Οι χειρότερες φάρες
Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
όποτε αναφέρεσαι στην αναξιοπιστία των δημοσιογράφων, μου έρχεται στο νου το περιστατικό που εξιστορεί ο Λυκούργος Κομίνης στο βιβλίο του “Η κρίση του ελληνικού Τύπου.” Πιθανόν να το έχεις διαβάσει, αν όχι το παραθέτω αυτούσιο.
Κάποτε λοιπόν όταν ο Λυκούργος Κομίνης εργαζόταν στην τηλεόραση, είχε πάει να διαμαρτυρηθεί στο Δημήτρη Χορν, ο οποίος ήταν γενικός διευθυντής της ΕΡΤ. Του είπε το πρόβλημα. Η ουσία -όπως βγήκε από τη συζήτηση- ήταν ότι οι συνάδελφοί του προκαλούσαν τα εμπόδια που τον είχαν αναγκάσει να φτάσει μέχρι το γραφείο του.
Ο Χορν, μόλις η συζήτηση έφτανε στο τέλος, σηκώθηκε από την όμορφη ξύλινη σκαλιστή πολυθρόνα του, έκανε με άψογο θεατρικό στιλ μια βόλτα μέσα στο γραφείο του, πήγε πίσω από το κάθισμά του, έπιασε την πλάτη του καθίσματος, σαν να ήταν ο Ερρίκος ο Η’, και με τη βαθιά όμορφη φωνή του, του είπε: “Πριν έρθω μέσα σε τούτη τη φωλιά του κούκου, πίστευα ότι η δική μου η φάρα ήταν η χειρότερη. ‘Ομως, είχα άδικο. Διαπίστωσα σύντομα πως η δική σας, μας ξεπερνάει.”
Οι καλλιτέχνες και οι δημοσιογράφοι, είναι δύο “φάρες” που έχουν τρομερές ομοιότητες. Δεν ξέρω ποια είναι η χειρότερη…
Την αγάπη μου
Θ.
Υ.Γ. Αλήθεια, πού είναι οι δημοσιογράφοι του μεγέθους του Κομίνη; Τίμησε όσο λίγοι τη δημοσιογραφία. Υπήρξε έγκυρος, ποιοτικός, ευρηματικός, αξιόπιστος και ασυμβίβαστος υπερασπιστής της αλήθειας. Μια ελεύθερη φωνή, με επαγγελματικό ήθος και συνέπεια. Για πόσους μπορούμε να πούμε το ίδιο σήμερα;
(Αγαπητέ φίλε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι δημοσιογράφοι είναι οι χειρότεροι όλων. Γιατί αυτή είναι μια δουλειά για να την κάνουν οι καλύτεροι και την κάνουν πια οι χειρότεροι.“Ο καλύτερος από εμάς τους δημοσιογράφους έχει σκοτώσει την μάνα του” είχε πει ο Νίκος Κακαουνάκης. Έχω γνωρίσει πάρα πολλούς δημοσιογράφους και κατέληξα στο οριστικό συμπέρασμα πως πρέπει να τους αποφεύγω· φυσικά, υπάρχουν και ελάχιστες εξαιρέσεις. “Έχεις δει ποτέ δημοσιογράφο να έχει φίλο δημοσιογράφο;” μου είχε πει ένας δημοσιογράφος, όταν δούλευα στον ΣΚΑΪ. Οι καλλιτέχνες, μπορεί να είναι εγωπαθείς, τέρμα ανταγωνιστικοί και νάρκισσοι -πρέπει να είναι για να κάνουν αυτό που κάνουν- αλλά είναι, μερικές φορές, και μαγικά πλάσματα. Επίσης, ακόμα και ένας κακός ηθοποιός έχει έρθει σε επαφή με κλασικά κείμενα, με την αρχαία τραγωδία, με τον Σαίξπηρ κλπ. Όλοι μας έχουμε γίνει καλύτεροι άνθρωποι, παρακολουθώντας μια καλή παράσταση ή μια όμορφη συναυλία. Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος, αν όλοι οι άνθρωποι ήταν καλλιτέχνες και δημιουργοί. Πάντως, πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, ανεξάρτητα από τα επαγγέλματα, όλο και λιγοστεύουν οι άνθρωποι που έχουν ενδιαφέρον και μπορείς να κάνεις μαζί τους μια όμορφη συζήτηση και να μάθεις πράγματα. Και αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.