Über alles?
Φίλε Πιτσιρίκο, το πουλόβερ αρχίζει να ξηλώνεται κι αν όχι αυτό, τουλάχιστον έχει ξεχειλώσει από όλες τις μεριές. Παγιδευμένες όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες σε ένα νόμισμα που φτιάχτηκε για την Γερμανία και το οποίο διαχειρίζεται η Γερμανία.
Μικρές χώρες σαν την Ελλάδα έχουν σηκώσει λευκή σημαία και έχουν παραδοθεί στον Γερμανό Μέτερνιχ, άλλες μεγαλύτερες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, οδεύουν προς την συνθηκολόγηση.
Οι σημαίες της ακροδεξιάς που κυματίζουν παντού στην γηραιά ήπειρο ας μην μας μπερδεύουν.
Πρόκειται για ήττα τα αποτελέσματα της οποίας θα τα εισπράξουν πολύ σύντομα οι κοινωνίες κι αυτών των χωρών.
Η παραδοξότητα όμως της σημερινής κατάστασης γίνεται εύκολα αντιληπτή, όταν κάποιος καθίσει και αναλύσει την σχετική θέση της Γερμανίας στην σημερινή ΕΕ.
Αναμφισβήτητα, το Βερολίνο έχει αναδειχθεί στην υπ’ αριθμό ένα δύναμη στην Ευρώπη.
Σε όλες τις αποφάσεις που λαμβάνονται –και όχι μόνο τις οικονομικές–, η πρώτη και η τελευταία κουβέντα ανήκει πια στην Γερμανική ηγεσία, η οποία μπορεί να προωθήσει και να ακυρώσει κατά την βούληση και το συμφέρον της σχεδόν τα πάντα.
Το βασικό λοιπόν ερώτημα προκειμένου να προβλέψουμε το όχι και τόσο μακρινό μέλλον της Ευρώπης είναι κατά πάσα πιθανότητα το εξής:
Ποιο είναι τελικά το συμφέρον της Γερμανίας και πώς το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι Γερμανοί;
Αναμφίβολα, το κοινό νόμισμα και η ευρωζώνη ωφέλησε τα μέγιστα την γερμανική οικονομία και ενίσχυσε την πολιτική της ισχύ, οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει κανένα λόγο να το εγκαταλείψει.
Η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και η φτωχοποίηση των χωρών του Νότου δεν αποτελεί πρόβλημα για την Γερμανία, το αντίθετο μάλιστα.
Πρόβλημα θα αποτελέσει το ενδεχόμενο της οικονομικής τους κατάρρευσης, αφού στην περίπτωση αυτή το Βερολίνο θα υποχρεωθεί να εγγράψει ως οριστικές απώλειες όλα εκείνα που σήμερα λογαριάζονται ως δανεικά και αύριο θα γίνουν αγύριστα.
Σίγουρα τα διλήμματα μπροστά στα οποία βρέθηκε η γερμανική ηγεσία στην αρχή της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους ήταν μεγάλα, φαίνεται όμως, κυρίως μέσα από την εμμονική προσήλωση της Γερμανίας στην λιτότητα και στην δημοσιονομική πειθαρχία, ότι τώρα πια έχει καταλήξει στην στρατηγική γραμμή που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια.
‘Όπως λοιπόν κάθε αποικιοκρατική δύναμη που σέβεται τον εαυτό της θα προσφέρει στους υποτελείς λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης, ένα μικρό καρότο κι ένα μακρύ μαστίγιο.
Το καρότο θα κάνει πολλούς αυτο-τοποθετούμενους στην «αριστερά» πολιτικούς-στοχαστές στην Ευρώπη, του κ.Βαρουφάκη συμπεριλαμβανομένου που θα αισθανθεί δικαιωμένος, να χειροκροτήσουν με ενθουσιασμό.
Τι εννοώ με αυτόα
Εννοώ ότι τα «ευρώ-ομόλογα» και η κοινή δημοσιονομική πολιτική είναι προ των πυλών.
Με τον τρόπο αυτό, ο πλεονασματικός Βορράς θα πρέπει θεωρητικά να χρηματοδοτεί τον ελλειμματικό Νότο.
Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι το Βερολίνο και η Χάγη θα πρέπει να χρηματοδοτούν τα ελλείμματα της Ρώμης, της Μαδρίτης, της Λισαβόνας και της Αθήνας.
Θαυμάσιο ακούγεται αλλά νομίζω ότι πρέπει να σταματήσουν αμέσως τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες των «αριστερών» της Ευρώπης.
Στο δεξί του χέρι ο κύριος Σόιμπλε κρατάει το μακρύ και βαρύ μαστίγιο της διαρκούς λιτότητας.
Οι οικονομίες του Νότου θα πρέπει να πάψουν να είναι ελλειμματικές.
Όσες δεν μπορούν να το κάνουν, όπως πχ η Ελλάδα, θα πρέπει να φύγουν από το ευρώ, να ισοπεδωθούν και να χρησιμοποιηθούν ως παράδειγμα αποφυγής για τους υπόλοιπους.
Σε μια δημοσιονομικά ενιαία Ευρωζώνη, ο Βορράς θα χρηματοδοτεί τα ελλείμματα του Νότου μονάχα όσο αυτά υπάρχουν.
Αν ο Νότος δεν έχει ελλείμματα, δεν θα υπάρχει κι ανάγκη μεγάλης χρηματοδότησης.
Αυτό είναι συνυφασμένο με την ευημερία της Γερμανίας.
Η λιτότητα και η σφικτή δημοσιονομική πολιτική στις χώρες του Νότου θα συνεχιστεί, ακόμα κι αν κατακτήσει την Καγκελαρία το Die Linke.
Πολύτιμοι σύμμαχοι των Γερμανών είναι αντικειμενικά οι ανίκανες, διεφθαρμένες και ξεπουλημένες πολιτικές ηγεσίες των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου.
Μονάχα οι λαοί –κι εφόσον ξυπνήσουν από τον λήθαργο της ηλιθιότητας– έχουν την δυνατότητα να χαλάσουν την γερμανική σούπα.
Άρνηση πληρωμής του χρέους και χρεοκοπία εντός του Ευρώ, όσο ακόμα υπάρχουν περιθώρια να στριμωχτούν οι Γερμανοί και να αναγκαστούν σε διαπραγμάτευση και συμβιβασμό.
Μετά θα είναι πολύ αργά ακόμα και για τα δισέγγονά μας.
Η επιλογή σαφέστατα και είναι δύσκολη.
Βρισκόμαστε μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, όμως θα πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά.
Με εξαίρεση την ντόπια κάστα των ολιγαρχών, όλοι οι υπόλοιποι «Μενουμευρώπηδες» που δεν είναι και λίγοι, θα πρέπει να καταλάβουν ότι η λύση που ετοιμάζουν για μας οι Γερμανοί «φίλοι μας» είναι και η «τελική λύση».
Φτώχεια καταραμένη, μετανάστευση που θα παίρνει χαρακτήρα διωγμού και ξεριζωμού όσο θα περνάει ο καιρός, κατάργηση στοιχειωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, υπογεννητικότητα και πληθυσμιακή συρρίκνωση, ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος των ιθαγενών στην ιδιοκτησία..
Ο θάνατος σου πάει πολύ, Έλληνα, κι εσύ έχεις μείνει στην εποχή που φορούσες τα Prada.
Σύνελθε και ξύπνα.
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, την γερμανική σούπα θα την χαλάσει η πραγματικότητα. Όσα σχέδια δεν λάμβαναν υπόψη τους τους ανθρώπους, κατέληγαν πάντά σε αποτυχίες και τραγωδίες. Για τους ανθρώπους. Είναι εντυπωσιακό ότι η Γερμανία κάνει ξανά και ξανά τα ίδια λάθη. Θα αρχίσω να πιστεύω πως το να είσαι Γερμανός είναι μοίρα. Βέβαια, και η Γερμανία μάλλον θα είναι σύντομα πολύ μικρή δύναμη. Πάντως, είναι πολύ ενδιαφέρουσα εποχή. Αν ήμουν πλούσιος, θα είχα αράξει σε ένα εξωτικό νησί και θα την περνούσα φίνα, διαβάζοντας τι συμβαίνει στον κόσμο. Δεν είμαι, οπότε θα την αράξω στην Αθήνα, περιμένοντας το καλοκαίρι που οι καλοί αναγνώστες του μπλογκ θα με φιλοξενήσουν στα νησιά τους. Ηλία, έχει ήλιο σήμερα. Θα πάω βόλτα. Να είσαι καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.