Πατρίς, θρησκεία, επιχείρηση

«Επιτέλους, και ένας άνθρωπος που δεν έμεινε στα λόγια» μου είπε η γυναίκα μου, με το πού είδε στο Facebook μιας φίλης της την προσφορά του Προέδρου μιας αλυσίδας ζαχαροπλαστείων, στην οικογένεια του πιλότου που χάθηκε πριν λίγες μέρες.

«Δίνει σύνταξη 500 € τον μήνα και αναλαμβάνει τις σπουδές των παιδιών του» συνέχισε. «Αντί για μνημόσυνο ο άνθρωπος έκανε ανάρτηση με δημόσια προσφορά στα κοινωνικά δίκτυα. Για διάβασε τι ωραία που τα λέει.”.

Δεν χρειάστηκε να την διαβάσω. Στη σελίδα μου εμφανίστηκε τρεις-τέσσερις φορές από κοινοποιήσεις Ελληνορθόδοξων φίλων.

«Με δυόμισι χιλιάδες κοινοποιήσεις, ρε γυναίκα, ήταν δυνατόν να μην εμφανιστεί και στη σελίδα μου;» της απάντησα, «post με τόσες κοινοποιήσεις δεν κάνει ούτε η Kardashian, που την πληρώνει το Facebook με το μήνα για να προωθούνται οι διαφημίσεις του.».

-Δηλαδή, τι θέλεις να πεις; Ότι βρήκε ευκαιρία για να πλασάρει τα τσουρέκια και τα μιλφέιγ του; Ανάγκη είχε για προβολή; Αφού και εγώ, όταν περνάω από το Μαρούσι, από εκεί ψωνίζω. Ο άνθρωπος, βρε, είναι ένας μεγαλόψυχος πατριώτης.

-Το βλέπω. Για να βρίζει το Κράτος σαν ανάλγητο και ανύπαρκτο, τι θα είναι; Κομμουνιστής, ή αναρχικός;

«Άδικο έχει; Υπάρχει, βρε, κράτος σήμερα;» με ρώτησε.

Και ήταν αυτή η ερώτηση της, αφορμή για ένα αδικαιολόγητο μου ξέσπασμα.

«Όχι, δεν υπάρχει» της απάντησα.

-Και ξέρεις γιατί δεν υπάρχει; Γιατί, κατά βάθος, δεν το θέλουν οι πατριώτες. Οι πατριώτες το μόνο κράτος που αναγνωρίζουν είναι το κράτος της ελεύθερης αγοράς. Αλλά έχω μια απορία:

“Γιατί όλοι οι πατριώτες επικαλούνται την ανυπαρξία του κράτους, όταν γίνεται καμία φυσική καταστροφή, καμία ληστεία η σκοτώνεται κάποιος σε ώρα υπηρεσίας;

Και πώς γίνεται, από την μία να ζητάνε όλοι λιγότερο κράτος και από την άλλη να το βρίζουν σαν ανύπαρκτο η ανάλγητο, όταν δεν ικανοποιεί τα γούστα τους;

Δηλαδή, το κράτος οφείλει να υπάρχει για να προστατεύει τις περιουσίες και την ασφάλεια των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των δημοσιογράφων, αλλά στους πολίτες του, που πληρώνουν φόρους για αυτή την προστασία, δεν πρέπει ούτε να τους προσφέρει δωρεάν παιδεία, ούτε να παρέχει υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής πρόνοιας.

Αυτά, πρέπει να τα πάρουν οι ιδιώτες, λένε.

Να τα πάρουν, αλλά να τα πάρουν όλα. Όχι να παίρνουν το ρεύμα, το νερό και τις παραλίες και να μας βάζουν να φυλάμε στο τζάμπα αυτούς που τα πήραν όλα τζάμπα.

Να τα αναλάβουν όλα οι ιδιώτες. Και στους πολίτες, αυτούς που θα έχουν στις δουλειές τους σαν υπάλληλους, να τους δίνουν ένα χαρτζιλίκι για να ζήσουν, ενώ σε αυτούς που θα περισσεύουν, στους άνεργους, να δίνουν κουπόνια για ένα πιάτο φαγητό. Όσο για τα υπόλοιπα, ας τα αναλάβουν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι χορηγοί, και οι φιλάνθρωποι.

Για σκέψου, ρε γυναίκα, λίγο πρακτικά.

Θα έδινε σύνταξη ένας πατριώτης ζαχαροπλάστης στην οικογένεια του άτυχου πιλότου, εάν όλη η Πολεμική Αεροπορία ήταν ασφαλισμένη σε κάποια μεγάλη ασφαλιστική;

Όχι, βέβαια. Θα μπορούσε με το ισόποσο ποσόν της δωρεάς ο κύριος Κωνσταντινίδης να μοίραζε μια φορά το μήνα σε άστεγους πολίτικα μπακλαβαδάκια. Θα ήταν επιδόρπιο σε γεύματα που θα μοιράζονταν με χρήματα από τηλεμαραθώνιους αγάπης και συναυλίες αλληλεγγύης πρώην αριστερών καλλιτεχνών.

Θα μου πεις, το ξεφτιλίζεις τώρα. Δεν το ξεφτιλίζω καθόλου, όπως δεν το ξεφτίλισε και ο πατριώτης εφοπλιστής που μοίρασε σοκοφρέτες στους άπορους.

Το κράτος, γυναίκα, πρέπει να καταργηθεί.

Ας τα δώσουν όλα, λοιπόν, στους ιδιώτες κι’ ας βάλουν λουκέτο στο γαμημένο το Κράτος. Με μόνη εξαίρεση τις μανάδες τους – ο Saramago έγραψε ότι και οι πoυτάνες οι μανάδες που τους γέννησαν πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν– γιατί στην Ελλάδα οι μανάδες των ιδιωτών δεν είναι πoυτάνες. Είναι ιερές.”

-Γυναίκα, σε ρωτάω:

Τι χρειάζεται ένα κράτος, όταν τα συσσίτια των αστέγων τα έχουν αναλάβει οι εκκλησιαστικές ΜΚΟ, τα κανάλια και οι κοσμικές κυρίες;

Γιατί να υπάρχει κράτος που να προσφέρει δωρεάν υγεία, όταν αυτοί που έχουν λεφτά μπορούν να πάνε σε ιδιωτικά κέντρα και αυτοί που δεν έχουν να φωνάξουν ένα παπά να τους διαβάσει μια παράκληση;

Τι χρειάζεται ένα κράτος, όταν τα χαμένα παιδιά δεν τα βρίσκει η ανύπαρκτη Πρόνοια, αλλά το «Χαμόγελο του Παιδιού»;

Γιατί να υπάρχει κράτος που με τους φόρους μας να πληρώνει την Αστυνομία, και να μην έχουμε εταιρείες security να πουλάνε προστασία;

Τι χρειάζεται ένα Κράτος, όταν οι χρηματοδοτήσεις της επιχειρηματικής καινοτομίας γίνονται από στοιχηματικές εταιρείες και εταιρείες κινητής τηλεφωνίας;

Γιατί να λειτουργούν Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία σε ένα κράτος, όταν αυτά μπορούν να τα φτιάξουν οι μεγάλες εταιρείες και να προσλαμβάνουν απευθείας τους απόφοιτους τους σαν υπάλληλους;

Τι, δεν σου αρέσει αυτό; Θέλεις τις ίσες ευκαιρίες; Ας μοιράζουν κουπόνια, όπως εφάρμοσε ο Φρίντμαν στην Λουϊζιάνα μετά τις πλημμύρες, κι΄ ας διαλέξουν μόνοι τους οι γονείς τα ιδιωτικά σχολεία που θα στείλουν τα παιδιά τους.

Κι αν θέλουν Harvard και Cambridge, ας σκιστούν οι μαθητές να βγούνε πρώτοι και να πάνε εκεί με υποτροφία. Ο κόσμος έχει θέση μόνο για τους άριστους.

Να είσαι σίγουρη, ότι αυτοί που θα πουσαριστούν με την ντόπα του ανελέητου ανταγωνισμού, θα είναι οι καλύτεροι φύλακες της νέας τάξης. Έτσι νομίζεις βγαίνουν όλες αυτές οι Βελκουλέσκου και όλοι αυτοί οι Τόμσον;

Τι χρειάζεται η Ακαδημία των αθανάτων ενός κράτους, όταν τα βραβεία λογοτεχνίας τα απονέμει ένα Public;

Για να μη ξεχάσουμε τον Παπαδήμο; Τον θυμόμαστε πολύ καλά και είναι σίγουρο ότι θα τον θυμούνται μέχρι και τα εγγόνια μας.

Γιατί να υπάρχει Υπουργείο Πολιτισμού σε ένα κράτος, όταν υπάρχουν τα ιδρύματα Ωνάση και Νιάρχου να επιχορηγούν θεατρικές παραστάσεις και μουσικά σύνολα;

Σκέφτεσαι να έπαιρναν χρήματα από το κράτος καλλιτέχνες που δεν θα είχαν ξεπουληθεί σε συγκροτήματα τύπου, σε τηλεοπτικές επιχειρήσεις η σε αλυσίδες εκδοτικών οίκων; Ποιος ξέρει, τι έργα μπορεί να ανέβαζαν.

Θα συνέχιζα να γράφω και άλλα, αλλά είδα την γυναίκα μου- είναι σοβαρή φιλελεύθερη, παιδιά, δεν είναι καμία χαζογκόμενα, και μεταξύ μας δεν γούσταρε καθόλου όλες αυτές τις παστωμένες μιλφούδες η τα σαχλοτσόκαρα που έκαναν like με καρδούλες στην ανάρτηση του πατριώτη ζαχαροπλάστη- να προσπαθεί να με συγκρατήσει.

-Έλα, φτάνει. Πάρε και καμία ανάσα. Και μη φορτώνεσαι. Στο κάτω-κάτω ο άνθρωπος έκανε το καθήκον του. Μακάρι να είχαμε δέκα Κωνσταντινίδηδες.

-Σωστά. Αν, μάλιστα, είχαμε και δέκα Παπασταύρου, τότε δεν θα χρειαζόμασταν καθόλου το κράτος.

«Φεύγω» μου απάντησε, «μαζί σου δεν μπορεί να συζητήσει κανείς.».

Καλύτερα που με άφησε μόνο. Μπόρεσα να σκεφτώ ορισμένα πράγματα. Τα συνδύασα και με άλλα γεγονότα, τα οποία πλήττουν την εικόνα του κράτους σε όλο αυτό τον φιλελεύθερο ακροδεξιό εσμό.

Αρχίζω και πιστεύω ότι γεγονότα, σαν αυτό του άτυχου πιλότου ή άλλες φυσικές καταστροφές, είναι βούτυρο στο ψωμί του ακραίου φιλελευθερισμού.

Είναι το μάννα εξ ουρανού για την τελική κατασπάραξη του κοινωνικού κράτους.

Από όσο θυμάμαι και παλιότερα, πριν ανέβει στη Κυβέρνηση το συριζαίικο μπουλούκι, και μαχητικά πέφτανε, και πλημμύρες γίνονταν και ληστές μπαίνανε σε σπίτια.

Πού ήταν κρυμμένοι, όλοι αυτοί οι φασιστοφιλελέδες να ρωτήσουν, τότε, που είναι το Κράτος;

Δηλαδή, τότε, υπήρχε Κράτος και ήρθανε οι Συριζαίοι και το ρημάξανε;

Διακόσια και παραπάνω χρόνια από την απελευθέρωση, το κράτος φτιάχτηκε σύμφωνα με τα συμφέροντα της πρώτης άρχουσας τάξης. Των κοτζαμπάσηδων και των προεστών.

Στην μεταγενέστερη εξέλιξη του Κράτους στο παιγνίδι μπήκαν η Εκκλησία -που είχε κληρονομήσει με χρυσόβουλα την μισή Ελλάδα από τους Τούρκους- οι ευπατρίδες γόνοι των Φαναριωτών και οι διαφόρων ειδών δωσίλογοι.

Η δομή του κράτους φτιάχτηκε με γνώμονα την διοίκηση όχι πολιτών, αλλά υπηκόων.

Και η διακυβέρνηση του είχε περάσει σε χέρια ανθρώπων-υπηρετών των ξένων.

Από τον Κωλέττη μέχρι τον Σαμαρά, με εξαίρεση έναν φουκαρά Τρικούπη και έναν Βενιζέλο, χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε, όπως γράφει και ο Ελύτης στον «Ηλιο τον Πρώτο».

Ο ένας μετά τον άλλον φούνταρε το καράβι της πατρίδας στη στεριά.

Και πειράζει τους φιλελέδες, που δεν υπάρχει κράτος σήμερα;

Πλημμυρίζει η Μάντρα της Αττικής, τρέχουν οι Αλληλέγγυοι των Βορείων προαστίων με τα εμφιαλωμένα και τα μακαρόνια του Lidl, βγάζουν φωτογραφίες αγκαλιά με τους ταλαίπωρους και λένε ότι κράτος δεν υπάρχει.

Ναι, παιδιά, τα αυθαίρετα της Μάντρας πάνω στο ρέμα τα τελευταία χρόνια φτιάχτηκαν.

Τους εθνοφιλελέδες τους πιάνει το μαράζι, όταν ένα νέο παιδί, πιλότος ή αστυνόμος, σκοτώνεται σε ώρα υπηρεσίας.

Στα αρxίδια τους οι χιλιάδες αυτοκτονίες, η μετανάστευση και η κοινωνική κατάθλιψη που προκλήθηκε από το μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα της ελληνικής ιστορίας: την υποταγή της χώρας στους ξένους δανειστές.

Ζητάνε τα ρέστα από ένα χρεοκοπημένο κράτος, που το χρεοκόπησαν οι ίδιοι.

Το κράτος είναι ανάλγητο σήμερα. Και δεν ήταν χθες, όταν έχωνε μέσα την Ηριάννα και τον Περικλή.

Είδατε κανένα επιχειρηματία να δίνει μηνιάτικο στην Ηριάννα, όταν της σταμάτησαν μια λαμπρή πανεπιστημιακή καριέρα;

Και για να βάζουμε τα πράγματα στην σωστή κοινωνιολογική τους διάσταση, τα κράτη, σε όλα της γης τα μέρη, δεν αισθάνονται κανένα πόνο.

Το κράτος είναι ο διαχειριστής βασικών ανθρωπίνων αξιών και αγαθών.

Το κράτος, κύριε Κωνσταντινίδη, είναι ο λειτουργικός πάροχος της κοινωνικής πρόνοιας, της παιδείας, του πολιτισμού, της ασφάλειας και της απονομής δικαιοσύνης.

Το κράτος δεν έχει ψυχή και ούτε νοιώθει συναισθήματα. Η συμπεριφορά των λειτουργών του είναι αυτή που μας δίνει το δικαίωμα της κριτικής του.

Χώνει ο δικαστής μέσα το πρεζόνι και αφήνει ελεύθερο τον ναρκέμπορο;

Ναι, τον χώνει. Και είναι ανάλγητο το κράτος;

Όχι, δεν είναι το κράτος ανάλγητο. Ο δικαστής είναι ανάλγητος.

Το κράτος φταίει που ο Παπακωνσταντίνου αλλοίωσε μια ολόκληρη λίστα φοροφυγάδων και ο Βενιζέλος κρατούσε για εννιά μήνες το στικάκι με τους πατριώτες στο συρτάρι του;

Και δεν βρέθηκε ένας δικαστής να τους χώσει μέσα.

Κράτος, έστω και χρεοκοπημένο, υπάρχει στα χαρτιά. Δικαιοσύνη δεν υπάρχει.

Για σκεφθείτε πόσες συντάξεις θα μπορούσαν να είχαν πληρωθεί, όχι μόνο στον άτυχο πιλότο αλλά και σε άλλους συμπολίτες μας, που σκοτώθηκαν σε ώρα υπηρεσίας ή δουλειάς, από φόρους που δεν πληρώθηκαν;

Δεν πληρώθηκαν, όχι γιατί δεν καταλογίστηκαν, αλλά γιατί οι Σύμβουλοι της Επικρατείας απάλλαξαν από την υποχρέωση, που είχαν να πληρώσουν, αυτούς που έβγαλαν τα χρήματά τους στην Ελβετία.

Συμπολίτες μας είναι οι πιλότοι και οι φαντάροι, που προσέχουν τα σύνορα.

Αλλά είναι συμπολίτης μας και ο δημοτικός υπάλληλος που τον πολτοποίησε το σκουπιδιάρικο του Δήμου. Και αυτός σε ώρα υπηρεσίας πέθανε. Και αυτός, με το έργο της αποκομιδής, το κοινωνικό του καθήκον επιτελεί.

Και δεν θυμάμαι κανέναν επώνυμο να πόσταρε μια φωτογραφία ή να είπε μια κουβέντα παρηγοριάς στην οικογένεια του άτυχου υπάλληλου.

Ψυχή και συναισθήματα, λοιπόν, έχουν οι πολίτες του κράτους.

Άλλοι είναι απάτριδες, απατεώνες, η αδίσταχτα καθίκια και άλλοι είναι φιλοπάτριδες, φιλεύσπλαχνοι και φιλάνθρωποι.

Ο κύριος Κωνσταντινίδης, με την δημόσια αναγγελία της προσφοράς και την προσωπική του δέσμευση -λες και τον υποχρέωσε κανείς να τα δώσει- μπαίνει πανηγυρικά στο πάνθεο των φιλάνθρωπων και αλληλέγγυων συμπατριωτών μας.

Η πράξη του συνάνθρωπου μας, όπως δείχνουν τα σχόλια, έχει την στήριξη πολλών χρηστών του Facebook.

Το γεγονός ότι κάποιοι χρήστες κάνουν ρεκλάμα του μαγαζιού δεν είναι κακό, αφού αγοράζοντας όλοι γλυκά από εκεί θα μπορούν και άλλοι συνάνθρωποι μας να τύχουν της ελεημοσύνης του.

Επικροτώντας την άποψη του χρήστη, που μας προτείνει να αγοράζουμε όλοι από εκεί γλυκά για να αυξηθεί το ποσό της σύνταξης, δηλώνω αλληλέγγυος.

Θα πω στην σύζυγο μου να αγοράζει από εκεί μιλφέιγ, αντί να τρέχει στη Despina της Νέας Ερυθραίας.

Η στήριξη του κόσμου, στην φιλανθρωπική πράξη του επιχειρηματία, ήταν πραγματικά μεγάλη.

Τα συγχαρητήρια και τα μπράβο- με κόκκινο χρώμα για να ξεχωρίζουν- έδιναν και έπαιρναν.

Και όλα με ευχές για ευλογία από τον Θεό ή την Μεγαλόχαρη, για μακροημέρευση και για ανταποδοτικότητα της μεγάλης αυτής πράξης.

Ναι, και μη το γελάτε. Για ανταποδοτικότητα από τον Θεό.

Λες και μιλάμε για επένδυση και όχι για μια πράξη δωρεάς.

Υπήρχαν χρήστες που, στην ευλογία τους πάνω, έστειλαν έμμεσα και μήνυμα στον Παντοδύναμο για το πόσες φορές πρέπει να δώσει πίσω στον κύριο Κωνσταντινίδη, τα χρήματα της επένδυσης στο πτώμα του άτυχου πιλότου. Από δύο μέχρι χίλιες φορές.

Στον πλειοδότη ο κύριος Κωνσταντινίδης απάντησε με την χριστιανική σεμνότητα που ταιριάζει σε έναν Ορθόδοξο. Με την περικοπή μιας αποστολικής επιστολής.

Του είπε με απλά λόγια, ότι ο Πατέρας των Φώτων, ο καλός Θεός δηλαδή, είναι αυτός που στέλνει τα πλούτη στους ανθρώπους.

Επειδή, βέβαια, ο Θεός δεν έχει ΑΤΜ για να κάνει μεταφορά χρημάτων από τον Παράδεισο σε τραπεζικό υποκατάστημα της Λάρισας, πιστεύω ακράδαντα ότι το θείο δώρο θα προήλθε υπό μορφή οράματος το οποίο θα φανέρωνε κάθε φορά και από μια συνταγή για γλυκά του ταψιού.

Εδώ έχουν δακρύσει οι μισές εικόνες της Παναγίας, εμφανίστηκαν μηνύματα του Μεγαλοδύναμου στο στήθος της Αγίας Αθανασίας του Αιγάλεω και δεν μπορεί στο όνειρο του ένας πιστός, να δει πόσο αλεύρι και ζάχαρη να βάλει στο κιλό για σωστούς κουραμπιέδες;

Ένας Άραβας φιλόσοφος, άντε να θυμάμαι τώρα ποιος είναι, είπε:

«Οι κάτοικοι της γης είναι δύο ειδών: εκείνοι με μυαλά, αλλά χωρίς θρησκεία, και εκείνοι με θρησκεία, αλλά χωρίς μυαλά»

Ο Άραβας, αν κρίνω από τα σχόλια των χρηστών που υποκλίνονται στην άδολη πράξη αλληλεγγύης του επιχειρηματία, έπεσε μέσα σε αυτά που είπε για το δεύτερο είδος.

Σε εκείνο που, ο φιλόσοφος, έπεσε λίγο έξω, είναι για το είδος των ανθρώπων με μυαλό, αλλά χωρίς Θρησκεία.

Γιατί υπάρχουν και άνθρωποι σαν τον κύριο Κωνσταντινίδη.

Ο Πρόεδρος της εταιρείας Ζαχαροπλαστεία Κωνσταντινίδη ΑΒΕΕ δείχνει να είναι ένας δραστήριος άνθρωπος. Έχει καταφέρει να διατηρήσει και να αναπτύξει την οικογενειακή του επιχείρηση.

Πέρα από την καλή ποιότητα των προϊόντων του, η επιχείρηση έχει άριστες δημόσιες σχέσεις.

Τα προϊόντα του τα έχει τιμήσει μια θεατρική ηθοποιός σαν την Βίκυ Πάνου και μια τηλεπαρουσιάστρια σαν την Εύη Βατίδου.

Είναι κινήσεις ανθρώπου έξυπνου, που γνωρίζει να αξιοποιεί τα κοινωνικά δίκτυα.
Άρα, είναι άνθρωπος με μυαλό.

Και αν κρίνω, και από την ακριβή παράθεση της δέκατης έβδομης συμβουλής του Ιακώβου -είχε πατέρα τον Ζεβεδαίο, για να λυθεί το χρόνιο ερώτημα ποια ήταν τα παιδιά του Ζεβεδαίου που τον είχανε πατέρα- όπως αυτή γράφτηκε στο πρώτο κεφάλαιο των επιστολών του, ο κύριος Κωνσταντινίδης είναι ταυτόχρονα και ένας Ορθόδοξος Χριστιανός.

Συνεπώς, ανήκει σε ένα τρίτο είδος. Αυτό του ανθρώπου με μυαλό και θρησκεία.

Αλλά, πάνω από όλα, ο νέος φιλάνθρωπος είναι και ένας αναγνωρισμένος πιά πατριώτης.

Έχει το pedigree του Έλληνα, που του απένειμαν οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων και τα περιθωριακά sites.

Μετά από όλα αυτά, τι μπορώ να πω;

Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι ο κύριος Γρηγόρης Κωνσταντινίδης, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΑΕΒΕ των ομώνυμων Ζαχαροπλαστείων, όπως υπογράφει την δημόσια προσφορά του, έχει όλα αυτά που στερείται η ιδεολογία ενός κομπλεξικού αριστερού.

Έχει την πατρίδα, την θρησκεία και την επιχείρηση.

Γ.Κ.

Υ.Γ.1 Στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, τα κουβάρια με το μαλλί, για να πλέκονται οι κάλτσες και οι φανέλες των στρατιωτών, ήταν προσφορά μεγάλης εριοβιομηχανίας, που σήμερα έχει κλείσει. Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς και με βάση το σχέδιο Μάρσαλ, η φουνταρισμένη σήμερα βιομηχανία, πήρε τότε εκατονταπλάσιο δάνειο για τον εκσυγχρονισμό της. Έπιασαν, και τότε, οι ευχές των απλών ανθρώπων, που έλεγαν στον πατριώτη της εποχής, τα λεφτά για τα κουβάρια να του τα δώσει πίσω ο Θεός στο δεκαπλάσιο.
Υ.Γ.2 Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που βλέπω έναν άστεγο, έναν άπορο ή έναν αναξιοπαθούντα να ευχαριστεί ένα φιλάνθρωπο ευεργέτη, μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του Καρυωτάκη:
«Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία…»
Υ.Γ.2.Κύριε Κωνσταντινίδη; Για την διαφήμιση που σας κάνω, αν θέλετε να μας ευχαριστήσετε, μπορείτε να στείλετε ένα κουτί με σιροπιαστά στον Πιτσιρίκο. Θα τα φάμε μαζί.

(Αγαπητέ φίλε, είστε ποταμός. Και αφοπλιστικός, παράλληλα. Είστε ο εφιάλτης των φιλελέδων. Εγώ δεν θέλω γλυκά από τον κύριο Κωνσταντινίδη. Εγώ θέλω από τον κύριο Κωνσταντινίδη να βάλει μια διαφήμιση των ζαχαροπλαστείων του στο μπλογκ μου. Κατά προτίμηση, πριν πεθάνω. Θέλω να τον διαβεβαιώσω πως θα πεθάνω ηρωικά και πως το Κράτος και το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν θα με ανταμείψουν ποτέ -ούτε εν ζωή, ούτε μετά θάνατον- για την πολυετή προσφορά μου στον Ελληνισμό και στην Ορθοδοξία. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.