Δεν ψηφίζω, δεν ψηφίζω (αλλά γελάω πάρα πολύ)

Καθώς η χώρα πάει σε εκλογές και όλο το πολιτικό τσίρκο τα δίνει όλα -από Food Pass και Market Pass μέχρι υποσχέσεις για ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και άλλα τέτοια ηρωικά-, εγώ γελάω πάρα πολύ γιατί δεν ψηφίζω και τα βρίσκω όλα αυτά πάρα πολύ διασκεδαστικά.

Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω ποιοι ψηφίζουν ακόμα στην Ελλάδα. Εντάξει, εκτός από τα κομματόσκυλα και τους αιώνια …αισιόδοξους.

Μου έλεγε μια φίλη χτες “θα ψηφίσω αυτό, μπας και γίνει κάτι”.

Δηλαδή, τι ακριβώς να γίνει;

Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη, η τύχη της για τις επόμενες δεκαετίες είναι προαποφασισμένη, η κυβέρνηση, η Βουλή και τα κόμματα έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα, οπότε τι ακριβώς περιμένουν οι άνθρωποι από τις εκλογές;

Εντάξει, για τους πολιτικούς είναι η δουλειά τους αυτή και πρέπει να τα δώσουν όλα, για να κονομάνε και να βολέψουν παιδιά και εγγόνια.

Οι υπόλοιποι τι ζόρι τραβάνε;

Πότε άλλαξαν κάτι στην Ελλάδα οι εκλογές;

Ποτέ.

Για σχεδόν μισό αιώνα, η Ελλάδα πορευόταν με κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, μετά η Ελλάδα χρεοκόπησε, μετά Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνησαν -πάντα ένα κόμμα ήταν-, και μετά οι πασόκοι μετακινήθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Δημοκρατία, έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε η ελπίδα μαζί με νέα Μνημόνια, ανατράπηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ξαναήρθε η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, και όλα μια χαρά.

Πώς μπορεί να περιμένεις πως κάτι θα αλλάξει για μια χώρα με τις εκλογές, όταν όλες οι επιλογές είναι σάπιες και καμένες;

Τι, δεν είναι ίδιοι όλοι;

Μα, όταν το περιβάλλον είναι ήδη διαμορφωμένο και δεν υπάρχουν επιλογές -γιατί η χώρα είναι χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη- και τον Χριστό να κάνεις πρωθυπουργό, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Αν το μόνο φαγητό που υπάρχει στο τραπέζι είναι γεμιστά, όποιος και να σε σερβίρει, γεμιστά θα φας.

Άλλωστε, το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι πολιτικοί αλλά οι πολίτες της. Οι σάπιοι πολίτες εκλέγουν επί δεκαετίες σάπιους πολιτικούς. Και αισθάνονται κι …αδικημένοι. Όξω ρε!

Πώς έφτασε η Εύα Καϊλή -που είναι και επίκαιρη- στην Ευρωβουλή; Μόνη της πήγε;

Όχι, δεν πήγε μόνη της η Εύα στις Βρυξέλλες. Την επέλεξαν αυτοί που ψηφίζουν για να αλλάξουν τη χώρα και βάζουν και χέρι σε εσένα που δεν ψηφίζεις τις Εύες.

Μα ποιον να ψηφίσεις;

Ποιος αξιοπρεπής άνθρωπος -ανεξάρτητα από πολιτικό κόμμα- θα δεχόταν να είναι υποψήφιος για τη Βουλή ενός προτεκτοράτου;

Κανένας.

Όταν μου έγινε πρόταση να είμαι υποψήφιος στις εκλογές, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι, αν εκλεγώ, θα πρέπει να βλέπω δεκάδες σκατόφατσες κάθε μέρα. Ποιος θέλει να βλέπει δεκάδες σκατόφατσες κάθε μέρα και να μιλάει μαζί τους; Εγώ όχι. Με το συμπάθιο, αλλά σιχαίνομαι κιόλας.

Όπως σιχαίνομαι να δουλεύω στα ΜΜΕ των μαφιόζων και των πρεζέμπορων -σε αντίθεση με κάτι …επαναστάτες-, έτσι σιχαίνομαι και τις σκατόφατσες της Βουλής.

“Ναι, αλλά τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα κάνει καλά, όχι όπως την πρώτη φορά Αριστερά”.

Πού ακριβώς βασίζεται αυτό;

Πουθενά. Στο …μυαλό αυτουνού που το λέει.

Εγώ, πάντως, ξέρω πως δεν έχω ψηφίσει ποτέ κόμμα που νίκησε στις εκλογές αλλά τη μια και μοναδική φορά στη ζωή μου που ψήφισα κάτι που νίκησε και επιτέλους ήμουν κι εγώ μια φορά με τους νικητές -και αυτό ήταν στο δημοψήφισμα- η κυβέρνηση που ανέτρεψε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.

“Ε, μα και τι να έκανε;”

Στα λόγια μου έρχεσαι. Αυτό που λες είναι ένα επιχείρημα που δεν ισχύει μόνο για τον Τσίπρα· ισχύει και για τον Μητσοτάκη, και για τον Σαμαρά, και για τον Παπανδρέου, και για τον Καραμανλή, και για τον Σημίτη, και για όλους. Τι να έκαναν;

Εγώ, πάντως, θα είχα παραιτηθεί. Αυτό θα έκανα.

Επίσης, αν μου λες “και τι να έκανε;” για κάποιον πρωθυπουργό, με δικαιώνεις στο ότι δεν ψηφίζω. Αφού ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει αυτό που ψήφισε το 61,3%, είναι άχρηστος.

Είναι και θέμα αισθητικής. Δεν μπορώ να ψηφίζω άεργους, όπως ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας. Πρέπει να είσαι τέρμα ηλίθιος, για να ψηφίζεις άεργους και να τους αναθέτεις να σου λύσουν τα προβλήματά σου.

Με το να μην ψηφίζεις, έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου πως δεν περιμένεις τίποτα από τα πολιτικά καθάρματα.

Δεν ελπίζεις τίποτα, δεν φοβάσαι τίποτα, είσαι ελεύθερος.

Είναι το ίδιο με το να μην πιστεύεις στον Θεό. Επιλέγεις να παραμείνεις απαρηγόρητος και να μην έχεις ελπίδες για δεύτερη ζωή και για παράδεισο.

Δεν ψηφίζεις, δεν πιστεύεις σε Θεό, επιλέγεις να πορευτείς μόνος σου, γιατί όλοι μόνοι μας είμαστε ούτως ή άλλως. Τίμια πράγματα.

Είναι ωραία να μην ψηφίζεις. Για τον εαυτό μου λέω, δεν θα πω στους άλλους τι να κάνουν. Ο καθένας θα κάνει ό,τι γουστάρει.

Πάντως, στις τελευταίες εθνικές εκλογές του 2019, εμείς που δεν ψηφίσαμε ήμασταν πάνω από 42%. Πρώτο κόμμα δηλαδή.

(Μπορεί να μην ψηφίζω αλλά, επειδή είμαι γραφιάς και ζω από αυτό, εμένα με συμφέρει να βγει ο Μητσοτάκης. Ο Μητσοτάκης είναι πιο γελοίος και από τη γελοία σημερινή Ελλάδα. Οπότε, είναι ιδανικός για πρωθυπουργός. Είναι σόουμαν ο άνθρωπος. Με τους συριζοπασόκους βαριέμαι πάρα πολύ γιατί έχουν αυτήν την κλαψομουνίαση της “Αριστεράς”. Θα θυμάστε που έλεγαν “ναι, κι εμείς ψηφίζουμε μνημόνια αλλά εμείς κλαίμε όταν τα ψηφίζουμε”. Ενώ οι νεοδημοκράτες τα ψήφιζαν χαμογελαστοί τα μνημόνια. Χαρούμενοι. Αυτή είναι η μόνη διαφορά που έχουν δεξιοί κι αριστεροί. Οι δεξιοί δεν το κρύβουν ότι είναι καθάρματα. Αντιθέτως, το χαίρονται κιόλας. Οι αριστερούληδες έχουν ενοχές που είναι καθάρματα. Αχ, τι γλυκούληδες.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.