Ελλάδα 2021, φάση κι έτσι
Καθώς διαβάζω και βλέπω τα βίντεο για την αστυνομική βία στην Αθήνα, σκέφτομαι πως η τελευταία φορά που είδα περιπολικό ήταν πριν από 4 μήνες.
Αν κάποιος δεν γουστάρει αστυνομικούς, ας πάει να ζήσει σε κάποιο νησί. Πραγματικά, δεν ξέρω πού κρύβονται οι αστυνομικοί στα νησιά.
Λοιπόν, είναι ωραία φάση να τα βλέπεις όλα από μακριά, γιατί διαπιστώνεις πως Ελλάδα είναι η Αθήνα.
Στην Αθήνα οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι και πιεσμένοι από τα απανωτά lokcdown και την οικονομική ανασφάλεια, στα νησιά οι άνθρωποι είναι τρεις λαλούν και δυό χορεύουν.
Στην Αθήνα ξύλο και διαδηλώσεις, στο νησί βόλτα και άραγμα στην παραλία.
Φυσικά, στο νησί κανείς δεν στέλνει SMS για να βγει έξω, ενώ μάσκα το πολύ-πολύ να φορέσεις στην πόλη, έχοντάς την στο λαιμό, για να μην κρυώσεις.
Εννοείται πως σχεδόν κανείς στο νησί δεν ενδιαφέρεται για αυτά που συμβαίνουν στην Αθήνα. Είναι σαν να συμβαίνουν σε άλλη χώρα.
Αισθάνομαι σαν τους Ιταλούς στρατιώτες στην ταινία “Mediterraneo”, όπου, ενώ είναι σε εξέλιξη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, αυτοί παίζουν μπάλα στο Καστελόριζο.
Πάω στην θάλασσα, κοιτάω τον ορίζοντα, τον ουρανό, τα πουλιά, τα σκυλιά, μια φώκια που κόβει βόλτες, κάτι ωραία άλογα που μπαίνουν και στην θάλασσα, μαδάω μαργαρίτες, μιλάω στο τηλέφωνο με φίλους, διαβάζω, βγάζω φωτογραφίες, επιστρέφω στο σπίτι σε κατάσταση ζεν, ανοίγω το laptop και παθαίνω ντουβρουτζά.
Αν δεν είχα ζήσει σχεδόν όλη μου τη ζωή στην Αθήνα -και αν δεν ήξερα πρόσωπα και πράγματα-, θα νόμιζα πως στην Αθήνα τώρα γίνεται πόλεμος.
Δεν γίνεται πόλεμος, απλά όλοι έχουν τα νεύρα τους.
Δεν είναι και λίγο να σε έχουν κλεισμένο μέσα πέντε μήνες και να μην μπορείς να …καταναλώνεις ελεύθερα.
Το πρόβλημα των κατοίκων της Αθήνας δεν είναι η επιδημία αλλά η Αθήνα.
Η Αθήνα είναι ακατάλληλη πόλη για να ζεις ό,τι κι αν συμβαίνει· δεν χρειάζεται επιδημία, για να γίνει ακατάλληλη η Αθήνα.
Είναι βλακώδες εκ μέρους της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι έχει την Αθήνα σε σκληρό lockdown.
Θα έπρεπε να μπορούν να κυκλοφορούν όλοι και να είναι όλα ανοιχτά, με σύσταση στους πολίτες που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες να πάρουν τα μέτρα τους και να προσέχουν τους εαυτούς τους. Ας γίνουμε …Ελβετία.
Όποιος έχει την εντύπωση πως αυτή την εποχή ο θάνατος θερίζει τους ανθρώπους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, μάλλον δεν ξέρει τι του γίνεται. Αν κάποιος μπει στο site με τους θανάτους ανά έτος τα τελευταία δέκα χρόνια, θα διαπιστώσει πως στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι θάνατοι -από όλες τις αιτίες- είναι αυτή την εποχή λιγότεροι από τα προηγούμενα χρόνια.
Το άνοιγμα της χώρας είναι μια πολιτική απόφαση, οπότε οι Έλληνες περιμένουν να έρθουν οι τουρίστες τον Μάιο και να ανοίξουν όλα, για να αποδειχτεί τότε πως όλα αυτά τα περιοριστικά μέτρα και η απαγόρευση της κυκλοφορίας -που ισχύουν σήμερα- δεν έχουν καμία σχέση με τον κορωνοϊό.
Τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη ήταν μια καλή εκτόνωση για τους οπαδούς των ποδοσφαιρικών ομάδων, αφού τους έχουν κόψει το γήπεδο για ένα χρόνο τώρα, και έχουν λαλήσει οι άνθρωποι. Είναι σαν να μου κόψεις εμένα την θάλασσα. Θα σε φάω.
Αλλά και οι αστυνομικοί εκτονώθηκαν γιατί γυρνάνε τόσους μήνες στους άδειους δρόμους και δεν βρίσκουν κάποιον να δείρουν. Ε, τώρα βρήκαν.
Πάντα δέρνουν οι μπάτσοι -και βρίσκουν αφορμές για να δείρουν- αλλά τώρα έχουν όλοι κινητά και τραβάνε τους μπάτσους και μετά γράφουν όλοι “δείτε το βίντεο”, αλλά αυτά έγιναν και πριν από δέκα χρόνια -με περισσότερη αστυνομική βία- και δεν άλλαξε τίποτα.
Σε άλλα νέα, οι Έλληνες περιμένουν ακόμα -μετά από τρεις δεκαετίες- από τα καθεστωτικά ΜΜΕ των μαφιόζων ολιγαρχών να γίνουν αντικειμενικά, οπότε καταλαβαίνεις πως οι Έλληνες είναι τέρμα ηλίθιοι.
Από την άλλη, υπάρχουν και αριστεροί επαναστάτες δημοσιογράφοι που λυσσάνε κάθε μέρα για τους διαδηλωτές που χτύπησαν οι αστυνομικοί, σκίζουν τα ρούχα τους για κάθε αδικημένο, βγάζουν λόγους υπέρ του λαού, κάνουν καθημερινή συμπαράσταση σε απεργούς πείνας, και μετά περνάνε από το ταμείο του ΜΜΕ του μαφιόζου ολιγάρχη, παίρνουν την μισθάρα τους, μπαίνουν στην αυτοκινητάρα τους και πάνε στην σπιταρόνα τους, χαρούμενοι που υπάρχουν ακόμα τόσα χάπατα εκεί έξω.
Εν τω μεταξύ, όλοι αυτοί, καθεστωτικοί και επαναστάτες δημοσιογράφοι είναι οι ίδιοι που ήταν και όταν έγινε η χρεοκοπία της χώρας, οπότε θυμάμαι πως πριν από 11 χρόνια ούρλιαζα να τους ξεσκίσουμε, αλλά ακόμα με αυτούς παλεύουν οι Έλληνες και θέλουν να τους …διορθώσουν.
Υπάρχουν, βέβαια, και τα social media, όπου στρατιές δυστυχισμένων και κακοπληρωμένων κομματικών υπαλλήλων, χτυπιούνται με βάρδιες γράφοντας σε πολύ όμορφα hashtag, όπως #ερχεται_πoυτσα, #ΣΥΡΙΖΑ_ξεφτιλες, #τι_ψηφισατε_ρε_μαλακεs, #Μητσοτακη_καθαρμα και άλλα τέτοια.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τόσοι άνθρωποι εγκατέλειψαν τόσο εύκολα τα μπλογκ τους και τα προσωπικά τους σάιτ, και πήγαν να δουλεύουν δωρεάν για τον Ζούκερμπεργκ, ενώ δεν καταλαβαίνω πώς τόσοι άνθρωποι αναζητούν την Δημοκρατία στο Facebook, παραπονιούνται σαν βλαμμένοι αν τους κόψει μια δημοσίευση ή τους κλείσει τη σελίδα, και παλεύουν όλη μέρα με καρδούλες και θυμωμένες φατσούλες, λες και πάνε στο νηπιαγωγείο.
Δεν είναι να έχεις καμία εμπιστοσύνη στα social media, γιατί θυμάμαι πολύ καλά πώς λυσσούσαν διάφοροι στα social media για Δημοκρατία και Δικαιοσύνη -πριν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ-, και μετά μαθαίναμε πως αυτοί που νομίζαμε πως ήταν αναρχικοί, αφενός είχαν αλλάξει απόψεις και αφετέρου βρίσκονταν πια, ως υπάλληλοι, στα γραφεία των υπουργών.
Εν τω μεταξύ, τα social media είναι για χαβαλέ και για να πετύχεις κάνα καλό κρεβάτι· μόνο η Ελένα Ακρίτα μπήκε στο Facebook, για να κάνει επανάσταση.
Επειδή έχω και παρέα με κρασί που με περιμένει, κάπου εδώ να γράψω πως η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση είναι για τα μπάζα.
Κανένας αξιοπρεπής άνθρωπος δεν θα δεχόταν να είναι σε κόμμα που βρίσκεται στη Βουλή του προτεκτοράτου.
Και κανένας αξιοπρεπής άνθρωπος δεν θα δεχόταν να δουλεύει για μαφιόζους ολιγάρχες.
Και κανένας αξιοπρεπής άνθρωπος δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά λαμόγια πολιτικούς και ξεπουλημένους δημοσιογράφους.
Αλλά, όπως βλέπετε, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι. Και υπάρχουν και πολλοί φανατικοί. Και αν κάτι ξέρουμε για τους φανατικούς -ειδικά σε ένα προτεκτοράτο- είναι πως είναι ηλίθιοι και επικίνδυνοι.
Η νέα χρεοκοπία της χώρας είναι εδώ, αφού το χρέος πάει ντουγρού για τα 400 δισεκατομμύρια, η ύφεση σαρώνει και η Ελλάδα ερημώνει. Το ποια πολιτικά λαμόγια θα το διαχειριστούν όλο αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα για διακοπές.
Βρείτε μια ωραία απομακρυσμένη γωνιά στην Ελλάδα να αράξετε -που να μην έχει και μπάτσους- ή σηκωθείτε και φύγετε.
Αλλιώς, ετοιμαστείτε να ζήσετε σε επανάληψη όσα ακολούθησαν το 2010.
Εμένα δεν θα με χάλαγε μια επανάληψη. Αλλά αυτή τη φορά να είμαι στη νότια Κρήτη.
Άντε, στην υγειά σας.
(Συγγνώμη που το κείμενο δεν είναι πολύ υστερικό, φανατικό και επαναστατικό, όπως αυτά που γράφονται παντού αυτές τις μέρες. Είμαι αγρότης πια.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.