Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνάντησε τον Κορνήλιο Καστοριάδη
Αγαπημένε μου πιτσιρίκο,
Το έχω ρίξει στο σορολόπ τελευταία και το επόμενο πόντκαστ θα αργήσει, αλλά τι να κάνω που οι μούσες δεν με αφήνουν σε ησυχία;
Το βλέπω να έρχεται, πιτσιρίκο, να σέρνεται βασικά, αργά και βασανιστικά, μέχρι να ξυπνήσουμε όλοι κάποια στιγμή και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα έχουν αλλάξει, εκτός από εμάς.
Αλλά δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτό που έρχεται. Θέλω να είναι έκπληξη.
Οι μούσες με πήγαν αλλού, όταν διάβασα το κείμενό σου για την σχιζοειδή σχέση του Τσιόδρα με την επιστήμη και με την ρασοφόρο παράδοση της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας.
Τι άνθρωπος πρέπει να είσαι, για να είσαι από την μία επιστήμονας, δηλαδή μέλος μιας κοινότητας που βασίζεται στην διαρκή αμφισβήτηση οποιασδήποτε παράδοσης και δόγματος, και ταυτόχρονα να κάνεις θεϊκές δεήσεις σε έναν αόρατο θεό, και να κοινωνείς με το ιερό κουταλάκι σε καθεστώς πανδημίας;
Μου θύμισες τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Για την ακρίβεια, μια συνέντευξη του μεγάλου φιλοσόφου στην Στέλλα Μανέ, μιλώντας για την κρίση ταυτότητας του νεοέλληνα, αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα στο αρχαιοελληνικό πνεύμα της αμφισβήτησης και στην βυζαντινή θεοκρατία.
Πρέπει να αποφασίσουμε, μας έλεγε ο Καστοριάδης, μεταξύ της ελευθερίας και της ησυχίας.
Φευ. Οι νεοέλληνες έχουν επιλέξει, την ησυχία.
Θεωρώ πως η αισθητική της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, εκφράζει απόλυτα την αισθητική του σύγχρονου νεοέλληνα.
Γι’ αυτό και είναι κυβέρνηση, άλλωστε.
Αν θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω αυτήν την αισθητική -με κίνδυνο φυσικά να την αδικήσω κατάφωρα, αφού σίγουρα θα αφήσω κάτι απ’ έξω- θα ‘λεγα, βυζαντινό μπαρόκ, με μουσική επένδυση από τσιφτετέλι, φορώντας χλαμύδες, τσαρούχια Gucci, και κρατώντας ένα smartphone.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση συνεχίζει να είναι κυβέρνηση, συνεχίζοντας το κρεσέντο της, χωρίς μέχρι τώρα να έχει εμφανιστεί ούτε μια σπίθα αμφισβήτησης της πορείας που έχει πάρει η χώρα, και φυσικά, της αισθητικής που ζέχνει.
Το πνεύμα της αμφισβήτησης έδωσε την θέση του στην επιθυμία για χρήμα και μια καλή θεσούλα.
Καλός ο αρχαιοελληνικός κίονας, αλλά καλός και ο πολυέλαιος. Πριν φύγει κι αυτός, μαζί με την πρώτη κατοικία των χρεοκοπημένων.
Δώσε μας και λίγο Σωκράτη, να φουσκώσει το στήθος από περηφάνια, και μετά ρίξε μου και λίγο Σφακιανάκη να με αποτελειώσεις.
Ζήτω το ΟΧΙ! Που τελικά ήταν λεζάντα από πρωτοσέλιδο της εποχής, αφού ο Μεταξάς αυτό που απάντησε στο τελεσίγραφο του Γκράτσι ήταν, «Δηλαδή έχουμε πόλεμο;».
Αλλά ωχ αδερφέ, με τι ασχολείσαι τώρα;
Εγώ είμαι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί ο άνθρωπος κοιτάει μπροστά, έχει όραμα.
Οι τέχνες είναι για να ρέει το χρήμα και για να έχουμε αφορμή για δεξιώσεις με την υψηλή κοινωνία στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, με την τάξη των αφεντικών.
Εδώ μιλάμε για ανάπτυξη φίλε, ποιος πολιτισμός;
Αρκετά και με τα αρχαία, έλεος πια. Σκάβεις λαγούμι και βγάζεις αγγεία. Τι τα κάνανε τόσα αγγεία τα αρχαία μας καρντάσια, δεν μπορώ να καταλάβω.
Ας τεμαχίσουμε την βυζαντινή λεωφόρο που βρήκανε στη Θεσσαλονίκη κομματάκι κομματάκι, και ας την πετάξουμε σε κανά κοντέινερ ή σε κανά μουσείο στην καλύτερη, μπας και προχωρήσει και το μετρό, και πουλήσουμε ανάπτυξη.
Έχουμε και δουλειές να κάνουμε. Μπίζνες!
Και μια που τα αρχαία μπάζα του Παρθενώνα έχουν κάνει κατάληψη το πιο ωραίο φιλέτο στην Αθήνα, αντί να τσιμεντώνουμε τον αρχαίο χώρο με διαδρόμους προσγείωσης, για να μην στραμπουλάνε τους αστραγάλους τους με τα τακούνια που κάνουν πασαρέλα τα διάφορα «τσόκαρα» -ώστε να τραβήξουν την καλή τη σέλφι δίπλα στον κίονα- έχω μια άλλη ιδέα.
Ίσως ήρθε ο καιρός να τον κομματιάσουμε κι αυτόν και να τον πάμε στο μουσείο της Ακρόπολης, όπου θα ‘χει και ο τουρίστας πιο εύκολη πρόσβαση ρε αδερφέ, και οι ΑμΕΑ, γιατί φυσικά η Νέα Δημοκρατορία είναι μια κυβέρνηση που νοιάζεται για τους ΑμεΑ και κάνει το παν για να είναι οι πόλεις μας προσβάσιμες, ξεκινώντας από τον Παρθενώνα.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, ο μόνος ΑμΕΑ για τον οποίο νοιάστηκε ποτέ η κυβέρνηση, είναι ο Σόιμπλε.
Ποιος ανεβαίνει τώρα τον λόφο στους 40 βαθμούς; Κατεβάστε τον κάτω, τι το κάναμε το μουσείο.
Στην θέση του Παρθενώνα, για να μην μείνει άδεια η Ακρόπολη, και κακοφαίνεται από μακριά, μπορούμε να βάλουμε το Ίδρυμα Ωνάση, τον θεματοφύλακα του νεοελληνικού πολιτισμού.
Από το μακρινό φθινοπωρινό Αμστελόδαμο, με αγάπη,
Κώστας
Υ.Γ. Ήρθε η ώρα για την κυβέρνηση να εξάγει το θεόπνευστο έργο της για τους ΑμΕΑ. Στην Αίγυπτο π.χ., οι πυραμίδες της Γκίζας δεν έχουν καθόλου πρόσβαση για ΑμΕΑ, οπότε μπορεί η Μενδώνη να πάει και να κάνει επιμήκυνση των διαδρόμων με λείο σκυρόδεμα. Ας κάνει και το πέρασμα πιο ψηλό, να μην σκύβουμε και πιάνεται η μέση μας.
(Φίλε Κώστα, ανέκαθεν το πρόβλημα των Ελλήνων ήταν πως δεν έχουν μια ταυτότητα. “Δώστε μου μια ταυτότητα να θυμηθώ ποιος είμαι” έγραψε ο Νίκος Γκάτσος. Συμφωνώ μαζί σου πως η αισθητική της κυβέρνησης Μητσοτάκη εκφράζει απόλυτα την αισθητική του σύγχρονου Νεοέλληνα. Θεωρώ πως καλύτερα από όλους την αισθητική των Ελλήνων την εξέφρασε η χούντα του Παπαδόπουλου με το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια. Και οι χουντίτσες που ακολούθησαν την μιμήθηκαν. Αλλά, Κώστα, γύρισα από το μπάνιο στην θάλασσα, έφαγα γρήγορα, και είμαι με το μαγιό και ένα φούτερ στον κήπο, και έχει ένα φεγγάρι, ρε φίλε, που σου παίρνει την ψυχή. Κώστα, η Ελλάδα δεν υπάρχει. Είναι αίσθηση. Μόνο. Νιώθεται, δεν περιγράφεται. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.