Ο Νότος

Φίλε Πιτσιρίκο, από μικρός στο μυαλό μου, «ο Νότος» ήταν μια χώρα μαγική. Όχι απαραίτητα όμορφη, μα σίγουρα μαγική. Ίσως να φταίνε οι στίχοι -μελοποιημένοι και μη- του Καββαδία και η τρελή αγάπη για την θάλασσα και τον ορίζοντα.

Ίσως να έπαιξε κάποιο ρόλο και μια ταινία του Solanas (El Sur) που την θυμάμαι σαν σε όνειρο –μονάχα σκηνές μα ελάχιστα την υπόθεση– που είχα δει ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο Cine Studio στην πλατεία Αμερικής και αναφερόταν στην χούντα της Αργεντινής με φόντο την Παταγονία.

Ίσως πάλι να φταίει κι εκείνη η εποχή –νιάτα, δυνατές φιλίες, ξενύχτι, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και Φεντερίκο Φελίνι– που «ο Νότος» έμοιαζε ο ευλογημένος τόπος που κάποια στιγμή κάποτε θα δραπετεύαμε και θα ζούσαμε ευτυχισμένοι σαν άνθρωποι.

Κι ήρθε –χρόνια μετά– η στιγμή που «ο Νότος» έγινε ο καθημερινός εφιάλτης μας, ο τόπος της δυστυχίας μας, η φυλακή των ονείρων μας.

Δραπετεύσαμε το λοιπόν αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Λίγοι έχουν βλαστημήσει την φυλακή τους περισσότερο από ότι εμείς· κι εννοώ την σύζυγο μου και την αφεντιά μου.

Στην πραγματικότητα, πήραμε μαζί μας τα πάντα, από τα μαχαιροπίρουνα μέχρι τους πίνακες και όλα τα μικρά αναμνηστικά που είχαμε κατά καιρούς μαζέψει.

Πήραμε –θελήσαμε να πάρουμε– μαζί μας όλη την προηγούμενη ζωή μας, όλες τις αναμνήσεις μας.

Στο νέο μας σπίτι υπάρχουν πολλές γωνιές που είναι όμοιες με αυτές που είχαμε στο σπίτι μας στην Αθήνα.

Πολλούς φίλους θα μπορούσαμε να τους είχαμε ξεγελάσει κάνοντας skype ή στέλνοντας φωτογραφίες. Πολλοί δεν θα πίστευαν ότι ζούμε πια μακριά.

Όταν έχεις εγκαταλείψει την χώρα που γεννήθηκες και μεγάλωσες σε μια ηλικία που πίστευες – λανθασμένα βέβαια – ότι είχες «τακτοποιηθείς» και αναγκάζεσαι να προσαρμοστείς και να ξεκινήσεις ξανά από την αρχή καταβάλλοντας τεράστιες προσπάθειες σε έναν τόπο άγνωστο σε σένα δεν νιώθεις ακριβώς οργή.

Υπάρχουν πολλά αρνητικά συναισθήματα που με τον καιρό σε πλημμυρίζουν. Η οργή ξεθυμαίνει σχετικά γρήγορα. Υπάρχει μια διάχυτη πικρία και συνάμα μια αδιαφορία (φορές και χαιρεκακία) για ό,τι αφορά «τον Νότο» που άφησες (;) πίσω σου.

Πολλές φορές σκέφτεσαι –και το λες δυνατά μονάχος– «ρε δε πάνε να κόψουν τον λαιμό τους όπως τα κάνανε;».

Πολλές φορές αρνείσαι να μιλήσεις στο τραπέζι ενδιάμεσα από το φαγητό για τα θέματα που αφορούν την χώρα σου. Μιλάς για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό.

Μα είναι φορές που μια καλή είδηση φτάνει και μια ελπίδα φωτίζει την ψυχή σου. Κοιτάζεις στα μάτια την σύντροφό σου και σκέφτεστε «ρε λες να;».

Κι αμέσως φωτίζει το μονοπάτι μέσα στην σκοτεινιά της νύχτας και σκέφτεσαι πως ίσως να μην αργήσει που θα βρεθείτε ξανά μαζί αγκαλιά στην ακρογιαλιά στο Σούνιο.

Δεν ξέρω τι ακριβώς με έπιασε και γράφω αυτό το κείμενο σήμερα τα μεσάνυχτα. Ίσως να είναι ο νόστος μαζί κι ένα άρθρο στο ΤPΡ που απαντούσε στο ερώτημα «κι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ» και το υπογράφει η Βασιλική Σιούτη.

Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τι θα συμβεί αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, ξέρεις πολύ καλά τι θα συμβεί άμα δεν βγει.

Ξέρεις καλά τι θα συμβεί αύριο αν νικήσουν ξανά «οι άλλοι».

Κι αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος για να ψηφίσεις εσύ σήμερα.

Δεν ξέρω ίσως να είναι το πιο «μελαγχολικό» ή λιγότερο θριαμβευτικό 40% στην ιστορία της χώρας.

Μπορεί όμως να χαμογελάσουμε μετά. Ποιος ξέρει;

Μπορεί να βγούμε ξανά στον δρόμο για τον «Νότο», όπως τον ονειρευόμαστε στα νιάτα μας.

Γιατί ο «Νότος» είναι φτιαγμένος από πέτρα, πολύ ουρανό, απέραντη θάλασσα, όνειρα και φιλιά που χαϊδεύουν την γη γλυκά, όπως ο πρωινός αέρας. Ένας τόπος απλά μαγικός όπως κι εσύ γράφεις συχνά.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από τον φόβο για εκείνο που μπορεί να μας συμβεί αύριο. Δεν μας γλυτώνει από αυτό που μας συμβαίνει τώρα.

(Αγαπητέ Ηλία, είναι πολύ όμορφα αυτά που έγραψες, ανθρώπινα. Ηλία, θα χαμογελάσουμε. Και θα κλάψουμε. Πολύ, όμως. Σε αυτή τη ζωή, ξέρουμε πως θα έρθουν και χαρές και λύπες. Μεγάλες να είναι οι χαρές, μεγάλες να είναι και οι λύπες. Να τις νιώσουμε, να τις ευχαριστηθούμε, να καταλάβουμε πως είμαστε άνθρωποι, να καταλάβουμε ότι ζούμε. Πάντως, τώρα θα χαμογελάσουμε. Όλος ο Νότος θα χαμογελάσει. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.