To GB or not to GB!

Dear Πιτσιρίκο,
Διαβάζω πολύ καιρό το blog σου, αλλά δε σου έχω γράψει ποτέ γιατί παρότι τελείωσα οικονομικά δεν ένιωσα πως είχα να προσφέρω κάτι τόσο καιρό μιας που τα γράφεις τόσο ωραία εσύ με τον Ηλία, τον Άρη, τον Γκάλη, το Γιαννάκη, το Φασούλα και τα άλλα παιδιά.

Ήθελα να σου γράψω εδώ και λίγο καιρό όμως, από τότε που δεν ήσουν καλά βασικά και ήθελες να φύγεις, οπότε είπα να σου γράψω τώρα γιατί είμαι εγώ χάλια ψυχολογικά και δεν μπορώ να δουλέψω· ίσα που σκέφτομαι να κλείσω ένα εισιτήριο για τη Σκανδιναβία να πάω να βρω το Βασίλη να του πω τον πόνο μου, να παίξουμε και λίγο μέταλ ή να πάμε σε καμιά συναυλία να πάρω λίγο τα πάνω μου.

Ο κύριος λόγος όμως που σου γράφω είναι τα κείμενα των φίλων για το Ηνωμένο Βασίλειο και γενικότερα για την επιθυμία να φύγουν στο εξωτερικό.

Δε μου αρέσει να δίνω συμβουλές γενικά γιατί αφενός ο καθένας μας είναι διαφορετικός και κάτι σωστό για κάποιον μπορεί να είναι λάθος για κάποιον άλλο και αφετέρου πιστεύω πως όποιος ξέρει να ξεχωρίζει μια καλή συμβουλή δε χρειάζεται συμβουλές.

Η μόνη γενική συμβουλή που θα έδινα όμως είναι ότι τα ταξίδια ανοίγουν το μυαλό, και αν κάποιος ζήσει σε ένα άλλο μέρος ακόμη περισσότερο – αν το θέλει βέβαια, αλλιώς μπορεί κάλλιστα να μείνει και στραβόξυλο ό,τι και να γίνει.

Επίσης, μετανιώνουμε πολύ περισσότερο για κάτι που δεν κάνουμε, παρά για κάτι που κάνουμε.

Και στην τελική, μπορεί πάντα κάποιος να επιστρέψει στην Ελλάδα, όποτε θέλει.

Τώρα που ξεκαθαρίσαμε πως δε μου αρέσει να δίνω συμβουλές, μπορώ να πω ότι, ως κάποιος που έχει κλείσει μια δεκαετία στην Αγγλία, νιώθω πως μπορώ να προσφέρω μια άποψη λίγο διαφορετική από αυτές που έχουν αποδoθεί μέχρι τώρα.

Δε διαφωνώ με κανέναν για την ιστορία και την πολιτική της χώρας κτλ, αλλά μπορώ πιστεύω να προσφέρω μια πιο ολοκληρωμένη ματιά της καθημερινότητας, καθώς έχω δει και ζήσει πολλά αυτά τα δέκα και βάλε δύσκολα χρόνια εδώ στο Βορρά.

Έτσι κι αλλιώς, αν γίνει το μπαμ, που το φοβάμαι πολύ, σε όποιο πολιτισμένο κράτος και να είναι κανείς μας δε νομίζω πως θα τη γλυτώσει.

Anyway, παρότι εγκλιματίστηκα σχετικά εύκολα ως φοιτητής, χαλαρά η ωραιότερη χρονιά της ζωής μου -ή μάλλον χαλλλαρά που λέμε και στη Σαλλλονίκη-, ήταν πολύ δύσκολο να βρω δουλειά μετά καθώς τα οικονομικά θεωρούνται soft skill, κοινώς με αυτό μπορείς να κάνεις τα πάντα αλλά και τίποτα.

Επίσης, οι Άγγλοι είναι πολύ ρατσιστές και ας το παίζουν ανεκτικοί, equal opportunities και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Οι μόνοι που βρήκαν καλή δουλειά από το μεταπτυχιακό μου ήταν οι Άγγλοι φοιτητές όσο σκράπες κι αν ήταν, ω τι σύμπτωση.

Με λίγα λόγια, αν κάποιος έχει hard skills όπως μηχανικός, γιατρός ή οδοντίατρος -παραδόξως το πιο επικερδές επάγγελμα, όσοι είστε οδοντίατροι σηκωθείτε και ελάτε αμέσως, θα χεστείτε στο πεν-τάλιρο!-, τότε είναι πολύ πιο εύκολο να βρει δουλειά, και αρκετά καλοπληρωμένη μάλιστα ακόμη και αν δεν μιλάει καλά Αγγλικά.

Δυστυχώς για όσους δεν είχαν την ικανότητα, διάθεση ή την τύχη να σπουδάσουν κάτι που μεταφράζεται σε ένα επικερδές επάγγελμα, τα πράγματα δεν είναι το ίδιο ανθηρά, οπότε μην περιμένετε να σας αναμένουν με ένα πουγκί χρυσάφι στο αεροδρόμιο, αλλά, παρ’ όλα αυτά, μπορείτε να περιμένετε αξιοπρεπή αντιμετώπιση ως άνθρωποι, και όχι αυτό που όλοι γνωρίζουμε πως γίνεται στην Ελλάδα.

Όσοι έρχονται πάντως νιώθουν μια ανακούφιση, ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ελευθερίας, σαν να μπορούν να ανασάνουν πάλι μετά από πολύ καιρό ασφυξίας.

Όσο για τον καιρό, τη μουντάδα κτλ, ναι σίγουρα έχει αρκετή συννεφιά, υγρασία και όλα αυτά τα ωραία, αλλά, όπως είπε και ο Παναγιώτης στο τελευταίο κείμενο που διάβασα νομίζω, αυτό σε κάνει να εκτιμάς και πάλι τον τόπο σου, όπως και τα απλά πράγματα στη ζωή θα προσθέσω, όπως μια ηλιόλουστη μέρα, μερικές ηλιαχτίδες μέσα από τα σύννεφα που καλύπτουν 98% του ουρανού ή ακόμη και μια νύχτα με φεγγάρι μία στο τόσο που θα έχει ξαστεριά.

Επίσης, όποτε έχει ήλιο εδώ, οι άνθρωποι ξανοίγονται στις πλατείες και στα πάρκα να γιορτάσουν τη μεγαλοπρέπεια της φύσης.

Ακούγεται λίγο παγανιστικό, αλλά έτσι είναι. Όπως λένε εκτιμάς κάτι όταν σου λείπει.

Εμένα πάντως αυτό που μου λείπει περισσότερο απ’ όλα είναι ο γύρος! Όποιος έχει φάει γύρο στη Σαλονίκη θα με καταλάβει.

Πριν κλείσω το φλύαρο αυτό κείμενο (ζητώ συγγνώμη, και μένα μου τη δίνουν τα μεγάλα κείμενα) θέλω να αναφερθώ λίγο στον τόπο προορισμού, εφόσον αποφασίσει κάποιος να ξενιτευτεί.

Διάβασα πρόσφατα πως πολλοί πηγαίνουν στη Γερμανία, ακόμη και αν δε μιλούν γερμανικά.

Πολλοί απο αυτούς έχουν πέσει θύματα άλλων Ελλήνων απατεώνων που τους εκμεταλλεύονται, το οποίο είναι οικτρό προφανώς, και εν τέλει πολλοί καταλήγουν με ψυχολογικά προβλήματα, κατάθλιψη κτλ.

Πρόσφατα διάβασα πως από τους 13.000 Έλληνες του Βερολίνου πάνω από 600 είναι ασθενείς σε κλινικές. Μου γεννήθηκε κατευθείαν η απορία γιατί κάποιος που δεν ξέρει γερμανικά να πάει στη Γερμανία -δεν θα το δω καν από την άποψη του γιατί να πάει κάποιος σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τη δική μας χώρα όπως κάνει η Γερμανία- και δεν πάει τουλάχιστον στην Αγγλία που όσο να ‘ναι θα μπορεί να συνεννοηθεί και είναι και πολύ πιο εύκολο να τα μάθει.

Άσε που τα Αγγλάκια είναι τουλάχιστον ευγενικά, όχι σαν τους Γερμαναράδες.

Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για τίποτα, όπως λένε άλλωστε “από αυτά που ακούς μην πιστεύεις τίποτα και από αυτά που βλέπεις τα μισά” αλλά ελπίζω τουλάχιστον κάποιος να βρει κάτι από όλα αυτά χρήσιμο ή ενδιαφέρον.

Συχνά σκέφτομαι “μακάρι να το ήξερα αυτό όταν ήμουν νέος”, οπότε θα πω ένα τελευταίο μπας και βοηθήσω κάποιο νέο παιδί που σκέφτεται το μέλλον του.

Εγώ αν ήμουν πάλι 18, θα έφευγα κατευθείαν στο εξωτερικό για σπουδές και αν μπορούσα θα μάθαινα γαλλικά για να πάω να ζήσω στη Γαλλία.

Απ’ όσα έχω δει και ακούσει μέχρι τώρα, η καλύτερη ισσοροπία εργασίας και ποιότητας ζωής είναι στα νότια παράλια της Γαλλίας και μετά στα νότια παράλια της Αγγλίας. Μαντέψτε εγώ πού είμαι ;-)

Σίγουρα οι συνθήκες δεν είναι ίδιες όπως πριν 10 χρόνια και τα δίδακτρα των σπουδών έχουν φτάσει στα ύψη, να ‘ναι καλα οι βρωμο-Torries, αλλά αυτά ισχύουν πάνω κάτω κατά τη δική μου εμπειρία.

Άσε που εδώ δεν είναι απαραίτητο κάποιος να έχει 2 phd για να βρει μια δουλειά…

Εγώ πάντως παίρνω την υπηκοότητα, τσεπώνω το αγγλικό μου διαβατήριο και συνεχίζω τα γαλλικά μου. Έτσι πως πάει η Ευρώπη, βέβαια, ίσως και να αλλάξουν τα πλάνα, αλλά και στον Καναδά ακούω πως είναι καλά, θα πετάγομαι να βλέπω και κανέναν αγώνα ΝΒΑ!

Cheers,

Yan

ΥΓ1: Έχω παρατηρήσει ότι μετά την τριετία στο εξωτερικό οι περισσότεροι περνάνε μια φάση νοσταλγίας και θέλουν να φύγουν, την πέρασα κι εγώ. Σκεφτόμουν να πάω στην Κύπρο, αλλά για προσωπικούς λόγους δεν μπόρεσα. Σε αυτή τη φάση κάποιος αποφασίζει αν θα φύγει ή αν θα μείνει, εγώ έμεινα.

ΥΓ2: Υπάρχουν πολλοί ευαισθητοποιημένοι για τα αδέσποτα εδώ και τα υϊοθετούν και προτρέπουν και άλλο κόσμο να κάνει το ίδιο, οπότε υπάρχει ελπίδα.

ΥΓ3: Υπάρχει πολλή ομορφιά στον κόσμο μας, αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας. Η μόνη συμβουλή που θα έδινα σε όλους είναι: Ψαχτείτε.

ΥΓ4: Αγγλία δεν είναι μόνο το Λονδίνο. Η φωτογραφία είναι από το μέρος που ζω, όπου η ζωή είναι πολύ χαλαρή και γίνεται χαμός το καλοκαίρι. Πέρσυ κολυμπούσα μέχρι το Νοέμβριο. Θα βάλω quiz, όποιος βρει το μέρος κερδίζει δωρεάν φιλοξενία. Αν το διαβάζει κανένας συντοπίτης δε μετράει όμως, να είμαστε δίκαιοι. Πλάκα κάνω, είστε όλοι ευπρόσδεκτοι!

(Αγαπητέ φίλε, ωραία είναι που μου γράφουν όλοι οι αναγνώστες του μπλογκ που είναι στην Βρετανία· ειδικά, αν σκεφτείτε πως όλο αυτό ξεκίνησε επειδή έγραψα στον Ηλία για τη συνάντησή μου με δυο οπαδούς της Άρσεναλ, τον Κόλιν και τον Πήτερ, καλή τους ώρα. Οι περισσότεροι αναγνώστες του μπλογκ -μετά από την Ελλάδα- είναι από την Βρετανία. Εμένα θα με βόλευε πολύ να είναι όλοι οι αναγνώστες του μπλογκ στην Βρετανία -γιατί η Βρετανία έχει πολύ καλύτερη διαφημιστική αγορά από την αφρικανική πια Ελλάδα- αλλά κι αυτό το βλέπω πολύ πιθανό, αν συνεχιστεί η έξοδος. Από την άλλη, αν αρχίσουν να ανατινάζονται οι τζιχαντοχίπστερ στο μετρό του Λονδίνου, κάποιοι Έλληνες μάλλον θα σκεφτούν να γυρίσουν. Είναι πολύ όμορφα αυτά που γράφετε –και ο Αναστάσης τα έγραψε πολύ ωραία– και σκέφτομαι πως, τελικά, τους συμπαθώ τους Βρετανούς. Τους πολίτες εννοώ, όχι την πολιτική της Βρετανίας. Εννοείται πως η νότια Γαλλία είναι καλύτερη από την νότια Αγγλία, αλλά ζείτε σε όμορφο μέρος. Βέβαια, όταν έκανα εγώ τα μπάνια μου εκεί, με την Σάλι από το Μάντσεστερ, εσείς δεν είχατε γεννηθεί ακόμα, αλλά δεν φταίτε εσείς για αυτό. Να είστε καλά. Την αγάπη μου. Σαν την Χαλκιδική δεν έχει.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.