Μεσόγειος! (Η επιστροφή του Βασίλη στην Ελλάδα)

Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο χάθηκα πάλι. Αυτή τη φορά όμως χάθηκα στα τρεξίματα για το στήσιμο του ιατρείου μου, κάτω από τον τροπικό ήλιο της Ρόδου.

Μαζί με δύο φανταστικούς φίλους, οι οποίοι τρέχουν μερικά βήματα μπροστά για τα δικά τους ιατρεία, ζούμε τον παραλογισμό και την προχειρότητα της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα.

Αυτά που είχαμε ξεχάσει τόσα χρόνια στα σκοτάδια και στα κρύα της Σκανδιναβίας έρχονται να μας εκδικηθούν και να πάρουν το αίμα τους πίσω για την πολυετή απουσία μας.

Η διαφορά, φυσικά, είναι πως παίρνουμε την παρέα μας και την μετακομίζουμε κάτω από τον γαλανό ουρανό της Μεσογείου, και όλα αυτά μας περνάνε από πάνω και σχεδόν δεν ακουμπάνε.

Μεγάλο πράγμα οι φίλοι, και δεν το λέω για να το διαβάσουν εδώ, γιατι δεν νομίζω να σε διαβάζουν. Κανείς δεν είναι τέλειος.

Σε ένα θεωρητικό επίπεδο, η σημασία της φιλίας είναι κάτι που όλοι ξέρουμε.

Μετά από κάποια ηλικία, όμως, εκεί που οι δρόμοι με τους παλιούς φίλους έχουν χωρίσει και οι συνθήκες κάνουν δύσκολη την δημιουργία νέων και ανιδιοτελών σχέσεων, αρχίζει να φαντάζει σαν κάτι που ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας.

Κάτι σαν τον έρωτα ένα πράγμα.

Θυμάμαι πως, όταν πριν χρόνια γνώρισα αυτούς τους τύπους, ζήλεψα. Με την καλή έννοια πάντα, αλλά ζήλεψα την αδελφική σχέση και εμπιστοσύνη που είχαν αναπτύξει δύο τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι.

Πώς τα φέρνει η ζωή, όμως, και να που βρίσκομαι μαζί τους και η ζωή μου αλλάζει προς μια κατεύθυνση που δεν είχα ποτέ φανταστεί, και που σίγουρα δεν θα είχα τολμήσει να την στρέψω, αν δεν τους είχα γνωρίσει.

Ορισμένοι, φυσικά, θα πουν πως είναι μέχρι να σου την φέρει ο άλλος, αλλά με αυτή τη λογική δεν εμπιστεύεσαι ούτε την ίδια σου την μάνα.

Αν ζήσεις μία στιγμή χαράς έτσι, γράψε μου να δω τι σου δίνει χαρά γιατί δεν είναι το ίδιο με αυτό που δίνει σε εμένα.

Ούτε χρειάζεται να είναι, αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση.

Τέλος πάντων, νιώθω σαν να είμαι στο δημοτικό και να μας έβαλαν έκθεση για την φιλία, οπότε φτάνει.

Ας περάσουμε σε κάτι λίγο πιο σοβαρό, την περίπτωση της σεξoυαλικής επίθεσης κατά του νεαρού στην οποία αναφέρθηκες στο τελευταίο podcast.

Δυστυχώς, από την εμπειρία μου λόγω επαγγέλματος όπου ένα τεράστιο ποσοστό ασθενών έχει πέσει θύμα ενός ή περισσοτέρων σεξoυαλικών επιθέσεων, μπορώ με απόλυτη σιγουριά να πω πως το να πέσει κανείς, άντρας ή γυναίκα, θύμα ενός τέτοιου εγκλήματος, καταστρέφει τη ζωή.

Δεν θα υπεραναλύσω το πρόσθετο στην προσβολή της ανθρώπινης οντότητας καταστρεπτικό αποτέλεσμα για την σεξoυαλική ταυτότητα που ενέχει ο βιασμός ενός ετεροφυλόφιλου άντρα από άντρα.

Μιλώντας γενικά για τον βιασμό, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ψυχικής ή σωματικής απειλής/ βίας, μέθης ή οτιδήποτε άλλο, ένα είναι το σίγουρο: το μετατραυματικό στρες δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ.

Στην περίπτωση της επιλογής του ανωτάτου δικαστή στις ΗΠΑ, μια γυναίκα επέλεξε να μιλήσει δημόσια για μία απόπειρα βιασμoύ εναντίον της μετά από μία ζωή.

Η γυναίκα αυτή είναι καθηγήτρια ψυχολογίας, και αν κάποιος είχε μάθει όλα τα κόλπα του επαγγέλματος για να το διαχειριστεί είναι σίγουρα αυτή. Η ζωή της, όμως, είχε σημαδευτεί με τέτοιο τρόπο που της ήταν αδύνατο.

Η ζωή μπορεί να συνεχίζεται, αλλά ο τρόπος που αντιλαμβάνεται κανείς κάποια πράγματα θα είναι πάντα παθολογικός.

Υπάρχουν τρόποι για να μπορέσει κανείς να μειώσει την βαρύτητα των συμπτωμάτων, αλλά το τραύμα θα τον ακολουθεί μία ζωή. Ένας μεγάλος αριθμός θυμάτων καταλήγει σε καταχρήσεις, κατάθλιψη, σοβαρούς και επαναλαμβανόμενους αυτοτραυματισμούς και, φυσικά, αυτοκτονία.

Η συμβουλή μου είναι πως η άμεση αναζήτηση βοήθειας είναι ό,τι σημαντικότερο υπάρχει.

Οι πρώτες 24-48 ώρες είναι κρίσιμες τόσο για την θεραπεία μεταδιδόμενων νοσημάτων και αποφυγή ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης όσο και από ψυχιατρικής άποψης, αφού υπάρχουν φάρμακα που μέσα σε αυτές τις πρώτες ώρες μπορούν να μειώσουν την βαρύτητα του μετατραυματικού συνδρόμου.

Μετά, υποστήριξη.

Αυτά τα ολίγα, ευχάριστα και δυσάρεστα, μαζί με την αγάπη μου από την τροπική Ρόδο

Βασίλης

(Φίλε Βασίλη, καλώς όρισες! Τώρα δεν θα σε ζηλεύει μόνο ο Ηλίας και οι άλλοι ξενιτεμένοι αλλά κι εγώ. Τα Δωδεκάνησα έχουν καλύτερο καιρό και από την Κρήτη. Σχεδόν καλοκαίρι όλο τον χρόνο. Και η Ρόδος είναι πανέμορφη. Βασίλη, ακόμα δεν επέστρεψες και έπιασες δουλειά. Δεν είναι βέβαιο το τι έχει συμβεί στην υπόθεση που αναφέρεσαι, αφού υπάρχει κατηγορία περί βιασμoύ, όχι δικαστική απόφαση. Βασίλη, στις ανάλογες περιπτώσεις βιασμώv σε γυναίκες, πολλοί λένε πως “τα ήθελε κι αυτηνής ο κώλoς της” ή πως “ήταν ντυμένη προκλητικά”. Μεταξύ ανδρών δεν λέγονται τέτοια. Δεν θα πει ένας άνδρας πως κουτούπωσε έναν άλλον με το ζόρι επειδή ήταν ντυμένος προκλητικά. Απλά, το επισημαίνω. Βασίλη, εύχομαι να περάσεις υπέροχα και να έφερες την αλλαγή στην Ελλάδα. Την αγάπη μου. Φιλιά!)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.