Συγγνώμη μαμά Ευρώπη
Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο
Μέσα στον χαμό που επικρατεί μετά την καταδίκη ενός ακόμα Άριστου της ΝΔ για το μεγάλης ηθικής απαξίας αδίκημα της ασέλγειας σε ανήλικα αγόρια, στο πλαίσιο εξάρθρωσης δικτύου trafficking στην Μολδαβία, αλίευσα από την έγκριτη εφημερίδα Καθαρματινή του ομίλου #Skaixeftiles , την εξής είδηση:
“Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε την Ελλάδα για απάνθρωπη και εξευτελιστική συμπεριφορά όσον αφορά τους ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες μετανάστες.
Η καταδικαστική απόφαση αφορά τη σύλληψη εννέα ανηλίκων από τη Συρία, το Ιράκ και το Μαρόκο από την ελληνική συνοριοφυλακή και οι οποίοι προσέφυγαν εναντίον της Ελλάδος. Το 2016 που έφθασαν στην Ελλάδα ήταν ηλικίας 14 μέχρι 17 χρονών.
Σύμφωνα με την απόφαση, οι ανήλικοι κρατήθηκαν από 21 έως 33 ημέρες σε υπερπλήρεις και βρόμικες σκηνές. Οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι δεν είχαν επαρκή τροφή, ούτε τη δυνατότητα να εισπνεύσουν καθαρό αέρα.”
Καταδικάστηκε και η Γαλλία λόγω της ζούγκλας του Καλαί, αλλά αυτό στον τίτλο του άρθρου η Καθαρματινή δεν το αναφέρει. Ο συντάκτης ξέρει τον λόγο, εμείς οι αναγνώστες μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.
Αφού τονίσω πως πουθενά στον κόσμο και σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζουν ούτε για μια ώρα τέτοιες άθλιες συνθήκες διαβίωσης που δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν στα υπερπλήρη προσφυγικά camps των νησιών μας, νιώθω παράλληλα την υποχρέωση, να ζητήσω ταπεινά πολλές συγγνώμες από τη μαμά μας την Ευρώπη:
Συγγνώμη μαμά Ευρώπη, που αφού μας έγδαρες ζωντανούς κι ανέμιζες τα τομάρια μας προς παραδειγματισμό στα άλλα παιδιά σου, οι κολασμένοι αυτής της γης από τους πολέμους που κι εσύ έβαλες το χεράκι σου, προκειμένου να γλυτώσουν, έφευγαν κατά χιλιάδες απ τις πατρίδες τους κι όσοι κατάφερναν να μην πνιγούν έφταναν στην χώρα μου.
Συγγνώμη μαμά Ευρώπη που ενώ δεν είχες αφήσει στη χώρα μου ούτε μαντήλι για να κλάψει, ο πενόμενος και δυστυχής λαός της άνοιξε την αγκαλιά του και υποδέχτηκε αυτές τις χιλιάδες των κυνηγημένων πουλιών της καταιγίδας.
Συγγνώμη μαμά Ευρώπη, που η χρεοκοπημένη χώρα μου πάσχιζε τότε να στεγάσει,να ταΐσει, να γιατρέψει, να ταυτοποιήσει όλες αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων που κάθε μέρα αυξάνονταν κι όταν δεν τα κατάφερνε μέσα στις προθεσμίες που της έθετες, την μάλωνες την ώρα που άλλες χώρες και λαοί ύψωναν μεταλλικούς φράχτες για να τους κρατήσουν απέξω προκειμένου να μην μολυνθεί το Άριο αίμα τους και εσύ καμωνόσουν πως δεν βλέπεις και δεν ακούς.
Συγγνώμη μαμά Ευρώπη που δεν παίρναμε ως εγγύηση από τους πρόσφυγες τα τιμαλφή τους και δεν ψάχναμε την οδοντοστοιχία τους για χρυσά δόντια όπως έκαναν άλλα, πολύ πλούσια σε χρήμα αλλά και πείρα σε τέτοιου είδους μεθόδους, παιδιά σου.
Συγγνώμη μαμά Ευρώπη, που οι πολύπαθοι κάτοικοι των νησιών και οι λιμενικοί μας δεν άφηναν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να πνιγούν και πάλευαν στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο οι Κυριάκοι μας και στη στεριά οι φουρνάρηδες κι οι γιαγιάδες Μαρίτσες μας να τους σώσουν (αιωνία η μνήμη και των τριών αυτών Ανθρώπων).
Ντροπή σου μαμά Ευρώπη του πληθυσμού των 400 εκατομμυρίων που οι ψοφοδεείς πολιτικάντηδες ηγέτες σου φοβήθηκαν τους ανίσχυρους ξεριζωμένους από τις εστίες τους άντρες, γυναίκες και παιδιά και, αντί να στείλουν στο διάβολο τον Ερντογάν, τον πληρώνουν αδρά, αποδεχόμενοι τους εκβιασμούς του κάθε φορά που τους απειλεί να ανοίξει τη στρόφιγγα των προσφυγικών ροών.
Ντροπή σου μαμά Ευρώπη που επέτρεψες για ακόμη μια φορά στη Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε που επιζητούσαν ζωτικό χώρο για την πατρίδα τους, να φορέσουν τον ζουρλομανδύα της λιτότητας στους λαούς σου και να τους στρέψουν -προκειμένου να απαλλαγούν από αυτόν- στον Όρμπαν, στην Λεπέν στον Σαλβίνι και στους νεοναζιστές του AFD που ξεσκίζουν ήδη το πολύχρωμο πολυπολιτισμικό σου φουστάνι και σε ντύνουν χαμογελώντας μακάβρια με τον μελανό χιτώνα του φασισμού και του ναζισμού.
Με αγάπη
Αναστασία
Υ.Γ. Στο προηγούμενο άρθρο μου “Τρελά κέφια στο προτεκτοράτο”, είχες ζητήσει να γράψω κι ένα ποίημα για τους πολίτες της Ελλάδας
Επειδή ήταν δίκαιο το έκανα πράξη:
Σ’ αυτή τη χώρα που οι πολίτες της βιός μα κι ελπίδα έχουνε χάσει
Που τα παιδιά τους σαν μετανάστες στης γης τις άκρες έχουνε φτάσει
Που ο Νοητός της Ηλιος δεν λάμπει κι ούτε η Μυρσίνη θάλλει στα δάση
Τους Δικαστές της που τα επιτρέψανε ποιος Δικαστής θα τους δικάσει;
Σ’ αυτή τη χώρα που έχει κανάλια κι εφημερίδες ξεπουλημένες
Που ό,τι προστάζουν τ’ αφεντικά τους γράφουνε πένες ξεφτιλισμένες
Στους παπαγάλους που ρουφιανεύουνε και πολεμάνε να μας διχάσουν
Ποιος επιτέλους σ’ αυτή τη χώρα θα βρει τη δύναμη να πει να σκάσουν;
Σ’ αυτή τη χώρα που οι κεφαλές της την καταντήσανε ξένη αποικία
Που οι πολίτες της σαν τα χρυσόψαρα μέσα στη γυάλα με αμνησία
Χειροκροτούνε όσους τους ρήμαξαν και περιμένουν πως θα τους σώσουν
Σ’ αυτή τη χώρα ποιοι απ’ τους άθλιους και τους ηλίθιους θα μας γλιτώσουν;
Ο εαυτός μας πάντα ο σωτήρας μας, μόνος και ένας
Μα ζει θεόστραβος και τ όνομά του είναι ο Κανένας!
(Αγαπητή Αναστασία, ξέρουμε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ πως η Ευρωπαϊκή Ένωση -και οι χώρες που την απαρτίζουν- καταπάτησαν την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες. Η μητέρα μας η Ευρώπη είναι παράνομη. Επίσης, η μαμά μας η Ευρώπη έχει κακό παρελθόν και λερωμένο ποινικό μητρώο αλλά μοιάζει να το έχει ξεχάσει. Και μαζί της το έχουμε ξεχάσει κι εμείς. Αναστασία, ό,τι κάνουν οι άνθρωποι. Αν και αυτοί μοιάζουν να τα έχουν χαμένα. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.