Defence! Defence!
Κάποτε φίλε πιτσιρίκο με είχε βρίσει μια κοπελιά στον δρόμο επειδή θεώρησε ότι μπήκα ανάποδα στον δρόμο με το αυτοκίνητο, το θυμάμαι πολύ καλά.
«Βρε ζώον» μου είχε πει με τέτοια σιγουριά, με έναν τέτοιο επιτονισμό στη λέξη «ζώον» που σκάλωσα, είπα από μέσα μου «βρε, λες να είμαι τόσο ζώον», όμως αφού πέρασε από δίπλα μου με ταχύτητα τα έβαλα κάτω και συνειδητοποίησα ότι, όχι, δεν είχα μπει ανάποδα σε μονόδρομο, αλλά η τύπισσα κινείτο ανάποδα και μάλιστα σε δρόμο με διάζωμα στη μέση, και χωρίς να θέλω να γενικεύσω, μάλλον τελικά θα γενικεύσω, όμως είμαι πονηρός και θ’ αποφύγω την παγίδα της γενίκευσης αλλάζοντας θέμα όπως κάνουν άλλωστε όλοι οι κλειδοκράτορες του δημόσιου βίου, αλλάζουν θέμα για να μην προλάβεις να εμβαθύνεις, σημασία έχει να προσπεράσεις, να πεις ένα «πω, πωωω» και πάμε παρακάτω, πάω λοιπόν κι εγώ παρακάτω, αρκετά παρακάτω, στο Ισραήλ, εκεί που βροντοφωνάζουν «defence, defence» οι σιωνιστές καθότι το Ισραήλ παίζει υποδειγματική άμυνα με αμυντικές, JDAM βόμβες made in USA, σύστημα ακριβείας είναι το JDAM γιατί πάνω απ’ όλα απαιτείται ακρίβεια κι ευστοχία όταν βομβαρδίζεις συσσίτια, το μίσος ωστόσο δεν μπορείς να το βομβαρδίσεις, ίσα ίσα, το εκθρέφεις, βολεύει το μίσος, κινεί την οικονομία και εξυπηρετεί το αφήγημα του κυρίαρχου έθνους κράτους, αν και το Ισραήλ έχει κάτι θεματάκια λέει στην οικονομία του, κοστίζει λέει ο πόλεμος, εγώ όμως δεν ανησυχώ, είμαι σίγουρος ότι θα το ξεπεράσουν, όπως το ξεπέρασαν και οι 600.000 χιλιάδες όχι και τόσο οι φτωχούληδες Ισραηλινοί που έφυγαν από τους άγιους τόπους και μετεγκαταστάθηκαν σε διάφορες χώρες όπως και στην Ελλάδα, θα έχετε δει τα υπερπολυτελή διαμερίσματα που χτίζονται σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας και κοστίζουν δέκα με δεκαπέντε χιλιάδες το τετραγωνικό, φυσικά δεν είναι για τους Έλληνες και τα νέα ζευγάρια, ούτε για τους Πακιστανούς που δουλεύουν στα βενζινάδικα και στις ιχθυοκαλλιέργειες, τα αγοράζουν διάφοροι κοσμοπολίτες όπως Ισραηλινοί που έφυγαν λόγω του πολέμου, οι πλούσιοι Ισραηλινοί βέβαια, όχι οι φτωχοί, διότι οι φτωχοί ψάχνουν τη Χαμάς μέσα στα χαλάσματα, ψάξε ψάξε, δεν θα τη βρεις, εγώ έχω πάψει πια να ψάχνω για νόημα σε όλα αυτά, αισθάνομαι τυχερός που δεν σφυρίζουν οι βόμβες πάνω από το κεφάλι μου και ψάχνω αλλού νόημα, στα βιβλία, στη θάλασσα, στο βουνό όπως και στα μυλαράκια (ναι, με ύψιλον), σ’ αυτά τα όμορφα φούξια ανθάκια που έχουν φυτρώσει τις τελευταίες μέρες στο βουνό.
Γιώργος Γιαλούρης
(Αγαπητέ Γιώργο, κάποτε ήμουν σε ένα νησί του Αιγαίου, είχα βγει σε κακή κατάσταση από το νοσοκομείο και μια φίλη με είχε πάει στο λιμάνι για να μπω στο πλοίο και να έρθω στην Αθήνα να με δει ο γιατρός μου, περπατούσα με δυσκολία και είχα σταθεί στην άκρη για να μπω τελευταίος στο πλοίο και να μην ενοχλώ τους άλλους επιβάτες, αλλά, όταν νόμιζα πως είμαι πια ο τελευταίος και ξεκίνησα για να επιβιβαστώ, ήταν μια κυρία πίσω μου που φώναζε πως ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και άλλα τέτοια, και μου φώναζε να περπατήσω πιο γρήγορα και, πραγματικά, θα ήθελα πάρα πολύ να της χώσω μια σφαλιάρα αλλά αφενός δεν μπορούσα και αφετέρου δεν χτυπάω ανθρώπους γιατί είναι ενάντια στις πεποιθήσεις μου και έχω και πολύ βαρύ χέρι, οπότε δεν είπα τίποτα, και μετά αυτή η κυρία με είδε που πέρασα από δίπλα της με έναν εργαζόμενο του πλοίου να με κρατάει και να με βοηθάει με τη βαλίτσα μου για να με πάει να καθίσω κάπου, και με κοίταξε απαξιωτικά, λες και δεν είχε δει ποτέ πριν στη ζωή της έναν άνθρωπο που να του έχει συμβεί κάτι, αλλά εμένα το μόνο που με πείραζε ήταν πως άφηνα όλη αυτή την αξεπέραστη ομορφιά του Αιγαίου για να έρθω στην Αθήνα και να τρέχω στο νοσοκομείο, αλλά δεν θα πω τι έγινε μετά γιατί δεν είναι και πολύ ευχάριστο, οπότε θα αλλάξω κι εγώ θέμα και θα πω πως σήμερα οι άνθρωποι βλέπουν τους άλλους ανθρώπους σαν εμπόδια και εχθρούς σε έναν κόσμο που νομίζουν πως του ανήκουν τα πάντα και δεν σκέφτονται τίποτε άλλο από την πάρτη τους, και είναι μέσα στη μίρλα και τα παίρνουν όλα προσωπικά και κάνουν σχέδια για τον εαυτό τους, μόνο για τον εαυτό τους, αλλά η ζωή σου φωνάζει να μην κάνεις σχέδια, γιατί και τα πιτσιρίκια στα Τέμπη θα έκαναν πολλά σχέδια αλλά τώρα είναι στο αιώνιο σκοτάδι και την αιώνια σιωπή, ενώ οι δικοί τους άνθρωποι αναζητούν δικαίωση σε έναν κόσμο που η Δικαιοσύνη είναι το δίκαιο του ισχυρού και ο ήλιος της δεν είναι νοητός αλλά ανόητος, και η κυβέρνηση αλλά και πολλοί συμπατριώτες μας τους επιτίθενται και λένε “μα, τι θέλουν κι αυτοί πια” και “βγάλτε το σκασμό επιτέλους, εξαφανιστείτε από μπροστά μας”, αλλά, αν ήταν τα δικά τους παιδιά στο τρένο, θα είχαν πάρει τα όπλα, και ακούω τώρα από το παράθυρο τις δυο νεαρές Αμερικανίδες που μένουν στο διπλανό airbnb που δεν ξέρουν τίποτε από όλα αυτά και μιλάνε για κάποιο μπαρ που εγώ δεν το ξέρω, και σκέφτομαι πως ζω σε μια πόλη που είναι μόνο για τους τουρίστες αλλά όχι για πολύ, αφού οι τουρίστες έρχονται για λίγες μέρες και φεύγουν, και μετά έρχονται άλλοι τουρίστες, αλλά και οι τουρίστες σκέφτονται μόνο την πάρτη τους και δεν καταλαβαίνουν πως στις πόλεις που επισκέπτονται ζουν άνθρωποι που δεν είναι εκεί για διακοπές αλλά παίζει να μην μπορούν να πληρώσουν ούτε το νοίκι τους, αλλά όχι εμείς ήρθαμε στην Ελλάδα για διακοπές και πρέπει όλοι να μας χαμογελάτε και να μας εξυπηρετείτε γιατί τουρισμό και υπηρεσίες διαφημίζει και πουλάει η χώρα σας, δεν έχει και τίποτε άλλο να πουλήσει, γιατί όλα τα άλλα τα έχει ήδη πουλήσει, και παραμερίστε για να περάσουμε, όπως η κυρία στο πλοίο, οπότε εγώ σκέφτομαι “ένα καλοκαίρι ακόμα”, όπως σκέφτομαι εδώ και πολλά χρόνια, γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα και δεν προσπαθώ πια να καταλάβω, ενώ οι δείκτες στο ρολόι για τον Μεγάλο Πόλεμο κοντεύουν να δείξουν μεσάνυχτα, και στο σημείο αυτό καταλαβαίνω πως έγραψα περισσότερες λέξεις σε μια μόνο πρόταση από εσένα, οπότε σου στέλνω την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.