Η συνείδηση πλένεται στο χέρι, και συγκεκριμένα με το δάχτυλο

Ήρθε, πιτσιρίκο, επιτέλους το πραγματικό καλοκαίρι και σε αυτή την δροσερή και πεντακάθαρη χώρα, την Ελβετία.

Όλοι οι νέοι έχουν ξεχυθεί στους δρόμους με τα σανδάλια τους και τις καινούργιες ιδέες για τις απαραίτητες κάλτσες που μαγεύουν τα κορίτσια από τις καταπράσινες πια Άλπεις, που χάνουν γρήγορα τις άσπρες κάλτσες τους και μένουν γυμνές και τριχωτές σαν ανδρικά πόδια σε μια χρυσή αμμουδιά.

Δε θυμάμαι αν είχα μοιραστεί σε κείμενο μια ανακάλυψη στο πλαίσιο της επιστημονικής μου μελέτης για το φαινόμενο “σανδάλια με κάλτσα”.

Γνώρισα που λέτε έναν Τουρκογερμανό πολιτικό αναλυτή που φορούσε άσπρες κάλτσες με τα μοντέρνα ορειβατικά του σανδάλια. Ήταν σε ένα διεθνές συνέδριο για τη μάστιγα του τουρισμού.

Και του λέω: Ρε συ, έχω μελετήσει σε βάθος όλους τους πιθανούς λόγους που κάποιος μπορεί να φοράει σανδάλια με κάλτες. Ένα πράγμα δεν έχω καταλάβει: γιατί άσπρες κάλτσες; Και όχι, μπλε, καφέ, πρόσινες, ροζ;

Και ήξερε! Είχε διαβάσει ένα επιστημονικό άρθρο επί του θέματος (αλήθεια!) το οποίο με λίγα λόγια έλεγε ότι οι άσπρες κάλτσες είχαν να κάνουν με την επίδειξη της καθαριότητας, η οποία ήταν κάποτε προνόμιο των ανώτερων τάξεων, και στη Γερμανία οι κατώτερες τάξεις ήθελαν να μιμηθούν.

Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, ούτε το όνομα του συγγραφέα-επιστήμονα, αλλά μου έμεινε στο μυαλό αυτή η ιδέα της “επίδειξης” της καθαριότητας, γιατί ίσως πότε δεν θα με φανταζόμουν να επιδεικνύω την καθαριότητά μου.

Μου θύμισε αυτό το σκίτσο του Άλταν.

Νομίζω μπαίνουμε σε μια εποχή που ο καθαριστής και η καθαρίστρια συνειδήσεων θα γίνει η πιο σημαντική δουλειά στον πλανήτη. Καλά και οι Γερμανοί είχαν πολύ πράγμα να καθαρίσουν και ίσως οι άσπρες κάλτσες να είχαν αυτό το σκοπό!

Δεν είναι τυχαίο πάντως που η δουλειά των περισσότερων ανθρώπων γίνεται το τρίψιμο του κινητού τηλεφώνου, το οποίο είναι το βασικό εργαλείο του υπαλλήλου-εργάτη της Facebook, της Google, και της Apple.

Γιατί εκεί καθαρίζονται οι συνειδήσεις. Τρίβε, τρίβε.

Και γιατί νομίζετε αυτές οι εταιρείες επενδύουν με τόση μανία στην πυρηνική ενέργεια; Γιατί γίνονται οι πόλεμοι; Γιατί πεθαίνουν τα παιδιά; Για να μπορούμε εμείς ανενόχλητοι να κοιτάμε το κινητό μας όλη τη μέρα, να το τρίβουμε με το δάχτυλό μας, να πατάμε ένα κουμπί και να βγαίνει μια χοντρή -που λέει και η παροιμία- και να καθαρίζουμε τη συνείδησή μας.

Εγώ, πάντως τη συνείδησή μου την προτιμάω βρώμικη, γιατί αυτό με κρατάει σε εγρήγορση.

Δεν θέλω να την καθαρίζω ούτε με την ευλογία του θεού, ούτε στους δρόμους με τους χρήσιμους φωνακλάδες, ούτε στα hastags του X και του instagram. Προσπαθώ να την καθαρίσω με πολύ κόπο και πόνο, λίγο λίγο, με πολλή σκέψη και πράξη, την οποία κρατάω για τον εαυτό μου. Και παρόλο που δεν τα καταφέρνω, κρατάω τις όμορφες στιγμές και συνεχίζω. Αποδέχομαι ότι ηλίθιος είμαι πρώτα από όλα εγώ, και αν κάτι μπορώ να διορθώσω είναι τις δικές μου ευθύνες. Τις ενοχές τις κρατάω για τον εαυτό μου.

Καλά, νομίζω ότι η μεγαλύτερη ήττα της κοινωνίας μας είναι ότι η σιωπή θεωρείται αδιαφορία. Και σε όσους και όσες και όσα δεν τους αρέσει να φωνάζουν, καλούνται να μιλήσουν, ως τη μόνη μορφή αντίστασης. Να μπουν γυμvοί σε μια αρένα γεμάτη αδίστακτους ανθρωποφάγους, για να αποδείξουν ότι είναι άνθρωποι.

Ενώ, αν όλοι σιωπούσαν και έκλειναν το κινητό, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ πιο άμεσο και καταλυτικό.

Κάποιες φορές βέβαια είναι πολύ δύσκολο να μένεις εκτός. Καταλαβαίνω.

Όπως και να ‘χει, αν αποφασίσετε να μπείτε στην αρένα, φορέστε και καμία κάλτσα μαζί με τα σανδάλια!

Όχι άσπρες όμως γιατί σκονίζονται από το χώμα και τα ποδοβολητά. Μαύρες καλύτερα, το χρώμα του θρήνου και της αποδοχής της ήττας.

Τζιτζιτζι

(Φίλε Παναγιώτη, την δεκαετία του ’80 η άσπρη κάλτσα ήταν μόδα. Είχε βάλει, βέβαια, το χέρι του -ή μάλλον το πόδι του- και ο Μάικλ Τζάκσον. Φίλε Παναγιώτη, οι εξελίξεις τρέχουν -η Μέση Ανατολή φλέγεται- και δεν τις προλαβαίνω γιατί ήμουν σε μια ταβέρνα και τραγουδούσα. Αυτό που σκέφτομαι είναι πως μπορεί να μην έχει καμία σημασία αν μιλάμε ή μένουμε σιωπηλοί. Όσο για τη συνείδηση, οι περισσότεροι άνθρωποι μάλλον δεν ξέρουν καν τη σημασία της λέξης. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.