Πατούσα: ο αφανής πρωταγωνιστής του ανθρωπίνου πολιτισμού
Αγαπητέ Πιτσιρίκο, μου είχες ζητήσει να στείλω μια φωτογραφία των πατούσεών μου – λανθασμένα, αυτό που απεικονίζεται συνήθως στις φωτογραφίες του μπλογκ είναι το ελληνικώς επονομαζόμενο κουντεπιέ, η ράχη του ποδιού και όχι η πατούσα.
Δεν θα σταθώ άλλο σε αυτό γιατί όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πως δεν είμαι πεντάντ -καραπροχωρημένο ετυμολογικό λογοπαίγνιο, η λέξη έχει μάλλον ρίζα το «πόδι» στα λατινικά-, σπασ@ρχίδης δηλαδή, αλλά επειδή η πρόσκλησή σου εμπεριείχε και μια πρόκληση, δηλαδή το να συνοδεύσω με μια ψυχολογικής/ψυχιατρικής χροιάς ανάλυση το φωτογραφικό υλικό, είπα να εκθειάσω του πουδάρ’ γενικότερα.
Είναι λοιπόν, αγαπητέ μου φίλε, ευρύτερα διαδεδομένη η επιστημονική απατεωνιά και αγυρτία, πως δηλαδή και τάχαμου λέει, ο αντιτακτός αντίχειρας είναι με κάποιο τρόπο ο μεγαλύτερος συντελεστής στον ανθρώπινο πολιτισμό.
Η ικανότητα δηλαδή του να μπορεί ο γνωστικός, τρομάρα του, άνθρωπος (homo sapiens) να χρησιμοποιεί το χέρι του για να χειρίζεται πολύπλοκα εργαλεία οφείλεται στο ότι μια μετάλλαξη από κάποιο κοινό με τους υπόλοιπους πίθηκες πρόγονό μας.
Αυτή η μετάλλαξη μας έδωσε και την ικανότητα, εκτός από το να αυνανιζόμαστε αποτελεσματικότερα, να χειριζόμαστε και το Αϊ Φόουν και το σέλφιστικ και να εκτοξευθούμε ως είδος σε άλλα επίπεδα πνευματικότητας.
Εδώ ως άνθρωπος της επιστήμης και του πνεύματος, των γραμμάτων και των τεχνών, δεν μπορώ παρά να καγχάσω σαρκαστικά.
Το έκανα, κάγχασα απίστευτα σαρκαστικά αλλά δεν ξέρω πώς να το μεταφέρω γραπτά για να μεταδώσω το μέγεθος του καγχασμού μου, οπότε και συνεχίζω το συλλογισμό μου.
Αϊντε, να δεχτώ πως όλα αυτά τα κάνει κανείς επειδή μπορεί να βάλει τον αντίχειρα πίσω και και απέναντι από τα άλλα δάχτυλα.
Αλλά δεν αναρωτιέται κανείς για το προφανές;
Αν το ανθρώπινο είδος ήταν ακόμα καταδικασμένο στην 4Χ4 κίνηση, ποιά θα ήταν η χρησιμότητα αυτού του άκρου, του χεριού;
Θα σέρναμε τα εργαλεία, θα κρατούσαμε στο στόμα και θα τα χρησιμοποιούσαμε μόνο όταν ήμασταν ακίνητοι;
Ή θα είχαμε εφεύρει τα ρούχα με τσέπες και τα σακίδια, ώστε να φυλάμε τα εργαλεία και να τα χρησιμοποιούμε βγάζοντάς τα αφού θα είχαμε σταματήσει;
Το χέρι και ο αντίχειρας θα είχαν χαθεί χωρίς να κάνουν τη διαφορά εαν δεν είχε εξελιχθεί αυτό το θαύμα βιολογικής μηχανικής που είναι το πόδι κυρίες, κύριοι και αγαπημένα μου παιδιά, αρχίζοντας από την πατούσα.
Αυτή είναι η αλήθεια!
Ο πρώτος όρθιος άνθρωπας αμέσως μόλις στάθηκε στα πίσω πόδια, κοίταξε τα χέρια, κοίταξε γύρω το σώμα του, διαπίστωσε πως δεν είχε τσέπες και αποφάσισε να αξιοποιήσει τα άκρα που του περίσσευαν και κρέμονταν σαν κλαριά από τους ώμους του.
Σιγά σιγά, με την εξέλιξη και την εξάρτηση του είδους από τα άνω άκρα, τα κάτω έπεσαν σε πρεστίζ και εκτίμηση. Τόσο που να τα εκτιμά κανείς ως αναντικατάστατα μόνο αν τα χάνει.
Έμεινε φυσικά στο αρχέγονο υποσυνείδητο κάποιων η λατρεία για τα πόδια, πράγμα που αντί να θεωρείται ως μια ιερή συνήθεια, καταγράφεται ως φετιχισμός, σεξουαλική διαστροφή και μάλιστα από τις πιο περίεργες.
Τι βρίσκεις στα πόδια, σου λέει ο άλλος;
Όλο τον ανθρώπινο πολιτισμό κύριος, αυτό βρίσκω, και το μεγαλείο του ανθρωπίνου πνεύματος από την αρχή του μέχρι εδώ!
Στα τέσσερα θα ήμασταν ακόμα ζώα!
Όταν κάνουμε έκληση στην ανθρώπινη υπερηφάνια και αξιοπρέπεια λέμε ξεσηκώσου, στάσου στα πόδια σου, στο ύψος σου! Πάρε τα όπλα (με τα χέρια) και ανέβα στα βουνά (με τα πόδια).
Αυτό λέμε, δεν λέμε γράψε μου ένα γράμμα ή ζωγράφισέ μου έναν πίνακα!
Τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν η πατούσα, το πόδι και όλο το υπόλοιπο κάτω άκρο δεν είχε εξελιχθεί με τον τρόπο που συνέβη.
Από την άλλη, λέμε «μας έβαλαν στα τέσσερα», κοινώς χάσαμε την χρήση των ποδιών μας, κατ’ επέκταση και των χεριών μας αφού η μαγκιά τους εξαφανίζεται μόλις η λειτουργία των ποδιών χάνεται, καθώς και η δική μας μαγκιά, αφού ο τρόπος μετακίνησης δεν αφήνει πλέον τα χέρια ελεύθερα να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους.
Η πατούσα λοιπόν, και το πόδι ολόκληρο φυσικά, είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα θηλαστικά και γενικότερα τα πλάσματα της δημιουργίας.
Ας μην είμαστε αχάριστοι και ας αναγνωρίσουμε επιτέλους την αξία της.
Με φιλικούς χαιρετισμούς, από τον καναπέ των γονιών μου γιατί από την πολλή τη ζέστη δεν με κρατάνε τα πόδια μου (χεχε)
Βασίλης
Υ.Γ. Να μην μπλέξουμε με τις μεγαλύτερες τραγωδίες π.χ. Οιδίποδας ή με την αχίλλειο πτέρνα γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ.
Υ.Γ.2 Οι πατούσες της φωτογραφίας σχηματίζουν το σήμα της νίκης, διασταυρωμένες σαν φτερά και υπονοώντας πως κάποια στιγμή θα σταματήσουν να πατάνε στο έδαφος και θα μας σηκώσουν ακόμα πιο ψηλά, σαν τον φτεροπόδαρο Ερμή.
Υ.Γ. 3 Όσο πάει και ξεχνάω πόσο δύσκολο είναι να ζεις την καθημερινότητά σου σε αυτή τη χώρα, φτάνουν όμως πολύ λίγες ώρες έξω από το σπίτι για να μου το θυμίσουν. Όχι πως έξω είναι πουθενά παράδεισος, αλλά δεν είναι και το μόνιμο και συνεχές δηλητήριο της Ελλάδας. Το σεβασμό μου στον κόσμο που μένει από επιλογή και την αγάπη μου στον κόσμο που μένει από ανάγκη.
(Αγαπητέ Βασίλη, ήθελα πολύ την γνώμη σου για τις πατούσες, γιατί είναι σημαντικό να υπάρχει και η άποψη ενός διακεκριμένου Έλληνα επιστήμονα που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό. Δεν πειράζει που λέμε πατούσα το κουτουπιέ· εδώ λέμε δημοκρατία την τυραννία, στις πατούσες θα κολλήσουμε; Ήταν πολύ σημαντική η συμβολή σου στο πρότζεκτ Πατούσες, που είναι ό,τι σημαντικότερο συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα. Βασίλη, ούτε εσύ δεν φανταζόσουν πως θα ερχόταν μια μέρα που θα ήσουν καλοκαίρι για διακοπές στην Ελλάδα και θα σου έλειπε η Σουηδία. Τελικά, όλα γίνονται σε αυτή τη ζωή. Να είσαι καλά, Βασίλη. Σε ευχαριστώ. Την αγάπη μου. Βλέπω τα πόδια σου να κάνουν σουξέ.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.