Πέσαμε και από τα ποδοσφαιρικά σύννεφα

Διαβάζω που λες, φίλε μου Πιτσιρίκο, και φυσικά γελάω ασταμάτητα, για το πόσο σοκαρίστηκαν οι Έλληνες με την φωτογραφία του Ιβάν Σαββίδη που περιφερόταν στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Τούμπας φορώντας το όπλο του.

Είναι τόσο μεγάλο το σοκ που υπέστησαν οι Έλληνες από αυτήν την σκηνή που, αν τους ρωτήσεις τίποτα σχετικά με το φορτωμένο με ναρκωτικά καράβι ιδιοκτησίας κάποιου μεφαλοεφοπλιστή και προέδρου ομάδας ή για το λαθρεμπόριο καυσίμων κάποιου άλλου προέδρου, θα μείνουν άφωνοι.

Άντε το πολύ-πολύ να θυμηθούν αμυδρά την σκηνή που ένας άλλος μεγαλοκαρχαρίας είχε βγάλει το περίστροφο του μέσα στην κερκίδα των επισήμων, απειλώντας με αυτό τους οπαδούς της ομάδας του που εν χορώ τον έβριζαν.

Γύρισαν το ελληνικό ποδόσφαιρο πολλά χρόνια πίσω έγραψαν κάποιοι δημοσιοκάφροι.

Ο δε υπουργός αθλητισμού ανέβαλε επ’ αόριστο το πρωτάθλημα και απείλησε –ο αθεόφοβος – με …ποδοσφαιρικό Grexit, παρά το γεγονός ότι η όποια απόφαση σχετικά με αυτό δεν θα ληφθεί από την κυβέρνηση του αλλά από …τους θεσμούς, δηλαδή την FIFA και την UEFA.

Και τι θα απογίνουν τώρα χωρίς πρωτάθλημα οι οπαδοί των ομάδων;

Για το θέαμα που θα χάσουν ούτε λόγος να γίνεται, αφού είναι εφάμιλλο της συνολικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, δηλαδή εκείνης του χρεοκοπημένου κωλοχανείου.

Κι εδώ που τα λέμε δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία το πότε θα ξεκινήσει πάλι η άθλια αυτή ποδοσφαιρική παρωδία, αρκεί να αποτελούσαν τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες μια ευκαιρία για να μην πεταχτεί ξανά η μπάλα στην εξέδρα.

Μια ευκαιρία που, όπως ήταν αναμενόμενο, χάθηκε.

Ακούω πολλούς –κάποιοι από τους οποίους αναμφίβολα καλοπροαίρετοι– να μιλούν για «εξυγίανση του ποδοσφαίρου».

Καταλαβαίνω ότι η αγάπη πολλών για το άθλημα και οι αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία τους κάνει να βλέπουν τα πράγματα με ρομαντισμό, αυτό όμως δεν σημαίνει κιόλας ότι συμφωνώ με την ανοησία της «εξυγίανσης», ούτε φυσικά ότι την αποδέχομαι.

Γιατί το σύγχρονο ποδόσφαιρο –όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο– δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια μπίζνα για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος των ολιγαρχών.

Τα πιο αστραφτερά και «καθαρά» πρωταθλήματα των περισσότερο προηγμένων ποδοσφαιρικά κρατών, αυτόν τον σκοπό εξυπηρετούν.

Απλά, εκεί κρατούνται κάποια προσχήματα, το περιτύλιγμα είναι πιο ακριβό και η ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος πολύ καλύτερη από την εγχώρια.

Εκτός όμως από το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος το σύγχρονο ποδόσφαιρο –όπως κάθε καπιταλιστική μπίζνα που σέβεται τον εαυτό της– αποτελεί και έναν έμμεσο τρόπο επιδότησης των ολιγαρχών από το κράτος μέσω ποικίλων φορολογικών απαλλαγών που ενδύονται το κοστούμι της προώθησης του αθλητικού ιδεώδους και της πληρωμής τηλεοπτικών δικαιωμάτων από κρατικά ή ημικρατικά ΜΜΕ για την εμπορική εκμετάλλευση-αξιοποίηση του προϊόντος.

Πέρα από το εθνικό επίπεδο, έχουν δημιουργηθεί και άλλοι οργανισμοί –ευρωπαϊκοί όπως η UEFA και διεθνείς όπως η FIFA– που διαχειρίζονται αμύθητα ποσά διαφημιστικών και άλλων εσόδων και τα κατανέμουν στις ομάδες των ολιγαρχών με τον ίδιο τρόπο που κατανέμεται και ο παγκόσμιος πλούτος, προκλητικά άνισα.

Η διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και στα προηγμένα καπιταλιστικά κράτη, ως προς την κρατική επιδότηση των ολιγαρχών διαμέσου του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού γενικότερα, είναι και πάλι στο «φαίνεσθαι» και στα πρότυπα συμπεριφοράς που ακολουθούνται.

Αν είσαι ολιγάρχης που ζει μέσα στα σαλόνια, θα θέλεις να φαίνεσαι στους απέξω σαν ένας λόρδος.

Αυτόν έχουν μάθει να σέβονται, να φοβούνται και να ζηλεύουν.

Αν είσαι ένας ολιγάρχης μέσα σε ένα μπουρδέλο, το πρότυπό σου θα είναι ο αδίστακτος νταβατζής, αφού αυτόν τον τύπο θαυμάζει, φοβάται και υπακούει το πόπολο της μπουρδελoχώρας.

Κατά τ’ άλλα, αναρωτιόμαστε γιατί το ποδοσφαιρικό προϊόν που παράγουμε είναι για τα μπάζα, λες και όλα τα υπόλοιπα είναι ζηλευτής ποιότητας.

Πολύ φοβάμαι ότι σε λίγα χρόνια θα γίνει η Ελλάδα κυριολεκτικά όπως οι μπανανίες της Κεντρικής Αμερικής και τις Καραϊβικής.

Περίκλειστα και προστατευμένα τουριστικά θέρετρα που θα μοιάζουν με τον παράδεισο, και απέξω η κόλαση του Δάντη για τους φτωχούς ιθαγενείς.

Μακάρι να διαψευστώ αλλά δεν βλέπω το πώς.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Φίλε Ηλία, λούμπεν μεγαλοαστοί, λούμπεν μικροαστοί, λούμπεν κοινωνία, λούμπεν χώρα. Η Ελλάδα είναι μπανανία χωρίς μπανάνες. Αλλά με πολλούς πίθηκους. Που νομίζουν, μάλιστα, πως είναι μοναδικοί και γαμάτοι. Μπάλα, σκυλάδικα και παπάδες. Όσο για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, έχει καταντήσει μια αηδία -παγκοσμίως- εδώ και πολλά χρόνια. Δεν πειράζει, εμείς θα παίξουμε μπάλα ξυπόλητοι στην παραλία. Χωρίς μαφιόζους προέδρους και καθυστερημένους οπαδούς. Να είσαι καλά, Ηλία.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.