We can’t stop the waves but we can learn surf

Γεια σου, φίλε μου Πιτσιρίκο. Περιμένοντας την μερική ή ολική άρση των lockdown που έχουν μπει σε εφαρμογή σε διάφορες χώρες -καθώς και την επικείμενη αδειοδότηση μιας σειράς εμβολίων οι αιτήσεις των οποίων στους αρμόδιους ευρωπαϊκούς και αμερικάνικους οργανισμούς τον ΕΜΑ και τον FDA αντίστοιχα έχουν ήδη κατατεθεί-, έρχονται κάποιες σκέψεις στο μυαλό μου που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

Πριν ξεκινήσω την παράθεση των σκέψεών μου, θα ήθελα να προβώ σε κάποιες δυστυχώς απαραίτητες για την εποχή μας διευκρινίσεις.

Είμαι υπέρ του εμβολιασμού και θεωρώ τα λεγόμενα “αντι-εμβολιαστικά” κινήματα ανόητα και σε μερικές περιπτώσεις εξαιρετικά επικίνδυνα.

Από την άλλη, όμως, δεν γεννήθηκα ούτε είμαι ηλίθιος ή ραγιάς, ώστε να κουνώ συγκαταβατικά το κεφάλι σε όποια παπαριά μου σερβίρουν και να το βουλώνω μπροστά σε πράγματα και καταστάσεις που κυριολεκτικά βγάζουν μάτι.

Ξεκινάω λοιπόν και θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Ξεκινώ από τα διαδικαστικά.

Οι διαδικασίες για την έγκριση των εμβολίων για τον κορονοϊό ήταν κάτι περισσότερο από fast track.

Συγκριτικά με την διαδικασία έγκρισης φαρκακευτικών προϊόντων απολύτως απαραίτητων για την αντιμετώπιση εξαιρετικά θανατηφόρων παθήσεων για τα οποία δεν υπήρχαν αποτελεσματικές θεραπείες, το χρονικό διάστημα που απαιτήθηκε για την χορήγηση άδειας για τα covid-19 εμβόλια ήταν εξωπραγματικά μικρό.

Θα μου πείτε, βέβαια, ότι πρόκειται για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας και σίγουρα το επιχείρημα αυτό είναι πολύ ισχυρό.

Από την άλλη, όμως, η θνητότητα της νόσου είναι κοντά στο 0,2% ή στο 3% αν υπολογίσεις μόνο τα επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Εξαιτίας του Covid-19 έχουμε 187 θανάτους ανα 1 εκατομμύριο του παγκόσμιου πλυθησμού, αν και σε κάποιες χώρες -πχ Περού, Ισπανία, Βέλγιο- είναι πολύ μεγαλύτερος του παγκόσμιου μέσου όρου, αγγίζοντας ή ξεπερνώντας τους 1.000 ανά εκατομμύριο.

Στις ηλικίες πάνω από τα 65 έτη αντιστοιχεί το 75% του συνόλου των θανάτων από Covid-19, ενώ στους πάνω από τα 75 έτη το 50%.

Οι ηλικίες κάτω των 45 ετών συνεισφέρουν μόνο στο 4% των θανάτων, ενώ οι κάτω των 18 το ασήμαντο 0.01%.

Σχεδόν όλοι από αυτούς τους ανθρώπους έπασχαν από υποκείμενα νοσήματα που αυξάνουν την θνητότητα όχι μονάχα από τον κορονοϊό αλλά κι από οποιοδήποτε άλλη λοίμωξη.

Αυτά λένε οι αριθμοί και όχι φυσικά τα ρεπορτάζ τρόμου που βγαίνουν κάθε μέρα από τα δελτία ειδήσεων και τα website των συστημικών ΜΜΕ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πόσο δικαιολογημένες λοιπόν είναι οι super fast track διαδικασίες εγκρίσεως των φαρμακευτικών προϊόντων για τον Covid-19;

Και είναι δικαιολογημένη αυτή η απίστευτη βιασύνη, γιατί δεν ισχύει το ίδιο και με μια θεραπεία για μια μορφή καρκίνου ή για κάποια σπάνια κληρονομική θανατηφόρα ασθένεια;

Γιατί στις περιπτώσεις αυτές χρειάζονται στην καλύτερη των περιπτώσεων 3 με 5 χρόνια;

Με βάση την στατιστική, το 50% των θανάτων από covid-19 δεν αντιστοιχούν σε απώλειες παραγωγικών χρόνων ζωής (QALYs), αφού αφορούν ασθενείς που προσεγγίζουν ή έχουν ήδη ξεπεράσει το προσδόκιμο επιβίωσης.

Στα νοσήματα, όμως, που ανέφερα παραπάνω οι απώλειες σε QALYs είναι τρομακτικές, αφού συχνά πρόκειται για νέους ενήλικες ή ακόμα και παιδιά.

Γιατί λοιπόν υπάρχουν διαφορετικές διαδικασίες εγκρίσεως;

Υπάρχουν επιστημονικοί ή πολιτικοί λόγοι που επιβάλλουν αυτό; Κάποιοι δεν πρέπει να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα;

Ακόμα, χιλιάδες μελέτες έχουν δημοσιευτεί σχετικά με τον covid-19 και τις πραγματικές και δυνητικές επιπτώσεις του.

Την ίδια στιγμή τα δεδομένα σχετικά με την θνητότητα και νοσηρότητα λόγω αναβολών χειρουργείων και θεραπειών για αυτοάνοσα, καρκίνους, καρδιαγγειακά, ψυχιατρικά, κλπ νοσήματα απλά δεν υπάρχουν.

Κι όπου παρουσιάζονται, όπως έγινε, για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο, σχετικά με την μεγάλη αύξηση της θνητότητας σε εμφραγματίες, βρίσκονται σε μονόστηλα ή θάβονται κάτω από τόνους covid-19 ενημέρωσης.

Υπάρχει κάποιος λόγος που συμβαίνει αυτό? (ρητορικό το ερώτημα)

Θα έλεγε κανείς ότι όλα αυτά συμβαίνουν για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρίων.

Άλλωστε, εκτός από τις super fast track διαδικασίες έγκρισης των εμβολίων, οι κυβερνήσεις φρόντισαν να μειώσουν το επιχειρηματικό ρίσκο των εταιρείων δεσμευόμενες να αγοράσουν εκατομμύρια δόσεις των υπό ανάπτυξη εμβολίων.

Όμως, δεν είναι κατά την γνώμη μου τόσο απλά τα πράγματα.

Φυσικά, κάποιες εταιρείες θα κερδίσουν πάρα πολλά χρήματα από αυτή την ιστορία, είναι όμως πιθανό κάποιες άλλες να καταστραφούν σε αυτόν τον αγώνα δρόμου στο οποίο δεν θα υπάρχουν μονάχα νικητές.

Αν, όμως, κάποιος ακολουθήσει την διαδρομή του χρήματος, θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν και κάποιοι άλλοι επιχειρηματικοί κολοσσοί που δεν εμπλέκονται στην παρασκευή και πώληση των φαρμάκων οι οποίοι κερδίζουν τα πολλαπλάσια.

Υπάρχουν και οι κυβερνήσεις που εργαλειοποιούν την πανδημία και περνούν νόμους και απαγορεύσεις, αλλάζοντας τους όρους του παιγνιδιού προς το συμφέρον των ολιγαρχών που υπηρετούν και σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μέχρι τα σήμερα δημοκρατικών κατακτήσεων.

Πρόκειται στην ουσία για την εφαρμογή του δόγματος του σοκ σε μια εξωφρενικά μεγάλη, παγκόσμια κλίμακα, τα αποτελέσματα της οποίας θα φανούν αμέσως μόλις “ανακαλυφθεί η λύση του προβλήματος”.

Ζούμε μια φάση “κινεζοποίησης” του δυτικού καπιταλιστικού συστήματος, ένα ναζιστικό come back, ένα σύγχρονο Blizkrieg με πολιορκητικό κριό όχι τα άρματα μάχης αλλά την covid-19 πανδημία που δεν πρόκειται να ολοκληρωθει παρά μόνο με την πλήρη εξόντωση των όποιων αντιστάσεων και την άνευ όρων συνθηκολόγηση του πληθυσμού.

Σαν γιατρός, γνωρίζω καλά ότι πίσω και πάνω από την επιστήμη πρέπει να βρίσκεται η ηθική.

Καμία θεραπεία δεν μπορεί να επιβάλλεται με το ζόρι.

Ο ασθενής που έχει την συνείδησή του μπορεί και πρέπει να έχει το δικαίωμα να αποφασίσει σχετικά με την θεραπεία που του προτείνει ο ειδικός. Είναι στοιχειώδες αυτό.

Και πάνω σε αυτή την παραδοχή εδράζεται ο μη υποχρεωτικός εμβολιασμός που αποτελεί κοινή πρακτική στις περισσότερες δημοκρατικές και φιλελεύθερες κοινωνίες.

Δεν μπορείς να επιβάλλεις τον εμβολιασμό. Μόνο να πείσεις για την αξία και την σημασία που έχει στην προστασία της κοινωνίας και των οικείων του κάθε πολίτη.

Πολύ φοβάμαι ότι η θεμελιωμένη στην ζωή αυτή πρακτική θα μας τελειώσει με την έλευση του εμβολίου για τον SARS-Cov-2.

Επειδή, όμως, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός αντιβαίνει τις συνταγματικές επιταγές σε αρκετές δυτικές χώρες, η πιθανότητα έμμεσης επιβολής του εμβολιασμού για τον covid-19 είναι εξαιρετικά μεγάλη.

Δεν πρόκειται δηλαδή να σε αναγκάσουν να εμβολιαστείς.

Ίσως όμως να είναι απαραίτητη η πιστοποίηση πως έχεις εμβολιαστεί, προκειμένου να μπορείς να ταξιδέψεις αεροπορικώς ή να προσληφθείς σε μια μεγάλη ιδιωτική εταιρεία.

Φτάνουν ήδη στα αυτιά μου τα ουρλιαχτά των νομοταγών, των υπηκόων-νοικοκυραίων που ουρλιάζουν για την ανευθυνότητα “των άλλων” και την ανάγκη φυσικά αστυνόμευσης και εξαναγκασμού “των άλλων”.

Όλο και πιο συχνά τρομάζω με το δυστοπικό μας παρόν και το ακόμα πιο δυστοπικό μας μέλλον.

Όλο και πιο συχνά αναρωτιέμαι επίσης αν η πραγματική -και μοναδική- δυστοπία αυτού του πλανήτη είναι ο άνθρωπος και ο “πολιτισμός” του.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Ολοκληρώνοντας αυτό το κείμενο, έπεσε το μάτι μου σε μια “είδηση” από το …αστυνομικό δελτίο. Χάκερς από την Βόρεια Κορέα επιχείρησαν να εισβάλλουν στα ηλεκτρονικά συστήματα της Astra Zeneca και να κλέψουν τα μυστικά του θαυματουργού εμβολίου. Δεν υπήρξε κανένα σχόλιο από την πλευρά της εταιρείας, μονάχα διάψευση από την Πιονγιάνγκ. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν τρία κινεζικά εμβόλια ένα βήμα πριν την μαζική παραγωγή και ένα ρωσικό που έχει ήδη ετοιμαστεί, ο τρελο-Κιμ αποφάσισε να κλέψει εκείνο που ετοιμάζεται να παράξει η βρετανο-σουηδική βιομηχανία. Σε λίγες εβδομάδες, με τα γεράκια των “Δημοκρατικών” να έχουν επανέλθει στο Πεντάγωνο, θα μπορούσε να βρεθεί τρόπος να τιμωρηθεί η “κλοπή” και να τονωθεί η αμερικανική οικονομία.

(Φίλε Ηλία, ως γιατρός, ξέρεις τα πάντα για τα εμβόλια. Είναι προφανές πως με αυτά τα εμβόλια για τον κορωνοϊό αλλάζουν όλα όσα γνωρίζαμε για τον χρόνο δοκιμών για ένα εμβόλιο, που είναι γύρω στα δέκα χρόνια. Ηλία, μου έχει κάνει πλήρη ανάλυση για τα εμβόλια ο Μπούλης Μπούλης. Πολλοί γιατροί στο μπλογκ. Επίσης, θα σου πω τι μου είπε ο γιατρός μου. Τον ρώτησα αν πρέπει να κάνω το εμβόλιο και μου είπε “όχι, θα κάνεις το εμβόλιο αν σου πω εγώ να το κάνεις”. Και εμπιστεύομαι τον γιατρό μου κάπως περισσότερο από τις φαρμακευτικές, τον Κικίλια και τον Μητσοτάκη. Άλλωστε, τώρα είμαι σε ένα μέρος που δεν υπάρχει ούτε ένα κρούσμα, οπότε δεν έχω λόγο να βιαστώ να κάνω το εμβόλιο. Ηλία, είμαι σε ένα νησί που δεν υπάρχει ούτε ένα κρούσμα -δεν ξέρω πόσες μέρες έχουν περάσει χωρίς ούτε ένα κρούσμα- και υπάρχει lockdown. Γιατί; Έχουν κλείσει τους ανθρώπους στα σπίτια τους σε πολλά μέρη της Ελλάδας που δεν υπάρχει ούτε ένα κρούσμα. Και μάλλον θα τους κρατήσουν κλεισμένους μέχρι την άνοιξη. Τι νόημα έχει αυτό; Ξέρω τι νόημα έχει. Όλοι ξέρουμε. Αλλά δεν θα το γράψω εδώ. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.