Χορεύοντας με τον Πίκο

Χαίρε, αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!
Αισιόδοξα το ανοίγω, ε; Αφού όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή, βρε Πιτσιρίκο μου, γιατί να στεναχωριόμαστε; Το θέμα είναι να καταφέρουμε να ζήσουμε και λίγο πριν πεθάνουμε. Τα έλεγε ωραία και ένας αγαπημένος γκουρού· στα λόγια αγαπημένος, τι ρόλο βαράει από πίσω δεν το ξέρουμε και πολλοί αποδείχθηκαν σκάρτοι του κερατά, σαν τους επαναστάτες άλλωστε.

Τι έλεγε; Α, ναι! Έλεγε πως χρησιμοποιούμε δύο διαφορετικές λέξεις για να πούμε το ίδιο πράγμα: “Ζω” και “πεθαίνω”. Κάθε στιγμή που ζει κανείς είναι παράλληλα ένα επιπλέον βήμα στη διαδικασία του θανάτου του, οπότε οι δύο λέξεις υποδηλώνουν οργανικά/βιολογικά το ίδιο πράγμα. Η διαφορά βρίσκεται στην διαχείριση του χρόνου αυτού, της ακολουθίας των στιγμών.

Εννοείται πως έχω πλέον καταλήξει μέσα από πολλές τρικυμίες και νηνεμίες στο ότι δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει αν κάποιος διαχειρίζεται τον χρόνο μέχρι το τελικό συμβάν με καλό ή κακό τρόπο. Μπορώ φυσικά να έχω μια άποψη, που έχει σαφώς επηρεαστεί από τον τομέα που μου δίνει ψωμί να φάω.

Σε φιλοσοφικό επίπεδο, όμως, είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως η κοσμοθεωρία μου είναι πολύ καλή για εμένα και πολύ πιθανό τελείως άχρηστη για τους περισσότερους. Γι’ αυτό έχω σταματήσει να προσπαθώ να την μεταδώσω. Με το ζόρι παντρολογήματα; Δεν γίνεται.

Ξεκίνησα, όμως, από τη ζωή και τον θάνατο για τον εξής λόγο: Χθες άνοιξα μετά από πολύ καιρό την τηλεόραση και έτυχε να πέσω πάνω στο ρεπορτάζ έξω από ένα νοσοκομείο που κάποιος αρκετά νέος είχε καταλήξει από τον κορωνοϊό. Περνούσαν λοιπόν μπροστά από την κάμερα κάτι 50+ κυρίες οι οποίες απαντούσαν στην ερώτηση σχετικά με το εμβόλιο, πως δεν θα το κάνουν, και αν είναι να πεθάνουν ας πεθάνουν.

Το συνδύασα με μία άλλη παρατήρηση στο twitter: Κάτω από την είδηση θανάτου ενός ανεμβολίαστου ακολουθούσαν κάποιες δεκάδες “ψόφος” και “στο διάολο”. Μπήκα στα προφίλ των ψοφολάγνων και διαπίστωσα πως επρόκειτο για καθαρά δεξιών πεποιθήσεων άτομα -όχι bots- τα οποία γενικά υμνούν τον νεοφιλελευθερισμό και την πατρίδα, την νέα δεξιά δηλαδή.

Δεν είναι όλοι οι δεξιοί σκατόψυχοι, αλλά σχεδόν όλοι οι σκατόψυχοι είναι δεξιοί. Το έχω ξαναγράψει αυτό, οφείλεται στο ότι οι συγκεκριμένες ιδεολογικές κατευθύνσεις βασίζονται σε αντικοινωνικά (καπιταλισμός) ή παραληρητικά (θρησκεία) και παρανοϊκά (πατριδοκαπηλία) στοιχεία. Εξ ου η έλξη και η γοητεία που ασκούν σε συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων, οι οποίοι συρρέουν και σχηματίζουν οργανωμένες δομές και ιδεολογίες σαν τις παραπάνω, που με τη σειρά τους προάγουν την ασθένειά τους.

Επαναλαμβάνω, δεν είναι θέμα φιλοσοφίας αλλά παρατήρησης μέσα από το επαγγελματικό πρίσμα. Η φιλοσοφία μου είναι δική μου, βασίζεται σε άλλες παραμέτρους και δίνει άλλες λύσεις στα προβλήματα, τα δικά μου προβλήματα πάντα.

Πίσω στον θάνατο και το εμβόλιο. Ακούγοντας τις κυρίες που είναι σε φάση κάλλιο θάνατος παρά ατίμωση, συνειδητοποίησα για πρώτη φορά γιατί δεν θα γίνει ποτέ διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας στην Ελλάδα. Προσοχή, δεν κατάλαβα απλά τον λόγο. Συνειδητοποίησα πλήρως, ένα είδος επιφοίτησης.

Ο λόγος είναι πως όποιος προσπαθήσει να το κάνει με την μία, “μαχαίρι” που λένε, θα προκαλέσει έναν πραγματικό εμφύλιο πόλεμο. Όχι τρόπος του λέγειν εμφύλιος, όχι εντός εισαγωγικών. Υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που προτιμά να πεθάνει προκειμένου να υποστηρίξει την ψυχική του νόσο, και ακόμα καλύτερα, να σκοτώσει.

Για την ακρίβεια διψάνε για το δεύτερο εδώ που τα λέμε.

Αν μας προστατεύει η γαμωευρώπη από κάτι, είναι από το να προχωρήσουμε επίσημα στην δημιουργία ενός θεοκρατικού καθεστώτος στα πρότυπα του Ιράκ και του Αφγανιστάν, δεν μας προστατεύει από τους Τούρκους ή ενισχύει την οικονομία μας.

Σοφά λοιπόν δεν προχωρούν οι γιαλατζί ντεμέκ παπαροαριστεροί της χώρας σε καμία τέτοια αποκοτιά στο όνομα της προόδου, γιατί μας βλέπω να πνιγόμαστε ή στο αίμα μας, ή στο Ιόνιο κολυμπώντας για την Ιταλία για να γλιτώσουμε από τους Ταλιμπάν, που ζουν με την ψευδαίσθηση πως δεν είναι Ταλιμπάν, αλλά δεν θα έχαναν ποτέ την ευκαιρία να γίνουν Ταλιμπάν.

Δεν είμαι πλέον αρκετά νέος ώστε να τρέχω στα βουνά κυνηγημένος από ένα κομβόι από Τογιότα Χάιλουξ φορτωμένα με τουρμπανοφόρους μουσάτους που ψέλνουν τον ακάθιστο ύμνο και μου ρίχνουν με τα μονταρισμένα στην καρότσα οπλοπολυβόλα.

Η φάση με την πανδημία νομίζω πως φανερώνει, πέρα φυσικά από την αποφασιστικότητα των μεγάλων συμφερόντων να μας αφήσουν στην τύχη μας προκειμένου να μην χάσουν φράγκα και εξουσία, την μεγάλη συχνότητα της ψυχικής νόσου στον πληθυσμό.

Κάποτε έλεγαν για πλάκα πως “ζούμε ανάμεσά τους”. Όταν άρχισα να εργάζομαι στην ψυχιατρική το σκέφτηκα σοβαρά, αλλά από την άλλη υπάρχει και το bias του να βλέπεις συνέχεια κάτι από τόσο κοντά. Πώς λένε ότι, αν αγοράσεις ένα μοντέλο αυτοκινήτου, ξαφνικά βλέπεις παντού το ίδιο μοντέλο και συνειδητοποιείς πως κυκλοφορούν περισσότερα από όσα πίστευες;

Έτσι και με εμένα, πίστευα πως, δουλεύοντας με τους ψυχικά ασθενείς, άρχισα να βλέπω παντού την ασθένεια, ακόμα και εκεί που δεν υπήρχε.

Αμ δε! Μια χαρά υπάρχει.

Πάμε πίσω στον κορωνοϊό, όμως.

Κάποιοι με ρωτάνε πολλές φορές για τις φαρμακευτικές εταιρείες και την κομπίνα με τα εμβόλια. Οκέι, τι να πω, ψέματα; Η πιθανότητα να καθυστέρησαν την παραγωγή φαρμάκων για να τα κονομήσουν με τα εμβόλια είναι υπαρκτή ως και πολύ πιθανή.

Όπως έχω ξαναγράψει, ακόμα και αν η στρατηγική του εμβολιασμού ήταν εφικτή στα χαρτιά -πράγμα απίθανο, υπολογιστές έχουν, δεν μετράνε στα δάχτυλα- έδειξε ήδη στους πρώτους μήνες πως ήταν ανέφικτη στην πράξη και δεν έδινε οριστική λύση παρά μόνο ατομική προστασία.

Γίνεται χρήση της πανδημίας από τα κράτη για ασκήσεις κατά της δημοκρατίας και των ατομικών ελευθεριών; Φυσικά γίνεται, τι σκατά; Τυφλός είμαι;

Χρησιμοποιείται σαν μέσο άσκησης ψυχικής βίας κατά του πληθυσμού; Ακούσια και εκούσια, ναι.

Εκούσια γιατί παίζουν την φάση του Χότζα που, αφού πρώτα σε βάλει να ζεις με τα ζώα αγκαλιά μέσα στο σπίτι, μετά σου τα παίρνει και αισθάνεσαι ανάλαφρος, οπότε σου το πουλάει σαν λύση του προβλήματος που σου δημιούργησε.

Ακούσια, αφού ο κόσμος αισθάνεται απροστάτευτος (γιατί είναι απροστάτευτος) και στο έλεος μιας κλίκας κοινωνιοπαθών ηλιθίων, αυτό δημιουργεί την ανησυχία της αβεβαιότητας για το μέλλον.

Δεν γεννήθηκα χθες, είπαμε κιόλας…

Μπορεί τα εμβόλια να έχουν μακροπρόθεσμες παρενέργειες; Μπορεί, αλλά μπορεί και η λοίμωξη να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες αν οδηγεί σε κάποια λανθάνουσα και υποτροπιάζουσα νόσο, πράγμα που δεν γνωρίζουμε ακόμα.

Αλλά, από την άλλη, δεν μπορώ να καταπιώ και συνωμοσιολογικές παράνοιες του τύπου DNA, τσιπάκια και τέτοια. Κατ’ αρχάς, το 99% του κόσμου δεν μπορεί να πει “δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ”, όχι να καταλάβει τι είναι και πώς λειτουργεί.

Όσο για τα τσιπς, αν τους ρωτούσες πριν λίγο καιρό τι γνώμη έχουν, θα σου απαντούσαν πως τους αρέσουν αυτά με τη ρίγανη.

Αυτά στο ένα επίπεδο. Στο άλλο, άντε και να παραδεχτώ για χάρη της συζήτησης πως φουσκώνουν τα νούμερα και αποδίδουν στον κόβιντ θανάτους από άσχετες αιτίες. Όλοι αυτοί που έχουν γεμίσει τις ΜΕΘ και έχουν φρακάρει τις παθολογικές, μιλάμε για 500+ διασωληνωμένους και 450 εισαγωγές την ημέρα δηλαδή για κάποιες χιλιάδες κόσμο, τι είναι; Ηθοποιοί;

Συνειδητοποιεί κανείς πως, αν χρειαστεί νοσοκομειακή περίθαλψη, θα βρει ένα χάος που όμοιό του δεν έχει υπάρξει σε καιρό ειρήνης; Δεν είναι από διαστρέμματα και σκωληκοειδίτιδες, ούτε από εμφράγματα. Από κόβιντ είναι.

Αυτός που καταλήγει νοσηλευόμενος, αν ανήκει σε ομάδα που θα την είχε γλιτώσει χωρίς διασωλήνωση ή με μικρότερης διάρκειας νοσηλεία αν είχε κάνει το εμβόλιο, παίρνει την θέση κάποιου που θα είχε λάβει καλύτερη περίθαλψη. Δεν συζητώ για αυτούς που θα είχαν τέτοια τύχη ανεξαρτήτως εμβολιασμού, και αυτοί υπάρχουν σαφώς, αλλά είναι μακριά από το να είναι η πλειοψηφία.

Εν τω μεταξύ, αν για κάποιο άλλο λόγο είχαν πεθάνει στον δυτικό κόσμο τόσες χιλιάδες άτομα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από κάποια άλλη αιτία, π.χ. πυρκαγιές ή πλημμύρες, θα είχε γίνει της πoυτάνας το γλέντι από τους συγγενείς και φίλους τους ενάντια στις κυβερνήσεις και το σύστημα υγείας, σε οποιαδήποτε χώρα.

Τώρα, αυτό για το οποίο γίνονται έξαλλοι και επιτίθενται (στον μαλ@κα τον γιατρό και τον νοσηλευτή πάντα, ποτέ στον πολιτικό και στον αστυνόμο) είναι η καούρα τους να αποδείξουν πως οι δικοί τους δεν πέθαναν από αυτό που πέθαναν. Μια μικρή αλλά καταστροφική μειοψηφία φυσικά.

Οι περισσότεροι, ειλικρινά και χωρίς ίχνος ειρωνείας τους βγάζω το καπέλο για αυτό, χαίρονται γιατί ο συγγενής τους πέρασε αμόλυντος από το εμβόλιο στην άλλη πλευρά και θα πάει στον παράδεισο.

Πεθαίνουν και θυσιάζουν τους ανθρώπους τους για αυτό που πιστεύουν, τι πιο ευγενές και αξιοθαύμαστο;

Το μεμπτό είναι πως σε αυτή την διαδικασία καταλαμβάνουν το κρεβάτι του γείτονά τους, που πάσχει από κάτι άλλο και πεθαίνει γιατί δεν βρίσκει νοσοκομείο και γιατρό. Λιγότερο ευγενές και αξιοθαύμαστο, γιατί δεν βιάζονται όλοι να πάνε στον παράδεισο.

Τουλάχιστον, όντας πεπεισμένοι πως ο ιός δεν υπάρχει και αν υπάρχει δεν σκοτώνει, κάθονται στα σπίτια τους και γονατίζουν από τον πυρετό και την υποξία, με αποτέλεσμα να καταλήγουν αρκετά γρήγορα όταν φτάσουν στο νοσοκομείο, λόγω πολυοργανικής ανεπάρκειας και να μην επιβαρύνουν περισσότερο από ό,τι ήδη κάνουν το σύστημα.

Για αυτό η θνητότητα στη χώρα μας είναι στο ταβάνι.

Θα μπορούσαν να τρέχουν όλοι μαζί στα επείγοντα με 37,2 C στις 3.30 το βράδυ όπως κάνει συνήθως ο Έλληνας, και να σφάζονται με τους εφημερεύοντες για να εισαχθούν στην κλινική.

Επαναλαμβάνω, ούτε ίχνος ειρωνείας και σκατοψυχιάς από μέρους μου στα παραπάνω. Μακάρι οι άνθρωποι να εμβολιάζονταν και να μην πάθαιναν τίποτα, ή ακόμα καλύτερα να μην πάθαιναν τίποτα ακόμα και ανεμβολίαστοι και να είχαν αυτοί δίκαιο και εμείς άδικο. Αλλά, αφού είναι αυτή η επιλογή τους, δίνουν τη ζωή τους για να την υποστηρίξουν οπότε respect.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν τα έχουν σπάσει όλα οι συγγενείς των θανόντων. Προτιμούν να πεθάνουν τα αδέρφια τους και τα παιδιά τους, παρά να παραδεχτούν πως έχουν άδικο. Αλλά και να το παραδεχτούν, δεν μπορούν να ζητήσουν τον λόγο σε κάποιον από την στιγμή που το εμβόλιο ήταν διαθέσιμο.

Ναι, ξέρω, ΜΕΘ και μονοκλωνικά αντισώματα για τους πολιτικούς και τους ιεράρχες υπάρχουν, για τους άλλους; Μα αυτοί που πεθαίνουν είναι στην πλειοψηφία τους αυτοί που θέλουν τις ΜΕΘ στον ιδιωτικό τομέα και τους πολιτικούς και ιεράρχες να έχουν προτεραιότητα σε σχέση με τον απλό πολίτη, δηλαδή τον ίδιο τους τον εαυτό. Πώς να παραπονεθούν;

Για αυτό ζητάνε νεκροψίες, για να αποδείξουν ό,τι άλλο μπορεί να αλαφρύνει τη συνείδησή τους και να επιβεβαιώσει την παράνοιά τους.

Σκέφτομαι την εξής αναλογία: Αν σε ένα καράβι ο καπετάνιος έλεγε “μάγκες πάμε φούντο, φορέστε τα σωσίβια και ο σώζων εαυτόν…”, οι σκέψεις που δεν θα μου πέρναγαν στο μυαλό είναι οι εξής:

Αυτός μας είπε να μπούμε στο καράβι και τώρα το βυθίζει για να πουλήσει σωσίβια.
Τα σωσίβια κατασκευάζονται από πολυεθνικές και αν το φορέσω κερδίζουν χρήματα οι εβραιομασόνοι
Το σωσίβιο μπορεί να με στενεύει στον καβάλο και να μην μπορώ στο μέλλον να κάνω παιδιά.
Υπάρχει περίπτωση το κορδόνι που σφίγγει το σωσίβιο να με τυλίξει στον λαιμό και να πνιγώ, ας παλέψω καλύτερα με τα κύματα και τα ρεύματα.
Κάποιοι ανέβηκαν σε βάρκες, θα περιμένω και εγώ μια βάρκα, σιγά μην φορέσω σωσίβιο.
Το σωσίβιο είναι πλαστικό, θα λιώσει πάνω μου, θα πάθω καρκίνο και θα αλλοιώσει το DNA μου.
Είμαστε σίγουροι ό,τι το σωσίβιο έχει δοκιμαστεί αρκετά σε πραγματικά ναυάγια; Μήπως αυξάνει τελικά τις πιθανότητες να πνιγεί αυτός που το φοράει;
Ποιος είσαι εσύ, ρε φασίστα, που θα μου πεις να φορέσω σωσίβιο; Θα κάνω ό,τι γουστάρω και, αν νιώθω πως βυθίζομαι, θα πιαστώ πάνω από κάποιον άλλον που χαροπαλεύει να πάμε φούντο παρέα.
Αν πνιγώ θα αποκτήσω ανοσία στον πνιγμό και θα είναι αδύνατο να ξαναπνιγώ, άρα γιατί να βάλω σωσίβιο;
Δεν μπορώ να δείξω στον θεό πως αμφιβάλλω για την δύναμή του να σώζει ανθρώπους από τον πνιγμό, θα με στείλει στην κόλαση αν φορέσω σωσίβιο.

Θα μπορούσα πιθανώς να βρω και άλλους παραλογισμούς αλλά πείνασα και πάω να φάω. Σου στέλνω την αγάπη μου από την ερημιά του κόσμου.

Βασίλης

Υ.Γ. Ακούγοντας το πόντκαστ με τον Μπούλη² και τον μαραθώνιο μου ήρθε η ατάκα που διάβασα πρόσφατα: Φαντάσου λέει τσαντίλα ο Φειδιππίδης, όταν θα βλέπει από τον άλλο κόσμο πόσες χιλιάδες άτομα μπορούν να τρέξουν την ίδια απόσταση χωρίς να πεθάνουν στο τέλος. Καλή τύχη Μπούλη², έχεις τον τόνο της φωνής ενός ατόμου που φεύγει από την Ιταλία και, παρά τα χρόνια που πέρασαν, θυμάμαι την αίσθηση.
Υ.Γ.2 Στην φωτογραφία ο Πίκο, μέντοράς μου στην εξωτική τέχνη της ψυχιατρικής, ελέγχει την ποιότητα της δουλειάς μου αφού έχει χορέψει πάνω στο πληκτρολόγιο.

(Φίλε Βασίλη, δίνε πόνο. Βασίλη, για τον χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, υπάρχουν δημοσκοπήσεις που δείχνουν πως πάνω από το 70% των Ελλήνων είναι υπέρ του χωρισμού. Άρα, κάποιοι κάνουν θόρυβο και περνιούνται για περισσότεροι. Βασίλη, ήξερα πως η ελληνική κοινωνία πάσχει αλλά, με την πανδημία, κατάλαβα πως το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από όσο νόμιζα. Με παρηγορεί η σκέψη πως σε αυτό τον τόπο γεννήθηκε πριν από 2.500 χρόνια ο Ορθός λόγος, οπότε σκέφτομαι πως μπορεί κάποια στιγμή ο παραλογισμός να δώσει την θέση του στη λογική. Την αγάπη μου. Σε όλη την οικογένεια.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.