Taxi driver
Γεια σου πιτσιρίκο.
Το περιστατικό διαδραματίζεται σήμερα το πρωί στη Στοκχόλμη, όπου βγαίνω από τον σιδηροδρομικό σταθμό, ψιλοάυπνος αλλά αποφασισμένος να περπατήσω το ενάμισι χιλιόμετρο μέχρι το συνεδριακό κέντρο.
Κολλάω τη φάτσα μου στο κινητό μου, του οποίου το GPS προφανώς σοκάρεται από το θέαμα της μάπας μου και φλιπάρει. Πάω δεξιά, τίποτα. Βρε πάω αριστερά, τα παπάρια μου.
Αποφασίζω να μην πηδήξω από τη γέφυρα αλλά να ξηλωθώ για ταξί, που θα το χρεώσω στην υπηρεσία μετά, οπότε μικρό το κακό. Πάω στην ουρά των ταξί.
Πανύψηλος και χλωμός γέροντας, κλασσική σουηδική φάτσα θα μπορούσα να πω, έρχεται φιλικά προς το μέρος μου και μου ανοίγει την πόρτα.
Σκέφτεται λογικά από μέσα του “ήρθαν οι σκατοάραβες και τους κάνουμε και τεμενάδες για πέντε φράγκα, γαμώ το σπίτι τους”.
Αυτό γιατί είμαι αραβοτουρκική φυσιόγνωμια, φαλακρός, μελαμψός και με πολύ μακριά γκριζομαύρα μούσια. Τώρα, αν το δημοσιεύσεις, να δω πόσες θα ξαναασχοληθούν με τις πατούσες σου Πιτσιρίκο.
Είμαι παντρεμένος κορίτσια (και αγόρια).
Τέλος πάντων, προσπαθώ λοιπόν να προφέρω όσο καλύτερα το όνομα του δρόμου, γιατί πολλές φορές οι ιθαγενείς δεν καταλαβαίνουν τι σκατά τους λέω, οπότε σκέφτομαι να μη βρεθώ σε κανένα προάστιο και με λογαριασμό ταρίφας ίσο με τον μισθό μου.
Αφού τα καταφέρνω με την πρώτη, ξεκολλάω τα μάτια μου και κοιτάω το όνομα στην ταυτότητα του οδηγού, η οποία είναι πάντα στο ταμπλό και ορατή για τον επιβάτη. Ελληνικό ονοματεπώνυμο.
Στα σουηδικά: Είσαι Έλληνας (ποτέ δεν ξέρεις). Απάντηση : ja! Κόντρα απάντηση στα ελληνικά: και εγώ.
Ακολουθεί συνομιλία της οποίας το ζουμί είναι κάπως έτσι: ο κυριούλης είναι 40 χρόνια στην Σουηδία αλλά παραμένει ένας κλασσικός έλλην ταξιτζής!
– Είσαι καιρό εδω παιδί μου, ε;
– Έκλεισα 3 χρόνια τον Σεπτέμβρη, εσείς;
– Μια ζωή, 40 χρόνια. Την άλλη εβδομάδα πάω Ελλάδα… (αναστενάζει)
– Επαναπατρισμός;
– Όχι παιδί μου, 2 βδομάδες. Ποια πατρίδα, εγώ εδώ έχω ρίζες πλέον. Οι γονείς φύγαν, οι φίλοι χαθήκαν. Τι εδώ, τι εκεί… Το ζήτημα είναι να δεις μποέμικα τη ζωή.
– Έχετε δίκιο.
Δικός μου είναι, σκέφτηκα.
– Θα πάρω τις αδερφές μου να πάμε να δούμε τα μέρη που μεγαλώσαμε. Τα δέντρα, την εκκλησία. Να το γλεντήσω λίγο και μετά εδώ, στην ασφάλεια. Όπως είναι τα πράγματα κάτω.
– Είναι έτσι πολύ καιρό, απλά τώρα έσκασε το γλέντι.
– Ναι παιδί μου, τι, σαν και εδώ; Εδώ ο κόσμος ο ίδιος σέβεται και φοβάται τον νόμο. Για αυτό και οι κυβερνήσεις δεν ξεστρατίζουν. Να, και εγώ τώρα μαύρα δουλεύω. Αλλά ξέρεις πώς προσέχω και φοβάμαι την αστυνομία;
Πάρε την ΠΑΕ, σκέφτομαι. Είσαι θεός.
– Εκεί δεν βρέθηκε κανείς να πει την αλήθεια, μόνο ο Μητσοτάκης την είπε.
– Καλά, είχε και αυτός τις αμαρτίες του
– δεν την ξέρω την ιστορία του αλλά…
Διάβασε τον Δράκουλα του Στόουκς, ήθελα να του απαντήσω, αλλά δεν το έκανα.
– Να, τώρα είναι αυτός ο Τσίπρας, καλό παιδί και με καλές σκέψεις και προθέσεις αλλά…
Εγώ και μερικοί άλλοι μεταξύ των οποίων και το ιντερνετικό μας φιλαράκι, ο Πιτσιρίκος, έχουμε άλλη άποψη. Αλλά ας μη χαλάσουμε τις καρδιές μας. Άσε που στρίμωξες δύο καθάρματα σε έναν συλλογισμό. Σε παραδέχομαι.
– …πήγε στον Ομπάμα χωρίς γραβάτα. Πώς να σε πάρει στα σοβαρά το κατεστημένο; Φωτογραφήθηκε με τη γυναίκα του που είχε πάει…
Σε αυτό το σημείο είμαι σίγουρος πως θα είχε σχολιάσει το θέμα του φορέματος άνευ στηθόδεσμου αλλά με κοίταξε διερευνητικά στον καθρέφτη και δαγκώθηκε. Σου λέει τι να πω τώρα μεγάλος άνθρωπος, ρεζίλι.
– Να! Εδώ! (μου δείχνει μια πλατεία). Θες να γίνεις δημοσιογράφος; Πρέπει να περάσεις από εδώ το βράδυ. Να σε δουν οι Εβραίοι που κάθονται τα βράδυα και πίνουν μπύρες, να σε εγκρίνουν. Όλοι το ξέρουν στη Στοκχόλμη!
Ο μαλάκας πίνω μια ζωή μπύρες, έχω πιεί στη μισή γαμωευρώπη. Παίρνω δύο θέσεις όταν ταξιδεύω, τη μία για το συκώτι μου. Αλλά πάντα με άθεους και ποτέ στη συγκεκριμένη πλατεία. Μαλακία, Χατζηνικολάου, Πρετεντέρης και Παπαδημητρίου θα έτρωγαν τη σκόνη μου τώρα.
– Για να δούμε, θα τους χαλιναγωγήσει ο Τσίπρας; Ή θα του πάρει τον αέρα ο όχλος και θα κάνει ό, τι θέλει; Αλλά τι ξέρω εγώ, εργάτης ήμουν μια ζωή.
Α ρε όχλε, όχι χαλινάρι σου φόρεσαν. Ζαρτιέρες και περούκα και στα τέσσερα σε έχουν ρίξει. Και σου αρέσει.
Με αυτά και με τα άλλα, φτάσαμε, χαιρετηθήκαμε, ευχηθήκαμε τα καλύτερα, και πήγα και έφαγα πάλι τα λεφτά των Σουηδών φορολογουμένων.
Δεν έχει ηθικό δίδαγμα η ιστορία. Τα λέμε, τα ξαναλέμε, τι άλλο να πω.
Ελπίζω και εύχομαι να τα περάσει υπέροχα ο κυρ Βαγγέλης με τις αδερφές του, να είναι ακόμα εκεί τα δέντρα του, και η εκκλησία του να έχει κανέναν καλό παππούλη με γαμάτη φωνάρα να τον λειτουργήσει μόρτικα. Και να το γλεντήσει με την ψυχή του.
Α, και να έχει δίκιο, να βάλει ο Τσίπρας γραβάτα και να σώσει την Ελλάδα. Και εγώ θα πάω να γίνω πούτσα από τα κρασιά -εδώ θα γελάσει η γυναίκα μου- με τους εβραίους σε μια πλατεία της Στοκχόλμης. Και θα γίνω τρελό δημοσιογραφώνι και θα προπαγανδίζω τα δίκια της χώρας μας μέχρι να πεθάνω.
Τελειώνει η μπύρα μου, σε μισή ώρα φεύγει το τρένο μου, και θα έχει φύγει άλλη μισή ώρα από τη ζωή μου. Και νυστάζω. Θέλω να πάω στη γυναίκα μου.
Με φιλικούς χαιρετισμούς από την ελληνοκρατούμενη Σκανδιναβία (και δίπλα μου σε ένα άλλο τραπέζι Έλληνας κάθεται).
Βασίλης
Υ.Γ. Να είσαι καλά, και θα οργανώσουμε σπείρα απαγωγών για την πάρτη σου. Δεν θα καταλάβεις τι θα γίνει και θα ξυπνήσεις σε αιώνιο καλοκαίρι, μέσα στο χειμώνα. Παντού ξανθά κεφάλια.
(Αγαπητέ Βασίλη, είσαι θεός. Σήμερα το μεσημέρι, ο φίλος μου ο Γιώργος, μου έλεγε πόσο γουστάρει τον τρόπο που γράφεις. Βασίλη, να είσαι καλά. Και πάρτε με από δω!)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.