Να την πω την αμαρτία μου

Πιτσιρίκο,
Με έκανες και γέλασα με τις διαπιστώσεις σου για το Black Friday, τα ρούχα, τη μόδα, και τις γυναίκες που καταναλώνουν για να ρίξουν τον καπιταλισμό “από τα μέσα.”

Θυμήθηκα τον εαυτό μου που ξενύχτησα μια κρύα, αρκετά υπό το μηδέν βαθμούς Κελσίου, νύχτα του Νοέμβρη του 2008 και έχοντας ήδη τέσσερα χρόνια στην πιο πολύ Εσπερία δεν γίνεται, που λέει κι ο Ηλίας για να στηθώ κοντά στις πρώτες θέσεις μια ουράς έξω από ένα κατάστημα Best Buy (μεγάλη αλυσίδα καταστημάτων ηλεκτρονικών) σε μια μικρή πόλη της Ιντιάνα για να αγοράσω ένα καινούργιο λάπτοπ.

Κι αυτό γιατί το προηγούμενο υπεξαιρέθηκε κάποιες μέρες πριν όταν μπουκάρανε στο σπίτι ένα πρωί που φύγαμε και ξεχάσαμε να κλείσουμε καλά το παράθυρο δίπλα στην πίσω πόρτα.

Μέχρι τότε δεν είχαμε ιδέα τι ήταν το Black Friday. Το έμαθε η γυναίκα μου στο πανεπιστήμιο όταν διηγήθηκε σε κάποιους την κλοπή στο σπίτι και αυτοί την παρότρυναν να ψάξει για καινούργιο.

Έμαθε δηλαδή πως την επόμενη της Ημέρας των Ευχαριστιών στην Αμερική, που πέφτει πάντα την προτελευταία Πέμπτη του Νοεμβρίου, τα εμπορικά μαγαζιά έχουν μεγάλες εκπτώσεις. Τόσο μεγάλες που γίνεται ο κακός χαμός.

Θυμάμαι πως ήμουν αντίθετος με την ιδέα να συμμετάσχω αλλά η γυναίκα μου με έπεισε.

Θυμάμαι πως κατά τις έντεκα-δώδεκα το βράδυ αποφασίσαμε να κάνουμε μια ανίχνευση πεδίου, ας πούμε, και πήραμε το αυτοκίνητο να δούμε τι παίζει γύρω από το κατάστημα.

Η πόλη μου μέναμε ήταν μια μεγάλη suburbia, ίσως καταλαβαίνεις κάτι σαν το South Park.

Το κατάστημα ήταν ένα μεγάλο κτίριο/αποθήκη και στο τεράστιο τεράστιο πάρκινγκ μπροστά του, ήδη χιονισμένο από τα πρώτα χιόνια, άνθρωποι είχαν αρχίσει να μαζεύονται.

Λίγοι είχαν στήσει σκηνές και πτυσσόμενες καρέκλες αλλά οι περισσότεροι την περνούσαν στα αυτοκίνητά τους με ανοιχτό το καλοριφέρ.

Σαστίσαμε με το θέαμα και γυρίσαμε σπίτι αλλά, τελικά, πάλι με παρότρυνση της κυράς μου ξαναγυρίσαμε στις 5μιση το πρωί να κόψουμε κίνηση.

Δεν είχε αυξηθεί πολύ η ουρά -ίσως γιατί η πόλη ήταν μικρή και, πέρα από το πανεπιστήμιο που είχε, όχι πολύ πλούσια- και έτσι αποφασίσαμε να κάτσουμε κι εμείς στην ουρά.

Θυμάμαι το κρύο ήταν τσουχτερό αλλά παρατηρούσα τον κόσμο που είχε μια έξαψη για τις προσφορές που θα έχει αυτή τη χρονιά και αν θα βρουν να αγοράσουν αυτό που θέλουν.

Σκεφτόμουν πως θα γίνει ο κακός χαμός όταν ανοίξει η πόρτα.

Ευτυχώς, η ουρά κρατιόταν σε πολιτισμένα επίπεδα, μια σειρά, και δεν υπήρχε κανείς να προσπαθεί να κλέψει.

Μάλλον κάτι θα ήξεραν παραπάνω οι υπάλληλοι το μαγαζιού γιατί βγήκαν μισή ώρα πριν το άνοιγμα κρατώντας φακέλους στα χέρια με τις μεγάλες σούπερ-γουάου προσφορές και αρχίζοντας από την κεφαλή της ουράς αναγγέλλαν την πραμάτεια και έδιναν τους σχετικούς φακέλους με τα προϊόντα σε όποιον ενδιαφερόταν. Οργανωμένα πράγματα.

Για καλή μας τύχη, όταν έφτασαν κοντά μας, υπήρχαν ένα-δυο λάπτοπ διαθέσιμα.

Μας ανέφεραν τα χαρακτηριστικά τους και, έτσι χωρίς να έχουμε δει τίποτα, διαλέξαμε το ένα και πήραμε το σχετικό φάκελο με την προσφορά.

Μου φάνηκε κάτι σαν λοταρία ένα πράγμα. Οι υπάλληλοι συνέχισαν παρακάτω στην ουρά.

Όταν άνοιξε η πόρτα, εκεί κάπου χάθηκε η τάξη και όλοι τρέξανε μέσα σαν αφηνιασμένοι.
Μαζί κι εμείς…

Ευτυχώς, όμως, συνήλθαμε γρήγορα και αφού μας ενδιέφερε ένα συγκεκριμένο πράγμα και είχαμε την προσφορά, πήγαμε πήραμε το προϊόν, πληρώσαμε και φύγαμε.

Στην τελική, το λάπτοπ βγήκε πολύ αξιόπιστο και όταν το έψαξα μετά η έκπτωση ήταν γύρω στα 25-30%.

Το λάπτοπ άντεξε στα χέρια μου έξι χρόνια και δούλευε ακόμα όταν το χάρισα σε ένα φίλο αυτή τη φορά σε μια άλλη χώρα, διχοτομημένη κι αυτή σαν την Κύπρο, κοντά στα Ιμαλάια όπου δεν ήξεραν από Black Friday και τέτοια (τότε, γιατί κι εκεί τα πράγματα άλλαξαν τα τελευταία χρόνια).

Όχι άσχημα και ζήτησα συγγνώμη από την γυναίκα μου που την είχα ταράξει στην γκρίνια όλο το βράδυ πως είναι μεγάλη καταναλώτρια.

Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που έκανα τέτοια αμαρτία.

Βέβαια, η γυναίκα μου είναι σίγουρα μεγαλύτερη καταναλώτρια από μένα. Φτάνει να κοιτάξεις τις ντουλάπες μας. Μου μοιάζει σαν την φίλη σου που ντύνεται στην πένα.

Ευτυχώς, δεν έχει μανία με τα κοσμήματα.

Όσο για τη homeless chic μόδα, αυτό παραδέχομαι πως δεν το γνώριζα. Απλά, νόμιζα πως το γούστο των εμπορικών εταιριών έχει γίνει χάλια, χα χα.

Και γέλασα, επίσης, με αυτό που είπες πως κυκλοφορείς σαν λέτσος γιατί και εγώ έτσι είμαι.

Όχι κυρίως από ιδεολογία αλλά γιατί κι εγώ δεν το έχω με την κατανάλωση τώρα πια μια.
Μικρός για λίγο ίσως.

Καθώς μεγάλωσα, το βρίσκω αδιάφορο να είμαι ντυμένος στην τρίχα. Άσε που βαριέμαι κιόλας να ψάχνω να ταιριάζω ρούχα καθώς πρέπει.

Και έχει πλάκα όταν βγαίνουμε με την γυναίκα μου για μπύρα στα μικρά μπαράκια εδώ γύρω γιατί μάλλον θα σκέφτονται όλοι τι μου βρήκε, όπως λες κι εσύ περιγράφοντας τέτοια ζευγάρια.

Και θέλω κι εγώ να βεβαιώσω πως τα ρούχα, όταν δεν τα φοράς, κρατάνε σαν καινούργια μια ζωή.

Γενικά μιλώντας, όμως, ίσως οι γυναίκες είναι πιο καταναλώτριες γιατί είναι πιο καταπιεσμένες από μικρές όπου μαθαίνουν πως πρέπει να είναι πάντα ντυμένες περιποιημένες και όμορφες.

Αντίθετα, οι άντρες μαθαίνουν πως είναι οι κυνηγοί, οι κουβαλητές, οι μάτσο, και οι σκληροί, οπότε, αν είναι και λίγο ασουλούπωτοι, δεν πειράζει.

Χαιρετισμούς
μπάρμπα γιώργος

Υ.Γ. Σ’ ευχαριστώ γιατί, μετά από την προτροπή σου, κατέβασα και είδα και εγώ, όπως κι ο Δημήτρης το Nanette της Hannah Gadsby.
Δεν είναι μόνο η συγκλονιστική κατάθεση ψυχής που κάνει η κωμικός. Είναι πολλά τα θέματα που πιάνει, όπως η καταπίεση της ανθρώπινης διαφορετικότητας, οι φαλλοκρατικές μας κοινωνίες, η τέχνη μέσα σ’ αυτές αλλά και το πώς βλέπουμε τους καλλιτέχνες. Είχα καιρό να δω ένα θέαμα που να προσφέρει μαζί διασκέδαση και προβληματισμό αλλά και μια προτροπή για δράση πέρα από την κωμωδία και τον θυμό και μέσα από την επίκληση και κατανόηση της ανθρωπιάς μας.
Περιμένω να μας δώσεις λίστα με τα βιβλία που διάβασες το καλοκαίρι.

(Αγαπητέ φίλε, δεν είναι κακό να κάνει κάποιος μια έρευνα αγοράς για να αγοράσει ένα λάπτοπ. Η υστερία είναι το θέμα. Οι άνθρωποι που ορμάνε να αγοράσουν ό,τι να ‘ναι, επειδή είναι “φτηνό” και όχι επειδή το χρειάζονται ή επειδή το γουστάρουν. Πάντως, είναι καλό να κάνει κάποιος “δίαιτα” στην καταναλωτική κτηνάρα που έχει μέσα του. Έστω, σαν πείραμα. Εγώ το κάνω διαρκώς. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.