Σφύριζα αδιάφορα

aerostatoΦίλε Πιτσιρίκο,
Δυστυχώς, δεν ανήκω –όπως κι ο Γιώργος από την Γερμανία– στην ομάδα αυτή των τυχερών που έχουν καταφέρει να βγάζουν πολλά με τρόπους έξυπνους και εύκολους. Αν και πουλώ σχετικά ακριβά την εργατοώρα μου εν τούτοις χρειάζεται να ξοδεύω πολλές ακόμα ώρες στα πήγαινε-έλα μακριά από τους ανθρώπους που αγαπώ.

Δεν αξίζει μάλλον να γκρινιάζω, αφού επιλογές είναι τελικά όλα στην ζωή. Επιλογές όλων εκείνων που μπορείς να κάνεις και όσων τελικά δεν τολμάς ή δεν μπορείς να κάνεις.

Τις τελευταίες μέρες, πραγματικά ζορισμένος από την δουλειά, παρακολουθώ μέσες άκρες την επικαιρότητα της πατρίδας μέσα από 2-3 sites, μεταξύ των οποίων –και αγαπημένο– το δικό σου.

Διαβάζω για την Αγία Βαρβάρα που θα εκπροσωπήσει την χώρα στην Eurovision και γελώ με την ψυχή μου, αφού είναι μονάχα ένα κλικ προς το παράλογο και λίγο μακρύτερα από την φαιδρή και θλιβερή πραγματικότητα μιας νοοτροπίας που τρώει τις σάρκες της Ελλάδας από την ημέρα της ανεξαρτησίας της.

Διαβάζω επίσης το πολύ όμορφο κείμενο του «κομπανιέρο» Άρη, καθώς και όσα υπέροχα έγραφε στο κείμενο που σου έστειλε για την «γλώσσα μου» η άλλη φίλη από το blog και συνειδητοποιώ πόσο όμορφοι, ευαίσθητοι και ικανοί άνθρωποι υπάρχουν ακόμα σε αυτήν την χώρα και πόσο κρίμα είναι που για ακόμα μια φορά στην πρόσφατη ιστορία της αποτελούν την μειοψηφία των ανθρώπων που την κατοικούν.

Και αυτό ίσως να αποτελέσει για μια ακόμα φορά τον ανασταλτικό για την πρόοδο των πραγμάτων παράγοντα.

Μπορεί όμως αυτή την φορά οι καταστάσεις να πάρουν δρόμο διαφορετικό και απρόβλεπτο.

Ελπίζω ακόμα πως αυτό μπορεί τελικά και να συμβεί.

Όχι γιατί είμαι ένα αισιόδοξο άτομο. Δεν είμαι.

Παρά την απουσία ηγεσίας και τα προβλήματα οργάνωσης και καθοδήγησης που έχει να αντιμετωπίσει ο λαός, οι συνθήκες που έχουν ήδη διαμορφωθεί μυρίζουν μπαρούτι.

Οι από πάνω δεν έχουν την δυνατότητα να διοικούν τους από κάτω αποτελεσματικά και την ίδια στιγμή οι από κάτω δεν επιθυμούν πια να κυβερνώνται με τον ίδιο τρόπο και από τους ίδιους ανθρώπους.

Η χρεοκοπία της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ –που δεν θα αργήσει– θα αναδείξει αυτήν την πραγματικότητα με τρόπο δραματικό.

Τους μήνες που στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση της «πραγματικής» οικονομίας έχει επιδεινωθεί σημαντικά. Έχουν επίσης χειροτερέψει και οι «προοπτικές» της.

Στο ερώτημα που εύλογα τίθεται, αν δηλαδή αυτή η εξέλιξη είναι θετική ή αρνητική, η απάντηση δεν είναι προφανής.

Προσωπικά πιστεύω ότι για την ελληνική οικονομία τους 4 αυτούς μήνες το σημείο από όπου δεν υπάρχει πια επιστροφή, έχει περάσει.

Κανένα πρόγραμμα πια δεν μπορεί να κερδίσει χρόνο για τους εξουσιαστές – ξένους και ντόπιους.

Η διαγραφή του εξωτερικού χρέους της χώρας και η «σεισάχθεια» για τα χρέη των πολιτών είναι μονόδρομος πια, αν και κανείς δεν μπορεί ακόμα να προβλέψει το πότε αυτό θα συμβεί.

Οι πολιτικές και οικονομικές εφεδρείες του συστήματος τελειώνουν μαζί με την αποτυχία της «διαπραγματευτικής τακτικής» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και την υπογραφή του νέου μνημονίου.

Σε πολύ λίγο διάστημα, η αυλαία πέφτει.

Η επόμενη μέρα θα είναι πολύ δύσκολη για όλους.

Θα είναι ένας δρόμος αυτογνωσίας στην κόψη του ξυραφιού. Μεταξύ σκοταδιού και φωτός. Θα είναι ένας ακόμα δρόμος της φωτιάς.

Θα είναι όμως και ο δρόμος που θα οδηγήσει σε μια νέα άγνωστη εποχή.

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης δεν έκλεισε με την εκλογή της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης. Ο κύκλος κλείνει με την κατάρρευση της.

Ζούμε λοιπόν το τέλος της εποχής των ψευδαισθήσεων. Ζούμε ακόμα το τέλος της βλάσφημης ματαιοδοξίας μας, όπου μετρούσαμε το μπόι μας με το μέγεθος της σκιάς μας.

Δεν είναι εύκολο. Λένε ότι πολλούς ανθρώπους ο θάνατος και η αληθινή ζωή τους μεταμορφώνει. Άλλους τους λυτρώνει κι άλλους τους αποκτηνώνει.

Τα γεγονότα τα μεγάλα στην ιστορία μεταμορφώνουν ανάλογα και τους λαούς.

Το 2010 δεν χρεοκόπησε μονάχα η χώρα. Χρεοκόπησαν και οι κάλπικες ζωές των κατοίκων της χώρας.

Ακόμα κι αν οι περισσότεροι αρνούνται να το δεχτούν, έχουν ήδη πάρει θέση μπροστά στον μεγάλο κριτή των πάντων.

Η ώρα της μεγάλης ιστορικής κρίσης για τον λαό που κατοικεί την γωνιά αυτή της Μεσογείου φτάνει.

Κανείς μας δεν γνωρίζει, αν ανοίγει μπροστά ο δρόμος της λύτρωσης ή της καταστροφής.

Είναι ζήτημα – κι αυτό – επιλογών. Επιλογών που θα καθορίσουν την πορεία των πραγμάτων για τις επόμενες δεκαετίες.

Σύντομα όμως θα δείξει.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία, Ηλίας

Υ.Γ.1 Στην τελευταία ομιλία του, ο Αλέξης παρουσιάστηκε θλιβερά προβλέψιμος, ανειλικρινής και εξαιρετικά φοβισμένος. Ιδέα μου;

Υ.Γ.2 Πιτσιρίκο, γράφεις απαντώντας σε έναν φίλο –μάλλον τον Γιώργο από την Γερμανία– ότι μετά τα τρία πρώτα χρόνια στο εξωτερικό τα πράγματα γίνονται αληθινά δύσκολα. Το διάβασα και τρομοκρατήθηκα! Βρίσκομαι μόλις στις αρχές του δεύτερου και την παλεύω δύσκολα. Τι εννοείς;

(Αγαπητέ Ηλία, υγεία να υπάρχει. Τα άλλα θα τα βρούμε. Όλα καλά θα πάνε. Μακάρι αυτό που θα γίνει τώρα να είχε γίνει το 2010. Πέντε χαμένα χρόνια. Πεταμένα. Ηλία, μετά τα τρία χρόνια μετανάστευσης, καταλαβαίνει κάποιος πως δεν είναι προσωρινό αυτό που ζει. Είναι κάπως μόνιμο. Και ο ουρανός δεν είναι γαλανός, ενώ ο ήλιος λείπει. Μην ανησυχείς, θα σε φέρω εγώ πίσω στην Ελλάδα. Θα γίνεις ο προσωπικός μου γιατρός. Σκοπεύω να γίνω πλούσιος μέσα στα επόμενα δυο χρόνια αλλά μην το πεις πουθενά. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.