Ξέρω ‘γω, εντάξει

Φίλε πιτσιρίκο
Ξεκινώντας, θα πω, αν και ξέρω ότι δεν ασχολείσαι πολύ με τα αθλητικά -είναι κατανοητό και λογικό με βάση τα όσα έχεις να ασχοληθείς, αλλά και γενικά τη φιλοσοφία σου, την κουλτούρα σου κλπ- πως ούτε φέτος δεν μπορέσαμε σαν ομάδα να κάνουμε την υπέρβαση. Όμως, την έκαναν με εκκωφαντικό τρόπο οι Έλληνες πολίτες.

Και τι εννοώ.

Σύμφωνα με στοιχεία που διάβασα, ο προϋπολογισμός του κράτους πάει πολύ καλά και παρ’ όλο που οι περισσότεροι συμπολίτες μας υποφέρουν, τα κρατικά έσοδα έχουν υπερβεί κατά πολύ το στόχο.

Μεγάλη υπέρβαση.

Όποτε, μένουμε Ευρώπη, μένουμε ευρώ και όλα τα καλά.

Βέβαια, τα ευρώ έχουν γίνει είδος υπό εξαφάνιση στην τσέπη μας αλλά δεν πειράζει.

Αρκεί που μένουμε στο σκληρό πυρήνα, πω πω πω, μεγαλειωδης φράση.

Μένουμε στο σκληρό πυρήνα.

Και αν ο πυρήνας αυτός διαλύσει και το σύστημα καταρρεύσει, πάλι οι ευρωπαϊστές να μη το βάλουν κάτω, γιατί “Να μην ανησυχούν οι μενουμευρώπηδες: Και να φύγουμε από το ευρώ, θα πάμε στο μάρκο”.

Όλες οι φιλογερμανικές δυνάμεις ενωμένες.

Διαβάζοντας πολλά από τα κείμενά σου, βλέπω πως και εσύ και πολλοί φίλοι περιγράφετε την απάθεια και την αφασία των Ελλήνων και το κεντρικό νόημα είναι πως δεν πρόκειται αυτό να αλλάξει.

Σας δίνω δίκιο, παρ’ όλο που είχα γράψει πως “Κάποια στιγμή ο κόσμος θα κάνει ντου”.

Ίσως δεν έρθει ποτέ αυτή η στιγμή.

Γιατί ο τρόπος που σκεφτόμαστε οι περισσότεροι είναι όπως λέει μια οπαδική έκφραση “ξέρω γω, εντάξει”.

Και οι λίγοι που έχουν τη διάθεση, τη φλόγα αν θες αλλά και τη γνώση να παλέψουν μένουν λίγοι, οπότε ή απογοητεύονται ή φεύγουν στο εξωτερικό κλπ.

Πιτσιρίκο, έχεις γράψει επίσης πολλές φορές ότι πλέον μόνη σωτηρία και επιλογή -αν το καταλαβαίνω και αν το μεταφέρω σωστά- είναι η μετανάστευση.

Βλέπουμε φυσικά πολύ κόσμο είτε επειδή δε γουστάρει τα όσα έγιναν, γίνονται και θα γίνουν είτε γιατί δε μπορεί να κάνει αλλιώς να την έχει κοπανήσει ή να ετοιμάζεται να το κάνει.

Αυτό για κάποιους είναι λύτρωση, για κάποιους άλλους είναι πίκρα.

Το μόνο σίγουρο είναι οτι πάντα υπάρχει το ένστικτο της επιβίωσης.

Και ίσως πολλοί είχαν και έχουν τη διορατικότητα να δουν προς τα πού πάει το πράγμα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι στη χώρα μας δημιουργούνται όλο και περισσότεροι δυστυχισμένοι και κατεστραμμένοι.

Έχει τέλος αυτό;

Και ποιό θα είναι το τέλος;

Και πότε θα έρθει;

Ερωτήματα ίσως χωρίς απάντηση και ενδεχομένως χωρίς αξία.

Γιατί όταν το καράβι βυθίζεται στην τρικυμία, λίγοι θα σωθούν.

Οι περισσότεροι, πριν χαθούν, θα σκεφτούν ότι έπρεπε να το είχαν εγκαταλείψει πιο νωρίς.

Αν όμως το εγκαταλείψεις χωρίς σωσίβιο -απλά βουτώντας στο νερό-, πάλι μάλλον θα πνιγείς.

Δύσκολα θέματα αυτά.

Ξέρω ‘γω εντάξει.

Αυτά τα λίγα

Μ.

Παόκι

(Αγαπητό Παόκι, δεν είναι αθλητικά οι ποδοσφαιρικές εταιρείες, οι μαφιόζοι πρόεδροι και οι λούμπεν στρατοί τους από ανεγκέφαλους. Κάτι άλλο είναι, όχι αθλητικά. Καλό μου Παόκι, το θέμα δεν είναι τι λέμε εσύ, εγώ και ο άλλος αλλά τι πραγματικά συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν, εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία, είναι πως οι Έλληνες κάνουν ουρά για να πάρουν μια σοκοφρέτα από ένα εφοπλιστή, ενώ οι ίδιοι άνθρωποι λένε για τους πρόσφυγες “γιατί δεν έκατσαν στην πατρίδα τους να πολεμήσουν;”. Η μετανάστευση είναι η μόνη λύση για όποιον θέλει να σωθεί αλλά επειδή η Ελλάδα έχει πλημμυρίσει από ηλίθιους -ας το παραδεχτούμε επιτέλους- η οριστική λύση για την Ελλάδα είναι ο βομβαρδισμός της με πυρηνικά. Ξέρω ‘γω εντάξει. Να είσαι καλά. Αμπαλαέα.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.