Fake χώρα

Αγαπημένε μου πιτσιρίκο, φίλες και φίλοι του πιο υπέροχου blog του κόσμου καλημέρα.
Παρακολουθώντας τον υπουργό Μετανάστευσης να αναπαράγει ψευδείς ειδήσεις -fake news- για νεαρό πρόσφυγα, ο οποίος δήθεν επιτέθηκε στους εύζωνες της πλατεία Συντάγματος, είναι να απορείς, για ποιον λόγο, τα fake news προκαλούν τόση εντύπωση στους Έλληνες.
Η χώρα ζει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια μέσα στα Fake news, τα αναπαράγει θρασύτατα και τρέφεται με αυτά.

Καλά, εντάξει, εκεί ζούσε πάντα.

Επίσης, αναζητά ενόχους. Κι ευθύνες.
Τι πιο εύκολο λοιπόν από το να τις ρίξει σε όσους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα·βρίσκοντας αδύναμο «αντίπαλο».

Σε μια κοινωνία όπου όλα είναι βουτηγμένα στο ψέμα, από την ιστορία και την πολιτική, μέχρι την οικονομία και την καθημερινότητα, μοιάζει απόλυτα φυσιολογικό σχεδόν οι πάντες να το αναπαράγουν.

Αναπόφευκτα, αυτό, είναι βούτυρο στο ψωμί των ακροδεξιών σαλτιμπάγκων -κι αυτοί είναι Fake- που μια χαρά καταφέρνουν να αναπαράγουν την κοινοτοπία του φασισμού, πίνοντας στην υγειά των κορόιδων.

Fake η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι πολίτες.
Όλα.
Μια χώρα Fake.

Τα επικοινωνιακά επιτελεία έχουν αντιληφθεί πλήρως πως οι οπαδοί-μικροαστοί έχουν υιοθετήσει έναν ρόλο που βολεύεται με οποιαδήποτε καθεστώς, οπότε αυτό που έχουν να κάνουν είναι να τους ταΐζουν «πατριωτισμό», «trush» εικόνες, ψευτοαντιεξουσιασμό, τουριστική ανάπτυξη και νέους πολιτικούς φορείς τύπου «ινστιτούτου».

Οι «πολίτες» τούτου του τόπου επένδυσαν στην ψεύτικη «ασφάλεια» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των συμμάχων της, συμμετέχοντας ενεργά στη σωτηρία τραπεζιτών γαλλογερμανικής προέλευσης, ενώ δίχως να το πάρουν είδηση έγιναν αυτό που σιχαίνονταν.

Θρησκόληπτοι και συντηρητικοί μέχρι το μεδούλι.

Άσε που έχουν γίνει συνένοχοι στην πιο εξόφθαλμη γενοκτονία της σύγχρονης Ιστορίας.

Οποίος προσπαθήσει να αμφισβητήσει αυτό το δόγμα ή να πει κάτι διαφορετικό, είτε θα λοιδορηθεί, είτε θα απομονωθεί.
Ενώ στην καλύτερη περίπτωση θα χαρακτηριστεί «ιδεαλιστής».
Απαγορεύεται να μην είσαι με κανέναν.
Απαγορεύεται να μην πιστεύεις το ψέμα.

Κι ενώ όλα αυτά αποτελούν καθημερινότητα, μας κάνει εντύπωση η αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων από ακροδεξιούς υπουργούς.

Καταρχάς, αν κοιτάξετε ποιοι είναι υπουργοί σήμερα, θα έχετε όλες τις απαντήσεις μπροστά σας.
Τηλεπλασιέ, αποτυχημένοι δικηγόροι και εργολάβοι, απόγονοι γερμανοτσολιάδων, ξεπουλημένοι πρώην δημοσιογράφοι, φασισταριά κ.α.
Αυτοί είναι.
Δηλαδή, τι διαφορετικό περιμένετε;
Να πούνε αλήθεια;
Σοβαρά;

Αν έχετε κουβεντιάσει τελευταία ακόμη και με δικούς σας ανθρώπους, θα αντιληφθείτε πως η συζήτηση περιστρέφεται ακριβώς γύρω από όσα αναπαράγουν οι «έγκριτοι» υπάλληλοι των ολιγαρχών μέσω των διαδικτυακών τους σελίδων κ των τηλεοπτικών σταθμών.
Πολλές φορές μάλιστα θα «πιάσετε» και τον εαυτό σας να αναπαράγει, άθελά του, ακριβώς τα ίδια.
Ημιμάθεια, ατέλειωτες βεβαιότητες και αμορφωσιά.
Ο σίγουρος δρόμος για μια κοινωνία ηττημένη και παραδομένη.

Τι; Αδιαφορία;

Λυπάμαι, αλλά κάπως αργά θυμηθήκατε την «Αδιαφορία», όταν επί μια δεκαπενταετία -τουλάχιστον- δίπλα σας συντελούνταν ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα της σύγχρονης Ιστορίας και για τους περισσότερους ήταν απλά «Δευτέρα», ακριβώς επειδή ακόμη το πρόβλημα δεν είχε φτάσει στον πισινό τους.

Αν αυτό δεν είναι αδιαφορία, τότε τι είναι;

Στην πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα, τον πρώτο χρόνο της δικτατορίας -1968- στην μικρού μήκους ταινία του «Η Εκπομπή», ο εικονιζόμενος, όπου για την προκλητική του φωτογραφία θα αναφέρω δυο λόγια στο τέλος του κειμένου, θέτει το εξής προφητικό ερώτημα:

«Ποιος είναι ο ιδανικός άντρας;»
Αυτό ρωτούν οι δημοσιογράφοι τις γυναίκες στους δρόμους της Αθήνας.
Τα ΜΜΕ της εποχής ασχολούνται με θέματα ελαφρά σαν να μην υπάρχει στη χώρα καθεστώς δικτατορίας.
Και ακριβώς σε αυτή την «λεπτομέρεια» αναμοχλεύονται από τον μεγάλο Θόδωρο Αγγελόπουλο οι αναλογίες του μέλλοντος.

Είναι η δεκαετία της επέλασης της μαζικής κουλτούρας στην Ελλάδα.
Κάτι παρόμοιο ζούμε και σήμερα.
Η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει, δεν είναι δεμένη από παντού, δεν υπάρχουν μνημόνια, όλα λειτουργούν στην εντέλεια, έχουμε Δημοκρατία, τουρίστες έρχονται, οπότε ας ασχοληθούμε με τα ψυχολογικά των τραγουδιστών.

Τι όχι;

Η επιστροφή του σύγχρονου «πολιτικού εξόριστου» της «Αριστεράς» με τις ευλογίες του πραγματικού πρωθυπουργού της χώρας λίγο πριν την ΔΕΘ, ο οποίος θυμήθηκε, λέει, δέκα χρόνια μετά να μας πει τις δικές του αλήθειες για το δημοψήφισμα γράφοντάς μας και βιβλίο είναι ενδεικτική για το τι θα ακολουθήσει.

Και η πραγματικότητα τούτη τη φορά θα κάνει το 2010 να μοιάζει με βόλτα στο πάρκο.

Οι νεοέλληνες, είναι βέβαιο, πως θα πειστούν για ακόμη μια φορά να επενδύσουν στην «Ελπίδα».

Μόνο που ξεχνούν πως οι «ελπίδες» για τούτο τον τόπο δεν είναι τίποτε άλλο παρά προσωπικές φιλοδοξίες.

Οι ψευδαισθήσεις και οι συναισθηματισμοί κάποια στιγμή συναντούν την πραγματικότητα.

Και τότε πληρώνονται.
Ακριβά.

Με εκτίμηση και σεβασμό,

Τ.Τ.Π.

*Στη φωτογραφία -τραβηγμένη από τον Γερμανό ζωγράφο και γλύπτη Άνσελμ Κίφερ- ο Θόδωρος Αγγελόπουλος χαιρετά «ναζιστικά» το 1968.
Η προκλητική εικόνα του πρώιμου Αγγελόπουλου, σε συνδυασμό με το ειρωνικό του χαμόγελο, αλλά και την τριγωνική διάταξη των εικόνων με τον δικτάτορα στα δεξιά και αριστερά του, φέρνει στο προσκήνιο τον μέσο πολίτη.
Η στάση του θα καθορίσει την Ιστορία.
Εκείνος όμως μοιάζει σίγουρος και ικανοποιημένος. Με όλα.
Τίποτα δεν προμηνύει ότι θα εξεγερθεί.
Παράλληλα, όμως, όλα το καταδεικνύουν λόγω του εσωτερικού χλευασμού προς το πολίτευμα που εκφράζει ο απεικονιζόμενος.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο ώριμος πλέον Αγγελόπουλος θα τοποθετήσει μαεστρικά στα χείλη του τεραστίου Θανάση Βέγγου την μακάβρια προφητεία.
«Η Ελλάδα πεθαίνει…».
Το σήμερα έρχεται να τον επιβεβαιώσει.
Και μάλιστα πανηγυρικά.

(Φίλε Βαγγέλη, “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, άρα δεν θα αναστηθεί και ποτέ” είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις, ενώ ο Δημήτρης Χορν είχε πει “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, συνεχώς ξεψυχάει”. Βαγγέλη, οι Έλληνες είναι τσακωμένοι με την αλήθεια. Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό, η Ελλάδα φτιάχτηκε ως κράτος με εθνικούς μύθους και ψέματα, ενώ οι Έλληνες θεωρούν το να είσαι Έλληνας πιστοποιητικό μεγαλείου και αθωότητας επειδή “όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, εσείς τρώγατε βελανίδια”, όπως είχε πει το 1986 ο Νίκος Αθανασόπουλος, τότε αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, στον τότε αξιωματούχο της ΕΟΚ, Εμίλ Μένενς, που είχε έρθει στην Ελλάδα για την διερεύνηση της υπόθεσης του σκανδάλου με το γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι που βαφτιζόταν ελληνικό. Βαγγέλη, το άλυτο πρόβλημα της Ελλάδας είναι το έμψυχο δυναμικό της και το γεγονός πως όποιος Έλληνας θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια, οδηγείται σε φυγή από τη χώρα, ενώ η χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη Ελλάδα πουλιέται σε μαφιόζους κομμάτι-κομμάτι με την Golden Visa, αλλά οι Έλληνες φοβούνται πως ο πολιτισμός τους -ο πολιτισμός με τα μαγνητάκια για το ψυγείο- κινδυνεύει από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Δυστυχώς, νίκησαν οι φασίστες και οι ταγματασφαλίτες. Και αυτό ήταν το τέλος της Ελλάδας. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.