Σχίσμα

bookΦίλε Πιτσιρίκο,
Θα ξεκινήσω το κείμενο με το κύριο σημείο μου. Βέβαια, δεν είναι δικό μου -γιατί απλά έχει χιλιοειπωθεί-, αλλά είναι και δικό μου γιατί έχει περάσει στη σφαίρα της συνειδητοποίησης.

Το κύριο σημείο, λοιπόν, είναι ότι η σχέση κοινωνίας-ατόμου περνάει την πιο βαθιά της κρίση.

Τι να πω και εγώ πάνω σε αυτό το θέμα, αλλά ας πάμε στην στιγμή της συνειδητοποίησης.

Θεωρώ ότι κάποιοι απο τους συμπολίτες μας ενστερνίζονται την σκέψη ότι κάτι πρέπει να αλλάξει σε αυτή τη χώρα, εκτός βέβαια και αν είσαι ο/η φιλελέ τυπάκος που βυζαίνει από τα γέρικα βυζιά του συστήματος με τα νεανικά και αγγελικά προσώπα.

Μια επόμενη σκέψη, όμως, έρχεται τελείως αναπόδραστα. “Τι να αλλάξω; Και πως;”

Με αυτή τη σκέψη, κυρίως, ξεκινάς ένα εσωτερικό ταξίδι με σκοπό να καταλάβεις ποιά είναι η θέση σου, τι ακριβώς σάπιο έχει απομείνει μέσα σου και πώς θα μπορούσες να εξελίξεις τον εαυτό σου, έτσι ώστε να γίνεις κοινωνικά εποικοδομητικός.

Αν θες να προχωρήσεις, πρέπει να ξεκινήσεις.

Τα βάζεις κάτω και τα μετράς.

Κοιτάς τους τομείς στην ζωή σου: Φίλοι, Οικογένεια, Προσωπικά και Επαγγελματικά, τις μικρο και μεγαλο-κοινωνικές σου ομάδες.

Αναγνωρίζεις κάθε πιθανό pattern που βλέπεις ανά τα χρόνια.

Το αποδέχεσαι.

Έπειτα ασχολείσαι με το σύστημα αξιών σου.

Ωπ δύσκολο.

Πως ακριβώς φτιάχτηκε το σύστημα σου αναρωτιέσαι. Και από τι απαρτίζεται;

Ας απαντήσουν κάποια μεγάλα μυαλά για μας.

Το σύστημα αξιών περιλαμβάνει: Ηθικές αξίες, Ψυχικές, Κοινωνικές, Πνευματικές, Πολιτικές, Εθνικές,Πολιτιστικές και Αισθητικές.

Πάμε στην ηθική.

“Τα ηθικά προβλήματα σχετίζονται με την ευτυχία και τον πόνο, που οι πράξεις μας είναι πιθανό να προκαλέσουν σε κάποιο άλλο άτομο”, είπαν κάποια μυαλά.

“H ηθική νοείται ως ένα σύνολο πεποιθήσεων που ισχύουν σε μια κοινωνία σχετικά με το τί οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ή να μην κάνουν, σχετικά με το τί θεωρείται καλό ή κακό, πρέπον ή όχι, αποδεκτό ή μη”, είπε ο Atkinson.

Άρα, αντιλαμβάνεσαι ότι τα ηθικά σου προβλήματα πηγάζουν από μια κοινωνική ηθική.

Βρίσκεσαι σε απόλυτη επιρροή από το κοινωνικό σου περιβάλλον αλλά ταυτόχρονα και από την ιδιωτικότητα σου.

Έπειτα βλέπουμε πως: “Η αφηρημένη έννοια «κοινωνία» σημαίνει το συνολικό άθροισμα των άμεσων και έμμεσων σχέσεών του τόσο με τους ανθρώπους της εποχής του όσο και με εκείνους των προηγούμενων γενεών”

Και έρχεσαι τώρα να συγκρίνεις τις αξίες σου με τις κοινωνικές αξίες οι οποίες επικρατούν.

Κενό. Κυρίως. Έχουμε και εκλάμψεις.

Περίεργο ε;

Γιατί;

Δεν αποτελείται η κοινωνία από εμάς τον καθένα ξεχωριστά;

Όλοι εμείς δεν δημιουργούμε την κοινωνία που ζούμε;

Και έπειτα βλέπεις τι σύστημα ακολουθεί η κοινωνία.

Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα περισσότερο απο το οικονομικό μοντέλο. Τον καπιταλισμό.

Μάλιστα.

Ο καπιταλισμός λοιπόν φθείρει πολλές αν όχι όλες τις κοινωνικές αξίες.

Γιατί απλά διδάσκει κάτι διαφορετικό από την αλληλεγγύη, δημοκρατία, εντιμότητα, αυτογνωσία και όλα τα άλλα θεωρητικά.

Έγραφε ο Αινστάιν: “Η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας όπως αυτή υπάρχει σήμερα είναι, κατά τη γνώμη μου, η αληθινή πηγή του κακού.”

Και συνέχιζε ότι πλέον δεν βιώνουμε την σχέση μας με την κοινωνία με την θετική της πλευρά.

Νιώθουμε απειλή που σε συνδυασμό με την προσωπική φιλοδοξία ενισχύει αυτήν την έχθρα.

Αν όμως η κοινωνία είμαστε εμείς και οι σχέσεις μας με τους αλλούς δεν σε βάζει να αναρωτιέσαι τι αξίες υπηρετείς πλέον;

Προσωπικά, βλέπω ότι η κοινωνία δεν διαθέτει εμπειρικό μηχανισμό που να την διέπει ως προς την εξέλιξή της αλλά προς την αυτοκαταστροφή της.

Ουσιαστικά, η δεξαμενή της κοινωνίας που είναι τα ίδια τα άτομα συνεισφέρουν στην διδακτική εμπειρία του συνόλου σε ελάχιστο βαθμό.

Η συλλογική μνήμη δεν ενισχύεται και η κοινωνική ταυτότητα χάνεται.

Να καταλήξω, όμως.

Η κοινωνία βρίσκεται μέσα στον καθένα μας και η σχέση της μαζί σου είναι βασικά η σχέση σου προς αυτήν.

Έαν θες να αλλάξει κάτι, πρέπει να απλά να υπενθυμίσεις την θέση σου προς την κοινωνία.

Ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας την έννοια της συλλογικότητας και ας ενεργοποιήσουμε συνεταιριστικές δομές, για να ενισχύσουμε την κοινωνική οικονομία και θα γίνει το θαύμα.

Κιου,

Κάτω Χώρες

Υ.Γ: Διαβάζοντας το κειμένο ξανά, Πιτσιρίκο, βλέπω ότι όλα αυτά είναι τόσο απλά και νομίζω οι περισσότεροι τα γνωρίζουν. Τι σκατά συμβαίνει και δεν αλλάζει τίποτα; Αν δεν υπάρχει λύση τότε Ντου στη Βουλή.

(Αγαπητέ φίλε, να γράψω για πολλοστή φορά πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι και πως θέλουν να έχουν πάντα κάποιον -έναν πατερούλη- για να τους λέει τι να κάνουν. Κι όταν τα πράγματα στραβώσουν, να βρίζουν τον πατερούλη -που αυτοί επέλεξαν- και να ψάχνουν για νέο πατερούλη, ώστε αυτοί να είναι πάντα “αθώοι”. Να, γιατί δεν αλλάζει. Να είστε καλά. Και μην σκάτε. Αν οι άνθρωποι δεν άκουσαν τον Αϊνστάιν και τα μεγαλύτερα πνεύματα όλων των εποχών, θα ακούσουν εσάς κι εμένα; Αδύνατον.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.