Από την πολιτική των δικαιωμάτων στο δικαίωμα στη γενοκτονία

Έχω την εντύπωση πως σχεδόν όλοι έχουν τα νεύρα τους. Δεν ξέρω αν ήταν πάντα έτσι ή απλά τώρα το βλέπω καθαρά, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι επιθετικοί.

Ψάχνονται για καυγά.

Ή θέλουν να σου επιβληθούν.

Άνθρωποι με εμμονές και βεβαιότητες, άνθρωποι δογματικοί και μόνιμα επικριτικοί, που θέλουν να σου κάνουν προσηλυτισμό και να σου επιβάλλουν τις απόψεις τους.

Οπωσδήποτε, κάποιος που θέλει να έχουν όλοι τις δικές του απόψεις -και τα οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπων που ζουν στη Γη να έχουν τις δικές του απόψεις- είναι κατευθείαν για το γιατρό. Αλλά δεν το καταλαβαίνει.

Επίσης, παντού άνθρωποι που βάζουν τα χρήματα πάνω από όλα και όλους, και αντιμετωπίζουν σαν εχθρό οποιονδήποτε θεωρούν πως απειλεί τα χρήματά τους ή την δουλειά τους.

Το ακόμα καλύτερο είναι πως εμμονικοί και εγωπαθείς παρτάκηδες αντιμετωπίζουν τους πάντες ως εχθρούς ή απειλή, αλλά θεωρούν πως είναι αξιολάτρευτοι και θέλουν να τους αγαπάνε όλοι.

Και βέβαια, αν και νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους, έχουν την εντύπωση πως είναι πολύ αλτρουιστές και προσφέρουν στην ανθρωπότητα.

Δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλη περίοδος στην Ιστορία της ανθρωπότητας που τόσοι εγωπαθείς άνθρωποι έχουν για τον εαυτό τους την εντύπωση πως είναι Άγιοι Φραγκίσκοι της Ασίζης και Μητέρες Τερέζες.

Και όλοι αισθάνονται αδικημένοι. Αδικημένοι από τους άλλους και από τη ζωή. Ακόμα και οι γόνοι δισεκατομμυριούχων που δεν χρειάστηκε να προσπαθήσουν για τίποτα στη ζωή τους. Δεν ξέρετε τι δράμα περνάνε.

Γενικά, οι άλλοι είναι το πρόβλημα. Αλλά το πιστεύουν όλοι για όλους, οπότε ποιοι είναι οι άλλοι; Λες και οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν κι αυτοί όνειρα και επιθυμίες όπως και εμείς. Λες και είναι ντεκόρ ή κομπάρσοι στη μεγάλη ταινία της δικής μας ζωής.

Ζούμε σε μια εποχή που οι πάντες είναι πολύ ευαίσθητοι και προσβάλλονται με τα πάντα, όλοι μιλούν για δικαιώματα, είναι διαρκώς έτοιμοι να ακυρώσουν όποιον πει μια …κακιά λέξη, αλλά, περιέργως, όλοι αυτοί οι πάρα πολύ ευαίσθητοι άνθρωποι που δεν ανέχονται τις κακοποιητικές συμπεριφορές, παρακολουθούν αδιάφοροι μια γενοκτονία στη Γάζα.

Μάλλον το να πεις “χοντρό” τον Γιωργάκη στο σχολείο είναι πολύ χειρότερο από μια γενοκτονία. Ναι, το καταλαβαίνω.

Και, φυσικά, όλοι υμνούν την διαφορετικότητα αλλά, αν τολμήσει κάποιος να πει κάτι πραγματικά διαφορετικό, θέλουν να τον σκοτώσουν.

Παρακολουθώντας τα τελευταία χρόνια αυτή την διεθνή υστερία με την πολιτική ορθότητα και την πολιτική των δικαιωμάτων και ταυτοτήτων -που τόσο ενθουσιάζουν αριστερούς συντρόφους-, δεν είχα καμία αμφιβολία πως όλα αυτά στρώνουν τον δρόμο για τον πλήρη εκφασισμό της κοινωνίας.

Και να που συμβαίνει. Μπροστά στα μάτια μας.

Γίνεται γενοκτονία μπροστά στα μάτια μας και όλοι οι ευαίσθητοι δικαιωματιστές έχουν βγάλει το σκασμό.

Επίσης, πολλοί αναρωτιούνται που οφείλεται η βία στην κοινωνία, λες και δεν βλέπουν πως η βία του ισχυρού εκτιμάται ιδιαίτερα και δεν τιμωρείται.

Δεν είμαι κοινωνιολόγος αλλά τι σκέψεις φαντάζεστε πως προκαλεί στους ανθρώπους το να βλέπουν το Ισραήλ να κάνει γενοκτονία και λιμοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων, και όχι μόνο να μένει ατιμώρητο αλλά και να στηρίζεται ή ακόμα και να ενθαρρύνεται για να το κάνει;

Το μήνυμα που περνάει στους ανθρώπους είναι πως, αν έχεις την δύναμη, μπορείς να κάνεις και γενοκτονία, μπορείς να τους σκοτώσεις όλους, έχεις το δικαίωμα να τους σκοτώσεις όλους.

Από την πολιτική των δικαιωμάτων στο δικαίωμα στη γενοκτονία. Ναι, καλό μου, έχεις το δικαίωμα να είσαι τρανς και σεβόμαστε το δικαίωμά σου, αλλά κι εσύ και εμείς πρέπει να σεβαστούμε το δικαίωμα του Ισραήλ να διαπράξει γενοκτονία. Πρέπει να σεβόμαστε όλα τα δικαιώματα.

Και, βέβαια, τα παιδιά παρακολουθούν και παίρνουν το μήνυμα.

Ό,τι και να πεις στα παιδιά σου για το ότι πρέπει να σέβονται τους άλλους ανθρώπους, τα παιδιά σου βλέπουν να διαπράττεται γενοκτονία και εσένα να μην σε νοιάζει και πάρα πολύ. Και μετράει πάντα αυτό που κάνεις, όχι αυτό που λες. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν από αυτά που τους λένε οι γονείς τους, αλλά από αυτά που βλέπουν να κάνουν οι γονείς τους.

Σε ακόμα χειρότερη κατάσταση βρίσκονται τα παιδιά στο Ισραήλ, που μεγαλώνουν εδώ και δεκαετίες σε μια χώρα που έχει απαρτχάιντ και διαπράττει γενοκτονία σε βάρος ενός άλλου λαού που θεωρείται κατώτερος σύμφωνα με τις …γραφές, ενώ αυτά ανήκουν στον περιούσιο λαό του Θεού, και αυτός ο Θεός έχει αποφασίσει πως αυτή η περιοχή -και όχι μόνο αυτή η περιοχή- τους ανήκει. Το Ισραήλ είναι ένα τρελοκομείο και δεν νιώθω καμία ανάγκη να το εξηγήσω αυτό. Άλλωστε, το ίδιο ακριβώς λένε και πολλοί Ισραηλινοί που εγκατέλειψαν το Ισραήλ αλλά και ακόμα περισσότεροι Εβραίοι σε διάφορες χώρες του κόσμου, που δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με το φασιστικό Ισραήλ του Νετανιάχου.

Για τα παιδιά στη Γάζα που μεγαλώνουν -όσα καταφέρουν να επιζήσουν- μέσα σε ένα διαρκές μακελειό, και βλέπουν γύρω τους νεκρούς τους γονείς τους, τα αδέρφια τους, τους φίλους τους, προσπαθήστε έστω για ένα λεπτό να σκεφτείτε τι θα νιώθατε αν ήσασταν στην θέση τους. Αλλά όχι, αυτά δεν είναι παιδιά, αυτά είναι κατσαρίδες. Για να μπορέσεις να αποδεχτείς την εξολόθρευση του άλλου, πρέπει να του αφαιρέσεις πρώτα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, να τον μετατρέψεις σε κτήνος. Ο φασισμός, που έλεγα πιο πάνω.

Σκέφτομαι πως οι άνθρωποι θα γίνονται όλο και περισσότερο επιθετικοί με τους άλλους ανθρώπους και θα θέλουν να τους επιβληθούν.

Αν εσύ δεν ψάχνεσαι για καυγά και δεν θέλεις να επιβληθείς σε κανέναν, μένεις να τους κοιτάς. Ή απομακρύνεσαι. Εγώ αυτό κάνω. Για να γίνει τσακωμός, χρειάζονται δυο. Βέβαια, κάποιοι έχουν το ταλέντο να τσακώνονται μόνοι τους. Και νομίζουν ότι είναι και έξυπνοι.

Νόμιζα πως συνέβαινε μόνο στα social media, όπου είναι γνωστό -από έρευνες- πως υπάρχουν πολλοί μοναχικοί και καταθλιπτικοί άνθρωποι που θέλουν να την πουν σε όλους και να βρίζουν ανθρώπους που δεν γνωρίζουν. Βασικά, θέλουν να φωνάξουν “Βοήθεια!!!”, αλλά τους είναι πιο εύκολο να βρίζουν και να μειώνουν λεκτικά τους άλλους. Έχω ακούσει από κάποιους ψυχολόγους πως βρίσκουν πελάτες στα social media. Λογικό.

Αλλά δεν είναι μόνο στα social media. Είναι παντού.

Το βλέπω ακόμα και σε φίλους και γνωστούς.

Και το βλέπω ξεκάθαρα, γιατί ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που ποτέ δεν ψάχνονται για καυγά. Ανήκω στην κατηγορία αυτών που λένε “δίκιο έχετε, κύριε”, όσο τερατώδες κι αν είναι αυτό που έχει πει ο άλλος. Και μετά φεύγω. Την κάνω. Κόβω λάσπη. Ο χρόνος είναι πολύτιμος για να τον περνάς με επαναλαμβανόμενες ανοησίες, ενώ, από κάποια στιγμή και μετά, ο χρόνος που έχουμε στη ζωή έχει λιγοστέψει επικίνδυνα και δεν είναι για να σπαταλιέται με κακομαθημένους που δεν δούλεψαν με τον εαυτό τους -οι διαρκώς επικριτικοί άνθρωποι δεν έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους- και βρίσκονται να είναι μεσήλικες αλλά να νομίζουν ακόμα πως είναι έφηβοι και οι πράξεις τους δεν έχουν συνέπειες, ενώ όλα πρέπει να τους συγχωρούνται και να αντιμετωπίζονται σαν χαριτωμένοι.

Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως η ευγένεια είναι αδυναμία. Παρεξηγούν την ευγένεια. Νομίζουν πως ο ευγενικός άνθρωπος θα ανεχτεί τα πάντα.

Όχι, δεν είναι έτσι.

Κάθε όμορφη και υγιής ανθρώπινη σχέση βασίζεται στον αλληλοσεβασμό και την ισοτιμία. Αλλιώς, δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Όλοι μπορούμε να νευριάζουμε. Όλοι μπορούμε να είμαστε διαρκώς εκνευρισμένοι και επιθετικοί.

Αλλά όποιος είναι έτσι, ας μην απορεί αν μείνει μόνος του. Δεν του το κάνουν οι άλλοι. Το κάνει ο ίδιος στον εαυτό του.

(Αν νευρίασε κάποιος με αυτά που έγραψα και θέλει να μου κατεβάσει χριστοπαναγίες, απλά επιβεβαιώνει όσα έγραψα πιο πάνω.)

(Αν κάτι μου έκανε εντύπωση μετά την χρεοκοπία της χώρας, είναι ότι οι περισσότεροι Έλληνες στράφηκαν ο ένας κατά του άλλου, και όχι κατά αυτών που ξέσκισαν τη χώρα και τις ζωές τους. Έχει σημασία να ξέρεις σε ποια χώρα ζεις και ανάμεσα σε ποιους ζεις. Έτσι, ξέρεις και τι μπορείς να περιμένεις από αυτούς τους ανθρώπους.)

(Το μιμίδι του ποστ μου το έστειλε μια φίλη και έγραψε “Εσύ”.)

(Μακριά από την πολλή συνάφεια του κόσμου. Μακριά. Είναι όλο και πιο επικίνδυνο.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.