Ζητείται εμπιστοσύνη

Αν υπάρχει κάτι που είναι πάρα πολύ δύσκολο να αλλάξει στη σημερινή Ελλάδα, αυτό είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που κανείς πια δεν εμπιστεύεται κανέναν.

Καθόλου περίεργο, αν λάβουμε υπόψη τα όσα έχουν συμβεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια.

Εμπιστοσύνη προς τους πολιτικούς δεν υπάρχει.

Λογικό, αφού όλοι τους έκαναν τα αντίθετα από όσα έλεγαν.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς φάνηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 -όπου σχεδόν ο ένας στους δυο από όσους είχαν δικαίωμα ψήφου δεν πήγε να ψηφίσει- και στις επόμενες εκλογές θα έχουμε νέο ρεκόρ αποχής.

Με την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, η όποια εμπιστοσύνη είχε απομείνει πήγε στον διάολο.

Οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί πως η Ελλάδα είναι και επίσημα προτεκτοράτο και πως οι πολιτικοί της δεν έχουν τα κότσια να το παραδεχτούν αλλά προτιμούν τις καρέκλες και να γίνονται γραφικοί, κάνοντας πως τσακώνονται για τους σημαιοφόρους του Δημοτικού και τον …κομμουνισμό.

Κατά συνέπεια, εμπιστοσύνη για το Κράτος δεν υπάρχει.

Καλά, ποτέ δεν υπήρχε -με τους κατσαπλιάδες που κυβερνούσαν επί δεκαετίες και την μακρόχρονη αντιπάθεια και καχυποψία των Ελλήνων για το Κράτος- αλλά τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο το Κράτος να θεωρείται ο απόλυτος εχθρός.

Οι Έλληνες αναζητούν τρόπο να μην έχουν καμία σχέση με το Κράτος-προτεκτοράτο στο οποίο ζουν.

Αυτοί που έφυγαν και αυτοί που ετοιμάζονται να φύγουν, με αυτή τους την κίνηση δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να βροντοφωνάζουν πως δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη σε αυτό το Κράτος και πως θέλουν να κόψουν τους δεσμούς τους με αυτό.

Και τους κόβουν.

Το ακόμα χειρότερο είναι πως οι πολίτες δεν εμπιστεύονται πια ο ένας τον άλλον.

Η χρεοκοπία της χώρας συνέτεινε στο να βγάλουν πάρα πολλοί Έλληνες τον χειρότερο εαυτό τους.

Έλλειψη χρημάτων και ασφάλειας είναι πολύ κακοί σύμβουλοι για τον χαρακτήρα του ανθρώπου.

Πρόσθεσε και τον πατροπαράδοτο φθόνο -αυτή την κατάρα των Ελλήνων- και καταλαβαίνεις πως στην ελληνική κοινωνία γίνεται πόλεμος.

Ο καθένας φοβάται πως θα του την φέρει ο άλλος.

Οπότε, του την φέρνει αυτός πρώτος.

Εννοείται πως, σε μια χώρα στην οποία διαπρέπουν αυτοί που κάνουν κωλοτούμπες και οι απατεώνες, δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί έντιμος άνθρωπος να μπλέξει με αυτό το σύστημα -που είναι γεμάτο σκατάδες- για να βοηθήσει την χώρα του.

Στην ελληνική κοινωνία, αυτός που είναι εντάξει θεωρείται μ@λάκας.

Μάγκας στη σημερινή Ελλάδα είναι ο απατεώνας.

Πρέπει να εμπιστευτούμε ξανά ο ένας τον άλλον.

Είναι εθνική ανάγκη να εμπιστευτούμε ξανά ο ένας τον άλλον.

Το πώς θα γίνει αυτό δεν ξέρω.

Αν δεν πάρουμε τη χώρα μας στα χέρια μας, δεν θα γίνει ποτέ.

(Είναι εγκληματικό σε μια κοινωνία όπως είναι η ελληνική κοινωνία σήμερα να σπέρνεις την διχόνοια και να προσπαθείς να ξυπνήσεις εμφυλιοπολεμικά μίση. Μην τσιμπάτε.)

(Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα βιωματικό ποστ, γιατί το έγραψα με αφορμή μια πρόταση που μου έγινε. Εγώ, πάντως, δεν εμπιστεύομαι πια σχεδόν κανέναν. Δεν ήμουν πάντα έτσι. Η ζωή στην Ελλάδα με έκανε.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.