Ο πιτσιρίκος στο Μέγαρο

Προχτές, πήγα στο Μέγαρο Μουσικής για να παρακολουθήσω τη «Λίμνη των Κύκνων». Όπως καταλαβαίνετε, δεν πήγα με απόλυτα δική μου πρωτοβουλία. Όσες φορές έχω πάει να δω κάποιο μπαλέτο, η αιτία ήταν πάντα κάποια φίλη μου που ήθελε να με μυήσει στον κόσμο της πιρουέτας και των κολάν.

Τα εισιτήρια τα είχαμε αγοράσει τουλάχιστον δυο μήνες πριν, για να μη χάσουμε το κελεπούρι.

Στο Μέγαρο Μουσικής γινόταν ο κακός χαμός. Φάγαμε και μια φοβερή βρόχα κατακέφαλα αλλά δεν πειράζει γιατί νιώσαμε σαν κύκνοι και προετοιμαστήκαμε κατάλληλα για την παράσταση που θα παρακολουθούσαμε.

Στο φουαγιέ υπήρχε ένα απίστευτο παιδομάζωμα, αφού οι Έλληνες γονείς από τη μία στουμπώνουν τα παιδιά τους από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά από την άλλη θέλουν να τα δουν στα Μπολσόι.

Αυτό ισχύει, κυρίως, για τα κοριτσάκια, αφού τα αγοράκια τα κρατάνε μακριά από το μπαλέτο, ώστε, αν γίνουν τίποτα ντιγκιντάγκες, να μην μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς.

Όλες οι μαμάδες είχαν έρθει κατευθείαν από το κομμωτήριο. Ξανθό μαλλί και περμανάντ -και βέβαια, γούνες. Λες και δεν είχαν πάει στο Μέγαρο Μουσικής αλλά στον Ρέμο και τη Μαρινέλλα. Οπωσδήποτε, τριάντα χρόνια μόνο τσιφτετέλια έχουν κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά και μάλλον είναι ακατόρθωτο να πετάξεις από πάνω σου τη νύχτα και την μπουζουκίλα.

Για το μπαλέτο δεν γνωρίζω πολλά πράγματα. Πάντως, το βρίσκω πολύ γελοίο. Για την ακρίβεια, το μπαλέτο μου φαίνεται γελοίο, όταν δεν χορεύουν Ρώσοι. Όταν χορεύουν Ρώσοι, ξεχνάς πως είναι γελοίο και σου φαίνεται εντελώς μαγικό.

Τέλος πάντων, προχτές οι πρώτοι χορευτές δεν ήταν Ρώσοι, οπότε ήταν γελοίο.

Μόλις κατάλαβα πως οι πρώτοι χορευτές δεν είναι Ρώσοι –και, άρα, είναι γελοίο-, έκλεισα τα μάτια και έγειρα πάνω στη φίλη μου για να ξεκουραστώ λίγο.

Βέβαια, δεν κατάφερα να κοιμηθώ γιατί με ξυπνούσαν τα χειροκροτήματα.

Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με τα χειροκροτήματα στα μπαλέτα, τις όπερες και τις ορχήστρες κλασικής μουσικής.

Επειδή οι περισσότεροι δεν ξέρουν το έργο –και δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό που βλέπουν ή ακούνε-, χειροκροτούν όπου να ‘ναι. Μόλις υπάρξει η παραμικρή παύση, πέφτει το θέατρο από τα χειροκροτήματα.

Στην προχτεσινή παράσταση δεν υπήρχε ζωντανή ορχήστρα – οι υπεύθυνοι του Μεγάρου κάνουν τσιγκουνιές. Αν κάποια στιγμή χαλούσε το μηχάνημα και σταματούσε η μουσική, θα άρχιζαν όλοι να χειροκροτούν.

Το χειρότερο δεν είναι πως χειροκροτούσαν στη λάθος στιγμή αλλά πως με ξυπνούσαν κι άρχιζα κι εγώ να χειροκροτώ – πεταγόμουν από τον ύπνο έντρομος και χειροκροτούσα κι εγώ σε λάθος χρόνο.

Γενικά, το κοινό στην Ελλάδα αντιμετωπίζει το μπαλέτο σαν ριάλιτι χορού στην τηλεόραση. Οι περισσότεροι είναι έτοιμοι να σηκώσουν καρτέλες με τη βαθμολογία, ενώ αρκετοί θα απορούν γιατί δεν εμφανίζεται ο Αλέξης Κωστάλας να τους πει πόσο μεγάλο βαθμό δυσκολίας έχει να κάνεις 72 στροφές σερί πάνω στις πουέντ.

Εννοείται πως οι θεατές δεν καταλαβαίνουν πότε οι χορευτές του μπαλέτου κάνουν κάτι πραγματικά πολύ δύσκολο. Πάντως, τους χειροκροτούν όταν κάνουν πολλές σβούρες – μάλλον επειδή τους θυμίζει το ζεϊμπέκικο.

Αυτό που τρελαίνει τις γυναίκες στο μπαλέτο είναι τα κολάν των χορευτών. Όλο το μπαλέτο ξεσκίζεται στις πιρουέτες και όλες οι γυναίκες κοιτάνε τον κώλο του πρώτου χορευτή που είναι ακίνητος σε μια γωνία, και –εντελώς συμπτωματικά- έχει την πλάτη του γυρισμένη στο κοινό.

Οπωσδήποτε, αυτοί οι χορευτές του μπαλέτου έχουν κάτι κώλους που ξεκινάνε από την ωμοπλάτη. Και οι χορεύτριες έχουν φοβερά κωλομέρια αλλά φοράνε φούστες ή tutu και δεν φαίνονται καλά. Αυτό είναι πολύ σεξιστικό σε βάρος των χορευτριών· άσε που, αν δεν φορούσαν tutu -ή ήταν εντελώς ξεβράκωτες- θα έρχονταν περισσότεροι άντρες να δουν μπαλέτο. Θα σκοτώνονταν για ένα εισιτήριο.

Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε αυτή η υστερία των γυναικών με τους αντρικούς κώλους.

Θυμάμαι τη Βάνα Μπάρμπα να λέει πως το πρώτο πράγμα που κοιτάει σε έναν άντρα είναι ο κώλος του –και μετά πολλές άλλες κυρίες να λένε ακριβώς το ίδιο- αλλά εγώ νόμιζα πως οι γυναίκες που έλεγαν πως το πρώτο πράγμα που κοιτάνε σε έναν άντρα είναι ο κώλος του εννοούσαν πως κοιτάνε εκεί επειδή έχει το πορτοφόλι στην κωλότσεπη.

Τέλος πάντων, ο πρώτος χορευτής με τον τουρλωτό πισινό αποθεώθηκε αλλά –στο τέλος της παράστασης- τα πιτσιρίκια που ανέβηκαν στη σκηνή έδωσαν λουλούδια μόνο στην πρώτη μπαλαρίνα. Οι χορευτές που είχαν τους άλλους πρωταγωνιστικούς ρόλους και οι υπόλοιπες μπαλαρίνες δεν πήραν ούτε κοτσάνι – παρακολουθούσαν τη σκηνή και γαμωσταύριζαν.

Μόλις τα πιτσιρίκια έδωσαν τα λουλούδια στην πρώτη χορεύτρια, έγινε χαμός από τα χειροκροτήματα. Μάλλον, επειδή τα λουλούδια θυμίζουν στους Έλληνες τα μπουζούκια. Θα τους άρεσε να πετάνε λουλούδια στο μπαλέτο κατά τη διάρκεια της παράστασης.

Φυσικά, έπαθα πολιτιστικό σοκ παρακολουθώντας μπαλέτο επί δυόμισι ώρες, οπότε το βράδυ πήγα σε ένα σκυλάδικο για να έρθω στα ίσα μου.

Βγαίνοντας από το σκυλάδικο, βλέπω όλο το μπαλέτο της «Λίμνης των Κύκνων» να βγαίνει από το διπλανό κλαμπ.

Τους λυπήθηκα που τους είδα έτσι συφοριασμένους, οπότε πάω και τους λέω: «Ελάτε μαζί μου, ρε πεινάλες. Πάμε να σας ταΐσω».

Τους ανέβασα στην καρότσα του φορτηγού μου και τους πήγα για πατσά στη Βαρβάκειο αγορά. Τα πλήρωσα όλα εγώ αλλά χαλάλι τους, γιατί μου έμαθαν πώς να κάνω διπλό tour en l’ air.

Αυτά έγιναν προχτές που η βρόχα έπεφτε ράιτ θρου.

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.