Ο θαυμαστός κόσμος της ελεημοσύνης

“Ο τόπος μας είναι πάμπλουτος σε φτωχούς. Μη δώσει ο Θεός να εξαντληθεί ποτέ η ελεημοσύνη, για να μη τελειώσει ποτέ η φτώχεια” είχε γράψει ο Πορτογάλος νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου, για τους άπορους συμπατριώτες του, που έκαναν ουρές κάθε Παραμονή Πρωτοχρονιάς για να πάρουν το ασήμαντο ποσό που τους μοίραζε ένας φιλάνθρωπος μεγαλοεκδότης.

Ο δικός μας, βέβαια, τόπος παράγει, εκτός από φτωχούς, άνεργους και μετανάστες στο εξωτερικό, και μια πλούσια ποικιλία ελεημόνων ανθρώπων, που είναι βέβαιο ότι θα φτάσει για πολλές ακόμη γενιές.

Η ποικιλία περιλαμβάνει από επαγγελματίες με δικά τους ιδρύματα, που φροντίζουν άρρωστα ή χαμένα παιδιά, μοιράζοντας τους ελπίδες ή χαμόγελα, μέχρι ερασιτέχνες που απασχολούνται με την φιλανθρωπία στον ελεύθερό τους χρόνο.

Από καναλάρχες που, στα διαλείμματα του τρόμου που εκπέμπουν, στήνουν μαραθώνιους αγάπης, μέχρι καλλιτέχνες -κατά προτίμηση πρώην αριστερούς- που τραγουδάνε αφιλοκερδώς, έτσι ώστε όλοι μαζί να μπορέσουμε να τη βγάλουμε καθαρή.

Και όπως όλα δείχνουν μάλλον τη βγάλαμε, μιας και οι ¨Όλοι μαζί μπορούμε» εξαφανίστηκαν με το πού έφυγαν από τη μέση οι Συριζαίοι.

Και τέλος, από μη κυβερνητικές, εθνικιστικές, εκκλησιαστικές η παραεκκλησιαστικές οργανώσεις -συνήθως, θυγατρικές των πρώτων – μέχρι εταιρείες διοργάνωσης φιλανθρωπικών εράνων ή μεσιτείας χορηγιών.

Το γεγονός ότι τα Ιδρύματα και οι χορηγοί φοροαπαλλάσσονται, -και φυσικά δεν ελέγχονται από καμία αρχή, οι καλλιτέχνες για τα έξοδα διοργάνωσης των φιλανθρωπικών εκδηλώσεων κόβουν ξεχωριστό τιμολόγιο από βουλγαρική ΕΠΕ που ανήκει στον ίδιο τον καλλιτέχνη, και οι εργολάβοι των εράνων δουλεύουν μεν με εθελοντές χωρίς αμοιβή, αλλά με ποσοστό επί του τζίρου τον οποίο αποφέρει ο έρανος- δεν σημαίνει ότι η αλληλεγγύη που προβάλλουν είναι ο φερετζές μιας χρυσοφόρας μπίζνας.

Στην παραπάνω παρατεθείσα ποικιλία των ενδημικών μορφών ελεημοσύνης δεν περιλαμβάνονται οι παρά φύση αναπτύξεις φιλανθρωπικών δράσεων με ανταποδοτικό όφελος, όπως λαχειοφόροι αγορές (υπόσχονται από τηλεοράσεις πολλών ιντσών μέχρι κορεάτικα αυτοκίνητα) και αυτοσχέδιες λοταρίες από πλανόδιους που κληρώνουν καμία συναγρίδα, την οποία βλέπει σπαρταριστή με τα ίδια του τα μάτια ο τζογαδόρος πελάτης της παραθαλάσσιας ταβέρνας.

Φαινόμενα υπεξαίρεσης του συγκεντρωθέντος για αγαθό σκοπό ποσού ή και οργανωμένης απάτης στην λειτουργία των φιλανθρωπικών επιχειρήσεων- όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε εμπορική επιχείρηση- έχουν καταγραφεί αρκετά στο παρελθόν, και όλοι είμαστε βέβαιοι ότι θα είχε αποδοθεί η αρμόζουσα δικαιοσύνη, αν βέβαια η τελευταία είχε πάρει χαμπάρι ότι στα μαγαζιά της φιλανθρωπίας, των δωρεών και των χορηγιών στήνονται από χρηματοδοτικές πυραμίδες μέχρι τριγωνικές συναλλαγές με offshore. Οικονομικά σχήματα δηλαδή, που αδυνατεί συλλάβει ο νους του μέσου απατεώνα.

Και ενώ για τον λοταρτζή καραδοκεί ο αστυνόμος, που θα τον πιάσει μόλις έχει μαζέψει το ποσόν από τους θαμώνες της ταβέρνας – δεν αποκλείεται στο δρόμο για το τμήμα να γίνει καμιά μοιρασιά μεταξύ τους- και θα οδηγηθεί την επόμενη το πρωί στην Ευελπίδων με την κατηγορία της διεξαγωγής παράνομης κληρώσεως, για τον Πρόεδρο της εκκλησιαστικής ΜΚΟ με έλλειμα στο Ταμείο πάνω από δέκα εκατομμύρια ευρώ, που καλύπτεται από εμφανιζόμενο ευεργέτη εφοπλιστή- η θυγατέρα του κατηγορείται για ηθική αυτουργία σε απιστία και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος- και επιστρέφεται στον ευεργέτη σαν αποπληρωμή δανείου- δεν ξέρω αν πληρώθηκαν και τόκοι υπερημερίας- με την επιχορήγηση από το Κράτος νέας ΜΚΟ με διαφορετικό ΑΦΜ και προκειμένου να μοιραστούν κοτόπουλα σε άστεγους Ιρακινούς, κοτόπουλα που ποτέ δεν πήγαν, αφού ο Προμηθευτής πτώχευσε, για αυτόν λοιπόν τον Πρόεδρο της εκκλησιαστικής ΜΚΟ, κανένας εισαγγελέας δεν θα ενδιαφερθεί.

Εμάς, όμως, τους ανθρώπους μιας ασφυκτικής καθημερινότητας, ποσώς μας ενδιαφέρει τι παιγνίδια μπορεί να παίζονται από τους επαγγελματίες του είδους.

Μας ενδιαφέρει, και πολύ σωστά, εάν οι πολιτικοί, στους οποίους έχουμε εμπιστευτεί τις τύχες της διακυβέρνησής μας, εκτός των άλλων σημαντικών καθηκόντων τους, εκφράζουν συναισθήματα αλληλεγγύης στους συνάνθρωπους μας, που υποφέρουν τις άγιες αυτές ημέρες.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η γυναίκα αυτή, χρονιάρες μέρες, αντί να κάθεται στο Προεδρικό μέγαρο, μια και παρελάσεις δεν υπάρχουν την εποχή αυτή, και να χαϊδεύει την γατούλα της την Καλυψώ ή να ασχοληθεί λίγο με την δική της κουζίνα, πήγε σε μια κοινωνική κουζίνα και μοίραζε συσσίτιο σε γέρους μεταλλαχθέντες σε κατά συνθήκη ζητιάνους λόγω των χαμηλών συντάξεών τους.

Ήταν μια πράξη γεμάτη ανθρωπιά, όπως είπαν όλα τα κανάλια, που έδειχναν την Πρόεδρο να μοιράζει μερίδες σε πλαστικές σακούλες, η χρήση των οποίων υποτίθεται ότι έχει περιοριστεί. Κάτι που θα έκανε μια οποιαδήποτε κοσμική σύζυγος επιχειρηματία, που σκοτώνει την καθημερινή ανία της σε επιδείξεις φιλανθρωπικού έργου, το έκανε και η ίδια η Πρόεδρος μας.

Στα αρxίδια μας, λοιπόν, εάν η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η σημερινή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήταν αυτή που συντάχθηκε το 2010, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, με την πλειοψηφία των δικαστικών στη συνεδρία της ολομέλειας του ΣτΕ και ψήφισε σαν συνταγματικό το 1ο μνημόνιο, εφόσον μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, σύμφωνα με τον έγκριτο τύπο και τους τηλεοπτικούς σταθμούς, που εμφάνισαν σαν είδηση μια πράξη δημοσίων σχέσεων, επιδοκίμασε την ενέργεια της.

Φυσικά, πολιτική κίνηση με δυνητική αποκόμιση κομματικών ωφελειών θα ήταν αδύνατον να μην βρει μιμητή της.

Την αμέσως επομένη, πήγε και ο Κυριάκος να μοιράσει μερίδες σε ψαροταβέρνα του Κερατσινίου.

Φαγητό σε άπορους, προσφορά μιας ταβέρνας που μαζεύει κοσμικούς, είναι μνημόσυνο στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια με ξένα κόλλυβα.

Είναι ένα win-win business case, promotion της εικόνας του Πρωθυπουργού από τη μία και ρεκλάμας της ταβέρνας από την άλλη. Με κλακαδόρους δημοσιογράφους ιδιωτικών καναλιών, που συντηρούνται με κρατικές διαφημίσεις.

Φυσικά, ο Κυριάκος δεν έπιανε με τα χέρια του τις φτερούγες από το κοτόπουλο, για να τις βάλει μαζί με τις πατάτες μέσα στο αλουμινόκουτο.

Το χαμαλίκι αυτό είχε αναλάβει ο μάγειρας, πάντα φυσικά υπό το άγρυπνό του βλέμμα, για να μην αδικηθεί κανένας φτωχός.

Οι πλούσιοι ενθουσιάζονται με την χαρά που νιώθουν οι φτωχοί όταν τους ελεούν.

Τους κάνει εντύπωση η υπομονή και η υπακοή που δείχνει ένας άνεργος στην ουρά του συσσιτίου.

Νόμισαν ότι θα συναντούσαν τον επαναστάτη ή τον ανυπάκουο εργάτη που είχαν κάποτε στις δουλειές τους και βλέπουν μπροστά τους ένα δυστυχισμένο πλάσμα να καταδέχεται να σιτιστεί με μια μερίδα φαγητού, μαγειρεμένου πιθανόν από ληγμένα, γιατί, προκειμένου να πεταχτούν στα σκουπίδια, καλύτερα είναι να μαγειρευτούν και να δοθούν στην κοινωνική πλέμπα.

Στις βραδινές συναντήσεις ανθρώπων της ανώτερης οικονομικής τάξης –είναι λάθος να γράφει κανείς για αστική τάξη στην πατρίδα μας- είναι θέμα προς συζήτηση η συμπεριφορική υποτέλεια και η έλλειψη αντίστασης των κατώτερων κοινωνικών τάξεων στον εξευτελισμό της ελεημοσύνης τον οποίον υφίστανται τις μέρες αυτές.

Με μια μερίδα φαγητό, ένα επίδομα των 250 Ευρώ και άφθονο τηλεοπτικό πρόγραμμα, ανάλογο της ποιότητας του φαγητού που τους προσφέρουν, είναι βέβαιοι ότι απορροφούν κάθε αντίδραση της μάζας.

Μέρες άλλωστε που είναι, τι άλλο χρειάζεται ένας δυστυχής άνθρωπος;

Μια συνταγή από την Μενεγάκη για κουλουράκια και μια προτροπή από την Τσιμτσιλή για σπιτικά μελομακάρονα. Αρκεί να μην σας ενοχλεί ο πανικός που θα επικρατήσει στην κουζίνα και να σκεφθείτε, όπως εκείνη, ότι υπάρχουν παιδιά σε ένα σπίτι.

Όχι σαν την άσκεφτη εκείνη πρόσφυγα από τη Συρία που έβαλε σε μια βάρκα τα παιδιά της και πέρασε ολόκληρο Αιγαίο, όπως είχε αναφέρει η σκεπτόμενη τηλεπαρουσιάστρια επιπλήττοντας, μετά το ναυάγιο, την άθλια γυναίκα που δεν νοιάστηκε για τα παιδιά της.
«Τα παιδιά της δεν τα σκέφτηκε;» αναρωτήθηκε. «Εγώ πότε δεν θα έβαζα τα τρία παιδιά μου σε μια βάρκα για να πάω σε μια ξένη χώρα».

Η τηλεπαρουσιάστρια, αυτή ναι, σκέφτεται όχι μόνο τα 3 παιδιά της αλλά και έναν ενήλικα -προφανώς τον σύζυγο της-με παιδική ψυχή.

Και παιδική ψυχή, στο κάτω -κάτω, έχει και ο άνεργος η ο απολυμένος ενήλικας.

Δικαιούται και αυτός να βλέπει μια όμορφη και χαρούμενη σύζυγο, άψογα ντυμένη με νύχια περιποιημένα, με μια πολύχρωμη κορδέλα να στολίζει τα καλοχτενισμένα μαλλιά της, τα παιδιά κοντά της για να μαθαίνουν και αυτά από μικρά, και από το μεγάλο παράθυρο της κουζίνας τους να χαζεύουν όλοι μαζί την θέα του φωταγωγού μιας πολυκατοικίας στα Νέα Λιόσια.

Οι ανθρώπινες συμβουλές των τηλεοπτικών celebrities είναι μικρός κρίκος στη συμβολική ενέργεια αλληλεγγύης της Πρόεδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού μας για τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν τις δύσκολες αυτές μέρες.

Για τους ταλαίπωρους της κοινωνίας στήθηκαν μπροστά στους φωτογράφους. Φόρεσαν γάντια και έπιασαν την κουτάλα για να σερβίρουν ανθρώπους με τους οποίους ποτέ δεν είχαν πάρε-δώσε.

Και αν τυχόν κάποιοι έχουν την εντύπωση, ότι Πρόεδρος και Πρωθυπουργός γελοιοποιούνται με ξεπερασμένες πολιτικές ατραξιόν, αγνοούν ότι έχουν και προηγούμενα γελοιοποιηθεί με τα παλαμάκια στους γιατρούς και τους νοσηλευτές.

Τους πήρε είδηση ο Παπαχελάς, ναι ο Παπαχελάς της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, ο βιογράφος του πατέρα του Κυριάκου, και τους είπε μέσες-άκρες να δώσει και η κυβέρνηση αυτά που χρωστάει στο νοσηλευτικό προσωπικό, γιατί καλά είναι τα χειροκροτήματα στις βεράντες αλλά οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουνε κιόλας.

Με άλλα λόγια, ο διευθυντής μιας δικής τους εφημερίδας τους είπε έμμεσα μπαταχτσήδες.

Όχι ότι έχει άδικο ο διευθυντής της καθημερινής εφημερίδας, αλλά είναι φανερό ότι αγνοεί την σημειολογία ορισμένων κυβερνητικών κινήσεων.

Μάταια στη Βουλή η μεταγλωττίστρια των κωφαλάλων επεξηγούσε στη νοηματική γλώσσα, ότι ο Πρωθυπουργός έχει πρόγραμμα για την υγεία, την πρόνοια και την παιδεία και δεν γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τις απόψεις των ενδιαφερομένων φορέων.

Οι γιατροί του Δημόσιου τομέα, λοιπόν, δεν θα πληρώνονται, έτσι ώστε να αγανακτήσουν, να σηκωθούν να φύγουν και να ιδιωτεύσουν. Σε μια ιδιωτική υγεία θα μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιούν τζάμπα τις δημόσιες υποδομές υγείας και να ζητούν τα τριπλάσια χρήματα από αυτά που παίρνουν σήμερα και γκρινιάζουν.

Οι εργαζόμενοι, αντί να καταβάλλουν εισφορές για την ασφάλισή τους στο ΙΚΑ, θα αποταμιεύουν ότι τους περισσεύει στις ιδιωτικές ασφαλιστικές, και όταν είναι έτοιμοι να συνταξιοδοτηθούν, αντί να περιμένουν να πεθάνουν μέχρι να πάρουν την σύνταξή τους από το Κράτος, θα παίρνουν, όχι τα αρxίδια τους, αλλά αυτό που θα έχει αφήσει μέσα στον κουμπαρά ο Διαχειριστής της ασφαλιστικής.

Υποβαθμίζεται ο ρόλος των δασκάλων και καθηγητών στην Δημόσια παιδεία, έτσι ώστε το μεν διδακτικό προσωπικό να μην αντέξει την περαιτέρω ξεφτίλα και να πάνε να γίνουν υπάλληλοι σε σχολάρχες, τα δε νέα παιδιά να υποχρεωθούν να πάνε στα σημερινά Κολλέγια -που λειτουργούν με δύο αίθουσες και ένα βιντεοπροβολέα- και να πάρουν ένα πτυχίο που στην πράξη θα το αναγνωρίζουν μόνο οι αφελείς και οι γονείς που το πλήρωσαν.

Και όσο για αυτά που δεν έχουν λεφτά να σπουδάσουν η να φύγουν στο εξωτερικό, πάντα θα υπάρχουν Jumbo για να προσφέρουν δουλειά εφτά μέρες την βδομάδα και δώδεκα ώρες την ημέρα.

Εν κατακλείδι, η συμβολική λοιπόν πρωτοβουλία της Προέδρου και του Κυριάκου, να μοιράσουν τρόφιμα και συσσίτια σε αναξιοπαθούντες, εμπεριέχει το μήνυμα ότι, ακόμη και αν όλα ξεπουληθούν και το κράτος γίνει ρημαδιό, στο κοινωνικό μας περίγυρο βιώνει ο θαυμαστός κόσμος της ελεημοσύνης.

Ένας άγνωστος, ολότελα διαφορετικός από εμάς, κόσμος.

Μια κάστα ολιχαρχών, παπάδων, κυράδων -σύζυγοι μεγαλοεπιχειρηματιών- και διορισμένων διευθυντών ιδρυμάτων, επαγγελματίες όλοι της φιλανθρωπίας και της ευεργεσίας, που, χωρίς κανείς να τους το ζητήσει, ενδιαφέρονται για τις ζωές μας.

Τις ζωές που οι ίδιοι μας πήρανε.

Γ.Κ

Υ.Γ.1. Μην ακολουθείτε ποτέ συνταγές από celebrities, τηλεμαγείρισες η sites. Πάντα κάτι κρύβουν η δεν το περιγράφουν σωστά με τα ελληνικά που ξέρουν, με αποτέλεσμα αυτό που φτιάχνετε να μην τρώγεται. Την πάτησα με μια βλαμμένη, φίλη μου κιόλας. Η Τζένη, πρώην τραπεζικό στέλεχος στην Διεύθυνση επικοινωνίας που ποτέ δεν κατάλαβα τι έκανε, με το πού πήρε πόδι από την τράπεζα, άνοιξε site υγιεινής διατροφής. Μέσα σε αυτό πλάσαρε συνταγή για ενεργειακές μπάρες με τέσσερα μόνο υλικά. Φιστίκι Αιγίνης, καρύδια, μελί και ταχίνι. Όλα από 150 γραμμάρια το καθένα έγραφε η συνταγή. Την έδωσα στη γυναίκα μου. Αντί για μπάρες της βγήκε ένα λασπώδες μίγμα που τρωγόταν μόνο με το κουτάλι. «Τι είναι αυτό, ρε» της είπα. «Χαλβά έφτιαξες;». «Μα την καριόλ@» μου απάντησε, «έβαλα ότι υλικό χρειάστηκε μέσα, ακολούθησα ότι μ@λακία γράφει και το αποτέλεσμα ορίστε. Είναι σκέτο μουvί. Σαν την μούρη της φίλης σου».

Υ.Γ.2 Αν αναρωτιέστε γιατί τα φετινά Χριστούγεννα είναι μίζερα, μην πείτε ότι φταίει ο εγκλεισμός και η οικονομική κατάσταση. Είναι γιατί οι φελλοί της show biz, λες και ήταν μεταξύ τους συνεννοημένοι, σταμάτησαν να ποστάρουν φωτογραφίες από τα σπίτια τους με το στολισμένο δέντρο, τα παιδάκια από δίπλα τους και το σκυλάκι ξαπλωμένο στο πάτωμα. Η μπάλα πήρε και τον Σάκη, που δεν είναι φελλός, και έτσι χάσαμε την ευκαιρία να τους δούμε οικογενειακά να πλημμυρίζουν από ευτυχία.Δεν πειράζει! Χρόνια Πολλά Σάκη. Πολλές ευχές σε σένα, στον Πιτσιρίκο, στους αναγνώστες του Πιτσιρίκου, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους. Γιατί δεν είναι ίδιον αριστερού να δίνει ευχές σε περιορισμένο κοινό. Είναι σαν να λες να είσαστε εσείς μόνο καλά και όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμηθούvε.

(Αγαπητέ φίλε, υπέροχος. Διαβάζοντας το κείμενό σας, θυμήθηκα μια ατάκα του Χριστόφορου Ζαραλίκου για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν ο Μητσοτάκης έπαιξε μπάλα με την ομάδα των αστέγων. Είχε πει τότε ο Χριστόφορος πως ο Μητσοτάκης παίζει μπάλα με τους άστεγους, ενώ έχει τόσα σπίτια που φτάνουν για να στεγάσει όλους τους άστεγους του Λονδίνου. Χρόνια πολλά και καλή λευτεριά. Για όσους την επιθυμούν. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.