Από τη Σκωτία με αγάπη (και αστυνομία)

Αγαπητέ μου blogger πιτσιρίκο
Αφορμή για να σάς κουράσω τόσο σύντομα με 2-3 σκέψεις μου, είναι ορισμένα πρόσφατα σχόλια προσφιλών συν-αναγνωστών, σχετικά με τα όσα παρατηρούμε να συμβαίνουν γύρω μας.

Είναι αλήθεια πως κάποιες φορές νιώθω άσχημα γιατί μπορεί να γινόμαστε επικριτικοί αδικώντας την ανθρώπινη πλευρά μερικών από τους ταγούς μας και τούς υπηρέτες των αποφάσεών τους.

Ειρωνεύτηκα, για παράδειγμα, τον απλό αστυνομικό που μετρούσε με τη μεζούρα την απόσταση που είχα από το φράχτη του γείτονα την ώρα που μιλούσαμε, όταν κοτζάμ “υπουργάρα” συμμετέχει σε παντομίμα με το ίδιο ακριβώς αντικείμενο.

Καυτηριάζουν μερικοί από τους συν-αναγνώστες τον “μπράβο” με την κρεατοελιά και το πούρο -αυτόν, ντε, που για χάρη του πήρε προαγωγή η πολιτική προστασία-, όταν ολόκληρος police superintendent ποζάρει για τα σκωτσέζικα ΜΜΕ με πολεμική εξάρτηση.

Μόλις χθές, περιέγραφα στην κυρα-Φιόνα, σαν υπερβολικές, τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν σε πλατεία της Αγίας Παρασκευής, όταν μέσα στη πόρτα μας κινητοποιούνται εποχούμενοι και έφιπποι αστυνομικοί για ένα σκέτο πλακάτ που λέει απλά “no more lockdown”.

Στην άσκηση διοίκησης, υπήρχε πάντα ένα ζήτημα γύρω από τον τρόπο που οι άνθρωποι διαφόρων βαθμίδων ερμήνευαν συγκεκριμένες εντολές και οδηγίες τις οποίες έπρεπε να εφαρμόσουν στην πράξη.

Ένα πολύ παλιό παράδειγμα που θα μπορούσα να αναφέρω, χρονολογείται από τον Οκτώβριο του 1962 και την κρίση της Κούβας, όταν αποφασίστηκε ο ναυτικός αποκλεισμός του νησιού.

Αυτή ήταν η εντολή του υπουργού άμυνας McNamara, αλλά δεν την μετέφραζαν με τον ίδιο τρόπο όλοι οι αξιωματικοί του αμερικανικού ναυτικού.

Όταν κάποιος ρώτησε “και τί κάνουμε αν οι Ρώσοι επιχειρήσουν να σπάσουν τον ναυτικό αποκλεισμό;” ένας έλεγε ‘’θα ανοίξω πύρ’’, άλλος έλεγε ‘’θα τούς εμβολίσω’’ και κάποιος τρίτος το πήγε πιο μαλακά δηλώνοντας ‘’θα τους κόψω την πορεία’’.

Επειδή, λοιπόν, αυτός που έβγαλε την εντολή έπρεπε να είχε σκεφτεί και την ερώτηση που έγινε -αλλά δεν το είχε κάνει-, πιάστηκε αδιάβαστος, οπότε έπρεπε να αυτοσχεδιάσει.

Στον αυτοσχεδιασμό, συνήθως, φαίνεται και το είδος της δεξιότητας που έχει ο καθένας μας.

Ο McNamara, για παράδειγμα, πρώην manager της Ford και τυπικός εκπρόσωπος του αοριστολογικού management που ήταν της μόδας τότε, άρχισε τις παπαρολογίες περί macromanagement και micromanagement.

Σε ένα αντίστοιχο ερώτημα ‘’και τι κάνουμε για το θέμα της απόστασης του social distancing που ζητάμε;’’ αυτός που καλείται να υλοποιήσει την εντολή, θα το κάνει ανάλογα με την προσωπική του κρίση.

Ο ένας, εφάρμοσε ακριβώς αυτά που τού είπαν. Περπατάτε χέρι-χέρι; Πρόστιμο 60 £, κι άν πληρώσετε μεσα σε 28 μέρες τότε 30 £ (σας θυμίζει κάτι αυτό;).

Όταν ρώτησα ‘’ο καθένας μας 60 £ ή και οι δύο;’’ εκεί κόλλησε γιατί δεν είχε προβλεφθεί τέτοια περίπτωση.

Σαν τυπικός Σκωτσέζος, ζήτησε διευκρινίσεις από το κέντρο και του απάντησαν να μάς χρεώσει ατομικά.

Έτσι, πληρώσαμε την συναισθηματική μας βόλτα 30 £ ο καθένας (για να απαντήσω και στον φίλο Χρήστο από την Φινλανδία).

Ο άλλος, εξίσου τυπικός με το γράμμα του νόμου, είχε μια δυσκολία να κρίνει με το μάτι, και χρειάστηκε μεζούρα για να βεβαιωθεί πως η απόσταση των 3,5 μέτρων που είχα με τον γείτονα ήταν νόμιμη.

Ένας τρίτος είχε το μεγαλύτερο πρόβλημα γιατί ήμασταν σε βάρκα, κάμποσα μέτρα από την παραλία, οπότε τι να μετρήσει;

Θα μπορούσε, βέβαια, να καλέσει κι αυτός το κέντρο για οδηγίες, αλλά μάλλον ήταν λίγο πιο σοβαρός από τον προηγούμενο και ντράπηκε, οπότε περιορίστηκε να φωνάζει σαν τσοπάνης, απαγγέλοντας τις γενικές οδηγίες για social distancing.

Υπάρχει και τέταρτο παράδειγμα, πιο πολιτισμένο. Κάποιος είπε πως είναι μαζεμένοι άνθρωποι στο λιμανάκι με τις βάρκες, οπότε έπρεπε να ελεγχθούν.

Ίσως επειδή λειτούργησε περισσότερο η λογική, ή επειδή έτυχε να είναι γυναίκα η αστυνομικός (και οι γυναίκες μάλλον σκέφτονται καλύτερα ή πιο ολοκληρωμένα) είδε πώς δεν υπάρχει κάποια σοβαρή παραβίαση μιας νεφελώδους οδηγίας για social distancing, έκανε τις τυπικές συστάσεις, κι έφυγε.

Επεκτείνοντας το ερώτημα του Χρήστου από τη Φινλανδία, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε ‘’ποιος αρχιμ@λάκας σκέφτηκε τον πίνακα με τα ωράρια κυκλοφορίας ανά ηλικιακή ομάδα στην Ισπανία, και πώς θα υλοποιηθεί στην πράξη;’’.

Τέτοια ερωτήματα θα προκύπτουν όλο και συχνότερα στο μέλλον, γιατί μάλλον υπάρχει
μια πανδημία μυθριδατισμού. Ένας μυθριδατισμός στην ανοησία, που καλλιεργείται με τη βοήθεια των ΜΜΑ (Μέσων Μαζικής Αποβλάκωσης).

Προφανώς, κάποια ανόητα μέτρα θα έχουν εξίσου ανόητες εφαρμογές. Θα οπτικοποιούσα, λοιπόν, την ανθρώπινη ανοησία ξεκλέβοντας και τροποποιώντας ένα γνωστό διάγραμμα, από κείμενο του φίλου Γιώργου.

Πιθανολογώ πως αυτή η κατάσταση θα επιδεινώνεται και θα εξαπλώνεται σε διαρκώς μεγαλύτερη έκταση, σαν αγιάτρευτη πανδημία.

Θα δούμε όλο και περισσότερες ανόητες νομοθετικές παρεμβάσεις, με ανόητους εκτελεστικούς μηχανισμούς, με ανύπαρκτη δικαιοσύνη από ανόητες δικαστικές εξουσίες.

Όσο για τα ΜΜΕ, αυτά θα είναι τα ΜΜΑ που λέγαμε πριν, για να καλλιεργούν διαρκώς μια πλαστή και φτηνή πραγματικότητα, μέσα από ανόητες ‘’ειδήσεις’’.

Κι όλοι μαζί, με απόλυτο συντονισμό και διαπλοκή, θα σερβίρουν σε κοινωνίες μαζανθρώπων μία συμβολική εικόνα για μια συμβολική ζωή.

Επομένως, στο ερώτημα του Γιώργου για το είδος του πολιτεύματος που θα έχουμε, η απάντηση είναι προφανής.

Διαπλοκοκρατία!

Kώστας

Cove Bay – Aberdeen

(Αγαπητέ Κώστα, ωραία είναι που γράφετε στο μπλογκ άνθρωποι από πολλές διαφορετικές χώρες, γιατί ταξιδεύουμε κι εμείς λίγο, τώρα που απαγορεύεται. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου. Και στη Φιόνα.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.