Περιμένοντας την επανάσταση

Χτες το απόγευμα, είχα μια πολύωρη συζήτηση με τη Μ. για την επανάσταση και τη νέα κολεξιόν του Αρμάνι, και το κεφάλι μου είχε γίνει καζάνι. Βγαίνοντας μετά στον πεζόδρομο, μου λέει “κοίτα” και βλέπω ό,τι βλέπετε στη φωτογραφία.

Έχω συνέχεια πάνω μου μια φωτογραφική μηχανή. Το αποφάσισα πέρσι την άνοιξη, όταν περπατούσα βράδυ στην πλατεία στο Μοναστηράκι και είδα καμιά δεκαριά μπάτσους να έχουν βάλει κάτω έναν νεαρό και να τον έχουν κάνει μαύρο στο ξύλο. Φώναζε ο κόσμος, αλλά αυτοί δεν σταματούσαν με τίποτα. Γι΄αυτό λοιπόν, έχω πάντα μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή που τραβάει και βίντεο. Βέβαια, δεν έχω πετύχει ακόμα κάποια σκηνή ωμής αστυνομικής βίας -εκτός από αυτή στην Ακρόπολη με τους συμβασιούχους- οπότε κι εγώ τραβάω παιδάκια, σκυλάκια και πουλάκια. Για κάποιο λόγο που δεν έχω καταλάβει ακόμα, όλες οι φωτογραφίες είναι λοξές – σαν κι εμένα.

Αν κάποιο από τα πρόσωπα που είναι στις φωτογραφίες δεν επιθυμεί να εμφανίζεται η φωτογραφία του στο υπέροχο μπλογκ μου, νομίζω πως τα έχει χαμένα και δεν ξέρει τι του γίνεται.

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.