Cruel summer
Η πιο δύσκολη ώρα της ημέρας είναι πριν το απογευματινό μπάνιο. Περιμένω να πάει 5 η ώρα για να πάω στην θάλασσα, γιατί δεν κάνει να είμαστε στον ήλιο μέσα στο καταμεσήμερο. Μέχρι να πάει 5 η ώρα, δεν ξέρω τι να κάνω.
Διαβάζω κάνα βιβλίο, γράφω καμιά μαλακία, κάνω βάρη, λαδώνω τα Καλάσνικοφ, ακούω μουσική, τρώω φρούτα και, γενικά, τα περνάω πολύ δύσκολα.
Με το πρωινό μπάνιο δεν έχω πρόβλημα -γιατί πάω στις 6 τα χαράματα- αλλά το απογευματινό είναι μπελάς.
Γι’ αυτό μου αρέσουν τα μπάνια από τα μέσα Σεπτεμβρίου και μετά: ο ήλιος δεν καίει -ή νομίζεις πως δεν καίει-, οπότε μπορείς να κάτσεις στην παραλία όλη μέρα.
Μου αρέσει να είμαι στην θάλασσα όλη μέρα. Τίποτα δεν μου αρέσει πιο πολύ από το να είμαι στην θάλασσα όλη μέρα. Εκτός από το παρφέ σοκολάτα.
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια έχω κάνει περισσότερα μπάνια απ’ όσα είχα κάνει όλη την προηγούμενη ζωή μου.
Έχει τις δυσκολίες της η ανεργία αλλά έχει και τα καλά της. Αν δεν έχεις δουλειά, πας για μπάνιο.
Ούτως ή άλλως, το καλοκαίρι είναι για τους φτωχούς. Πάντα το καλοκαίρι ήταν για τους φτωχούς. Δεν χρειάζονται φράγκα για να περάσεις ένα όμορφο καλοκαίρι.
Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Στην Φινλανδία μάλλον θα είναι κάπως διαφορετικά.
Βέβαια, οι περισσότεροι δεν το ξέρουν πως δεν χρειάζονται φράγκα για να περάσεις ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι στην Ελλάδα, οπότε κάθονται και μιζεριάζουν στις πόλεις.
Καλύτερα, γιατί οι παραλίες είναι άδειες και τις χαιρόμαστε εμείς οι βαθείς γνώστες της ζωής, οι σαμάνοι της τεμπελιάς.
Για την ώρα, στην παραλία έχει μόνο ξένους τουρίστες. Έλληνες δεν έχω δει ακόμα. Θα έχουν προβλήματα.
Οι ξένοι στην παραλία είναι πάρα πολύ ωραίοι, γιατί είναι σαν να μην υπάρχουν.
Αρκεί μια μικρή παρέα Ελλήνων για να μετατρέψουν μια ωραία παραλία σε κόλαση αλλά μπορεί να είσαι σε μια παραλία με 200 τουρίστες και να μην ακούγεται κιχ.
Εκτός αν είναι Ιταλοί, οπότε ετοιμάσου να αλλάξεις όχι μόνο παραλία αλλά και νησί. Μπορεί και χώρα.
Πέρσι στην Πάρο, ήμουν σε μια παραλία που ήταν μόνο ξένοι τουρίστες.
Ξαφνικά, εμφανίζεται μια Ελληνίδα. Θεογκόμενα και κρεβατογεμίστρα. Πώς να το πω; Μουνάρα.
Είχε κι ένα σκυλάκι. Ωραίο σκυλάκι.
Στρώνει την πετσέτα της δίπλα μου, στα πέντε μέτρα, τα πετάει όλα -ήταν παραλία γυμνιστών-, ξαπλώνει την θεϊκή κορμάρα της και ξεκινάει τα τηλεφωνήματα.
Ήταν ο τύπος της γυναίκας που θα έπρεπε να είναι μουγκή. Όχι μόνο έλεγε σαχλαμάρες, όχι μόνο είχε τσιριχτή φωνή, αλλά ούρλιαζε κιόλας.
Την κοιτούσε όλη η παραλία -όχι επειδή ήταν γύναικος- αλλά αυτή δεν καταλάβαινε Χριστό.
Αφού τελείωσε με τα τηλεφωνήματα, μπήκε στην θάλασσα και άρχισε να φωνάζει το σκυλάκι. Είχαν φρικάρει όλοι. Οι τουρίστες άρχισαν να απομακρύνονται ή να αποχωρούν.
Ένα άλλο καλό που έχουν οι τουρίστες στην παραλία είναι ότι διαβάζουν. Μιλάμε ότι ξεσκίζονται στο διάβασμα. Κι όποιος διαβάζει, δεν μιλάει.
Κι επειδή διαβάζουν οι τουρίστες, διαβάζεις κι εσύ. Αναγκαστικά.
Εγώ, πέρσι στην Νότια Κρήτη, διάβασα στην παραλία δεκαπέντε βιβλία.
Δεν ήθελα οι ξένοι να μας περάσουν για αμόρφωτους εμάς τους Έλληνες, οπότε, επειδή ήμουν ο μόνος εκπρόσωπος του ελληνικού έθνους στην παραλία, ξεκινούσα το διάβασμα από τις 10 το πρωί και σταματούσα στις 8 το βράδυ, αφού πρώτα βεβαιωνόμουν πως είχαν αποχωρήσει όλοι οι βιβλιολάγνοι τουρίστες.
Κάρφωνα και μια ελληνική σημαία στην άμμο δίπλα στην πετσέτα μου, για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία πως είναι Έλληνας αυτός που διαβάζει.
Στη θάλασσα δεν έμπαινα. Δεν ήθελα κάποιος ξένος να πει πως παρατάω τη μελέτη για να τεμπελιάσω μέσα στη θάλασσα.
Εν τω μεταξύ, έχω παρατηρήσει πως, όταν διαβάζω γυμνός στην παραλία, το καταλαβαίνω καλύτερα το βιβλίο. Και θυμάμαι όλα όσα διάβασα.
Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Θα περιμένω να αποφανθεί η επιστήμη. Πάντως, να διαβάζετε γυμνοί. Θα γίνετε φωστήρες.
Ένα ακόμα καλό που έχουν οι ξένοι στην παραλία είναι πως δεν έρχονται να καθίσουν ακριβώς δίπλα σου.
Ενώ είναι παρατηρημένο πως μπορεί να είσαι ο μοναδικός άνθρωπος σε μια παραλία τριών χιλιομέτρων αλλά οι Έλληνες θα έρθουν να καθίσουν στο μισό μέτρο από σένα.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά, αν εσύ είσαι γυμνός στην ερημιά, μπορεί να σου την πουν κιόλας. Πάντως, το σίγουρο είναι πως θα σε κοιτάνε περίεργα.
Δεν ξέρω γιατί οι Έλληνες πάνε και κάθονται δίπλα στον μοναδικό άνθρωπο ή τη μοναδική παρέα της απέραντης παραλίας.
Μπορεί να νομίζουν πως, για να κάθεσαι σε εκείνο το σημείο, έχεις βρει κάνα θησαυρό στην άμμο ή τίποτα κοιτάσματα πετρελαίου.
Εν κατακλείδι, οι ελληνικές παραλίες θα ήταν οι ωραιότερες στον κόσμο αν δεν είχαν Έλληνες.
Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα.
Ουφ, γέμισα λίγο την ώρα, μέχρι να πάω για μπάνιο.
Τώρα θα διαλέξω ποια εγκυκλοπαίδεια θα πάρω μαζί μου σήμερα στην παραλία.
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.