Στην εποχή της (ψυχ)ασθένειας

Κατάσταση έκτακτης ανάγκης κήρυξε, Πιτσιρίκο, το Σαν Φρανσίσκο για 261 κρούσματα της ευλογιάς των πιθήκων επί συνόλου 4.600 σε όλες τις ΗΠΑ (το 0,0014% του πληθυσμού), όπως αναφέρει ο Guardian.

To 30% όλων των κρουσμάτων στην Καλιφόρνια είναι στο Σαν Φρανσίσκο και η υγειονομική αξιωματούχος Susan Philips, ζήτησε την αποδέσμευση πόρων για αυτούς που επηρεάζονται δυσανάλογα από την ασθένεια και είναι οι άνδρες.

Η επίτροπος Υγείας της Νέας Υόρκης Mary Basset χαρακτήρισε με τη σειρά της την ευλογιά των πιθήκων άμεση απειλή για την υγεία, καθώς στην πόλη έχουν καταγραφεί 1.341 κρούσματα.

Την περασμένη εβδομάδα έγινε και διαδήλωση στελεχών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, πολιτικών και δικηγόρων για τη χλιαρή μέχρι στιγμής αντιμετώπιση της ευλογιάς των πιθήκων στο Σαν Φρανσίσκο, που “όπως ηγήθηκε της μάχης κατά του AIDS και της Covid 19, έτσι πρέπει να κάνει και τώρα”.

Μέχρι στιγμής, δεν έχουν ληφθεί μέτρα τύπου lockdown, καθώς η ευλογιά των πιθήκων μεταδίδεται με την πολύ στενή επαφή, αλλά τοπικοί υγειονομικοί οργανισμοί στο Σαν Φρανσίσκο ζητούν να υπάρχει ευκολότερη πρόσβαση στα τεστ και τα εμβόλια.

Tο Σαν Φρανσίσκο έχει παραλάβει 8.200 δόσεις του Jynneos, του καλύτερου εμβολίου ενάντια στην ευλογιά των πιθήκων, ενώ οι αρχές έχουν ζητήσει άλλες 35 χιλιάδες για να καλύψουν και τις πιο ευάλωτες ομάδες.

Αφού ζούμε στην εποχή της ψύχωσης και με τις πιο απίθανες ασθένειες.

Κι αυτό διότι είναι μάλλον απίθανο να κολλήσει κάποιος ευλογιά των πιθήκων και ακόμα πιο απίθανο να νοσήσει σοβαρά.

Αλλά, ανεξάρτητα από αυτό, υπάρχει μία καθημερινή και άχρηστη ως επί το πλείστον υπερπληροφόρηση για κάθε ασθένεια που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Η μία στις δύο ειδήσεις αφορά αρρώστιες, με τις εξαιρέσεις να παρουσιάζονται σαν κανόνας, κάτι που αγχώνει χωρίς λόγο τον κόσμο.

Κατά μία έννοια ζούμε στην εποχή της (ψυχ)ασθένειας.

Η πλάκα είναι ότι, στην εποχή της ψύχωσης με κάθε πιθανή και απίθανη ασθένεια, διαλύονται το ένα μετά το άλλο τα συστήματα υγείας, με συνέπεια να μην γίνονται για παράδειγμα προληπτικές εξετάσεις για καρκίνο και να πηγαίνουν πίσω και θεραπείες.

Περνάει στα ψιλά ότι εκατομμύρια άνθρωποι που θα μπορούσαν να σωθούν, πεθαίνουν από καρδιά ή καρκίνο, ενώ όλοι ασχολούνται από το πρωί ως το βράδυ με τον κορωνοϊό.

Μηδενίστηκαν, παρεμπιπτόντως, τα κρούσματα στη Βόρεια Κορέα για πρώτη φορά από τον Μάιο, όταν και ξεκίνησε το επιδημικό κύμα της Covid 19 στην ασιατική χώρα, όπως μεταδίδει το Reuters.

Τελικά, η Β. Κορέα δεν αφανίστηκε από τον ιό, όπως μας έλεγαν ΠΟΥ και λοιποί “ειδικοί”.

Νωρίτερα, μέσα στον Ιούλιο, η ασιατική χώρα είχε ανακοινώσει ότι η κρίση που προκάλεσε η Covid 19 τελείωνε, τη στιγμή που γειτονικά κράτη βίωναν έξαρσή της, λόγω των υπομεταλλάξεων της Όμικρον.

Η Β. Κορέα δεν γνωστοποίησε πόσοι συνολικά άνθρωποι βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό, αφού λόγω ελλείψεως διαγνωστικών τεστ, ανακοίνωνε έτσι κι αλλιώς κρούσματα πυρετού.

Πολλοί θα πουν ότι η Βόρεια Κορέα λέει ψέματα, αλλά ποιοι λένε αλήθεια, αυτοί που προσμετρούν θύματα των τροχαίων σε αυτά του κορωνοϊού;

Ή εκείνοι που απέλυαν και έβαζαν πρόστιμα σε όσους δεν έκαναν ένα εμβόλιο, που δεν μείωσε ούτε κατά 1% τους θανάτους πέρσι τον χειμώνα και μετά από 70% και 80% εμβολιαστικής κάλυψης, σε σύγκριση με τον χειμώνα 2020-21;

Επίσης, τα τεστ και οι μάσκες όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν τον κορωνοϊό, αλλά γέμισαν και όλο τον πλανήτη με ακόμα περισσότερο πλαστικό.

Μάλιστα, μικρή θαλάσσια χελώνα που διασώθηκε στην Αυστραλία, είχε φάει τόσο πλαστικό, που χρειάστηκαν έξι μέρες για να αποβληθεί από τον οργανισμό της, όπως αποκαλύπτει ο Guardian.

H χελωνίτσα ζύγιζε 127 γραμμάρια, όταν βρέθηκε σε ύπτια θέση, κοντά στην ακτή Ταμαράμα του Σίδνεϊ, ενώ της έλειπε ένα πτερύγιο, είχε ένα κορδόνι δεμένο σε ένα άλλο και μία τρύπα στο καβούκι της.

Πέρα από τους τραυματισμούς της, όμως, φαινόταν σε καλή κατάσταση και δεν είχε πρόβλημα στο κολύμπι.

Αλλά αντί για περιττώματα, έβγαζε πλαστικά, σκέτο πλαστικό, σύμφωνα με την κτηνίατρο Sarah Male.

Μερικά κομμάτια πλαστικού ήταν σκληρά, άλλα ήταν αιχμηρά και αποτελούσαν ό,τι είχε φάει αυτό το άτυχο πλάσμα τις πρώτες μέρες της ζωής του.

Πλέον, η χελωνίτσα ζυγίζει 400 γραμμάρια, αλλά, παρά τη βελτίωση της κατάστασής της, θα χρειαστεί ένας χρόνος για να επιστρέψει υγιής στη θάλασσα.

Το συγκεκριμένο νοσοκομείο άγριας ζωής στην Αυστραλία φροντίζει πάνω από 80 θαλάσσιες χελώνες ετησίως, οι περισσότερες εκ των οποίων βρίσκονται πιασμένες σε δίχτυα ή έχουν φάει αγκίστρια και πλαστικά.

“Αν ο καθένας από εμάς μάζευε ελάχιστα σκουπίδια και δεν τα άφηνε στην παραλία, θα είχαμε κάνει τη διαφορά” λέει η Male, καθώς πάνω από 8 εκ. τόνοι απορριμμάτων χύνονται στους ωκεανούς κάθε χρόνο και 38 εκ. κομμάτια πλαστικού βρέθηκαν και στα πιο απομακρυσμένα μέρη.

Πάντως, η πλαστική ρύπανση στην Αυστραλία μειώθηκε κατά 30%, μετά τη δουλειά που έκαναν οι τοπικές κυβερνήσεις, μαζεύοντας τα σκουπίδια από τις ακτές.

Το Σάββατο 30/7 μάζεψα και μία σακούλα από τον βυθό και μερικά ακόμα σκουπίδια, κυρίως κουτάκια από energy drinks και γλυκά, αλλά και μπουκάλια από τον γιαλό.

Με βαριά καρδιά, διότι στο Φάληρο είναι και λίγο σιχαμερά (τα σκουπίδια, που στο Θυμάρι τα νιώθεις πιο “καθαρά”).

Στο Π. Φάληρο, που στην παραλία τουλάχιστον έχει περισσότερο κόσμο και από τη Μύκονο.

Και όπου η υγρασία έφτασε στο 78% τα ξημερώματα της Κυριακής 31/7, προφανώς επειδή γύρισε πρόσκαιρα σε νοτιά, ενώ μπορεί η θερμοκρασία να έπεσε οριακά κάτω από τα επίπεδα του καύσωνα για νύχτα (26β.), αλλά η ζέστη είναι πια παρατεταμένη, έστω κι αν τον Ιούλιο σημειώθηκαν μόνο μία μέρα 40άρια πανελλαδικά.

Και άλλη μία τον Ιούνιο -δύο, αλλά στη μία περίπτωση καταγράφηκαν 40,4β. μόνο σε έναν μετεωρολογικό σταθμό σε όλη την Ελλάδα- ωστόσο δεν είναι λίγοι και οι 37-38 βαθμοί για μέρες σερί.

Και το ερώτημα είναι μήπως το καλοκαίρι απλά άργησε να έρθει; Όπως συμβαίνει και με τον χειμώνα τα τελευταία χρόνια;

Η θάλασσα με αντάμειψε, πάντως, με πολυάριθμο κοπάδι σαρδέλες, που τις ξεχωρίζω από την αθερίνα και τον γαύρο, επειδή είναι ασημόχρωμες και καθόλου διάφανες.

Τα κοπάδια τους είναι επίσης πιο πυκνά.

Και για μία μέρα οι σαρδέλες έκλεψαν τη δόξα από τις καλόγριες που φωτογράφισα εκεί κοντά.

Παρεμπιπτόντως, πολύ ωραίες οι φωτογραφίες του Γιώργου από τα κρυστάλλινα νερά του Ιονίου.

Τα φύκια που έχουν ξεριζωθεί και επιπλέουν, είναι στην πραγματικότητα φύλλα ποσειδωνίας, που σε πλήρη ανάπτυξη ξεπερνούν το ένα μέτρο, ενώ παράγουν οξυγόνο και απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα.

Η posidonia oceanica αποτελεί, μάλιστα, εγγύηση ότι τα νερά, κάτω από τα οποία φύεται, είναι καθαρά.

Σαργουδάκια και σπαράκια είναι μαζί με τις μουρμούρες και όχι μελανούρια, που μπορεί να κολυμπούσαν επίσης εκεί κοντά, αλλά δεν εικονίζονται στις φωτογραφίες.

Το μελανούρι είναι πιο μακρόστενο από τον σπάρο και τον σαργό και έχει ένα χρώμα γαλαζωπό στον βυθό.

Μελανούρι το έβγαλαν μάλλον, επειδή ψόφιο έξω από το νερό στα ψαράδικα, έχει όντως ένα χρώμα μελανό.

Έχει απαθανατίσει και μερικά μικρά κοκκάλια, απ’ ό,τι βλέπω, ο Γιώργος στη φωτό με τις μουρμούρες, που είναι πριν από αυτή με τις μπουρμπουλήθρες.

Πολύ σωστή και η παρατήρησή του ότι είναι ετερόκλητο ζευγάρι το σαλάχι (τρυγόνα) με τη μουρμούρα, καθώς συνήθως πηγαίνει μαζί με γλώσσες (την εντόπισα και τη μικρή γλωσσίτσα σε άλλη φωτό) και δράκαινες στους αμμώδεις βυθούς.

Απ’ ό,τι έχω δει, τουλάχιστον, να κάνουν τα μόλις 4-5 σαλάχια που έχω φωτογραφίσει σε περίπου 10 χρόνια.

Ο Γιώργος το εντόπισε με την πρώτη.

Πάει, θα μείνω χωρίς δουλειά.

Βαγγέλης Σπανός

(Αγαπητέ φίλε, με έναν πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας, θα τα ξεχάσουμε όλα αυτά, και κανείς δεν θα ασχολείται με τους ιούς. Αν επιζήσουμε. Πολύ δυνατός ο Γιώργος αλλά κανείς δεν αμφισβητεί την θέση σας. Καλές βουτιές. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.