Το φύκι, το συγκλονιστικό τέλος (από το ημερολόγιο του Yosebu)

Ο δρόμος για το βουνό είναι τραχύς…με το γαϊδούρι ακόμα πιο δύσκολος…το αριστερό μου αρχίδι χτυπάει στην σέλα και έχει αρχίσει να κατευθύνεται προς το κέντρο και το δεξί μου άκρα δεξιά, με λίγα λόγια τα αρχίδια μου κουνιούνται. Το κορίτσι στο πίσω κάθισμα περνάει καλά. Πρέπει να είναι κλειτοριδικά ανεξάρτητη.

Η διαδρομή μέσα από το δάσος είναι υπέροχη…τα τζιτζίκια απαλύνουν την τραχύτητα των διαστημάτων και τα κοτσύφια μας χέζουν στο κεφάλι…φαίνεται να λατρεύει και εκείνη την φύση όσο και εγώ…μου ζητάει να σταματήσω…απομακρύνεται…μάλλον ήθελε να κλάσει.

Μετά από κάμποσα χιλιόμετρα και λίγο πριν φτάσουμε στο σπίτι βλέπω τον κυρ Ανέστη.. ο κυρ Ανέστης όταν με βλέπει με φορτώνει με καλούδια από το περιβόλι του…κοιτάζει το κορίτσι και μου χαμογελά πονηρά…ξέρει ότι θα την ξεκωλιάσω…μου δίνει μια σακούλα με φρούτα και χάνεται μέσα στο δάσος σαν ξωτικό.

Πλησιάζοντας στο σπίτι:

-Ωραία η καλύβα σου
– Είναι χειροποίητη

Παρκάρω το γαϊδούρι και της βγάζω μια καρέκλα από το σπίτι…δεν τις αφήνω έξω τις καρέκλες γιατί μου τις τρώνε οι αρκούδες.

-Η θέα σου είναι καταπληκτική.
-Και πού να δεις το πουλί μου.

Σκέφτομαι τι να της προσφέρω…εκτός από αυτό που σκέφτεσαι…ψάχνω ένα κρασί που είχε ξεχασμένο η προγιαγιά μου στο κελάρι…θα έχει γίνει σαν ρυζόγαλο αλλά δεν βαριέσαι λέω…

Πίνουμε κρασί και κοιτάμε από το βουνό την θάλασσα…δεν μιλάμε πολύ…τι να πεις άλλωστε μπροστά σε τέτοιο κάδρο.

Με την άκρη του ματιού μου την βλέπω να με κοιτά…σκέφτομαι ότι θα θέλει τσι τσι τώρα και δεν έχω προφυλακτικά…το τελευταίο το χρησιμοποίησα για κορνέ όταν έφτιαχνα τσιζκέικ.

Γύρισα πολύ αργά το κεφάλι και την κοίταξα στα μάτια..την κοίταξα τόσο βαθιά στα μάτια που είδα τις ωοθήκες της…άρχισα να τις νιώθω κιόλας…ζεματούσαν…ήμουν βέβαιος ότι είχε ωορρηξία γι’ αυτο επρεπε να τραβηχτώ πριν τελειώσω.

-Τι σκέφτεσαι μυστήριε τύπε?
-Πόσο θα ταίριαζε το βρακί σου πετάμενο στο χώμα.

Μου κάνει επίθεση τρελή…με γλώσσα… όλα μέσα…εγώ άρχισα να ντρέπομαι γιατί είμαι ντροπαλό αγορι και της βάζω δάχτυλο…μου κατεβάζει το μαγιό…γύρω από το πουλί μου υπήρχε τυλιγμένο σαν κοτομπέικον ένα ξεχασμένο φύκι εξού και ο τίτλος της ιστορίας…γελάσαμε πολύ, τόσο πολύ που θέλαμε να κάνουμε εμετό..

Τελικά κάναμε έρωτα…3 μέρες σερί…με στράγγιξε το τρελόμουνo.

Έπειτα από το τριήμερο που περάσαμε μαζί ερωτευμένοι κατεβήκαμε στην παραλία…εκεί που συναντηθήκαμε για πρώτη φορά,

και την έθαψα στην άμμο.

Το φύκι

(Ευχαριστώ τον Yosebu που επέλεξε το ταπεινό μπλογκ μου, για να παρουσιάσει στην παγκόσμια κοινότητα το Φύκι. Τόσο τα κείμενα που υπάρχουν στα τρία ποστ -όσο και η επιλογή του βίντεο- είναι του Yosebu. Εγώ έβαλα μόνο τους τόνους στις λέξεις, γιατί ο Yosebu είναι σταρ και βαριέται να βάζει τόνους. Το πρώτο μέρος της ιστορίας, εδώ. Το δεύτερο μέρος, εδώ.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.