Να μας αγαπάτε
Καλησπέρα και καλό μήνα.
Προσπαθώ, εδώ και κάποιο διάστημα, να απεξαρτηθώ από το σκρολάρισμα το βράδυ (και γενικά από το κινητό), οπότε διαβάζω λίγο πριν κοιμηθώ. Τις προάλλες, ξανάπιασα το διήγημα του Γ. Ιωάννου “Ο θείος Βαγγέλης”.
Όπως όλοι οι κάτοικοι του σύμπαντος του Γ. Ιωάννου, έτσι κι ο θείος Βαγγέλης υπήρξε άνθρωπος, με ψυχική διάμετρο αντιστρόφως ανάλογη εκείνης της πραγματικότητάς του: στενή ζωή, στενοί τόποι, πλατιά, όμως, καρδιά.
Ο θείος Βαγγέλης, αν και πολύ ταλαιπωρημένος, πήγε στον πόλεμο στην Αλβανία, όπου του έδωσαν ένα λόχο Κρητικών.
Και διηγείται ο Γ. Ιωάννου:
“Πολέμησε χωρίς φόβο. Πιο πολύ φοβόταν τους Κρητικούς παρά τους Ιταλούς. Μου τα είχε εξομολογηθεί όλα. Μετά από κάθε επιχείρηση έπρεπε να σώζει του αιχμαλώτους. Οι Κρητικοί, όταν σκοτώνονταν κανένας σύντεκνός τους, έταζαν στους θεούς τους διάφορες θυσίες για τη ψυχή του: να σφάξουν με τα ίδια τους τα χέρια τόσους ή τόσους εχθρούς. “Μα τη μαχαίρα μου!” έλεγαν και άλλαζαν όψη”…
Είναι ένα μυστήριο πώς οι Κρήτες (και οι Κρήσσες), ενώ είμαστε έξω καρδιά, με το αστείο και το πείραγμα στα χείλη, μπορούμε να γίνουμε, την ίδια στιγμή,”θηρία κακά”. Ο Τόμας Μαν είχε πει, στην ομιλία του στο Αμερικανικό Κογκρέσο για τη Γερμανία, ότι, συχνά, οι αρετές ενός λαού είναι η άλλη όψη των ελαττωμάτων του – και το αντίστροφο. Ισχύει και στην περίπτωσή μας. Τι δηλαδή; Μόνο ο Σαββόπουλος είχε αντιφάσεις; MeToo!..
Το πράγμα, βέβαια, στην Κρήτη έχει ξεφύγει και ευθύνονται για αυτό (και) τα διάφορα τζάκια. Είναι κοινό μυστικό ότι παρέχουν, χρόνια τώρα, προστασία στα λούμπεν και υπανάπτυκτα στοιχεία του νησιού, για λόγους ευνόητους. Επίσης, στην ωραία εποχή μας του μαζικού καταναλωτισμού, ολα εκφυλίζονται σε ένα pastiche. Ακόμα και η λεβεντιά. Από “πληγή που πάντα αίμα τρέχει” καταντά φτηνό φολκλόρ, κατάλληλο μόνο για σκηνικό σε σαπουνόπερες, τύπου “Σασμός”.
Η πλειονότητα, πάντως, των Κρητικών καταδικάζει τη βία, από όπου κι αν προέρχεται. Και -σοβαρά τώρα- νιώθουμε ντροπή με όσα απαράδεκτα συμβαίνουν, κατά καιρούς, στο νησί.
Μόνο που, κάποιες φορές, άμα βρεθούμε μεταξύ μας και ξεκινήσει κανείς, συνοδεία ρακής, τις ιστορίες για τις σύγχρονες βεντέτες, ίσως περάσει σβέλτα από την άκρη του ματιού μας μια λάμψη. Ο βαθύς συλλογικός εαυτός μας, αυτός που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο και προστάζει άλλα αντ’ άλλων, μάλλον σκιρτά στη σκέψη ότι βαράει ακόμη ντουφέκι στα μέρη μας, κι ας είναι για τόσο ηλίθιους λόγους όσο για τα σπίτια και τα βοσκοτόπια. Τι να πεις; Είμαστε βλαμμένοι – μα τη μαχαίρα μου!
Κατά τα λοιπά, όμως, είμαστε καλοί (we are good, που θα έλεγε κι ο πλανητάρχης) – δοτικοί κι αισθηματίες.
Να μας αγαπάτε.
Ν.
Υ.Γ.1 Θυμάμαι, παιδί, που είχαμε πάει με τους γονείς μου στο γάμο ενός μαθητή τους στο χωριό. Γύρω στη μία, είπαμε πια να φύγουμε. Αλλά ο γαμπρός, ένα θεριό που είχε γίνει ντίρλα, δεν μας άφηνε με τίποτα. Έτρεχε μπροστά μας, σημάδευε τον πατέρα μου με το όπλο και του έλεγε: “δάσκαλε, εκιέ κάτσε!” Στο τέλος, μας φυγάδευσαν τα αδέλφια του. Τρέχοντας μπήκαμε στο αυτοκίνητο, ενώ ο γαμπρός μας καταδίωκε (πεζή ευτυχώς) έξαλλος. Πάντως, δεν μας γάζωσε. Φτηνά τη γλιτώσαμε…
Υ.Γ.2 Τα Βορίζια αποτελούν κώμη τελείως διαβόητη chez nous! Δεν πας εκεί χωρίς αλεξίσφαιρο. Και, βασικά, δεν πας καθόλου.
(Αγαπητή φίλη, δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να έχει πάει στην Κρήτη και να μην την αγαπάει. Και αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους της Κρήτης. Τουλάχιστον αυτούς που έχω γνωρίσει εγώ. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως κινούμαι, συνήθως, σε παραθαλάσσιες περιοχές της Κρήτης, και όχι στα ορεινά. Κανείς δεν μιλάει για τη Μαφία -γιατί υποθέσεις Μαφίας είναι αυτές-, ενώ, όταν βγαίνει κάποια υπόθεση, όπως τον περασμένο Σεπτέμβριο με τη μαφία στα Χανιά, όπου ήταν μπλεγμένοι στρατιωτικοί, δικαστικοί, αστυνομικοί, παπάδες και άλλοι, αμέσως την κουκουλώνουν. Προσέξτε, πώς εξαφανίστηκε αυτή η υπόθεση από τα ΜΜΕ. Ούτε λέξη. Βασικά, έχει σαπίσει όλη η χώρα, και υποθέσεις, όπως αυτό το μακελειό στα Βορίζια, λειτουργούν σαν άλλοθι και προκάλυψη για όλη την υπόλοιπη σαπίλα, που ξεκινά, βέβαια, από τους πολιτικούς και τους ολιγάρχες. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.