Hypocrisy
Καλημέρα πιτσιρίκο και αγαπητοί φίλοι.
Hypocrisy aka Υποκρισία: το να προσποιείται κάποιος και να αποκρύπτει τον πραγματικό (κακό) του εαυτό.
Αν υπάρχει ένα θέμα που για μένα κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια, ιδίως από τη χρεωκοπία του 2010 και έπειτα, στην συμπεριφορά του Έλληνα είναι η υποκρισία.
Όλοι γνωρίζουν τα πάντα, θεωρούν ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους και κυκλοφορούν μονίμως με το δάκτυλο σηκωμένο, σαν να είναι δικαστές, φαινόμενο που γιγαντώθηκε με τον ερχομό του κορωνοϊού, ειδικά μέσα από τα social media.
Άτομα που πιθανώς στην κανονική σου ζωή δεν θα τους έλεγες ούτε καλημέρα, έχουν ξαφνικά άποψη για το άτομό σου και θέλουν να σου υπαγορεύσουν το τι είναι σωστό και τι όχι.
Το γιατί τα γράφω τώρα, έχει να κάνει με τα θέματα των ημερών, δηλαδή την κόντρα κυβέρνησης–αντιπολίτευσης και για το θέμα του εργασιακού εκφοβισμού και της σεξoυαλικής παρενόχλησης.
Αρχικά, βλέποντας την κόντρα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης -κυρίως ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-, νομίζω ότι βλέπω καυγά παιδιών δημοτικού.
Από τη μία κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση για την Ικαρία και η απάντηση της κυβέρνησης είναι ότι και ο Τσίπρας πήγε και έφαγε στην Πάτρα και το άκρως γελοίο, είναι εκεί που κατηγορεί η αντιπολίτευση την ΝΔ για το «ραβασάκι» στην ΕΡΤ, η απάντηση του Κούλη στον Τσίπρα είναι ότι κι αυτός είχε βάλει στην ΕΡΤ την Ακριβοπούλου.
Δηλαδή, με την ίδια λογική, θα έπρεπε και ο ΣΥΡΙΖΑ να πει ναι αλλά και το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη έλεγχε τα πάντα στα ΜΜΕ, το ΠΑΣΟΚ να πει ότι και η χούντα είχε την ΥΕΝΕΔ και ούτω καθεξής. Λες και βρίσκονται σε δημοτικό σχολείο “κυρία ο Γιωργάκης μας πήρε τη μπάλα – ναι, κυρία αλλά προχθές μου είχαν πάρει τη δικιά μου”.
Και μιας και είπα για την αξιωματική αντιπολίτευση, ποια αξιωματική αντιπολίτευση;
Αυτή που στον νόμο για τη λογοκρισία στη μουσική, τον λεγόμενο νόμο Λιβάνιου, είχε ήδη υπογράψει μαζί με το Κίνημα Αλλαγής– Πασοκ, μετά από απόφαση της ΕΕ;
Ποια αξιωματική αντιπολίτευση, αυτή που διαμαρτύρεται για τη δημιουργία αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, ενώ όταν αυτή έστελνε τα ΜΑΤ, όσο ήταν κυβέρνηση, για να βαρέσει κόσμο, φοιτητές και μη, δεν έτρεχε μία;
Το χειρότερο όμως είναι οι οπαδοί τους. Που βγαίνουν και τσακώνονται στα social media για τα κόμματα, ενώ οι ζωές τους καταστρέφονται και οι πολιτικοί συνεχίζουν να πλουτίζουν. Και ΟΚ αυτοί που δουλεύουν για κάποιο κόμμα, που παίρνουν ένα χαρτζιλίκι για να παριστάνουν το troll, οι υπόλοιποι; Το κάνουν ιδεολογικά ή φαντάζονται ότι θα τα διαβάσει ο Κούλης, ο Τσίπρας, κτλ και θα.. τους κάνει συμβούλους του; Θέλω να δω, αν μέσα στη χρονιά σκάσει καμιά συγκυβέρνηση (όπως για λόγους εθνικής ενότητας) πώς θα το καλύψουν αυτοί που τώρα σκοτώνονται μεταξύ τους.
Και αφού πιάσαμε τους ψηφοφόρους, άλλο ένα δείγμα υποκρισίας είναι η κλασική ατάκα “μα καλά, ποιος τους ψήφισε αυτούς;”.
Τι ποιος τους ψήφισε, εσείς τους ψηφίσατε, εμείς τους ψηφίσαμε.
Και επειδή θα μου πεις Πιτσιρίκο, ώπα ρε συ, εγώ δεν ψηφίζω κανέναν από δαύτους, θα σου πω χαίρω πολύ κι εγώ Πασοκ και ΝΔ μόνο μια φορά ψήφισα -ευτυχώς ΣΥΡΙΖΑ ποτέ, δεν έπεσα στη λόμπα- και αυτή προ 15ετίας+, αλλά, λέγοντας εμείς, δεν εννοώ απαραίτητα εμάς προσωπικά.
Γιατί εμείς μπορεί να μην τους ψηφίσαμε, αλλά σίγουρα κάποιος στενός μας συγγενής, κάποιος φίλος μας, μπορεί ο/η σύντροφός μας.
Δεν βγήκαν από μόνοι τους, όσο και αν υπάρχει έλλειψη δημοκρατίας τον τελευταίο καιρό, και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, δεν κατέλαβαν την εξουσία με το ζόρι, αλλά ψηφίστηκαν από κάποιους.
Για αυτό και δεν μπορώ να ακούω «Καλά, ποιος ψήφισε τον Κούλη, ποιος ψήφισε τον Τσίπρα, ποιος ψήφισε το Σαμαρά, ποιος ψήφισε τον ΓΑΠ », γιατί η απάντηση είναι εσείς. Εμείς.
Και τώρα έρχομαι στο άλλο μεγάλο θέμα, αυτό της παρενόχλησης. Αρχικά να πω για μένα ότι η σεξoυαλική παρενόχληση και ειδικά ο βιασμόs είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος, γιατί του θίγει και τη σωματική του ύπαρξη, αλλά και την προσωπικότητά του.
Όσον αφορά τον εργασιακό εκφοβισμό όμως θέλω να πω το εξής. Όλοι λίγο πολύ έχουμε βιώσει τέτοιες καταστάσεις στον εργασιακό μας χώρο, αλλά για να φτάσει κάποιος να κάνει καταγγελία θεωρώ ότι πρέπει να έχει υπάρξει σωματική βία.
Για τη λεκτική βία, αν και είναι κατακριτέα εφόσον γίνεται κατάχρηση εξουσίας ή μείωση της προσωπικότητας, από την άλλη, όλοι μας έχουμε τσακωθεί με συναδέλφους, άντρες και γυναίκες, πολλές φορές άσχημα, δεν νομίζω ότι πρέπει να μας πιάνει υστερία, εκτός και αν όπως προανέφερα μιλάμε για ακραίες περιπτώσεις.
Για τη σεξoυαλική παρενόχληση, δεν θα πω πολλά, διότι προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου αν κάποιος κάνει την καταγγελία μετά από χρόνια, αυτό που με πειράζει είναι το ότι αντί να πάει στον εισαγγελέα -όπως έκανε η κυρία Μπεκατώρου- βγαίνει σε κάτι πρωινές εκπομπές ή κάθεται και τσακώνεται στα social media.
Μα ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν είναι ούτε για να γίνεται show, ούτε για να ξεκατινιάζονται όλοι με όλους στα profil τους social media.
Τα οποία social media όσο πάνε και γίνονται βόθρος, όλοι οι άσχετοι και όλες οι άσχετες, ξαφνικά έχουν γίνει δικαστές, ψυχολόγοι, αστυνόμοι και έχουν γνώμη για όλα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά βρήκε αφορμή ο κάθε βαρεμένος και η κάθε αστροχτυπημένη να λέει τα δικά του/της, άλλος βρίζει όλες τις γυναίκες, ότι αυτές φταίνε, άλλες θέλουν να ποινικοποιηθεί το φλερτ και να θεωρηθεί σεξoυαλική κακοποίηση μέχρι και το κλείσιμο του ματιού -στη Γαλλία, αν δεν κάνω λάθος, ήδη έτσι είναι- και το χειρότερο αν κάποιος πει δεν θέλω να καταδικάσω κάποιον, ΟΧΙ ότι τον θεωρεί αθώο, αλλά επειδή μπορεί να είναι φίλος, γνωστός του ή να έχει συνεργαστεί μαζί του και να μην είχε διαπιστώσει κάτι, πέφτουν όλοι να τον φάνε.
Δηλαδή, όποιος εκφέρει αμφιβολίες, πρέπει να πάει στην πυρά;
Έχει γίνει δικαστήριο και έχει καταδικαστεί κάποιος; Αν ναι, τότε μαζί τους, αλλιώς περιμένετε να αποφασίσει η δικαιοσύνη, έστω αυτή η δικαιοσύνη που υπάρχει στην Ελλάδα, και μετά κρίνετε.
Άσε που μερικοί κάνουν σαν να μην έχουν φίλους, δεν ξέρουν ότι οι φίλοι δεν παρατάνε τον φίλο τους, ακόμα και όταν είναι πεσμένος πολύ χαμηλά; Εκτός και αν δεν έχουν φίλους, δεν ξέρω τι να πω.
Αυτά είχα να πω, ελπίζω να περνάς καλά, όπως και οι υπόλοιποι αναγνώστες να περνάτε καλά, όσο γίνεται μες στην καραντίνα, και να φυλάγεστε από τους υποκριτές που υπάρχουν τριγύρω μας.
JJ
Υ.Γ. Διάβασα το κείμενό σου για τους αστυνομικούς που δέρνουν την αυριανή άρχουσα τάξη και μου ήρθε στο νου αυτό:
(Αγαπητέ φίλε, όλα τα είπες. Με τη σειρά. Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνούν. Και τώρα, και πριν. Και αύριο. Η Ελλάδα είναι προτεκτοράτο, είναι τελειωμένη, οι εκλογές δεν έχουν νόημα. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι πολιτικοί αλλά οι πολίτες. Στα social media κυριαρχούν οι πληρωμένοι υπάλληλοι των κομμάτων και των ολιγαρχών. Είναι προφανές, το καταλαβαίνει και κάποιος που δεν έχει ιδέα. Ναι, οι Έλληνες έχουν τα νεύρα τους αυτή την εποχή από την κλεισούρα και την ανασφάλεια και αυτό φαίνεται πολύ στα social media. Η μοναξιά θερίζει, οι μοναχικοί βρίσκουν καταφύγιο στα social media, και εκεί είναι ακόμα πιο μόνοι τους. Βασικά, η μοναξιά είναι το πρόβλημα των ανθρώπων. Τώρα ακόμα περισσότερο. Όλοι θέλουν αγάπη αλλά δεν έχουν, οπότε επιτίθενται. Αυτοί που επιτίθενται και βρίζουν στα social, φωνάζουν “αγαπήστε με, σας παρακαλώ”. Το δεύτερο υστερόγραφο δεν το έβαλα γιατί αφορά την δική μας παρέα με τις φίλες και τους φίλους στο μπλογκ, και δεν είναι καλό να τα διαβάζει αυτά ο οποιοσδήποτε. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.