θρηνεί τους «ήρωες» της κατά τα πρότυπα που εκείνη επιθυμεί.
Ο συμβολισμός του «εθνικού πένθους» είχε, έχει και θα έχει ένα και μόνον ένα σκοπό.
Να παρουσιαστεί ο «ηγέτης της» ως ηγέτης όλων των τάξεων και ο δικός της θρήνος ως θρήνος ενός ολόκληρου λαού.
Δηλαδή «εθνικός».

Σε μια χώρα τίγκα στα λαμόγια, στις συναλλαγές με «πολιτικά γραφεία» και πρεσβείες οι «ήρωες» του πολιτικού συστήματος δε μπορεί παρά να είναι άνθρωποι οι οποίοι βάφτισαν ανάπτυξη το προσωπικό τους συμφέρον και πλουτισμό.

Η πραγματικότητα είναι πως ο Κώστας Σημίτης στα χρόνια της παντοδυναμίας του αγαπήθηκε από τους νεοέλληνες.
Κυρίως, τους λούμπεν μικροαστούς όλων των αποχρώσεων.
Κέρδισε και ξανακέρδισε τις εκλογές, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση του εύκολου κέρδους και, όταν ήρθε η ώρα των ευθυνών και το «πάρτι» ολοκληρώθηκε, έβαλε την βραχνή φωνή του Θόδωρου Πάγκαλου να ενοχοποιήσει το σύνολο της κοινωνίας με το «μαζί τα φάγαμε», μια φράση που ακόμα και σήμερα ακούγεται πειστικότατη στα αυτιά των νεοελλήνων.

Ο «εκσυγχρονισμός» του Σημίτη γεννήθηκε για να ξεπλύνει την εθνική ντροπή των Ιμίων, μεγαλούργησε στο χρηματιστήριο και συντρίφτηκε μπροστά σε ένα ΑΤΜ με την είσοδο της Ελλάδας -με πλαστά στοιχεία- στο ενιαίο νόμισμα ανεμίζοντας ένα μάτσο χαρτονομίσματα δίπλα στο Λουκά Παπαδήμο -μετέπειτα δοτό πρωθυπουργό- λίγο πριν το τελευταίο φαγοπότι των Ολυμπιακών αγώνων.

Όχι, τον Κώστα Σημίτη δε θα τον κρίνει η ιστορία.
Ούτε «μαζί θα πενθήσουμε».
«Εθνικά».
Τον έκρινε η Ιστορία.
Τον έκρινε ως τον πρωθυπουργό μιας «Τραπ» πολιτικής και πελατειακής κουλτούρας με «δανεικά» και αγύριστα, για να γλεντήσουν οι δήθεν «πατριώτες» με πόρvες πολυτελείας, κιτς αυτοκίνητα και γαρίφαλα στα πρώτα τραπέζια της αθηναϊκής και επαρχιακής νύχτας.

Τα ναρκωτικά, η μαφία και οι θωρακισμένες Mercedes ήρθαν αργότερα.
Και νομιμοποιήθηκαν,
…Με βούλευμα.

Με εκτίμηση,

Τ.Τ.Π.

(Φίλε Βαγγέλη, θα έπρεπε να ήσουν χτες το βράδυ στο κατάμεστο “Τζένη Καρέζη”, όταν ο Χριστόφορος βγήκε στη σκηνή και είπε στους θεατές πως είναι ντροπή τους που πήγαν στο θέατρο εν μέσω εθνικού πένθους για τον Κώστα Σημίτη, και πως δεν πρόκειται να κάνει παράσταση αλλά θα πει πωγωνίσια μοιρολόγια, θα διαβάσει ποιήματα του Καβάφη και θα αποχωρήσει. Τρελά γέλια. Βαγγέλη, η Μαφία θέλει και να την αγαπάμε. Η Μαφία κάνει ότι δεν βλέπει το πανηγύρι που στήθηκε στα social media, μετά τον θάνατο του Κώστα Σημίτη. Πάντως, ακύρωσαν το …λαϊκό προσκύνημα, γιατί μάλλον έχουν αντιληφθεί πως είναι πολλοί οι Έλληνες που θέλουν να χορέψουν πάνω στους τάφους των Σημίτηδων και των μαφιόζων της χώρας. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.