Η Ουδαμού και η μαφιοκρατία της

“Τι γράφει σήμερα ο Πιτσιρίκος; Είδα τη φωτογραφία μιας κακόγουστης κατασκευής που μοιάζει με υβρίδιο βαρελιού με παγκάκι, οπότε κάτι συμβολικό θα γράφει” με ρώτησε η Φιόνα.

“Αμ δεν είναι διόλου συμβολικό. Πραγματικό είναι, από το νέο look της Αθήνας” απάντησα.

Της μετέφρασα, λοιπόν, το τελευταίο κείμενο του Ηλία και, για να μπει στο όλο κλίμα, έπιασα το κουβάρι από την αρχή. Ποιός ήταν ο Μπακογιώργης, και τι σχέση είχε με την οσία οικογένεια Παναγάκη, και ποιός πήδηξε ποιά, και ποια είναι η Αλεξία και η Δώρα και η Αλεξάνδρα και η Νόρα. Και από πού περνάει ο δρόμος που οδηγεί από το Καρπενήσι και την Περιφέρεια, μέχρι την Αθήνα και τη Δημαρχία. Όλα της τα εξήγησα, χαρτί και καλαμάρι.

“Κάπως υπερβολικά μου ακούγονται όλα αυτά για μια πολιτισμένη χώρα της ΕΕ” σχολίασε.

“Υπερβολικά σου φαίνονται; Να σε μεταφέρω, λοιπόν, 35 χρόνια πίσω, για να δεις πόσο υπερβολικά μπορεί να είναι!”

Στην όμορφη χώρα της Ουδαμού, υπήρχε τότε μια μεγάλη βιομηχανία χαρτιού, η SOLTEX.

Έβγαζε ένα σωρό προϊόντα με βάση το χαρτί αλλά ο κόσμος την γνώριζε από το πιο αντιπροσωπευτικό απ’όλα, το κωλόχαρτο.

Θα έχεις ακούσει, βέβαια, πως είναι δείκτης οικονομικής ανάπτυξης και ευρωστίας γιατί, σύμφωνα με το μακροοικονομικό “Θεώρημα Voultepsis”, η ουρά του κωλόχαρτου είναι αντιστρόφως ανάλογη του δείκτη ανάπτυξης του ΑΕΠ.

Κι επειδή ξέρω πως είσαι σκράπα στα Οικονομικά, να στο κάνω λιανά. Όσο πιο μεγάλη είναι η ουρά των καταναλωτών για να αγοράσουν κωλόχαρτο, τόσο πιο μικρός είναι ο δείκτης αύξησης του ΑΕΠ.

Επομένως, σήμερα που δεν πλησιάζει άνθρωπος στα ράφια με το κωλόχαρτο, δεν οφείλεται στα βουνά των κωλόχαρτων που μάζεψαν με το lockdown αλλά στην τρελή ανάπτυξη που έχει η χώρα.

Στην Ουδαμού, λοιπόν, όλοι γνώριζαν την SOLTEX αλλά δεν ήξεραν το πρόβλημά της.

Σαν μεγάλη βιομηχανία, είχε φορτωθεί ένα σωρό δάνεια. Από την εποχή του κόμματος της Στρατοκρατίας αλλά και μετά την μεταπολίτευση που ανέλαβε η Νέα Τρομοκρατία, τα δάνεια διαδέχονταν το ένα το άλλο.

Έτσι, όταν στην κυβέρνηση ήρθε το ΠΑΚΟΣ (Πανεθνικό Κοινωνιολογικό Σύστημα) βρήκε μια σειρά από υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, κι ανάμεσά τους τη SOLTEX. Όλες αυτές, τις μάζεψε στον ΟΑΕ (Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων) που δουλειά του ήταν να τις εξυγιάνει.

Το ΠΑΚΟΣ δεν ήταν ερασιτέχνης της πολιτικής. Δεν ήταν σαν το γνωστό κόμμα του ΞΥΡΙΖΑ που μάζεψε κάθε είδους αλίμονο και άστεγο.

Είχε “τεχνοκράτες” και “εκσυγχρονιστές” που θα ήξεραν τον τρόπο να “εξυγιάνουν” μια επιχείρηση.

Βέβαια, λιμασμένοι ήταν κι αυτοί, όπως και ο ΞΥΡΙΖΑ, αλλά γνώριζαν τα βασικά και καταλάβαιναν πως, για να δουλέψει η κουτάλα, πρέπει να υπάρχουν κάποιοι που θα ξέρουν να μαγειρεύουν πρώτα, και πάνω σ’αυτή την αρχή στηρίχτηκε η εξυγίανση.

Δεκάδες “ειδικοί”, “σύμβουλοι” και “τεχνοκράτες” κατέφθαναν στην SOLTEX, κατ’ευθείαν σταλμένοι από την Χαριλάου Τρικοίλη, που ήταν τότε τα γραφεία του ΠΑΚΟΣ. Την ίδια ώρα, κάτι παλιοί και ταλαίπωροι της εταιρείας, είχαν βαλθεί να βελτιώσουν την κατάσταση, αναπτύσσοντας ένα ξεχασμένο προϊόν της, το εφημεριδόχαρτο.

Στην Ουδαμού εκδίδονταν αρκετές εφημερίδες. Η Πρωϊνή, η Μεσημεριανή, Τα Νεώτερα, Τα Βήματα, η Νυχτερινή και διάφορες άλλες.

Χρησιμοποιούσαν όλες εφημεριδόχαρτο εισαγόμενο, που το αγόραζαν από τον ΟΔΧ (Οργανισμός Δημοσιογραφικού Χάρτου). Ο ΟΔΧ δεν ήταν ο μοναδικός “Δημοσιογραφικός” οργανισμός.

Υπήρχε και ο ΔΟΧ (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Χρηστάκη) που είχε στην ιδιοκτησία του κάμποσους τίτλους, κι ανάμεσά τους Τα Νεώτερα και τα Βήματα.

Επίσης, είχε και τον ΔΟΧ, δηλαδή ήταν ο αποκλειστικός αντιπρόσωπος και μεταπωλητής του εισαγόμενου εφημεριδόχαρτου.

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο υγιής και διάφανη ήταν η δομή και λειτουργία της συγκεκριμένης αγοράς.

Καθόλου δεν ανησύχησε ο ΔΟΧ από τις κινήσεις της SOLTEX να αναπτύξει το εφημεριδόχαρτο.

Το προϊόν της είχε ποιοτικές ατέλειες που δημιουργούσαν προβλήματα στην εκτύπωση. Είχε μειωμένη αντοχή και στις αλλαγές των ρολλών κοβόταν, αναγκάζοντας τους τεχνικούς να διακόπτουν τα πιεστήρια για να επανασυνδέσουν τα ρολλά. Είχε χνούδι και έπρεπε να καθαρίζονται οι εκτυπωτικές κάθε λίγο και λιγάκι. Είχε και περατότητα, πότιζε από το μελάνι και, όταν διάβαζες τη σελίδα 3, έβλεπες τι περίπου έγραφε και η 4 που ήταν τυπωμένη από πίσω.

Μοναδικός αγοραστής του εφημεριδόχαρτου της SOLTEX ήταν μια σχετικά καινούργια-τότε-εφημερίδα, η Μεθαυριανή.

Η Ουδαμού, δεν ήταν ακόμα μέλος της ΟΝΕ και είχε για εθνικό νόμισμα την μνα (από την αρχαία μνα).

Όταν οι άλλες εφημερίδες είχαν τιμή αρκετές μνες, η Μεθαυριανή έγινε αμέσως γνωστή με την συμβολική τιμή της 1 μνας και κατάφερε να αποκτήσει ένα επαρκές τιράζ, ώστε να είναι βιώσιμη.

Βοηθούσε, βέβαια, και το ΠΑΚΟΣ γιατί έπρεπε να ξεπληρώσει τα γραμμάτια της αμέριστης στήριξης που είχε από την Μεθαυριανή και τον εκδότη της, χάρις στην οποία είχε κερδίσει στις εκλογές την ΝΤ (Νέα Τρομοκρατία).

Γι’αυτό και κάθε φορά που η SOLTEX ζητούσε πιεστικά να πληρωθεί για το μονίμως απλήρωτο εφημεριδόχαρτο που είχε παρει η Μεθαυριανή, αντί για χρήματα -που τόσο τα είχε ανάγκη ώστε να βοηθήσει την εξυγίανση της- δεχόταν τηλεφωνήματα από τον ΟΑΕ (τον οργανισμό ανασυγκρότησης και εξυγίανσης) αλλά κι από την Χαριλάου Τρικοίλη, που της συνιστούσαν να μην πιέζει την Μεθαυριανή για λεφτά, και να συνεχίσει να την εφοδιάζει με εφημεριδόχαρτο. Πάντα για το καλό της και για να ανασυγκροτηθεί!

Οι προσπάθειες της SOLTEX να λύσει τα ποιοτικά προβλήματα συνέχιζαν και το ίδιο συνέχιζαν οι αναγνώστες της Μεθαυριανής να διαβάζουν τις σελίδες δυο-δυο εξ’αιτίας της διαπερατότητας του χαρτιού.

Κάποτε διορθώθηκαν οι ποιοτικές ατέλειες, και οι υπόλοιπες εφημερίδες άρχισαν να αγοράζουν δειλά-δειλά τις πρώτες ποσότητες εφημεριδόχαρτου εγχώριας παραγωγής.

Είχε πλέον αποδεκτή και, κυρίως, σταθερή ποιότητα, και ήταν και σημαντικά φτηνότερο από το εισαγόμενο, που τους πουλούσε ο ΟΔΧ προς αρκετές μνες παραπάνω ανά κιλό.

Κι επειδή οι άλλες εφημερίδες δεν ήταν σαν την Μεθαυριανή και πλήρωναν το χαρτί, άρχισε να φαίνεται κάτι καλό στον ορίζοντα.

Ο ΟΔΧ χαμήλωσε λίγο την αρκετά ακριβότερη τιμή του αλλά η SOLTEX κράτησε το μικρό της πελατολόγιο που είχε ήδη δημιουργηθεί.

Κι όταν σταθεροποιήθηκαν οι πωλήσεις της και έπρεπε να τις προφυλάξει από τη νέα μείωση τιμής που έκανε ο Οργανισμός Δημοσιογραφικού Χάρτου -ο οποίος είχε υπερκέρδη, συνεπώς και περιθώρια να κάνει κι άλλες εκπτώσεις- έκανε κι εκείνη μια μικρή μείωση, αξιοποιώντας τις οικονομίες κλίμακας που είχε από την αύξηση της παραγωγής της. Χάρηκαν οι άνθρωποι της SOLTEX γιατί εμφανίστηκαν και νέοι πελάτες, αλλά η χαρά τους δεν κράτησε για πολύ.

Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Χρηστάκη ειδοποίησε τις εφημερίδες που αγόραζαν πλέον χαρτί από την SOLTEX πως έπρεπε να βρουν άλλο τρόπο για να διανέμουν τις εφημερίδες τους στην επαρχία, διότι το “Πρακτορειο Διανομής Τύπου” δεν μπορούσε να συνεχίσει να τις εξυπηρετεί.

Ξεχάσαμε, βέβαια, να πούμε από την αρχή πως το “Πρακτορείο Διανομής Τύπου” ήταν μια ακόμα από τις πολλές ιδιοκτησίες του ΔΟΧ (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Χρηστάκη).

Έτσι, η μια μετά την άλλη οι εφημερίδες που αγόραζαν εφημεριδόχαρτο απο τη SOLTEX, επέστρεψαν με κατεβασμένο κεφάλι στον Οργανισμό Δημοσιογραφικού Χάρτου, για να μπορούν να μοιράζουν τις εφημερίδες τους στην επαρχία.

Η τιμή του εφημεριδόχαρτου ξαναπήρε την ανηφόρα και ο εκδότης της Μεθαυριανής ήταν τρισευχαριστημένος γιατί τώρα η εφημερίδα του διαβαζόταν μία-μία σελίδα, επειδή το μελάνι δεν πότιζε πλέον.

“Κατάλαβες πως λειτουργούν τα πράγματα στην Ουδαμού, Φιόνα μου;” τη ρωτησα στο τελος.

“Πολύ Σιτσιλιάνικα μου ακούγονται όλα αυτά. Κι εσύ πώς είσαι βέβαιος πως είναι όλα αλήθεια; Πού τα ξερεις;”

“Αμ, τα ξέρω ο φουκαράς από πρώτο χέρι, γιατί σε μένα έφταναν τα τηλέφωνα από την Χαριλάου Τρικοίλη, και τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης”

Φιλικά

Κωστας

Cove Bay – Aberdeen

Υ.Γ. Τά λέει ο Ηλίας, τα λένε κι άλλοι φίλοι του blog αλλά, επειδή είναι όλοι νεότεροι, είπα να πάω λίγο πίσω στο χρόνο μήπως και γίνει η εικόνα ακόμα πιο καθαρή. Καλά μπάνια, καλά παγωτά κι αφήστε τις κρουαζιέρες για του χρόνου. Κι αν πας στη Νίσυρο, αγαπητέ μου Πιτσιρίκο, ρίξε δυο βουτιές στην όμορφη παραλία του Γυαλιού. Μία για μένα και μία για τη Φιόνα.

(Αγαπητέ Κώστα, να τα διαβάζουν αυτά αυτοί που νομίζουν πως “παλιά ήταν καλά”. Να τα διαβάζουν και κάποιοι δημοσιογράφοι που το παίζουν τώρα στα γεράματα αξιοπρεπείς και τιμητές των πάντων, ενώ πέρασαν όλη τους τη ζωή, δουλεύοντας για λαμόγια και μαφιόζους. Κώστα, αν πάω στη Νίσυρο, θα κάνω δυο βουτιές για εσάς στο Γυαλί που έχει απίστευτα νερά, όπως όλα τα μέρη που βγάζουν ελαφρόπετρα. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.