Πούτιν

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, επισκέφτηκε την Ελλάδα για τον εορτασμό των χιλίων χρόνων του ρωσικού μοναχισμού στο Άγιον Όρος. Η Ρωσία επιδιώκει να αναδειχθεί στην ηγετική δύναμη της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας.

Κοιτάω το ημερολόγιο και γράφει 29 Μαΐου 2016.

Αποφράς ημέρα. Η ημέρα που έπεσε η Πόλη.

Αν κάποιος μισεί τους Τούρκους περισσότερο από τους Έλληνες για την άλωση της Πόλης, αυτός είναι οι Ρώσοι.

Οι Ρώσοι ποτέ δεν συγχώρησαν τους Τούρκους για την διάλυση του Βυζαντίου, του βασιλείου του Θεού.

Μπορεί να μην πιστεύω στον Θεό -ζω σε μια κοινωνία που μου το επιτρέπει αυτό-, και να είμαι σε διαρκή αναζήτηση Θεού, αλλά παραδέχομαι πως η Ορθοδοξία αφενός ήταν μια πλήρης πρόταση ζωής και αφετέρου είναι αναρχική.

Πραγματικά, αν εξαιρέσεις τον βασιλιά Θεό, η φιλοσοφία της Ορθοδοξίας είναι εντελώς αναρχική. Καμία σχέση με τον προτεσταντισμό και τον καθολικισμό.

Ίσως, αυτό εξηγεί -σε ένα βαθμό- και την αναρχική φύση και διάθεση των Ελλήνων. Σε συνδυασμό, βέβαια, με την ελληνική παράδοση που χάνεται στο βάθος των χιλιετιών.

Βέβαια, η Ορθοδοξία ηττήθηκε από τον καπιταλισμό. Ο Χριστιανισμός ηττήθηκε από τον καπιταλισμό και έγινε συνεργός του, χάνοντας την ψυχή του και την ουσία του.

Ή χριστιανός θα είσαι, η καπιταλιστής. Και τα δυο δεν γίνεται. Όταν γίνεται, το αποτέλεσμα είναι υποκριτικό και αστείο.

Βλέποντας τον πρόεδρο Πούτιν να επισκέπτεται σήμερα το Άγιον Όρος και να μιλάει για τη σημασία της Ορθοδοξίας, δεν μπορώ να μην σκεφτώ πως ήταν η Ρωσία που πρωτοστάτησε στην Επανάσταση.

Είμαστε στο 2016, και το 1917, πριν από 100 σχεδόν χρόνια, έγινε η Οκτωβριανή Επανάσταση, η Επανάσταση των Επαναστάσεων.

Η Επανάσταση που γέμισε με ελπίδα τις ψυχές εκατομμυρίων απλών ανθρώπων και χιλιάδων διανοούμενων σε όλο τον κόσμο.

Η Επανάσταση που άλλαξε τον κόσμο.

Και 100 χρόνια μετά, η ιδεολογία του προέδρου της Ρωσίας είναι η Ορθοδοξία;

Αυτό είναι η επιστροφή στα χρόνια του Τσάρου.

Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση του κάθε ανθρώπου και κανείς δεν έχει δικαίωμα να προσπαθήσει να του την αλλάξει.

Επίσης, είναι γνωστό πως σε όλους τους μεγάλους αγώνες της ανθρωπότητας, η θρησκεία -με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο- ήταν παρούσα.

Ο Άρης Βελουχιώτης είχε κρεμάσει ένα σταυρό στο λαιμό του. Στο λαιμό που κόπηκε μαζί με τον σταυρό. Από χριστιανούς. Και Έλληνες.

Εκατό χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η Ρωσία συγκινείται από την Ορθοδοξία.

Είναι γνωστό πως ο Μαρξ δεν εκτιμούσε ιδιαίτερα τη Ρωσία -όχι τους απλούς Ρώσους, τη δομή της ρωσικής κοινωνίας- και βέβαια δεν του περνούσε καν από το μυαλό πως αυτά που έγραψε θα γινόταν προσπάθεια να εφαρμοστούν στη Ρωσία. Άλλωστε, η βρετανική κοινωνία -εντελώς διαφορετική από τη ρωσική – ήταν το πεδίο της έρευνάς του και της επιστήμης του.

Ο Μαρξ, εκτός από επιστήμονας, ήταν και ανθρωπιστής.

Και ο ανθρωπισμός χωράει παντού, όπου υπάρχουν άνθρωποι.

Με τόσο βαθιά ριζωμένη την πίστη στη Ρωσία -μην ξεχνάμε πως κι ο Στάλιν για παπάς προοριζόταν πριν το σκάσει από την ιερατική σχολή-, δεν πρέπει να μας κάνει και ιδιαίτερη εντύπωση που ο κομμουνισμός εξελίχτηκε σε θρησκεία, αν και δεν ήταν αυτός ο προορισμός του.

Κομμουνισμός και Ορθοδοξία. Δυο θρησκείες μαζί.

Οπότε κι εγώ ξεκινώ να τραγουδώ τους συγκλονιστικούς στίχους του Πούσκιν από την Διεθνή “Επέσατε θύματα αδέρφια εσείς, σ’ άνιση μάχη κι αγώνα, Ψωμί, λευτεριά και τιμή του λαού, γυρεύοντας, βρήκατε μνήμα…”.

Κάπου εδώ το γυρνάω από τον κομμουνιστικό θρήνο και τα μνήματα στην αισιόδοξη και κάπως πιο κεφάτη ορθοδοξία και λέω στα αδέρφια που πέσανε θύματα να μην ανησυχούν γιατί “πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ¨ναι”.

Ο Θεός μαζί σας, όπως είπε και ο Λένιν.

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.