Ο Κούλης προσπαθεί να ξεσηκώσει τους Έλληνες και δεν ξεσηκώνονται με τίποτα

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
«Είναι λάθος να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δε μας μοιάζουν. Θα έρθει μια δεδομένη στιγμή που και εμείς δε θα μοιάζουμε με κάποιους κι εμείς σωστά θα καταδιωχτούμε. Μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού. Δεν κινδυνεύουμε απ’ αυτούς που δε μας μοιάζουν. Κινδυνεύουμε απ’ αυτούς που μας περιφρουρούνε. Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει».

Ο Μάνος Χατζιδάκις επιβεβαιώνεται πανηγυρικά.

Όπως επιβεβαιώνεται -κάθε μέρα- και το δημοφιλέστερο κείμενο αυτού του μπλογκ.

Όταν η αστυνομική καταστολή αφορούσε τα Εξάρχεια, η υπόλοιπη Ελλάδα κοιμόταν ήσυχη.

Όταν το ξύλο έπεφτε σε «αναρχικούς» και ληστές τραπεζών, δεν έτρεχε κάτι.

Δεν ήταν τα δικά μας παιδιά, δεν ήταν το δικό μας σπίτι.

Τώρα η αστυνομία βρίσκεται παντού. Πάνοπλη. Λυσσασμένη. Έτοιμη να μπουκάρει (και) στα σπίτια όταν της ζητηθεί· έρχεται και αυτό, μην πέσετε από τα σύννεφα.

Βέβαια, στην πρωθυπουργία είναι ο γιος ενός καθάρματος που, όταν ο κόσμος διαδήλωνε μπροστά στη Βουλή, ζητούσε να μην απειληθεί σε καμία περίπτωση το κοινοβουλευτικό σώμα, ακόμα «να έχουμε και νεκρούς», οπότε δεν ξέρω τι τους κάνει εντύπωση.

Μην ξεχνάμε κιόλας ότι όλα αυτά τα ένστολα -και μη- καθίκια μεγάλωσαν σε ελληνικά σπίτια, από ελληνικές οικογένειες, οπότε είναι πολύ περισσότεροι οι «μπάτσοι» απ΄ όσους νομίζετε.

Αλλά οι πολίτες σοκάρονται. Αυτό λέει πολλά για τους πολίτες. Όταν δεν ξέρεις πού ζεις, αυτό τα λέει όλα βασικά.

Δεν θα πω, όμως, πάλι αυτά που είπα στο προηγούμενο κείμενο.

Στην τελική, αυτή ήταν, είναι, και θα είναι, η κυβερνητική πολιτική στα θέματα της αστυνομικής καταστολής, αφού γι’ όλα τα άλλα αποφασίζουν οι δανειστές: «γ@μήστε τους».

Είναι ξεκάθαρο εδώ και πολλά χρόνια ότι η ελληνική οικονομία πήγε στο διάολο, ότι τα πάντα έχουν καταρρεύσει και ο Μητσοτάκης -αυτό το ανέμελο κάθαρμα- ψάχνει την έξοδο κινδύνου, για να αφήσει την πένα -να τα υπογράφει δέκα-δέκα- ξανά στον Αλέξη, που δεν βλέπει την ώρα να τα υπογράψ… να τα ξανασκίσει ήθελα να πω.

Το βλέπεις εδώ και εβδομάδες. Ο Κούλης προσπαθεί να ξεσηκώσει τους Έλληνες και δεν ξεσηκώνονται με τίποτα. Έχει απελπιστεί. Τι άλλο να κάνει;

Και φυσικά και βγαίνει ο παπάρας να κάνει διάγγελμα να καταδικάσει τη βία κατά του αστυνομικού.

Την ίδια ώρα που οι …κρατικοί λειτουργοί άνοιγαν κεφάλια και πλάκωναν στο ξύλο όποιον κινείτο στη Νέα Σμύρνη, που είναι τα …νέα Εξάρχεια.

Δηλαδή τι περιμένατε να πει;

Παντού έτσι κάνουν οι μαριονέτες, που ψηφίζουμε, από τη Χιλή και τις ΗΠΑ μέχρι τη Νιγηρία.

Όταν το κράτος δέρνει, είναι μεταρρύθμιση. Όταν δέρνεις το κράτος, είναι τρομοκρατία.

Όποιος δεν το ξέρει αυτό, κοιμάται όρθιος όλη του τη ζωή. Αν, δηλαδή, δεν ξέρουμε σε τι κόσμο ζούμε και ποιον προστατεύουν οι αστυνομίες μας, τότε να αρχίσουμε να ανοίγουμε από τώρα τις τρύπες μέσα στις οποίες θα μας θάψουν οι στρατοί “μας”.

Όλα καταλήγουν σε ένα ερώτημα: όταν σε δέρνουν ή σου καταστρέφουν τη ζωή, τι είσαι πραγματικά διατεθειμένος να κάνεις;

Πάντως, δεν υπάρχει κανένας διχασμός σ’ αυτό, στην Ελλάδα τουλάχιστον, γιατί όλοι μπροστά στις τηλεοράσεις κάθονται.

Γιατί το να διαβάζω σχόλια που λένε «εμείς δεν κρατούσαμε πασσάλους και ήμασταν ειρηνικοί» για τη Νέα Σμύρνη, μου θυμίζουν να μην κρατάω καν καλάθι όσον αφορά τα πεπραγμένα στην Ελλάδα.

«Αφήστε με ήσυχο, είμαι στο σπίτι μου, δεν ενοχλώ κανέναν». Και ο κόσμος τους όλο και μίκρυνε.

Τους έχουν ταράξει στην κανονικότητα και αυτοί κοιτάνε μην υψώσουν πολύ τον τόνο ή μην γράψουν κεφαλαία.

Εκτός από τους λίγους χαζούς που νομίζουν ότι αυτή η χώρα θα αλλάξει, μέχρι να καταλάβουν ότι θα θυσιαστούν για το τίποτα, οπότε μάλλον θα πάρουν τις βαλίτσες τους, μια μέρα, και θα γίνουμε γείτονες.

Θα ήθελα, δηλαδή, πολύ να το κλείσω λέγοντας ότι αν οι πολίτες βγουν μαζικά και πλακώσουν στο ξύλο τη μισή αστυνομία, ίσως να μπορούν να αλλάξουν τις ζωές τους, αλλά πρώτον, μάλλον παίζει να συμβεί ότι έγινε με τη Μαρφίν -δηλαδή μόλις διαφανούν οι όροι της σύγκρουσης, να λακίσουν- και δεύτερον, τα ημερολόγια δεν γράφουν ούτε 2008, ούτε 2010, ούτε 2012, ούτε 2015. Για ρίξτε μια ματιά τι γράφουν.

Ισχύει, βέβαια, το κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά δυστυχώς, οι επιλογές έχουν πάντοτε συνέπειες και τα 11 χαμένα χρόνια μόλις που άρχισε να αποδεικνύεται πόσο βαρύτατα και καταδικαστικά ήταν για την ελληνική κοινωνία.

Αυτό αφορά τους «ανήξερους» πολίτες, που νόμιζαν ότι μπορούν να ζουν σαν… χορτοφάγοι σε μια ανθρωποφάγα κοινωνία, αλλά και εκείνους που νόμιζαν ότι θα φορούσαν μια στολή και θα κυκλοφορούσαν σαν σερίφηδες στους δρόμους μιας χρεοκοπημένης χώρας και ο κόσμος να τους χειροκροτεί από τα μπαλκόνια.

Παρ’ όλα αυτά, οφείλω να πω ότι είχα πολλά χρόνια να δω ελληνικά βίντεο με δαρμένους αστυνομικούς.

Στεναχωρήθηκα, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο. Να, ακόμα σκουπίζω τις μύξες μου.

Μου κόβεται, όμως, απότομα, όταν σκέφτομαι τη συνέχεια. Θα πλημμυρίσουν όλοι οι δρόμοι της Αθήνας τις επόμενες μέρες; Θα καούν δεκάδες αστυνομικά τμήματα; Θα γεμίσουν τα νοσοκομεία μπάτσους;

Η απάντηση το πιθανότερο είναι πως όχι.

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που στεναχωριούνται για τον αστυνομικό. Ο οποίος δεν δείχνει την ίδια συμπόνοια, βέβαια, σε όποιον δέρνει. Ούτε έχει κάποια αναστολή. Ξέρει πολύ καλά τι κάνει όταν κραδαίνει το γκλοπ και το όπλο. «Σκοτώστε τους» φωνάζανε με περίσσια αγάπη για τον πολίτη κάποιοι αστυνομικοί στους συναδέλφους τους.

Τους σκέφτομαι όλους αυτούς, τους φιλήσυχους μαλάκες με τα “Blue Lives Matter”, πώς θα αντιδρούσαν με τις επιθέσεις των ανταρτών κατά των Τούρκων, να το μπλέξουμε και αυτό, μέρες που ‘ναι. Την μια «φωτιά και τσεκούρι» και την άλλη «όχι στη βία κατά των πραιτοριανών». Τραγικά ηλίθιοι.

Οπότε, το «νόμιμο» ξύλο που θα πέσει σ’ όσους έκαναν το λάθος να νομίσουν ότι είχαν μια ολόκληρη κοινωνία από πίσω τους θα είναι τρομαχτικά πολλαπλάσιο. Να, αυτό είναι για άλλη μια φορά το πρόβλημα.

Αυτό ακριβώς που έγραψε ο Χρήστος και υπενθυμίζει κάτι που είχε πει ο Κορνήλιος Καστοριάδης:

«Θα μπορέσει ο σημερινός άνθρωπος να υπερβεί τη φυσική του ροπή προς την αδράνεια, την ησυχία; Άλλωστε ο Θουκυδίδης το είχε πει αυτό: Ή ελευθερία ή ησυχία, πρέπει να διαλέξετε. Ή θα είσαστε ελεύθεροι ή θα είσαστε ήσυχοι. Και τα δυο μαζί δεν γίνονται.

Με εκτίμηση,

Άρης

Υ.Γ. Και για εκείνους που νομίζουν ότι μπορούν να απαντήσουν με «μη-βία» στην ασύστολη βία του κράτους, να τους υπενθυμίσουμε λόγια -μιας και έχουν διαστρεβλωθεί όλα στη Δύση- του «μη-βίαιου» Martin Luther King Jr., ο οποίος μετά τις ταραχές του 1967 κατάλαβε με τι και ποιους είχε να κάνει: «Αν θεωρείται βία να πάρεις πίσω αυτό που σου στερήθηκε με τη βία, τότε το να αντιδράς μη-βίαια έχει σαφή όρια αποτελεσματικότητας. Αργά ή γρήγορα πρέπει να αποφασίσεις αν θα υπομένεις ειρηνικά τη βία που σου ασκείται ή αν θα αντιδράσεις με ανάλογο τρόπο. Πολύ φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να αλλάξεις τίποτα υπομένοντας». Λίγες μέρες μετά δολοφονήθηκε. Χωρίς βία.

(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, εγώ δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Το έγραψες και το έγραψα πως είναι 2021 και όχι 2010. Η ελληνική κοινωνία είναι τελειωμένη. Όποιος μπορεί, ας φύγει να σωθεί. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.