Αφού πέθανε αυτός, θα πεθάνουμε όλοι

lauren-bacallΗ θεία Μαίρη ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα. Ήταν σαν σταρ του σινεμά, σαν την Λορίν Μπακόλ. Ψηλή, πράσινα μάτια, μαλλιά μοντέλου. Στο στιλ έμοιαζε με τη Μελίνα Μερκούρη αλλά ήταν πιο όμορφη από την Μελίνα.

Η θεία Μαίρη ήταν κομμουνίστρια.

Όχι από ανάγκη -δεν ήταν φτωχή- αλλά από επιλογή.

Μια φορά πήγε στη Ζάκυνθο η θεία Μαίρη και την θυμούνται ακόμα.

Είχε μαζέψει όλους τους κομμουνιστές και τους έκανε ανάλυση.

Αυτοί είχαν χαζέψει. Όχι από την ανάλυση αλλά επειδή ήταν απίστευτα γοητευτική. Την χάζευες.

Κι εγώ την χάζευα την θεία Μαίρη.

Όταν ήμουν παιδί, πού με έχανες, πού με έβρισκες, δίπλα της ήμουν. Ήταν ωραία δίπλα της.

Όταν πηγαίναμε εκδρομές, περίμενα να δω τι θα παραγγείλει η θεία Μαίρη, για να πάρω το ίδιο.

Είχε μαγνήτη αυτή η γυναίκα.

Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι. Αν και σπανίζουν πια.

Όταν πέθανε η θεία Μαίρη -από καρκίνο, τι άλλο;-, δεν μπορούσε να το πιστέψει κανείς.

Ο θείος Ανδρέας στη Ζάκυνθο την είχε δει μια φορά στη ζωή του αλλά την θυμόταν πάρα πολύ καλά.

“Πέθανε η Μαίρη;” με ρώτησε.

“Πέθανε” του είπα.

Ο θείος Ανδρέας το επανέλαβε μερικές φορές και μετά είπε:

“Αφού πέθανε η Μαίρη, θα πεθάνουμε όλοι”

Δηλαδή, αφού πεθαίνουν οι άνθρωποι που περπατούν και τρίζει η γη, θα πεθάνουμε κι εμείς.

Αυτό σκεφτόμουν αυτές τις ημέρες με τον χαμό για τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο.

Πίσω από όλα αυτά τα επαναστατικά λόγια υπέρ του Κάστρο, πίσω από όλες τις κατηγορίες κατά του Κάστρο, πίσω από όλες τις αναλύσεις, τις συζητήσεις, τις φωνές και τα άρθρα για την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό, δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά αυτό:

Αφού πέθανε ο Φιντέλ Κάστρο, θα πεθάνουμε όλοι.

Το ξέρουμε πως θα πεθάνουμε αλλά έχουμε τη συνήθεια να το ξεχνάμε.

Ο θάνατος των ανθρώπων που έζησαν τη ζωή τους στα όρια χωρίς να φοβηθούν τον θάνατο -δηλαδή των ανθρώπων που ήταν μεγαλύτεροι από τη ζωή-, απλά μας το υπενθυμίζει.

Ο θάνατος σημαντικών ανθρώπων όλο και θα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, όλο και οι νεκροί θα επισκιάζουν τους ζωντανούς.

Αυτό συμβαίνει γιατί ήταν άνθρωποι που τόλμησαν να ζήσουν. Δεν φοβήθηκαν.

Ήταν άνθρωποι, όχι πράγματα.

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.