“Death, death, to the IDF!”

Φίλε μου Πιτσιρίκο,
Στις μέρες μας, για να πιστεύει ακόμα κάποιος ότι ο κόσμος δεν αλλάζει, αυτό σημαίνει ότι είτε ζει σε μια φούσκα της καθημερινότητάς του και δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να τον ενδιαφέρει, είτε φυτοζωεί μόνος σε καμιά σπηλιά παρέα με άγρια ζώα.

Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια. Πράγματα τα οποία 10 χρόνια πριν θα θεωρούνταν αδιανόητα. Είναι νόμος της Φύσης άλλωστε, το να αλλάζουν όλα, οπότε κάτι πρέπει να είναι πολύ λάθος, ή πολύ αφύσικο, για να φαίνεται να μην αλλάζει καθόλου.

Για παράδειγμα, όπως φαίνεται, ο νέος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, της πόλης με τους περισσότερους Σιωνιστές εκτός του Ισραήλ, θα είναι ένας μετανάστης με σκούρο δέρμα ο οποίος θέλει να παγώσει τα ενοίκια, να αλλάξει το στεγαστικό σύστημα πηγαίνοντας ενάντια στα συμφέροντα των πλούσιων ιδιοκτητών ακινήτων, να κάνει τις μεταφορές με λεωφορείο δωρεάν, και άλλα τέτοια σοσιαλιστικάτα, ενώ παράλληλα τάσσεται ανοιχτά υπέρ μιας ελεύθερης Παλαιστίνης και κατά της γενοκτονίας τους από τους Ισραηλινούς, δηλώνοντας δημόσια ότι σε περίπτωση που ο Νετανιάχου επισκεφτεί την Νέα Υόρκη, θα διατάξει την αστυνομία να τον συλλάβει.

Την ίδια στιγμή, χιλιάδες δυτικοί φωνάζουν με μια φωνή “Θάνατος στον Ισραηλινό στρατό” σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ στον κόσμο, το Glastonbury, ενώ Ισραηλινοί στρατιώτες ομολογούν τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν στη Γάζα στη δεύτερη μεγαλύτερη εφημερίδα του Ισραήλ, τη Haaretz.

Το σιωνιστικό μιντιακό κατεστημένο της Δύσης, φαίνεται να καταρρέει συθέμελα.

Το σύνθημα “Θάνατος στον IDF” φαίνεται να δημιουργεί ένα τρομακτικό ρίγος στους απανταχού ρατσιστές και θιασώτες του γενοκτονικού κράτους απαρτχάιντ του Ισραήλ, και στους δυτικούς ηγέτες που το στηρίζουν ανοιχτά και απροκάλυπτα.

Θυμίζει ένα άλλο σύνθημα που έγινε δημοφιλές στο Ιράν, όταν το 1979 οι Ιρανοί έστειλαν τους Αμερικανούς στο σπιτάκι τους. Τότε, στους δρόμους της Τεχεράνης, υπό το φώς της φλόγας που έκαιγε τις αμερικανικές σημαίες, αντηχούσε το “Κάτω οι ΗΠΑ”, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στο “Θάνατος στις ΗΠΑ”.

Οι Ιρανοί, βλέπεις, ήταν κάπως θυμωμένοι με τους Αμερικανούς, αφού οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο ανέτρεψαν τον τότε δημοφιλή και δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο του Ιράν, Μοχάμεντ Μοσαντέκ, το 1953, ώστε να φέρουν στην εξουσία τον μη δημοκρατικά εκλεγμένο βασιλικό δικτάτορα, τον Σάχη, επειδή ο Μοσαντέκ τόλμησε να κρατικοποιήσει τα πετρέλαια του Ιράν, διώχνοντας την BP —British Petroleum— από τη χώρα τους.

Ο Σάχης παρέμεινε στην εξουσία για 26 χρόνια, τα οποία για τους περισσότερους Ιρανούς θεωρούνται πέτρινα χρόνια. Η CIA, μάλιστα, είχε εκπαιδεύσει την μυστική αστυνομία του Σάχη, που τρομοκρατούσε και βασάνιζε τους πολίτες του Ιράν για σχεδόν τρεις δεκαετίες. Όταν οι Ιρανοί ανέτρεψαν τον Σάχη το 1979 και έκαναν κατάληψη στην Αμερικανική πρεσβεία, το “Down with the USA” έγινε το πιο δημοφιλές σλόγκαν στη χώρα.

Οι Ιρανοί εξεγερμένοι, βλέπεις, δεν ανέτρεψαν μόνο τον Σάχη, αλλά και την αμερικανική ηγεμονία στη χώρα τους. Ίσως γι’ αυτό τους μισούμε τόσο στη Δύση, που ακόμα και οι πιο ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σκύβουν να φιλήσουν το χέρι του Τραμπ και τον φωνάζουν “μπαμπάκα” μπροστά στις κάμερες, ξεδιάντροπα. Τα προτεκτοράτα, βλέπεις, έχουν απολέσει προ πολλού την όποια αξιοπρέπεια διατηρούσαν, και πλέον μισούν και απεχθάνονται όσες χώρες θέλουν να είναι ανεξάρτητες και αυτόνομες. Ίσως γι’ αυτό είναι τόσο επικίνδυνο το Ιράν, στα παιχνίδια της παγκόσμια ηγεμονίας τους.

Αλλά οι Αμερικανοί δεν σταμάτησαν εκεί. Το Ιράν, βλέπεις, βρίσκεται υπό καθεστώς διεθνών κυρώσεων εδώ και 46 χρόνια. Μόνο η Κούβα και η Βόρειος Κορέα ξεπερνά το Ιράν σε κυρώσεις. Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν και όπλισαν τον Σαντάμ Χουσεΐν για να κάνει πόλεμο στο Ιράν, ο οποίος διήρκησε για 8 χρόνια και είχε ένα με δύο εκατομμύρια νεκρούς και για τις δύο πλευρές. Ο Σαντάμ, μάλιστα, χρησιμοποίησε και τα χημικά όπλα μαζικής καταστροφής που του έδωσαν οι Αμερικανοί. Άλλο ένα έγκλημα πολέμου Made in USA. Σαν να μην έφταναν αυτά, το 1988, το αμερικανικό ναυτικό κατέρριψε ένα επιβατικό αεροπλάνο της πολιτικής αεροπορίας των Ιρανικών αερογραμμών, σκοτώνοντας 290 Ιρανούς.

Αντί να ζητήσουν συγγνώμη, οι Αμερικανοί έδωσαν μετάλλιο στον καπετάνιο του πολεμικού ναυτικού που το διέταξε.

Διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις λοιδορούσαν το Ιράν με κάθε ευκαιρία, στηρίζοντας χώρας εχθρικές προς αυτό, που απειλούσαν να το καταστρέψουν, όπως το Ισραήλ.

Παρότι, όμως, η κυριολεκτική μετάφραση του σλόγκαν της επανάστασης του 1979 είναι “Θάνατος στην Αμερική”, Ιρανοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του Ανώτατου Ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, έχουν συχνά διευκρινίσει ότι το σύνθημα δεν σημαίνει τον κυριολεκτικό θάνατο των Αμερικανών πολιτών. Αντ’ αυτού, ερμηνεύεται με τον εξής τρόπο:

«Θάνατος στις πολιτικές των ΗΠΑ».

Αυτή είναι η πιο κοινή ερμηνεία που δίνεται από τους Ιρανούς ηγέτες, αναφερόμενη συγκεκριμένα σε αυτό που αντιλαμβάνονται ως εχθρικές και αλαζονικές αμερικανικές ηγεμονικές εξωτερικές πολιτικές και παρεμβάσεις στη Δυτική Ασία.

Όποιον και να ρωτήσεις στο Ιράν, αυτό θα σου πει. Αλλά τα έχουμε βγάλει ήδη τα συμπεράσματα, επομένως δεν υπάρχει λόγος να ρωτήσεις κανέναν. Παρόλα αυτά, το “Marg bar Amrika” ήταν μέχρι πολύ πρόσφατα ένα ξεπερασμένο σύνθημα, που μόνο μερικοί φανατικοί του καθεστώτος χρησιμοποιούσαν τα τελευταία χρόνια.

Μέχρι που οι Αμερικανοί βομβάρδισαν τη χώρα τους.

Το σύνθημα, φυσικά, είναι μεταφορικό, όχι κυριολεκτικό. Πρέπει να είναι κανείς χαζός για να πιστεύει ότι μια χώρα, ή μια συμμαχία χωρών, μπορεί να τα βάλει με τις ΗΠΑ και να νικήσει. Είναι απλώς στρατηγικά αδύνατο. Ακόμα κι αν ολόκληρος ο κόσμος συνεργαζόταν για να επιτεθούν στις ΗΠΑ, ο κόσμος θα έχανε.

Ο μόνος τρόπος να νικήσεις τις ΗΠΑ, είναι προκαλώντας έναν εμφύλιο πόλεμο, μια επανάσταση, μια λαϊκή εξέγερση μέρους του πληθυσμού που θα έβλαπτε τόσο πολύ το καθεστώς της Ουάσιγκτον, ώστε οι ΗΠΑ να αναγκαστούν να υποχωρήσουν από την εξωτερική πολιτική της παγκόσμιας ηγεμονίας, προς μια πολιτική απομονωτισμού.

Επομένως, η ερώτησή μου είναι: Το καταλαβαίνει αυτό ο Πούτιν; Υπάρχει ενδεχόμενο να σπρώχνει σταδιακά τις συνθήκες με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργηθεί αυτό το αποτέλεσμα; Η σκέψη μου είναι πως κάνει ακριβώς αυτό. Αυτό θα έκανε, άλλωστε, ένας έμπειρος πράκτορας της KGB, αν γινόταν ποτέ πρόεδρος της Ρωσίας…

Θεωρώ ότι ο Πούτιν εργάζεται ήδη παρασκηνιακά, προκειμένου να δημιουργήσει μια κατάσταση όπου οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν να εισβάλουν στο Ιράν με χερσαίες δυνάμεις. Αυτό το βήμα είναι αδιαπραγμάτευτο.

Σε αυτή την περίπτωση, αυτό που θα γίνει είναι ότι, αρχικά, οι αμερικανικές χερσαίες δυνάμεις των πεζοναυτών θα υπερκεράσουν την οποία ιρανική αντίσταση, εγκαθιδρύοντας την κεντρική τους διοίκηση, και οχυρωμένες στρατιωτικές βάσεις στο αχανές εχθρικό εσωτερικό έδαφος του Ιράν. Με κινήσεις βγαλμένες από τα στρατιωτικά εγχειρίδια του West Point, οι Αμερικανοί θα φανούν να μην αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα στην εγκαθίδρυση της υπεροχής τους στο Ιράν. Αλλά είναι παγίδα.

Ο αμερικανικός στρατός σύντομα θα βάλτωνε εντός των οχυρώσεών του, επιλέγοντας τις επιθέσεις με αεροπορικές επιδρομές και πυροβολικό, ώστε να αποφύγουν να έχουν θύματα, κάτι το οποίο θα έθετε την επιχείρησή τους σε κίνδυνο από τη δημιουργία έντονης εσωτερικής δυσαρέσκειας του αμερικανικού εκλογικού σώματος. Οι Ιρανοί, τότε, θα αρχίσουν να τους σφυροκοπούν με ό,τι έχουν.

Παρά την τεχνολογική τους υπεροχή, δεν θα αργήσουν τα πρώτα φέρετρα να επιστρέφουν στις ΗΠΑ, και οι τρομπέτες στους επικήδειους θα δίνουν και θα παίρνουν. Οι Αμερικανοί θα αναγκαστούν τότε να προχωρήσουν σε επιστράτευση. Αυτό θα οδηγήσει σε διαμαρτυρίες και συγκρούσεις τύπου Πολέμου του Βιετνάμ σε όλη την Αμερική, οι οποίες στο τέλος θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν έναν αμερικανικό “εμφύλιο”.

Δεν είναι ανάγκη να χωριστούν σε βόρειους και νότιους και να πολεμάνε στα χαρακώματα. Η χώρα ήδη διανύει την μεγαλύτερη περίοδο πολιτικής πόλωσης στην ιστορία της, ως αποτέλεσμα της πολιτικής ταυτοτήτων και των πανάκριβων στρατιωτικών επεμβάσεων της σε όλο τον κόσμο, κάτι που έχει διογκώσει το δημόσιο χρέος τους σε δυσθεώρητα επίπεδα, φτωχοποιώντας εκατομμύρια Αμερικανούς.

Αν ήμουν Πούτιν, αυτό θα έκανα. Φυσικά, δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι θα κάνει ο Πούτιν, αλλά αν έχω δίκιο για τον Πούτιν, τότε νομίζω ότι θα είναι ο κύριος και αόρατος χειραγωγός στα παρασκήνια, με απώτερο σκοπό την χερσαία εισβολή των Αμερικανών στο Ιράν.

Ο Πούτιν είναι, φυσικά, κι αυτός ένα τέρας του βάλτου, αλλά σε αντίθεση με πολλούς υποτακτικούς αρχηγούς κρατών που σκύβουν το κεφάλι στον Τραμπ, δεν είναι χαζός, ούτε ξεπουλημένος. Ο Πούτιν ξέρει καλά ότι η Ρωσία είναι εξαιρετικά ευάλωτη σε εισβολές. Η Ρωσία έχει δεχθεί εισβολή από πολλά έθνη στην ιστορία της, γεγονός που έχει προκαλέσει τεράστιο θάνατο και καταστροφή εντός της. Επομένως, η Ρωσία πρέπει να είναι στην επίθεση, αν θέλει να διατηρήσει την εδαφική της ακεραιότητα. Να θέτει εκείνη τους όρους, παρά να τους θέτουν οι άλλοι.

Από την άλλη μεριά, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο, για να διατηρήσουν την ικανότητά τους να ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο, καταλαβαίνουν ότι πρέπει να σταματήσουν την ανάδυση ισχυρών ηγετών που θα μπορούν να ενώσουν την ευρασιατική ήπειρο. Διότι, αν μια χερσαία δύναμη αναδυόταν ποτέ —όπως πχ μια Γερμανία, ή μια Ρωσία— η οποία θα μπορούσε να ενώσει την Ευρώπη και την Ασία, τότε η Ουάσιγκτον και τον Λονδίνο θα είχαν τελειώσει. Μια τέτοια συνεργασία θα δημιουργούσε συνθήκες που θα ένωναν τα πιο πλούσια κομμάτια του κόσμου. Φαντάσου να έχεις σιδηροδρομικές, οδικές και αεροπορικές εμπορικές συνδέσεις ανάμεσα σε Ευρώπη και Ασία. Δεν θα χρειαζόταν πλέον να κάνει κανείς εμπόριο μέσω των θαλασσών.

Κάτι, που, φυσικά, θα έπληττε και τα συμφέροντα της τοπικής μας ολιγαρχίας, του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Έτσι βλέπουν τον κόσμο οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως και όλα τα τέρατα του βάλτου που βλέπουν τον πλανήτη ως το τσιφλίκι τους, και τα οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπων ως αναλώσιμα πιόνια στη γεωπολιτική σκακιέρα τους.

Και με την Κίνα τι γίνεται;

Εκεί είναι κάπως πιο πολύπλοκα τα πράγματα. Οι αναλύσεις για την Κίνα δεν είναι εύκολες. Εκεί που νομίζεις ότι τους έχεις καταλάβει, κάνουν κάτι που δεν περίμενες ποτέ. Νομίζω πως η Κίνα δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τον υπόλοιπο κόσμο. Η Ιστορία έχει διδάξει στην Κίνα ότι το σημαντικό είναι να διατηρήσει την εδαφική της ακεραιότητα, μη συμμετέχοντας ιδιαίτερα στον κόσμο, πέρα από τις απαραίτητες συνεργασίες που προωθούν τα οικονομικά της συμφέροντα, και χρησιμοποιώντας την διπλωματία ώστε να εκθέσει διεθνώς τις εχθρικές προς εκείνη χώρες που παραβιάζουν ασύστολα το διεθνές δίκαιο, ώστε να φέρει όλο και περισσότερες χώρες του παγκόσμιου νότου προς το μέρος της.

Η Κίνα έχτισε το Σινικό Τείχος με σκοπό να εμποδίσει τους ξένους να έρθουν στην Κίνα, αλλά και να εμποδίσει τους ντόπιους να φύγουν από την Κίνα. Αυτό δεν έχει αλλάξει. Η εσωστρέφεια της Κίνας παραμένει το κυρίαρχο πολιτικό τους πρόταγμα. Παρατηρώντας και αναλύοντας τον αιώνα της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας, η Κίνα κατανοεί ότι ο μόνος τρόπος για να πέσει το κομμουνιστικό κόμμα, είναι να εμπλακεί σε μια εξωτερική γεωπολιτική σύγκρουση από την οποία δεν έχει τρόπο να απεμπλακεί χωρίς τεράστιες απώλειες, ή από μια ενδεχόμενη απώλεια εδαφών. Γι’ αυτό τον λόγο, είμαι πεπεισμένος πως η Κίνα δεν πρόκειται να εμπλακεί σε αυτόν τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή.

Ίσως να το κάνει πουλώντας όπλα στους Ιρανούς, αν ως σύμμαχος χώρα το Ιράν τους ζητήσει να υπογράψουν κάποια αμυντική συμφωνία που την δεσμεύει να κάνει ακριβώς αυτό, αλλά ως εκεί.

Στο τέλος της ημέρας, οι Κινέζοι γνωρίζουν ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατακτήσουν το Ιράν και αναγκάσουν την Κίνα να πληρώσει δύο, τρεις, ή και τέσσερις φορές περισσότερο για το πετρέλαιο, τότε η Κίνα απλώς θα απορροφήσει το κόστος. Λεφτά έχει. Θα είναι φυσικά ένα προσωρινό ολίσθημα στα σχέδιά της, αλλά για την Κίνα, αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι να διατηρηθεί η σταθερότητα του καθεστώτος, όχι να σώσει το Ιράν.

Δυστυχώς, αυτό είναι το παιχνίδι που θα δούμε τον επόμενο χρόνο. Ίσως ο Τραμπ περιμένει να τελειώσουν πρώτα οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ πριν κάνει την κίνησή του να εισβάλλει στο Ιράν, πράγμα που θα του έδινε αρκετό χρόνο ώστε η προπαγάνδα να κάνει την δουλειά της και να συσσωρεύσει όσο το δυνατόν περισσότερη στήριξη στο εσωτερικό, ενώ παράλληλα θα δώσει και στο Ισραήλ τον απαραίτητο χρόνο να γλείψει τις πληγές της στρατιωτικής του ήττας από το Ιράν, και να εξοπλιστεί κατάλληλα.

Ο Τρίτος και μακρύτερος έχει ξεκινήσει, και όσοι νομίζουν ότι θα τη βγάλουμε καθαρή και θα τα βλέπουμε όλα στα νέα των 21:00, χωρίς καμία επίπτωση στις ζωές μας, καλύτερα να γυρίσει πλευρό και να συνεχίσει τα νανάκια του.

Ας απολαύσουμε, λοιπόν, τις καλές μέρες που έχουμε, κάνοντας βουτιές και τρώγοντας παγωτά. Αν ούτε αυτό είναι δυνατό, πρόβλημα. Ό,τι μπορεί ο καθένας. Η ζωή είναι τώρα. Τώρα. Και κάθε δευτερόλεπτο που περνάει και δεν γυρνάει.

Από το μακρινό μου καταφύγιο στα βάθη των βουνών της ορεινής Χαλκιδικής, με αγάπη,

Κώστας

(Φίλε Κώστα, το Ισραήλ καταστρέφεται αλλά αυτό οφείλεται στις δολοφονικές και παρανοϊκές επιλογές των ηγετών του. Ο Νετανιάχου είναι …αντισημίτης. Όσο για τις ΗΠΑ και το Ιράν, δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον -θα ήταν το τέλος της κυριαρχίας των ΗΠΑ μια εισβολή στο Ιράν, αν και τα κάνουν συχνά οι ΗΠΑ αυτά τα “λάθη”-, αλλά όλα δείχνουν πως η σύγκρουση που είναι αναπόφευκτη είναι αυτή ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα. Και μάλλον η αφορμή θα είναι η Ταϊβάν. Στις 6 Μαρτίου του 2025, απαντώντας στους δασμούς του Τραμπ, η Κίνα ανακοίνωσε πως είναι έτοιμη για “κάθε είδους πόλεμο” με τις ΗΠΑ. Ναι, η Κίνα είναι εσωστρεφής και όχι πολεμικά επιθετική, αλλά πια δεν μπορεί να ελέγξει την οικονομική και τεχνολογική της δύναμη. Και οι ΗΠΑ ξέρουν πως όλα έχουν να κάνουν με την δύναμη. Κώστα, καταλαβαίνω πως θα χορτάσουμε πολέμους· όχι ότι σταμάτησαν και ποτέ. Κώστα, θα κάνουμε μπάνια και με πυρηνικά. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.