Καχυποψία
Σήμερα το πρωί έλαβα ένα μέιλ από μια δημοσιογράφο και προβληματίστηκα πάρα πολύ. Νομίζω πως αυτό το μέιλ είναι ενδεικτικό του πώς βιώνουν τη σημερινή κατάσταση πολλοί συνάνθρωποί μας και πόσο ανάμικτα συναισθήματα έχουν.
Μου γράφει η καλή κυρία:
«Δε χρειάζεται να πω το όνομά μου. Δεν σ’ έχω και σε μεγάλη υπόληψη. Πλακίτσα κάνεις με το σύστημα, και αν στην πω, θα νοιώσω καλά. Αν γουστάρεις τη θέση μου που θα την διαβάσεις στο ………….(site) , κάπου εκεί που λέει ‘……………’, συστρατεύσου. Με τον τρόπο σου. Μακάρι να μην είσαι σαν τον φραγκοφονιά …………… (εδώ γράφει το όνομα ενός …καλλιτέχνη)».
Μπήκα και διάβασα την άποψη της καλής δημοσιογράφου –υπογράφει με το όνομά της το κείμενο στο site που με παραπέμπει (είναι γνωστή δημοσιογράφος)- και αφορά τα όσα συμβαίνουν αυτήν την περίοδο στα ΜΜΕ (απολύσεις, μειώσεις μισθών) και την στάση της ΕΣΗΕΑ. Δεν λέει κάτι περίεργο – λέει τα αυτονόητα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, ώστε να μην φτάσουν τα ΜΜΕ στη σημερινή κατάντια.
Αφού διευκρινίσω πως είμαι στο πλευρό όλων των εργαζομένων (πώς θα μπορούσα να είμαι εναντίον τους, αφού είμαι ένας απ’ αυτούς;), αυτό που με τρέλανε πραγματικά είναι ο συλλογισμός αυτής της κυρίας στο μέιλ της.
Από τη μια δεν με έχει σε υπόληψη και θα νιώσει καλά αν μου την πει, και από την άλλη μου ζητάει να συστρατευτώ. Δηλαδή, πιστεύει πως μάλλον είμαι εντελώς καριόλης, αλλά κρατάει και μια επιφύλαξη, οπότε, αν δεν είμαι κάθαρμα –όπως φαντάζεται-, θα ήθελε να βοηθήσω στον αγώνα των δημοσιογράφων.
Έγραφα τις προάλλες για την πορεία του Πολυτεχνείου και για την καχυποψία που ένιωσα πως υπήρχε ανάμεσα στους διαδηλωτές. Η καχυποψία είναι πολύ κακός σύμβουλος και μπορεί να δηλητηριάσει την ενότητα των εργαζομένων αυτήν την κρίσιμη εποχή – χωρίς ενότητα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Ελπίζω η καλή δημοσιογράφος να είναι καχύποπτη μόνο απέναντί μου, και όχι απέναντι στους συναδέλφους της – τουλάχιστον αυτούς που δεν έχουν ξεπουληθεί στα αφεντικά τους. Πάντως, εγώ είμαι μπλόγκερ – δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ, οπότε από εμένα δεν κινδυνεύει να πάθει κάποιο κακό.
Τους τελευταίους οκτώ μήνες έφυγα από δυο δουλειές. Χάνεις χρήματα όταν αφήνεις δουλειές, αλλά κερδίζεις την ψυχική σου ηρεμία. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα ΜΜΕ –και όχι μόνο στα ΜΜΕ- ανάμεσα στους εργαζόμενους. Δίνουν κοινό αγώνα, αλλά οι περισσότεροι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τον τρόπο που θα σώσουν τη δική τους θέση.
Αν αφήνεις την πρωτοβουλία στα αφεντικά, έχεις χάσει ήδη. Θα διασπάσουν τους εργαζόμενους και θα κερδίσουν – πάντα, αυτό γίνεται. Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει αυτό είναι να πάρουν την κατάσταση οι εργαζόμενοι στα χέρια τους.
Θα ήθελα να συστήσω στην καλή δημοσιογράφο –και σε όλους τους εργαζόμενους- να μην είναι καχύποπτοι με τους συναδέλφους τους και να τους προτείνω να διαβάσουν την άποψη ενός άλλου δημοσιογράφου (και μπλόγκερ): Ώρα να δημιουργήσουμε τη δική μας κρίση στα ΜΜΕ (και όχι μόνο)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.