Η προσωπική μου εμπειρία από τις κυβερνήσεις Σαμαρά και Τσίπρα

Νομίζω πως έφτασε ο καιρός να γράψω την προσωπική μου εμπειρία από το πώς με αντιμετώπισαν οι κυβερνήσεις -και οι άνθρωποί τους- μετά το Μνημόνιο. Έχει κάποιο ενδιαφέρον.

Ας δούμε, όμως, λίγο την ροή των πραγμάτων, και συγγνώμη που μιλάω για ατον εαυτό μου αλλά την δική μου εμπειρία γράφω και δεν γίνεται αλλιώς:

Λίγο πριν ο Γιώργος Παπανδρέου πάει στο Καστελόριζο, εγώ αποφάσισα πολύ συνειδητά πως δεν θέλω να δουλεύω σε ΜΜΕ ολιγαρχών. Δεν υπέγραψα το νέο συμβόλαιο στον ΣΚΑΪ και ήμουν ξανά πια απόλυτα αφοσιωμένος στο μπλογκ μου, που ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτά τα 13 χρόνια.

Στο διάστημα των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου, ήμουν τον περισσότερο χρόνο στον δρόμο και τα περισσότερα ποστ μου ήταν από διαδηλώσεις.

Η θέση μου για την κατάσταση στην Ελλάδα ήταν ξεκάθαρη και -σε αντίθεση με αριστερούς και δεξιούς απατεώνες- ήταν η ίδια που είναι και σήμερα.

Αυτές οι πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις δεν είχαν χρόνο να ασχοληθούν μαζί μου, γιατί δέχονταν επιθέσεις από παντού· από δεξιούς, αριστερούς και άλλους.

Όταν έγινε κυβέρνηση ο πρώην αντιμνημονιακός Σαμαράς -πολλοί έχουν ξεχάσει πως ο Σαμαράς ήταν αντιμνημονιακός γιατί οι Έλληνες ξεχνούν τα πάντα-, ξεκίνησαν τα …προβλήματα.

Οι άνθρωποι του Σαμαρά είχαν την εντύπωση πως ήμασταν όλοι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε αυτούς και τον αρχηγό-εργοδότη τους στην κωλοτούμπα του.

Επίσης, ο Σαμαράς έφερε ακροδεξιούς στην Νέα Δημοκρατία -ο Κώστας Καραμανλής είχε χαρακτηρίσει “άκρα” το ΛΑΟΣ και τους βουλευτές του-, ενώ έφερε και διάφορα άλλα λαμόγια.

Με την ευκαιρία, ας παρακολουθήσει κάποιος το ποσοστό της Χρυσής Αυγής μετά την κωλοτούμπα Σαμαρά με την ψήφιση του Μνημονίου τον Φεβρουάριο του 2012, και θα καταλάβει πού οφείλεται -κυρίως- η άνοδός της.

Η κυβέρνηση Σαμαρά είχε αποφασίσει πως, όποιος δεν ήταν μαζί της, ήταν εναντίον της και ήταν ΣΥΡΙΖΑ.

Όποιος δεν ξετρελαινόταν με το Μνημόνιο του Σαμαρά και δεν ένιωθε δέος μπροστά στις εμβληματικές φυσιογνωμίες των φασιστών Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη, ήταν εχθρός της πατρίδας και του κωλοτούμπα Σαμαρά.

Για κάποιο λόγο που δεν ξέρω, τα σάιτ που βρόμαγαν …σαμαρίλα και οι σαμαρικοί χρήστες στα social media, με βάφτισαν συριζαίο και με είχαν βάλει στο πρόγραμμα.

Αφού δεν είναι μαζί μας, είναι συριζαίος.

Εντάξει, δεν το πήρα προσωπικά -το έκαναν και με άλλους αυτό-, αλλά κάποια στιγμή, το γραφείο του Σαμαρά μου έκανε επίθεση για να με …εξοντώσει.

Βέβαια, εγώ είχα πέσει κάτω από τα γέλια, γιατί ήξερα πως αυτοί οι γελοίοι θα έπαιρναν σύντομα τον πούλο. Όπως και τον πήραν.

Οπωσδήποτε, είναι κάπως περίεργο το γραφείο ενός πρωθυπουργού να επιτίθεται σε έναν πολίτη που γράφει από το σπίτι του σε ένα μπλογκ -και δεν έχει κάποια κομματική ιδιότητα ή δημόσια θέση- αλλά οι άνθρωποι ήταν για τα μπάζα.

Έδωσαν στη δημοσιότητα το όνομά μου, λες και δεν το ήξεραν χιλιάδες άνθρωποι, όταν δούλεψα στον ΣΚΑΪ, στον Alpha και άλλα ΜΜΕ, και λες και η επιτυχία του μπλογκ οφείλεται στο ότι γράφω με ψευδώνυμο και όχι επειδή πολλοί άνθρωποι βρίσκουν κάποιο ενδιαφέρον σε αυτά που γράφω.

Φυσικά, εγώ έκανα πάρτι.

Μεταξύ των άλλων, ένα από τα χαριτωμένα και τρελά αγόρια του Σαμαρά ανακάλυψε το 2013 ένα tweet που είχα γράψει για την Marfin την ημέρα της επίθεσης.

Δηλαδή, τρία χρόνια πριν.

Τότε, το 2010, το tweet -και το ανάλογο κείμενο στο μπλογκ– δεν είχε προκαλέσει εντύπωση σε κανέναν.

Βέβαια, όποιος είχε διαβάσει το tweet, είχε καταλάβει τι εννοούσα.

Και φυσικά, το tweet δεν ήταν επίθεση στους εργαζόμενους της τράπεζας αλλά στους υποκριτές που πάντα περισσεύουν.

Αλλά αυτό μικρή σημασία είχε για τα τρελά αγόρια του Σαμαρά.

Όλη αυτή η επίθεση του γραφείου Σαμαρά μου έκανε μεγάλο καλό.

Από κάθε άποψη. Έζησα μεγαλεία.

Εντάξει, μπορεί οι Έλληνες να είναι εντελώς χάπατα αλλά υπάρχουν και αρκετοί που, όταν βλέπουν να επιτίθεται σε έναν πολίτη το γραφείο του πρωθυπουργού, κάτι υποψιάζονται.

Ο Σαμαράς και τα τρελά αγόρια του ξαναμπήκαν στο ντουλάπι και έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι συριζαίοι, γενικά, με συμπαθούσαν τα προηγούμενα χρόνια -επειδή τα έχωνα στην κυβέρνηση Σαμαρά- αλλά εγώ τα έχωνα στην κυβέρνηση Σαμαρά επειδή ήταν απατεώνες· αν ο Σαμαράς είχε κρατήσει την στάση του, εγώ θα τον υποστήριζα· άλλωστε, στην κόντρα με την Ντόρα Μπακογιάννη για την προεδρία, εγώ είχα γράψει υπέρ του Σαμαρά και είχα προβλέψει και την νίκη του.

Πάντως, οι δεξιοί δεν είχαν ποτέ πρόβλημα μαζί μου μέχρι να γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς. Οι καραμανλικοί μάλλον ακολουθούν την γραμμή του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος σεβόταν -στην δεύτερη τουλάχιστον περιόδό του στην εξουσία- την ελευθερία της έκφρασης.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την κωλοτούμπα, έγραψα αμέσως πως είναι πολιτικός απατεώνας, ενώ ξεκαθάρισα πως είναι κωλόπαιδo.

Και τότε, συνέβη κάτι πολύ αστείο: οι γελοίοι συνεργάτες του Σαμαρά άρχισαν να ανεβάζουν στα social media τα κείμενά μου.

Μάλιστα, κάποιοι έγραφαν “να τι γράφει ο συριζαίος πιτσιρίκος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ”.

Είπαμε, οι ηλίθιοι είναι αήττητοι.

Και βέβαια, είναι εντελώς αδύνατον στα πoυτανάκια του κάθε κόμματος να καταλάβουν πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι με κανένα κόμμα και γράφουν, απλά, αυτό που πιστεύουν.

Γενικά, είναι δύσκολο στους δούλους και στους εθελόδουλους, να παραδεχτούν πως υπάρχουν και άνθρωποι που γράφουν και έχουν απόψεις, χωρίς να έχουν αφεντικό.

Στο διάστημα που είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, αρκετοί συριζαίοι προσπάθησαν να με απαξιώσουν.

Κομματικά σάιτ -στημένα από τον Νίκο Παππά, τον Ιάγο από τα Lidl- αποφάσισαν πως είμαι τελειωμένος.

Τελειωμένος από τι;

Εγώ μια χαρά τα πάω. Εσείς ξεπουληθήκατε. Και είστε γελοίοι.

Αλλά μπορώ να καταλάβω τους επαναστάτες του κώλoυ και τους ντεμέκ αναρχικούς που τους βρήκε μια θεσούλα ο ΣΥΡΙΖΑ και από κει που σου έλεγαν πως δεν είσαι τόσο επαναστάτης όσο αυτοί και μοίραζαν ψόφους στους … προσκυνημένους αστούς, βρέθηκαν ξαφνικά να χειροκροτάνε τα Μνημόνια του Αλέξη Τσίπρα και να τον αποθεώνουν που εκτιμάει τόσο πολύ τον σύντροφο Ντόναλντ Τραμπ.

Ξέρουν πόσοι ξεφτιλισμένοι και σκατάδες είναι.

Επίσης, είναι τεράστια η λύσσα αυτών που έκαναν την κωλοτούμπα για αυτούς που δεν έκαναν την κωλοτούμπα.

Ένας γνωστός κύριος του ΣΥΡΙΖΑ μου είπε πρόσφατα “αν είχες έρθει μαζί μας, θα είχες βγάλει πολλά χρήματα”.

Εγώ του είπα μόνο πως η ζωή έχει και παρακάτω.

Η αλήθεια είναι πως οι συριζαίοι δεν μου την πέφτουν με τη λύσσα που μου την έπεφταν οι ακροδεξιοί του Σαμαρά.

Μπορεί και να ντρέπονται λίγο για την κατάντια τους.

Κάποιοι “αριστεροί” δημοσιογράφοι έβγαλαν χολή αλλά δεν μπορείς να πάρεις στα σοβαρά τους δημοσιογράφους στην Ελλάδα -αριστερούς και δεξιούς-, αφενός γιατί είναι οι πιο πoυτάνες από τις πoυτάνες και αφετέρου επειδή είναι συνέχεια μπουκωμένοι με τα αρxίδια του εκάστοτε αφεντικού τους.

Πάντως, σε γενικές γραμμές, οι συριζαίοι μου “επιτρέπουν” να γράφω.

Ακόμα και στο διάστημα που είναι κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, οι πιο μεγάλες επιθέσεις εναντίον μου έγιναν από το περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Μετά από την περσινή ανακοίνωση του Θεάτρου Τέχνης πως θα υπάρχει δικό μου έργο στο πρόγραμμα, δέχτηκα ομοβροντία επιθέσεων από τους φιλελέδες του Μητσοτάκη που έχουν πάρει όμηρο αυτή την εποχή τη Νέα Δημοκρατία.

Θα έπρεπε να με δείτε αραχτό στην παραλία στο νησί, να με παίρνουν τηλέφωνο διάφοροι -γνωστοί και φίλοι- να μου λένε τι γράφεται εναντίον μου, και εγώ να έχω πεθάνει στα γέλια.

Φυσικά, ποτέ δεν είχα γράψει ούτε λέξη για έργο για το Θέατρο Τέχνης, ούτε είχα τέτοια επιθυμία -μια πρόταση μου έγινε- και δεν είμαι εντελώς ηλίθιος για να πάω να μπλέξω με θέατρα που δέχονται την “διακριτική βοήθεια” του Ιδρύματος Ωνάση.

Δεν χτίζουμε το καλό μας όνομα τόσα χρόνια, για να το χαλάσουμε για λομπίστες της …Τέχνης.

Βέβαια, αν δεν μου είχαν κλέψει το πορτοφόλι αυτοί οι άγιοι άνθρωποι στο μετρό -ο Θεός τους έστειλε-, μπορεί να την είχα πατήσει.

Τέλος πάντων, έκανα μια πολύ καλή διαφήμιση στο Θέατρο Τέχνης -χαμός έγινε-, που μάλλον δεν τα πάει και πολύ καλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είπαμε, οι δούλοι δεν έχουν πολιτισμό. Και δεν είναι πολιτισμός οι πρεμιέρες πρωτοποριακών καλλιτεχνών με καλεσμένους τους Βενιζέλους και τις υπουργάρες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι κατάντια.

Πάντως, είχα γελάσει πολύ τότε, όταν, μεταξύ άλλων, μου την έπεσε κι ένας συγγραφέας που, λίγα χρόνια πριν, με αποθέωνε.

“Γιατί μου την έπεσε αυτός;” ρώτησα με απορία.

“Γιατί πρότεινε έργο με την γκόμενά του και απορρίφθηκε” ήταν η κοφτή απάντηση.

Αχ, τι αθώος που είμαι. Είστε άτυχοι που δεν είμαι κουτσομπόλης, γιατί τώρα θα έγραφα κάτι ωραίες ιστορίες που έμαθα εκείνες τις ημέρες, και θα χτυπιόσασταν από τα γέλια.

Πάντως, ακόμα και επί ΣΥΡΙΖΑ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι που θέλει να μου βουλώσει το στόμα.

Όταν πήγα καλεσμένος σε μια εκπομπή στα Παραπολιτικά, η δημοσιογράφος έβαλε ένα απόσπασμα με αυτά που έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλεσμένος στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου για το πώς τα ξαναβρήκε με τη γυναίκα του, και μου ζήτησε να το σχολιάσω.

Εγώ το σχολίασα. Είπα πως είναι πολύ αισιόδοξο ότι βρήκε γυναίκα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιατί αυτό δείχνει πως όλοι μπορεί να βρουν γυναίκα.

Λίγο αργότερα, τα Παραπολιτικά μου έκαναν πρόταση συνεργασίας -συμφώνησα γιατί δεν είχα μια αλλά, τελικά, δεν πήγα γιατί δεν θα το άντεχα να δουλεύω στο σταθμό του Μαρινάκη ή οποιουδήποτε άλλου ολιγάρχη- και τότε έμαθα κάτι πολύ ενδιαφέρον.

Ένας καλός κύριος του σταθμού μου είπε πως, με το πού τελείωσε η εκπομπή, του τηλεφώνησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος ήταν έξαλλος με αυτά που είχα πει και θεωρούσε πως δεν θα έπρεπε να με έχουν καλέσει.

Πάντως, με αφορμή αυτό το περιστατικό, μου λύθηκε και μια απορία για το ποιοι ακούν ραδιόφωνο εκτός από τους ταξιτζήδες: ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Εδώ υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια:

Στην ίδια εκπομπή, είχα πει πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολιτικός απατεώνας. Ο Αλέξης δεν τηλεφώνησε στους ανθρώπους του σταθμού να διαμαρτυρηθεί.

Αυτό το περιστατικό δείχνει πόσο φιλελεύθερος είναι ο Κυριάκος Μηττσοτάκης.

Βέβαια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι φιλελεύθερος και 228 χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση του Ελευθερία-Ισότητα-Δικαιοσύνη, πιστεύει πως “η κοινωνική ισότητα είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση”.

Για να συνοψίσω, τα έχω περάσει πολύ όμορφα τα χρόνια μετά την χρεοκοπία.

Ουσιαστικά, δεν έχουν πρόβλημα μαζί μου, ούτε οι δεξιοί, ούτε οι αριστεροί. Αυτοί μου επιτρέπουν ακόμα να γράφω.

Αυτοί που έχουν πρόβλημα μαζί μου είναι οι ακροδεξιοί του Σαμαρά και οι φιλελέδες του Μητσοτάκη.

Εντάξει, όλοι ακροδεξιοί είναι.

Οπότε, μικρό το κακό.

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.