Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς

Καλησπέρα Πιτσιρίκο μου.
Κάποιοι -ελάχιστοι- αναρωτιούνται τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση και σωστά αναρωτιούνται.

Αυτό σημαίνει ότι έχουν φτάσει στο στάδιο της αναγνώρισης του προβλήματος, το οποίο είναι το πρώτο στάδιο.

Το επόμενο στάδιο είναι η εύρεση πιθανών λύσεων, μετά η επιλογή της ιδανικής λύσης και τέλος η υλοποίηση της λύσης αυτής.

Και η παραπάνω διαδικασία είναι ένας κύκλος που επαναλαμβάνεται συνεχώς μέχρι να λυθεί το πρόβλημα.

Δεν υπάρχει κανένας άλλος αλγόριθμος να λύνονται τα προβλήματα.

Στην Ελλάδα, βέβαια, υπάρχουν άλλοι δύο τρόποι, ο ένας είναι να γίνει ένα θαύμα και ο άλλος να το λύσει κάποιος σωτήρας.

Δηλαδή, ανάθεση έργου.

Οι -πιθανές- λύσεις έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλές φορές και εδώ και αλλού.

Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ότι έχουν περάσει 11 χρόνια σχεδόν από την χρεοκοπία της και ακόμα ο κόσμος δεν έχει φτάσει στο πρώτο στάδιο, που είναι η αναγνώριση του προβλήματος.

Γενικά, για να λυθεί ένα μαζικό κοινωνικό πρόβλημα, θέλει πολλοί άνθρωποι που ζουν την ίδια κατάσταση να φτάσουν στο πρώτο στάδιο.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι άνθρωποι αυτοί για την ώρα είναι ελάχιστοι.

Γι’ αυτό το λόγο γίναμε και αρκετοί από εμάς μετανάστες, γιατί έχουμε και μια ζωή να ζήσουμε και δεν μπορούμε να χάσουμε τον χρόνο μας για τους άλλους.

Είναι τρομερά πολύτιμος αυτός ο ελάχιστος χρόνος που έχουμε στην ζωή και πρέπει να τον κάνουμε κάτι ουσιαστικό.

Είχα γράψει και ένα κείμενο πριν λίγο καιρό για τους ήρωες και σήμερα άλλος ένας τέτοιος ήρωας αποφάσισε να θυσιαστεί για τα πιστεύω του.

Ο Αλεξέι Ναβάλνι, μετά την απόπειρα δολοφονίας του, μόλις ήταν σε θέση να ταξιδέψει πάλι, μπήκε πάλι στο αεροπλάνο για να πάει στην Ρωσία για να φυλακιστεί ή να πεθάνει.

Ο Ναβάλνι θα μπορούσε να ζήσει στην Γερμανία και να τους γράψει όλους στα τέτοια του, αλλά προτίμησε να γίνει ήρωας και να θυσιαστεί.

Δεν θα κρίνω την απόφαση του Ναβάλνι. Τον θαυμάζω, παρόλο που προσωπικά δεν θα το έκανα αυτό, και έχω πει και τους λόγους στο κείμενό μου.

Ο Ναβάλνι λοιπόν είναι ο άνθρωπος που πήγε να θυσιαστεί, ενώ οι υπόλοιποι συμπολίτες του δεν έχουν φτάσει ακόμα στο στάδιο της αναγνώρισης του προβλήματος.

Ελάχιστοι άνθρωποι θα τον στηρίξουν και η θυσία του θα είναι -προσωπική μου άποψη- μάταιη, γιατί ο μέσος Ρώσος είναι σαν τον μέσο Έλληνα.

Έχει δηλαδή αποδεχθεί ότι αυτή θα είναι η ζωή του και ότι δεν απαιτεί κάτι περισσότερο για τον εαυτό του, την οικογένεια του και τα παιδιά του.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στην Ελλάδα.

Αν 11 χρόνια -τα οποία στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερα- δεν κατάλαβε ακόμα ο Έλληνας ότι υπάρχει πρόβλημα, τότε έχει άλλο τόσο μέχρι να εντοπίσει και ποιο είναι το πρόβλημα.

Γιατί θα του πάρει πολλά χρόνια να ψάχνει το πρόβλημα στα πρόσωπα των άλλων, ενώ το πρόβλημα είναι ο ίδιος.

Υπάρχει δρόμος πολύς ακόμα.

Φιλιά από το Βερολίνο.

Δ.

(Φίλε Δημήτρη, καταλαβαίνω πολύ καλά τι γράφεις. Είμαστε στην ίδια φάση. Αφού οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν πως όλα στη χώρα τους πάνε υπέροχα, εγώ θα το αποδεχτώ. Όλα είναι μια χαρά. Δημήτρη, ο Ναβάλνι συνελήφθη λίγο μετά την επιστροφή του στη Μόσχα. Τον παραδέχομαι. Ένας από τους υποστηρικτές του είπε πως ο Ναβάλνι έχει αρxίδια από ατσάλι. Ο Ναβάλνι δήλωσε πως η αλήθεια είναι με το μέρος του και δεν φοβάται κανέναν. Μακάρι η θυσία του να έχει κάποιο αποτέλεσμα. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος για αυτό. Αλλά κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνει αυτό που του λέει η ψυχή του. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.